Του Δημήτρη Καζάκη, Τετάρτη 15 Φεβ. 2017

Ο εμφανιζόμενος ως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδας, κ. Στουρνάρας, παρουσιάζοντας την «Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική» στα μέλη της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής δήλωσε τα εξής καταπληκτικά:

“Κάνουν λάθος όσοι επαναφέρουν θέμα δραχμής και Grexit. Αυτό δεν προκύπτει από καμία οικονομική ανάλυση. Η βελτίωση ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί. Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ. Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα και δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Όσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δεν θα συμβεί και τίποτα αν φύγουμε από το ευρώ ας ταξιδέψουν στην Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε.”

Πάει καιρός που έχει πάψει να με εντυπωσιάζει το τι λέει και το τι κάνει ο κ. Στουρνάρας. Είναι από εκείνους τους παλιανθρώπους της εξουσίας που έχουν βάψει με αίμα τα χέρια τους, όχι μόνο πλουτίζοντας σε βάρος των φορολογουμένων, αλλά και οδηγώντας έναν ολόκληρο λαό στη γενοκτονία.

Σχεδόν κατά 340 χιλιάδες μειώθηκε απόλυτα ο πληθυσμός της Ελλάδας την περίοδο 2011 έως 2016 χάρις στα μνημόνια και το καθεστώς κατοχής. Κάτι που δεν συνέβη ούτε την εποχή της παλιάς ναζιστικής κατοχής. Κι όταν αφαιρείς μια ζωή, είτε το κάνεις με το στραβό κάγκελο στο μανίκι και τα εκτελεστικά αποσπάσματα, είτε με γραβάτα και κολάρο επιβάλλοντας μέτρα εξόντωσης, δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Καμιά απολύτως. Είσαι το ίδιο παλιάνθρωπος, το ίδιο εγκληματίας.

Όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτή τη φορά ο κ. Στουρνάρας ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό του. Ο άνθρωπος – αν μπορεί κανείς επιστημονικά να τον κατατάξει στο ανθρώπινο είδος – έχει παντελώς αποθρασυνθεί. Βλέπετε το 2015 η επιτροπή της Βουλής τον αθώωσε για το κουκούλωμα της υπόθεσης Χριστοφοράκου-Siemens με την ψήφο όλων των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ. Από τότε λοιπόν που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έβαλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ τον κ. Στουρνάρα, ο εν λόγω κύριος ξεσάλωσε. Φαίνεται πώς ως διοικητής της ΤτΕ, που ούτε τράπεζα είναι, ούτε της Ελλάδας, γνωρίζει πολλά για τις παράνομες χρηματοδοτήσεις των κομμάτων από το εσωτερικό και το εξωτερικό μέσω offshore, κοκ, οπότε παμψηφεί αθώος ο Στουρνάρας.

Να γιατί και σ’ αυτή την τελευταία πρόκληση του εν λόγω κυρίου δεν υπήρξε κανενός είδους αντίδραση. Από κανένα κόμμα της Βουλής. Και φυσικά δεν εννοώ αντίδραση φραστικού τύπου και δηλώσεις – κατόπιν εορτής – καταδίκης για τα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού, αλλά αντιδράσεις θεσμικού χαρακτήρα. Γιατί άραγε;

Δεν τόλμησε κανείς από τους εκπροσώπους του κοινοβουλίου να τον εγκαλέσει για τα ειδεχθή ψέματα που ξεστόμισε. Ο κ. Στουρνάρας είπε ότι η ανάγκη για έξοδο από το ευρώ δεν προκύπτει από καμιά οικονομική ανάλυση. Προφανώς η ελεύθερη πτώση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία δεν του αρκεί. Ούτε το γεγονός ότι τα βασικά μεγέθη δείχνουν μια πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά καθίζηση της ελληνικής οικονομίας.

Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει το γεγονός αυτό. Ο κ. Στουρνάρας έχει γίνει ανέκδοτο για τις προβλέψεις του και τις οικονομικές του αναλύσεις. Από το 2008 προβλέπει ότι από τον επόμενο χρόνο θα δούμε ανάπτυξη. Ειδικά την εποχή που ήταν διευθυντής του ΙΟΒΕ έβγαλε ολόκληρη μελέτη (2011) με την οποία προέβλεπε ότι χάρις στα μέτρα του μνημονίου και το άνοιγμα των επαγγελμάτων η ελληνική οικονομία θα κερδίσει 13,2% στο ΑΕΠ σε βάθος πενταετίας! Το τι έγινε όλοι το γνωρίζουμε. Η ελληνική οικονομία χάρις στα μνημόνια έχασε γύρω στο 30% σε τρέχουσες τιμές στο βάθος πενταετίας.

Αργότερα σαν υπουργός οικονομικών συνέχισε να ανακοινώνει ότι στη στροφή του επόμενου έτους θα έχουμε ανάπτυξη. Όσο την είδατε εσείς, άλλο τόσο την είδε κι αυτός. Έκανε λάθος εκτιμήσεις; Όχι βέβαια. Απλά. Το επάγγελμα που ασκεί απαιτεί να είναι καθ’ έξη ψεύτης. Κι ο κ. Στουρνάρας είναι – οφείλουμε να ομολογήσουμε – κορυφαίος επαγγελματίας του είδους.

Στο παραλήρημα ψεύδους μπροστά στην επιτροπή της Βουλής, ο κ. Στουρνάρας δήλωσε με κάθε σοβαρότητα ότι “η βελτίωση ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί”! Πόθεν; Αντίθετα, τα επίσημα στοιχεία μας λένε ότι η εξαγωγική επίδοση της ελληνικής οικονομία επιδεινώνεται. Το ποσοστό των ελληνικών εξαγωγών στις παγκόσμιες εξαγωγές από 0,35% που ήταν το 2010, έπεσε στο 0,33% το 2014, στο 0,28% το 2015 και σχεδόν στο 0,26% το 2016. Πώς λοιπόν βελτιώθηκε η ανταγωνιστικότητα; Από που προκύπτει; Από κει που έχει βγάλει ο κ. Στουρνάρας κι όλες τις άλλες τις τόσο επιτυχείς εκτιμήσεις και προβλέψεις του όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Και το παραλήρημα Στουρνάρα συνεχίστηκε με τον εξής αφορισμό: “Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος.” Η δήλωση αυτή δείχνει μόνο πόσο τρομακτικά και επικίνδυνα ανεπαρκής είναι ο εμφανιζόμενος ως διοικητής της κεντρικής τράπεζας. Δεν φαίνεται να γνωρίζει αυτό που ξέρει οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδεις γνώσεις οικονομίας. Η αλλαγή νομίσματος δεν έχει καμιά σχέση με υποτιμήσεις. Η αλλαγή νομίσματος είναι η πρώτη αναγκαία πράξη προκειμένου να αρχίσει η ανόρθωση μιας οικονομίας που έχει υποστεί καθίζηση, ανάλογη μ’ εκείνη της ελληνικής οικονομίας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πώς αυτή ήταν η πρώτη πράξη της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας μόλις πάτησε το πόδι της στην απελευθερωμένη Αθήνα. Μέσα σ’ ένα μήνα υπό το καθεστώς της τρομακτικής καταστροφής που είχε υποστεί η Ελλάδα από τον πόλεμο και τη ναζιστική κατοχή, προχώρησαν σε αλλαγή νομίσματος. Μέσα σ’ ένα μήνα εισήγαγαν νέα δραχμή, τη δραχμή της απελευθέρωσης, για να γλυτώσει η ελληνική οικονομία από τις κατοχικές δραχμές, τα ράλλικα, όπως τα έλεγε τότε ο κόσμος. Πώς τα κατάφεραν; Πολύ απλά. Δεν είχαν δοσίλογους, ούτε παλιανθρώπους στα καίρια πόστα της οικονομίας και της Τράπεζας της Ελλάδας, όπως δυστυχώς έχουμε σήμερα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Η αλλαγή νομίσματος και πρωτίστως το πέρασμα σε εθνικό κρατικό νόμισμα δεν ισοδυναμεί με καταστροφή, αλλά συνιστά την πρώτη πράξη για να γλυτώσει μια οικονομία την απόλυτη καταστροφή κι ένας λαός την μαζική του εξόντωση. Αυτό λέει η ιστορία, η εμπειρία, αλλά και η επιστήμη.

Να γιατί η αλλαγή νομίσματος συζητιέται σοβαρά σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της ευρωζώνης. Να γιατί η Ολλανδία έχει ήδη ανακοινώσει ότι από το 2012 διαθέτει επίσημα σχέδιο μετάβασης στο δικό της νόμισμα, όταν εκτιμήσει ότι το ευρώ δεν την συμφέρει άλλο. Πουθενά και κανείς δεν τόλμησε να εξισώσει τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα με την καταστροφή. Εκτός φυσικά από τους επιτελείς της ευρωζώνης που έχουν να χάσουν πολλά. Πρώτα και κύρια τις ασυλίες και τα νεοφεουδαρχικά τους προνόμια..

“Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ.” Μας λέει ο παραληρών κ. Στουρνάρας. Δεν περιμένουμε από κάποιον σαν τον εν λόγω κύριο να μπορεί να διαχωρίσει το νόμιμο από το παράνομο χρέος, τις νόμιμες από τις παράνομες υποχρεώσεις. Ούτε περιμένουμε να γνωρίζει τι είναι το ληστρικό χρέος, το οποίο σύμφωνα με το Βρετανικό εμπορικό δίκαιο είναι εκείνο που απαιτεί από τον οφειλέτη να καταβάλει “κατάφωρα υπερβολικές” πληρωμές ή η εξυπηρέτησή του καταπατά κατάφωρα τα χρηστά ήθη και τις συνήθεις πρακτικές των έντιμων εμπορικών συναλλαγών (Consumer Credit Act 1974, 2006). Μάλιστα προβλέπεται πώς ο οφειλέτης μπορεί να καταγγείλει μονομερώς το χρέος του ως ληστρικό και τότε εναπόκειται στο δανειστή να αποδείξει ενώπιον του δικαστηρίου ότι δεν είναι.

Όσο για τα δημόσια χρέη ισχύει η εξής βασική αρχή: “Στην πραγματικότητα, όταν ένα κράτος αποκηρύσσει, ή φιλοδοξεί να ακυρώσει το δημόσιο χρέος του, δεν μπορεί να υπάρξει ζήτημα διεθνούς ευθύνης, εκτός εάν το μέτρο αυτό δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από λόγους δημοσίου συμφέροντος ή αν κάνει διακρίσεις μεταξύ ημεδαπών και αλλοδαπών εις βάρος των τελευταίων.” (International responsibility. Second report by F. V. Garcia Amador, Special Rapporteur DOCUMENT A/CN.4/106, p. 119.)

Η βασική αυτή αρχή ισχύει στο διεθνές δίκαιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε στην εποχή του ΟΗΕ, από τη δεκαετία του 1950 έως τις μέρες μας. Τίποτε δεν την έχει αναιρέσει. Κι επειδή το ξέρουν πολύ καλά οι δανειστές, γι’ αυτό και αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να αντιμετωπίζεται το δημόσιο χρέος ενός κράτους με τους όρους του διεθνούς δικαίου. Και το πετυχαίνουν μόνο όταν έχουν την αμέριστη συνδρομή παλιανθρώπων και δοσίλογων στις κορυφές του κράτους οφειλέτη.

Θα μου πείτε που να τα ξέρει όλα αυτά ο κ. Στουρνάρας. Πότε του χρειάστηκαν στην κρατικοδίαιτη σταδιοδρομία του; Όταν εμπλεκόταν με το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου; Όταν αναλάμβανε διοικητής της Εμπορικής για να την ξεπουλήσει μπιρ παρά στην Credit Agricole; Όταν ήταν προϊστάμενος της επιτροπής προετοιμασίας εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ όπου φρόντιζε να παραχαράσσει – όπως έχει καταγγελθεί – τα στοιχεία της χώρας και συμφωνούσε στη κερδοσκοπική δραστική υποτίμηση της δραχμής έναντι του μάρκου και του ευρώ; Πότε;

Ποτέ! Η δουλειά του ήταν και είναι να υπηρετεί – με το αζημίωτο πάντα – αυτούς που καταληστεύουν το δημόσιο ταμείο και το λαό με τα χρέη. Κι επομένως του είναι αδιανόητο, παλαβό, ότι μπορεί μια χώρα, ένας λαός να διαθέτει εκπροσώπους στη κυβέρνηση και τους θεσμούς του κράτους που κατ’ ελάχιστο να υπερασπίζονται το δίκαιο και τα δικαιώματά του.

Και φτάνουμε στο κρεσέντο του παραληρήματος Στουρνάρα: “Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα και δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Όσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δεν θα συμβεί και τίποτα αν φύγουμε από το ευρώ ας ταξιδέψουν στην Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε.”

Ειλικρινά εδώ οφείλει να μιλήσει η ψυχιατρική. Βρείτε μου σας παρακαλώ πότε ξανάγινε κάτι τέτοιο από τις αρχές του 19ου αιώνα; Πότε ξανάγινε; Ποτέ! Όσο για τη Βόρεια Κορέα, ευτυχώς μάθαμε επιτέλους γιατί είναι έτσι. Όχι λόγω ενός άγριου επεμβατικού πολέμου που διαμέλισε την ενιαία Κορέα. Ούτε λόγω του καθεστώτος αποκλεισμού που επέβαλει ο ίδιος ο φεουδαρχικού τύπου σοσιαλισμός της Βόρειας Κορέας. Όχι βέβαια.

Ο κ. Στουρνάρας ξέρει καλύτερα. Η Βόρεια Κορέα είναι απομονωμένη γιατί έφυγε από το ευρώ και πήγε στη δραχμή! Ήμαρτον Κύριε! Τι άλλο θα ακούσουμε. Να γιατί θα έπρεπε να επιληφθεί η ψυχιατρική.

Κανονικά βέβαια θα έπρεπε να είχε επιληφθεί η δικαιοσύνη. Διότι αν είχαμε δικαιοσύνη θα είχε επέμβει αυτεπάγγελτα εναντίον του κ. Στουρνάρα για διασπορά ψευδών ειδήσεων από θέση ισχύος, θέση άσκησης εξουσίας, με σκοπό την καλλιέργεια τρομοφοβίας σ’ έναν ολόκληρο λαό. Το αδίκημα αυτό είναι σε βαθμό κακουργήματος και η δικαιοσύνη – αν υπήρχε έστω και ίχνος της στη χώρα – θα έπρεπε να παρέμβει αυτεπάγγελτα.

Κι όχι μόνο αυτό. Αυτό το κρεσέντο παραληρήματος έγινε μπροστά σε επιτροπή της Βουλής. Γιατί κανείς βουλευτής δεν ζήτησε επί τόπου τη σύλληψη του κ. Στουρνάρα για το αδίκημα αυτό; Γιατί κανείς βουλευτής και κανένα κόμμα της Βουλής δεν απαίτησε από τον προεδρεύοντα της διαδικασίας να κληθεί ο φρούραρχος και να συλλάβει τον κ. Στουρνάρα; Υπάρχει χειρότερος ευτελισμός του κοινοβουλίου από αυτό που έκανε ο Στουρνάρας; Δηλαδή να αξιοποιεί τη θεσμική του θέση και εν μέσω θεσμικής διαδικασίας της Βουλής να ψεύδεται τόσο κατάφωρα με σκοπό την κατατρομοκράτηση ενός ολόκληρου λαού;

Γιατί λοιπόν κανείς από τους βουλευτές δεν ένιωσε την ανάγκη να προστατέψει τη διαδικασία, αλλά και τη προσωπική του αξιοπρέπεια απαιτώντας την αυτόφωρη σύλληψη του κ. Στουρνάρα; Ας το έκανε κάποιος κι ας το αρνιόταν η πλειοψηφία και ο προεδρεύων. Ας το έκανε κάποιος κι ας τον άφηναν κατόπιν γιατί, δυστυχώς, όσο βρισκόμαστε στο λάκκο των λεόντων της ΕΕ ο εν λόγω κύριος διαθέτει πλήρη ασυλία για όσα λέει και κάνει. Κανείς δεν τόλμησε, έστω και για την προσωπική του τιμή.

Γιατί δεν βρέθηκε έστω κι ένας; Διότι δυστυχώς κανένας τους δεν διαθέτει τιμή, αξιοπρέπεια και υπόληψη. Όλοι τους και τα κόμματά τους έχουν εθιστεί τόσο πολύ στην ασυδοσία της εξουσίας, έχουν ταυτιστεί τόσο πολύ με το καθεστώς κατοχής, είναι τόσο απάτριδες και σιχαίνονται τόσο πολύ τον απλό κόσμο, που δεν τους κάνει τίποτε εντύπωση. Δεν έχουν ούτε καν το πιο στοιχειώδες αντανακλαστικό ευαισθησίας. Κι επειδή όλοι τους έχουν βαρβάτους σκελετούς στις κομματικές τους ντουλάπες, ούτε που διανοήθηκαν να τα βάλουν με κάποιον σαν τον Στουρνάρα.

Όσο για το ποιόν του ίδιου του κ. Στουρνάρα, η αποστροφή του Χίτλερ – όπως την αποδίδει ο Δημ. Γληνός στο Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ – θεωρώ ότι τα εξηγεί όλα: “Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχθούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους.” Και ο κ. Στουρνάρας οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι είναι ένα εξέχων δείγμα αυτής της τάξης που αναζητούν οι επίδοξοι Χίτλερ κάθε εποχής.