Σχόλιο GMR:   Από την ανάρτηση θα σταθούμε στο συνημμένο αυτής βίντεο το οποίο περιλαμβάνει τέσσερα βασικά στοιχεία.

1)   Η νέα ΠτΔ, ως Δικαστής, θα έπρεπε να γνωρίζει (όμως προσποιείται μειωμένο καταλογισμό) την διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία/αρθρογραφία/εικονογραφία κλπ, για το πως δημιουργείται το χρήμα (εδώ bank of England), για το πως δημιουργούνται και πως αντιμετωπίζονται παγκοσμίως τα δημόσια χρέη (ιστοσελίδα Σπύρου Λαβδιώτη).

2)   Ως Δικαστής θα έπρεπε να λάβει υπ’όψιν την εδώ έκθεση/υπόδειξη του ΟΗΕ για “λογιστικό έλεγχο του χρέους με ταυτόχρονη λογοδοσία των υπαιτίων” (όμως “δεν είδε-δεν άκουσε” ή είδε-άκουσε και προσποιείται μειωμένο καταλογισμό) .

3)   Ως Δικαστής θα έπρεπε να γνωρίζει πως υπάρχουν άπειρες ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΔΙΚΑΙΪΚΕΣ τεκμηριώσεις (στην G-M-R υπάρχουν σε επαρκέστατο βαθμό) για την ανάγκη/ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ/ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ μονομερούς καταγγελίας και διαγραφής του δημοσίου χρέους, με ταυτόχρονη μεθοδευμένη οικονομικοδικαιϊκά έξοδο από ευρωζώνη-Ε.Ε., αφού προηγούμενα εγγραφεί διεκδίκηση αποζημίωσης για τα “λάθη” ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ-ΣΥΝΕΝΟΧΩΝ. Επειδή αυτές οι τεκμηριώσεις περιλαμβάνονται και στις μηνύσεις εσχάτης προδοσίας (που πετάχτηκαν αδιάβαστες/στέρηση φυσικού δικαστή στα υπόγεια της Βουλής με ευθύνη κατ’ αρχήν Δικαστικών και ακολούθως, βουλευτών και σιωπούντων εκτός Βουλής πολιτευομένων), θα έπρεπε η νέα ΠτΔ, να έχει ασχοληθεί με το θέμα.

4)   Ως Δικαστής θα έπρεπε να έχει (ακόμα και προφορικά), έναν λόγο συγκροτημένο (αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο video) και από άποψη εκφοράς λόγου και από άποψη οικονομικοδικαιϊκής τεκμηρίωσης (όπως, ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ, η προαναφερόμενη έκθεση-υπόδειξη του ΟΗΕ). Όμως η εκφορά λόγου (για το επίμαχο ζήτημα πάντα) φέρνει κάτι από “μιλάω γρήγορα, πετάγομαι δώθε κείθε, κοτσάρω και δικό μου αξίωμα” από τον γνωστό Μπάμπη του ΣΚΑΪ, νυν βουλευτή, και βέβαια θα είχε ενδιαφέρον η εκφορά του λόγου της, κατά την λογοδοσία της ως συνυπαίτιας των Μνημονιακών Εγκλημάτων, αν ποτέ λειτουργήσει η εδώ επιστολή προς πρόσωπα εγνωσμένου Ήθους/Θέλησης κλπ.

5)   Η Δικαστική Απολογήτρια του Κύκλου Ιδεών.  Το σχετικό video εδώ και ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση

Και οι δικαστές είμαστε σε απόλυτη, ελπίζω και επίγνωση, πάντως έχουμε εικόνα τι συμβαίνει στη κοινωνία και το ποιά είναι τα όρια και μας προβληματίζουν τα ζητήματα αυτά, ήδη από την πρώτη απόφαση του μνημονίου ετέθη ο προβληματισμός, σε κάθε περίπτωση τα θέματα που έχουν, γιατί είναι ένα ζήτημα για το οποίο έχει ασκηθεί κριτική και στο ΣτΕ κυρίως και γενικότερα στην διοικητική δικαιοσύνη ότι το ταμιευτικό συμφέρον του δημοσίου επηρέασε την δικαστική κρίση.

Η άποψη μου και δεν είναι προσωπική είναι ότι αυτό που εκφράζεται μέσα από αυτές τις αποφάσεις στο μέτρο που έχει εκφραστεί γιατί υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις, είναι ότι είτε το αποκαλέσουμε επιβάρυνση δημοσιονομική,.. είναι σαφής έννοια, στη χώρα που ζούμε, όχι μόνο στη δική μας χώρα, αλλά με ποιά έννοια το λέω; με την έννοια ότι είναι μια χώρα η οποία είναι σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, είναι σε βαθιά κρίση και μακάρι αυτό να αντιμετωπιστεί όσο γίνεται πιο σύντομα, πάντως στα χρόνια που περάσαμε και διανύσαμε, ο δικαστής του ΣτΕ μιας και του έλαχε ο κλήρος, έπρεπε να αντιμετωπίσει τα θέματα αυτά και αν διεύρυνε την έννοια όπως κάποιοι υποστηρίζουν, την έννοια του δημοσίου συμφέροντος για να περιλάβει και το ταμιευτικό συμφέρον του δημοσίου, η απάντηση για μένα είναι ότι αυτό γίνεται γιατί ο δικαστής δεν έχει, όσο κι’ αν οι αποφάσεις του δικαστηρίου είναι έχουν διαπλαστικό χαρακτήρα, δεν έχουν όμως και μαγικές ικανότητες. Άρα σε ποιά χώρα βρισκόμαστε και ποιος θα μπορεί να προβλέψει να αντιμετωπίσει και να καταβληθούν αυτοί οι μισθοί, αυτές οι συντάξεις, όλες δηλαδή τις οικονομικές συνέπειες, και μιλώ καθαρά για τις αποφάσεις που έχουν δημοσι .ε..οικονομικό αντίκτυπο και οικο αντικείμενο, προφανώς και οι αποφάσεις που αφορούν τα έργα, όλες, οτιδήποτε γίνεται έχει οικονομικό αντίκτυπο, αλλά εκεί υπάρχει μια,… έτσι διαβάθμιση και μια κλιμάκωση στο πως αντιμετωπίζονται τα πράγματα. Το ΣτΕ για παράδειγμα στις πρώτες αποφάσεις των αυθαιρέτων με προεδρία τότε του προέδρου του κ. Μενουδάκου που είναι εδώ, όχι πρώτες, μεσαίες ήταν, γιατί υπάρχει μια σειρά αποφάσεων, είχε πει, όταν κρίναμε το νόμο περί αυθαιρέτων αντισυνταγματικό ότι το ταμιευτικό μόνο συμφέρον, οι ταμιευτικοί μόνο σκοποί δεν μπορούν να επικρατήσουν στη δικαστική κρίση όταν μπορεί αυτό να οδηγήσει, όταν έχουμε ως, το διακύβευμα ενδιαφέρει, αν υπάρχει λοιπόν κίνδυνος μεγάλης βλάβης του περιβάλλοντος, μιλάω για τις υποθέσεις της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων, οι υποθέσεις όμως που έχουν να κάνουν, που έχουν καθαρά οικονομικό αντίκτυπο, όπως είναι τα θέματα τα μισθολογικά, των συντάξεων όλα τα άλλα που ακούγονται, εκεί είναι αυτονόητο ότι πρέπει να σταθμίζεται, με ποιό τρόπο γίνεται τώρα αυτό κι αν μπορεί το δικαστήριο και ο δικαστής γιατί θυμίζω έχουμε τον διάχυτο έλεγχο πως το σταθμίζει, και που πως σε ποιό μέτρο βαρύνει στη κρίση του αυτό είναι κάτι που καλείται ο κάθε δικαστής να το κρίνει κάθε φορά και το κάθε δικαστήριο και θα μείνω εδώ στο θέμα αυτό.

Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, 20 Δεκεμβρίου 2018

Η μέχρι πρότινος σεβαστή Πρόεδρος του ΣτΕ και προτεινόμενη ήδη Πρόεδρος Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου (δείτε εδώ), αποκαλύπτει ίσως άθελά της (20-12-2018) το πώς λήφθηκαν οι απαράδεκτες αποφάσεις “δικαίωσης” των Μνημονίων και επομένως και εκείνες της μη επαναφοράς δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας!

Το σκεπτικό είναι εξωφρενικό! Λήφθηκαν κατ΄ ουσίαν με βάση το “ταμιευτικό συμφέρον” του Δημοσίου (δημοσιονομική επιβάρυνση)! Και άρα όχι με βάση τα αυστηρά νομικά και κυρίως συνταγματικά κριτήρια (υπέρτατος νόμος είναι το Σύνταγμα), με τα οποία έκριναν κάποια άλλα μέλη του ΣτΕ και γι΄ αυτό μειοψήφησαν παλικαρίσια;

Αν επρόκειτο όμως για ζητήματα με …”περιβαλλοντικό κίνδυνο“, όπως η νομιμοποίηση αυθαιρέτων, τότε παρακάμπτεται το “ταμιευτικό συμφέρον” του κράτους, για να προφυλαχθεί το περιβάλλον…

Οι ζωές όμως τόσων ανθρώπων, η “συντέλεια” που έζησαν και ζουν ακόμη, ο ξαφνικός και αυθαίρετος οικογενειακός και κοινωνικός “θάνατος” που βίωσαν ξαφνικά από την μια στιγμή στην άλλη, δεν είναι άραγε πάνω από το “ταμιευτικό συμφέρον” του Δημοσίου; Και το να βάζει η “Τρόικα” τα χέρια της στα ταμεία του ελληνικού κράτους και να αρπάζει όλο τον κόπο και το ΑΕΠ της Ελλάδας, είναι;

Ο πλειστηριασμός των σπιτιών, η διακοπή του ρεύματος, οι αυτοκτονίες, η απόγνωση, οι χιλιάδες παραδόσεις πινακίδων κυκλοφορίας, φανερώνουν φαίνεται “αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης“, τήρηση του Συντάγματος και ευνομούμενη πολιτεία...

Ενώ, εάν π.χ. αποφασιζόταν η επαναφορά των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, Αδείας (συνολικό ετήσιο ποσό μόλις 1.000 ευρώ κατά δικαιούχο), το κόστος απλά θα αφαιρούνταν από τις ετήσιες δόσεις των Μνημονίων ή θα παζαρεύονταν στα ποσοστά του πρωτογενούς πλεονάσματος που απαιτούν προκλητικά οι ξένοι, διότι η δικαστική απόφαση του ΣτΕ θα ήταν υποχρεωτικά εφαρμόσιμη και για τους ξένους! Και μάλιστα θα οδηγούσε σε κάθετη άνοδο του ΑΕΠ και των εσόδων τελικά του κράτους, αλλάζοντας την εικόνα και την ψυχολογία, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, κρατώντας ζωντανές παράλληλα και ένα σωρό μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις!

Το περιβάλλον, τα δέντρα, η φύση, είναι πράγματι εξαιρετικά σπουδαία, αλλά ο άνθρωπος άραγε δεν είναι; Όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι πίσω από κάθε άνθρωπο – θύμα του Μνημονίου και των ανήκουστων αποφάσεων του ΣτΕ, βρίσκονται τόσα μάτια και ψυχές παιδιών, που βλέπουν τους γονείς τους και τα όνειρά τους συντρίμμια, επειδή κάποιοι αποφασίζουν “ταμιευτικά”, αρνούμενοι να αποφασίσουν επιτέλους “ανθρώπινα”!

Την ίδια στιγμή, ο κόσμος έχει την πικρή εντύπωση πως σε περιπτώσεις μισθών – αναδρομικών Δικαστικών, δεν πρυτανεύει πάντα το ίδιο “ταμιευτικό συμφέρον” του Δημοσίου… (δείτε εδώ)

Αν η Δικαιοσύνη είναι “Ανεξάρτητη”, τότε δεν δικάζει με “πολιτικά” και “ταμιευτικά” κριτήρια, αλλά με νομικά – συνταγματικά κριτήρια, που προστατεύουν τον πολίτη και την χώρα από τις αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας (νομοθετικής και εκτελεστικής), αλλά και από ξένα κέντρα που συνήθως εκβιαστικά επιβάλλουν τέτοιες αυθαιρεσίες, καταλύοντας την Δημοκρατία και το Κράτος, κουρελιάζοντας το ίδιο το Σύνταγμα!

Αν η Δικαιοσύνη είναι “Ανεξάρτητη”, τότε οφείλει και να το δείχνει και όχι να παρουσιάζει βιβλία Πολιτικών, όπως η παρουσίαση του βιβλίου «η Δημοκρατία μεταξύ συγκυρίας και Ιστορίας» του Βαγγέλη Βενιζέλου, από την τότε εν ενεργεία Πρόεδρο του ΣτΕ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, από όπου και το βίντεο – ντοκουμέντο!

Γιατί πώς είναι δυνατόν, η Πρόεδρος του ΣτΕ που εκδικάζει υποθέσεις κατά των Μνημονίων, τα οποία υπέγραψε ή ψήφισε ανάμεσα σε άλλους και ο κ. Βενιζέλος, να πηγαίνει και να παρουσιάζει βιβλίο του κ. Βενιζέλου; Δεν είναι αυτό πρωτάκουστο και αδιανόητο; Δεν προκαλεί κάθε “περί δικαίου αίσθημα”; Δεν αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα προς παγκόσμια αποφυγή;

Για την “συγκυρία και την ιστορία”, η εν λόγω παρουσίαση της κας Προέδρου του ΣτΕ έγινε στις 20-12-2018 στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα, μία μόλις ημέρα μετά την Ανακοίνωση του ΣτΕ για το περιληπτικό σκεπτικό απόρριψης της προσφυγής ΠΟΠΣΜ και Παμμακεδονικών κατά της άθλιας Συμφωνίας των Πρεσπών (19-12-2018, δείτε εδώ)…

ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ Ή ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ;

Η συμπαθής κατά τα άλλα κυρία Σακελλαροπούλου, αν θέλει να γίνει Πρόεδρος των Κομμάτων, ας προχωρήσει…

Αν θέλει όμως να γίνει Πρόεδρος των Ελλήνων, ας ζητήσει μια μεγάλη και βαθιά “συγνώμη”!

Κι όσο για το “περιβάλλον“, ας ανέβει στην Μακεδονία να αγγίξει ένα ψηφιδωτό της Πέλλας, λίγο χώμα από τον Τάφο του Φιλίππου στις Αιγές, μια “Καρυάτιδα” από την Αμφίπολη, ένα βυζαντινό πλατάνι από την Καστοριά, μια πέτρα από τους τάφους των Μακεδονομάχων! Και ας ακυρώσει επιτέλους την μη ακύρωση!

Πηγή: noiazomai.gr