Λεων. Χρυσανθόπουλου, 8 Αυγ. 2018

Την εποχή της Χούντας μετα το πρώτο τρίμηνο η νεολαία κυρίως αλλά και οργανωμένες ομάδες ανθρώπων και προσωπικοτήτων άρχισαν την αντίσταση κατά της δικτατορίας. Δεν θα γίνει αναφορά εδώ όλων των αντιστασιακών οργανώσεων που υπήρχαν τότε αλλά μόνο στην φοιτητική αντίδραση η αντίσταση όπως την έζησε ο υπογράφων.

Μετά την 21 Απριλίου το βασικό πρόβλημα που επρεπε να αντιμετωπίσουμε ηταν η ελλειψη ενημέρωσης για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Βασικές πηγές πληροφόρησης ηταν οι Ελληνικές εκπομπές του BBC, της Deutsche Welle, των Παρισίων και της Μόσχας. Από τον Ελληνικό τύπο της εποχής μονο η Εστια ειχε ελαστική λογοκρισία και το ελεύθερο να γράφει για τις πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο. Αλλη πηγή ήταν ο Αμερικανικός σταθμός της Βάσης του Ελληνικού που ήταν συνδεδεμένος απ΄ευθείας με ραδιοφωνικούς σταθμούς στις ΗΠΑ. Η Ελληνική τηλεόραση ΥΕΝΕΔ και ΕΡΤ ήταν στην αρχή ακόμα και εξέπεμπαν με περιορισμένο ωράριο. Μάλιστα τα καλοκαίρια της Χουντας όλη η Αθηνα άκουγε το ΒΒC και την DW και η εναρκτήρια μουσική των εκπομπών αυτών ακουγόταν σε κάθε γειτονιά.

Η έλλειψη ενημέρωσης μας υποχρέωνε να μαζευόμαστε στο πανεπιστήμιο και μετά τα μαθήματα συγκεντρωνόμαστε σε σπίτια και συζητούσαμε για την κατάσταση και πως θα αντιδρούσαμε. Οι πρώτες κινήσεις μας ηταν παιδικές, το γιουχάισμα της Χουντας οταν γινόταν η προβολή των Ελληνικων Επικαίρων στούς κινηματογράφους. Οταν συνελήφθη ο Αλέκος Παναγούλης και παρουσιάσθηκε απο τα Επίκαιρα σαν αδίστακτος τρομοκράτης, φωνάζαμε όλοι ήρωα και τον χειροκροτούσαμε με αποτέλεσμα να ανάψουν τα φώτα και να διακοπεί η προβολή της ταινίας και πολλές φορές γινόντουσαν συλλήψεις.

Η πρώτη μεγάλη λαική κινητοποίηση έγινε στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου την 3ην Νοεμβρίου του 1968. Ενημερωση για την ωρα της κηδείας και το λαικό προσκύνημα της σωρού μας ειχαν ερθει απο τους ξενους ραδιοφωνικους σταθμους. Μια λαοθάλασσα πλημμύρισε την Αθήνα την ημέρα εκείνη με 1 εκατ.περιπου Ελληνες να φωνάζουν 114 και Παπανδρεου. Μικροεπεισοδια σημειώθηκαν με συλλήψεις πολλών ατόμων.

Καθώς πέρναγε ο καιρός και αρχισαν οι συλλήψεις των καθηγητών μας-ο Μαγκάκης συνελήφθηκε καθώς εδίδασκε και αργότερα ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου, γίναμε λίγο πιο τολμηροί με την διανομή προκηρύξεων εναντίον της Χούντας, προκηρύξεις που τυπώναμε στο τυπογραφείο του Πενταγώνου μια και ειχαμε συναγωνιστές που κάνανε την θητεία τους εκεί και ανελαβαν την εκτύπωση στην νυκτερινή βάρδια. Μετά κατέβηκε και το πουλι της 21ης Απριλίου απο τον Λυκαβηττό,επιχείρηση αρκετά δύσκολη μια και η χούντα είχε προσλάβει όλους τους ηδονοβλεψίες των Αθηνών για να αναφέρουν ύποπτες κινήσεις..

Μια απλή αναφορά είναι αυτη στην μικροαντίσταη που κάνανε οι φοιτητές τότε και που κατέληξε στην κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου.

Ας πάμε τώρα σήμερα για να δούμε γιατι δεν υπάρχει η αντίδραση που θα έπρεπε στην καταστροφή της Ελλάδος που πραγματοποιείται σήμερα..

Με την εξαίρεση των μεγάλων διαδηλώσεων του 11 και του 12 που κατεσταλησαν βιαίως, έκτοτε δεν υπήρξε κάτι το ανάλογο.

Το 1967 είχαν καταργηθεί τα πολιτικά κόμματα. Τώρα υπάρχουν και ενεργούν σαν κόμματα δωσιλόγων. Η ύπαρξη των κομμάτων και η εναλλαγή τους στην εξουσία δημιουργούσε την ελπίδα σε πολλούς Ελληνες οτι κάτι μπορούσε να άλλαζε πρός το καλύτερο. Μετά από τον βομβαρδισμό ψεμμάτων που υπέστη ο Ελληνικό λαός, τώρα δεν εμπιστεύεται πλέον κανένα. Το μέγεθος του ψεύδους όλων των κομμάτων ξεπέρασε και αυτό της Χούντας.

Τωρα υπάρχει η κρατική προπαγάνδα που εκπέμπεται απο ολους τους τηλεοπτικούς σταθμούς επί 24 βάσεως και που έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο θεατή που παρακολουθεί την καταστροφή της Ελλάδας σαν να βρίσκεται στο κινηματογράφο αντι να αντιστέκεται. Ο μέσος Ελληνας παρά την οικονομική καταστροφή που εχει υποστεί έχει παύσει να σκέπτεται.

Δεν υπάρχει κανένα Κράτος που να αντιτίθεται στην καταστροφή της Ελλαδος και συνεπώς απουσιάζουν τηλεοπτικοι και διαδικτυακοι σταθμοί του εξωτερικού που θα μπορούσαν να δώσουν μια πιο αντικειμενικη ενημέρωση. Βεβαια ανάλογοι σταθμοί βριθουν στην Ελλάδα αλλά παρακολουθούνται από ένα μικρο τμήμα του πληθυσμού.

Υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία επιτρέπουν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Αλλά δυστυχώς έχουν καθηλώσει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μέσα στα σπιτια τους, στους υπολογιστές τους, βρίζοντας συνήθως ο ένας τον αλλον αλλα και την κυβέρνηση. Με το βρίσιμο γίνεται μια εκτόνωση οπότε ο υβρίζων η ο εκφέρων αντίθετη άποψη θεωρεί οτι έκανε την αντιστασιακή του πράξη της ημέρας και τώρα μπορεί χωρις τύψεις να παρακολουθήσει τηλεόραση.

Και μέσα σε όλο αυτό το χάος έχουν σχηματισθεί πολλά κόμματα, μέτωπα,οργανώσεις αντιμνημονιακές που δεν μπορούν να φτιάξουν ένα ενιαίο μέτωπο γιατί ο καθένας θεωρεί ότι είναι καλύτερος από τον άλλον.

Την περίοδο 67-74 βρισκόμαστε μεταξύ μας σε ανθρώπινη επαφή, ξέραμε με ποιον μιλάμε. Σήμερα μιλάμε εν πολλοίς με φαντάσματα που ούτε γνωρίζουμε προσωπικά και που ίσως ποτέ να μη γνωρίσουμε.

Τι δέον γενέσθαι? Η ελαχιστοποιήση παρακολούθησης της ελληνικής τηλεόρασης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν ενα πρώτο βήμα πρός την σωστή κατεύθυνση που θα βοηθούσε ισως τον μέσο Ελληνα να παύσει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ελλάδα και να αρχίσει να συμμετέχει δυναμικά για την ανατροπή. Ποτέ δεν είναι αργά.

Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

Πρέσβης ε.τ.

8.8.18