G-M-R, 6 Μαρτίου 2020

Κατακτημένος Νομικός Πολιτισμός είναι η Οικουμενική Διακήρυξη⁽¹⁾ Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (εδώ ΟΔΔΑ) και οι εξ’ αυτών απορρέουσες ή και παράλληλες συνταγματικές και νομοθετικές ρυθμίσεις (εξαιρουμένων κατοχικών, χουντικών και ανώμαλων καθεστώτων) παγκοσμίως αποδεκτές.

Αυτό είναι το ισχύον δίκαιο το οποίο πολλές φορές συγκρούεται με το τοις πράγμασι δίκαιο. Σε αυτή την σύγκρουση υπάρχουν ένθεν και ένθεν εμπλεκόμενοι και θεατές. Η στάση ενός εκάστου πολίτη (και δη των δημοσιολογούντων) καθορίζει την έκβαση της σύγκρουσης μεταξύ αξίας- απαξίωσης του κατακτημένου νομικού πολιτισμού.

Για πιο έγκυρη θέση επ’ αυτού, εδώ, στο TAG ΙΜΔΑ – Αριστόβουλος Μάνεσης.

(1)— Οικουμενική_ Διακήρυξη_Δικαιωμάτων_του_Ανθρώπου

==================

Σχετικά με το θέμα μεταφέρουμε εδώ την εισαγωγή της αείμνηστης Αλίκης Γιωτοπούλου Μαραγκοπούλου, Προέδρου του ΙΜΔΑ, Μεγάλης Κυρίας των Δικαιωμάτων, κατά την 54η Επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΟΔΔΑ). –(οι υπογραμμίσεις από την GMR)

Η Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι το σημαντικότερο κείμενο του αιώνα που πέρασε. Σε 30 άρθρα έθεσε όλες τις νέες παγκόσμιες αρχές προστασίας της ανθρώπινης αξίας χωρίς διακρίσεις για την πραγματοποίηση της οποίας σε κάθε χώρα είμαστε υπεύθυνες όλες οι χώρες.
Από τα άρθρα της επήγασαν περίπου 90 ως τώρα διεθνή κείμενα (instruments) κυρίως συμβάσεις που ρυθμίζουν τους κανόνες εφαρμογής και προστασίας αυτών των δικαιωμάτων.
Σημειωτέον ότι αρκετές από τις συμβάσεις αυτές ιδρύουν και διεθνή όργανα ελέγχου της εφαρμογής τους.
Το πλέγμα αυτό διεθνών (παγκοσμίων και περιφερειακών) κανόνων και οργάνων συμπληρώνουν οι εθνικοί κανόνες (ιδίως συνταγματικές διατάξεις για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) και τα εθνικά δικαστήρια.
Με άλλα λόγια πυκνό είναι το δίχτυο διεθνών και εθνικών κανόνων και οργάνων που προστατεύουν τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Ωστόσο οι παραβιάσεις τους, ιδίως τα τελευταία χρόνια είναι πολλές και αυξάνουν με επιταχυνόμενο ρυθμό. Έτσι η ειρήνη σε διεθνές επίπεδο βάλλεται και οι συνθήκες διαβίωσης των ατόμων γίνονται διαρκώς περισσότερο άδικες. Το βαθύ χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών και ατόμων πλαταίνει και βαθαίνει. Σήμερα περίπου ο μισός πληθυσμός της σφαίρας ζει με ατομικό εισόδημα μέχρι 2 δολλάρια ημερησίως! Ενώ οι πάμπλουτοι της Γης θησαυρίζουν διαρκώς περισσότερο.
Ιδίως οι άνθρωποι του Γ΄ κόσμου στερούνται σχεδόν τα πάντα, ακόμη και το πόσιμο νερό, ενώ το AIDS και άλλες αρρώστιες τους θερίζουν.
Πώς είναι δυνατόν τέτοια κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, να μη δημιουργήσει εξεγέρσεις, ρήξεις, τρομοκρατικές αντιδράσεις κ.λ.;
Και αντί να ερευνήσουν αυτές τις βαθειές ρίζες αυτών των φαινομένων και να προσπαθήσουν συστηματικά να τις εξαλείψουν ή έστω να μειώσουν, οι κυβερνώντες τον κόσμο επιλέγουν σαν κύριο «αντιτρομοκρατικό» μέσο τον πόλεμο. Αυτός όμως προκαλεί αναρίθμητους θανάτους, τον μέγιστο τρόμο των αμάχων, καταρρακώνει όλα συλλήβδην τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και δημιουργεί την μεγαλύτερη καταστροφή και δυστυχία. Πιθανότεροι πολεμικοί στόχοι σήμερα είναι οι χώρες που τυχαίνει να έχουν στο έδαφός τους πηγές ενέργειας.
Μεταξύ των ολέθριων αποτελεσμάτων του πολέμου είναι η δημιουργία πολυάριθμων προσφύγων. Συνεπώς εν όψει των σχεδιαζόμενων σήμερα «προληπτικών» πολέμων ως δήθεν αντιτρομοκρατικών μέτρων, πρέπει να αναμένεται μεγάλη αύξηση της προσφυγιάς. Αλλά και εν όψει της αυξανόμενης φτώχειας των αδυνάτων, πρέπει να αναμένεται αύξηση των μεταναστών, κυρίως λαθρομεταναστών. Και τα δύο έχουν πηγή την αύξηση της παγκόσμιας δυστυχίας, της οποίας αποτελούν συγχρόνως αποτελέσματα και εκφάνσεις.
Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε μετά 54 χρόνια από την υιοθέτηση της ΟΔΔΑ, την οποία κανείς δεν τολμάει να κηρύξει εσφαλμένη. Αντίθετα, υποκριτικά την επαινούν και οι ισχυροί της Γης οι οποίοι, όμως πρωτοστατούν στην καταπάτησή της, δήθεν για να την προστατεύσουν!

=================================================

Ακολουθούν (σε links) κείμενα, αναρτήσεις, εργασίες της GMR συναφή με το θέμα, η κατανόηση και ο ενστερνισμός των οποίων μπορεί να γίνει καταλύτης ελπιδοφόρων αλλαγών για ειρήνη, ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία στην πολυεπίπεδα σοβαρά τραυματισμένη πατρίδα, προσδίδοντας πρώτα και κύρια, στο μοναδικό υποκείμενο που μπορεί να αναλάβει αυτό το χρέος που δεν είναι άλλο από τον ελληνικό λαό, Ψυχική ανάταση και Ηθική υπεροχή.

ΣΥΝ-εφαρμογή του άρθρου 120Σ, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;