Των Δημ. Αντωνίου και Όλιας Νικολοπούλου (επίβλεψη, επιμέλεια, έλεγχος),      8-10-2017

Η “Πώληση” Δανείου χωρίς την υπογραφή του Δανειολήπτη είναι ΑΚΥΡΗ (ψευτο-πώληση). Νομική Τεκμηρίωση για δικαστική χρήση (δεν θα χρειαστεί όμως!)

Το άρθρο 5 Συντάγματος προστατεύει το δικαίωμα της Ελευθερίας των πολιτών, ως το θεμέλιο του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος (αρ. 1 Σ).

Με το άρθρο 17 Συντάγματος, η Πολιτεία προστατεύει την απαραβίαστη ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων (Σ 20). Ως περιουσία ορίζεται και η υλική περιουσία και τα (άυλα) δικαιώματα (Σ 25) επί περιουσιακών στοιχείων (χρηματική ή άλλη υλική). Η αναγκαστική αφαίρεση περιουσιακών δικαιωμάτων, συνιστά αφαίρεση περιουσίας (παράβαση αρ.17, 25.3 Σ, παράβαση του αρ. 1 Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και του αρ. 1 Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων) (βλ. επίσης την σύμφωνη με τα παραπάνω εκτενή Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) και την αρ. 40/1998 απόφαση ΟλΑΠ).

Βασική έκφραση και η μέγιστα θεσμοποιημένη έκφρασή της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ είναι η Ελεύθερη Σύναψη Συμβάσεων οι οποίες συνιστούν την Ελεύθερη Ταύτιση Ελεύθερων Βουλήσεων ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ Αντι-Συμβαλλομένων.

Δεν συνάπτουμε απλά «συμβάσεις» (διότι σκέτη είναι μια λέξη κενή περιεχομένου (nominalism)) αλλά «σύμβαση του συγκεκριμένου προσώπου Α με το συγκεκριμένο πρόσωπο Β».

Ως συνέπεια αυτού, ο ΘΕΜΕΛΙΟΔΕΣΤΕΡΟΣ ΚΙ ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΣ ΟΡΟΣ κάθε σύμβασης είναι αμοιβαία ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ συγκεκριμένου αντι-συμβαλλόμενου από τον έτερο. Η μονομερής αναγκαστική παραβίαση του θεμελιώδους αυτού όρου, επιφέρει κατάρρευση του όλου της Σύμβασης (ΑΚ 180 επ.).

Συνεπώς, η πώληση δανείων των τραπεζών σε ξένα funds, ΧΩΡΙΣ την ΣΥΜΩΝΙΑ του δανειολήπτη (ως εταίρου αντι-συμβαλλομένου) είναι ΑΚΥΡΗ κι οι νόμοι 4354/2015 και 4389/2016, που προβλέπουν την παραπάνω πώληση (με την παρακάτω επιφύλαξη) είναι αντισυνταγματικοί και συνιστούν Κατάχρηση Δικαιώματος (Σ 5, 17, 20, 25.3, ΑΚ 181).

ΣΧΟΛΙΟ: Αν προβάλλετε ενώπιον δικαστηρίου τα παραπάνω επιχειρήματα, το δικαστήριο θα ακυρώσει αμέσως την ψευτο-πώληση…αν και επειδή οι τράπεζες και τα funds, τα γνωρίζουν αυτά, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΣΑΝ, ΟΥΤΕ ΘΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΑΝΕΙΑ.

Προσέχτε όμως, μην υπογράψετε νέες ρυθμίσεις παλαιών δανείων, διότι στις νέες ρυθμίσεις υπάρχει όρος, με τον οποίο ο δανειολήπτης δίνει στην τράπεζα το δικαίωμα να πωλήσει το δάνειό του (ενώ στις παλαιές, πριν το 2015, συμβάσεις-συμβόλαια, δεν υπάρχει τέτοιος όρος!). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει πλήρως τις απόψεις μου εδώ, ότι χωρίς την υπογραφή του δανειολήπτη, η ψευτο-πώληση του δανείου του είναι ΑΚΥΡΗ.

ΕΠΙΣΥΜΑΝΣΗ. Το αρ. 3 παρ. 3 ν.434/2016 όμως, πιστεύω ότι απαιτεί («κρυφίως»!)την συναίνεση του δανειολήπτη για την πώληση του δανείου του. Δηλ. όταν ο δανειολήπτης πάρει την ειδοποίηση-κλήση από την τράπεζα για ρύθμιση ή πώληση του δανείου του, αυτός πρέπει να απαγορεύσει στην τράπεζα να πωλήσει το δάνειό του. Αν δεν το κάνει…δεν πειράζει…πάλι δεν υπάρχει ρητή του συναίνεση για την πώληση του δανείου του. Αλλά αυτό είναι τώρα μικρή ασήμαντη λεπτομέρεια, μπροστά στα παραπάνω επιχειρήματα που ανέλυσα.

Για τους παραπάνω λόγους, οι τωρινές δανειακές συμβάσεις των τραπεζών, περιέχουν εκτενή όρο με τον οποίο οι δανειολήπτες καλούνται να υπογράψουν ότι δέχονται να πωληθούν τα δάνειά των σε ξένα funds!

PACTA SUND SERVANTA (Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται).

Το άρθρο αυτό γράφτηκε από τον Δημ. Αντωνίου, με την επίβλεψη, έλεγχο κι επιμέλεια της Ολυμπίας (Όλιας) Νικολοπούλου, δικηγόρου Αθηνών.

Mε αγάπη

Δημ. Αντωνίου, ιατρός