Του Κώστα Μαντατοφόρου, 18 Μαίου 2017

Είναι προφανές πως είναι γνωστή σε όλους τους αντιμνημονιακούς-δημοκρατικούς πολίτες η έκκληση, το κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη σε μεγάλο συλλαλητήριο-διαμαρτυρία,
..εναντίον των εφιαλτικών μνημονίων,
..αλλά και εναντίον των Εφιαλτών που τα
ψηφίζουν και τα εφαρμόζουν εις βάρος της χώρας και του λαού.

Σε πολλούς επίσης είναι γνωστή η προσπάθεια κάποιων “κάργα αριστερών” και άλλων “ανένταχτων” και “σκεπτόμενων” ανθρώπων,
..να ειρωνευτούν, να κριτικάρουν, να εγκαλέσουν τον Μίκη Θεοδωράκη για κάποιες πολιτικές επιλογές και κάποια λάθη στην πορεία ενός γεμάτου και πολυτάραχου βίου.
( Λίγο ως πολύ είναι οι ίδιοι που αποδέχονται ως θεά και πλέκουν ύμνους και διθύραμβους στην Μελίνα, η οποία με συνέπεια υπηρέτησε την εγκληματική πολιτική οργάνωση ΠαΣοΚ, και ύμνησε όσο λίγοι τον ιδρυτή του και Μεγάλο Τυχοδιώκτη.)

Πρώτον:
Όλοι αυτοί οι επιλεκτικοί κριτές κάνουν πως ξεχνούν, η μάλλον θέλουνε να ξεχάσουμε εμείς πως,
..ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με μιά παρέα σύγχρονων Άτλαντων του πολιτισμού, του πνεύματος, της διανόησης,
..πήραν το όνομα της Ελλάδας και του ελληνισμού στους ώμους τους και το περιέφεραν σε κάθε γωνιά της οικουμένης, όχι διασύροντάς το όπως οι τωρινοί Εφιάλτες-πολιτικοί, αλλά δοξάζοντάς το.
Και είτε μας αρέσει είτε όχι είναι μόνο εκείνη η παρέα γιγάντων που θα μπορούσε “να τραβήξει το αυτί”, να εγκαλέσει τον Μίκη για κάποιες επιλογές του.
Δεν ζουν όμως.
Δεν ζεί ο Ελύτης, ούτε ο Ρίτσος. Ούτε ο Σεφέρης κι ο Καζαντζάκης. Δεν ζει ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις, ο Σαμαράκης, ο Κουν, ο Καμπανέλλης. Ούτε καν ο Καστοριάδης, ούτε ο μπαρμπα-Γιάννης ο Σκαρίμπας.

Απ΄ την παρέα των γιγάντων που θα μπορούσαν να τον κριτικάρουν δεν ζει παρά ο Μίκης,
..σε μιά ηλικία έσχατων γηρατειών, εκεί που κάποιος δεν αποσκοπεί σε τίποτα παρά σε μιά ήσυχη συνείδηση και μιά υστεροφημία.
Ζει για να υψώνει ακόμη την φωνή του υπέρ του λαού και της πατρίδας,
..μιά φωνή κάποιες φορές δυσνόητη, μα πάντα στεντόρια και αληθινή.

Και όσοι “κάργα αριστεροί” και λοιποί προσπαθούν να ακυρώσουν τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ γνωρίζουν πως ούτε ο Μίκης, ούτε το έργο του, ούτε η φωνή του μπορούν να ακυρωθούν,
..στην ουσία συνειδητά ή ασυνείδητα προσπαθουν να ακυρώσουν την έκκληση αυτή για αντίσταση και ανυπακοή στους παγκόσμιους τοκογλύφους και τα ανδρείκελά τους.
Όσοι το κάνουν ασυνείδητα, ακούσια, με πολύ μεγάλη επιείκεια μπορούν να χαρακτηριστούν ως αφελείς.
Σε όσους όμως το κάνουν επί τούτου με πλήρη συνείδηση, έχουμε να πούμε πως είναι ορατοί,
..φαίνονται σαν τις μύγες μέσα στο γάλα του αντιμνημονιακού-δημοκρατικού κινήματος που σοβεί μέσα στην κοινωνία.
Το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να πνιγούν μέσα σε αυτό το γάλα που θέλουν να μαγαρίσουν.
Το αντιμνημονιακό-δημοκρατικό κίνημα συνεχώς θα μεγαλώνει,
..και θα περιμένει φωνές σαν αυτή του Μίκη για ν’ αντριέψει.

Η φωνή του Μίκη Θεοδωράκη είναι η τελευταία Μεγάλη Καθαρή Φωνή που υπάρχει σε τούτο τον τόπο.
Ας την ακολουθήσουμε.

Και επιτέλους, δεν κάνουμε το χατήρι του Μίκη.
Χατήρι στον εαυτό μας κάνουμε.
Και στην πατρίδα!..