Πέτρος Μηλιαράκης – 26/11/2017

Τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα που αφορούν φυσικές και υλικές καταστροφές, αλλά πρωτίστως και κυρίως απώλειες συνανθρώπων μας, που διαδραματίστηκαν στη Δυτική Αττική με επίκεντρο τη Μάνδρα αλλά και τη Νέα Πέραμο, φέρνουν στο επίκεντρο το κρίσιμο ζήτημα όχι μόνο της προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και του τρόπου που η κοινωνία και το κράτος λειτουργούν, (δυστυχώς διαχρονικώς) σε ζητήματα τα οποία προσβάλλουν το σύγχρονο πολιτισμό. Δεν καταλείπεται δε καμία αμφιβολία ότι ο πολιτισμός της κοινωνίας αλλά και της πολιτείας στα επίμαχα ζητήματα εκφράζεται επί του εδάφους.

Η υστεροβουλία πολλών πολιτών, η ανοχή του κράτους (σε όλα τα επίπεδα της Διοίκησης), ο λαϊκισμός, η προχειρότητα και ας επιτραπεί ο όρος «η παρακμή ενός συστήματος», συνιστούν το διαρκές έγκλημα ώστε να παραβιάζονται έννομα αγαθά ύψιστης σημασίας. Εάν δε οι πολίτες «εκμεταλλεύονται τη βουλιμία εξουσίας του πολιτικού προσωπικού» σε επίπεδο τοπικό, περιφερειακό, ή κεντρικό, εν τούτοις αυτή η «εκμετάλλευση» δεν νομιμοποιεί τα όργανα της Πολιτείας και της Δημόσιας Διοίκησης να προσχωρούν σε τέτοιες αντιλήψεις.

Η μεταπολιτευτική έννομη τάξη

Η μεταπολιτευτική έννομη τάξη στο επίπεδο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων με το άρθρο 24 του Συντάγματος, θέσπισε αυστηρό κανόνα δικαίου με βάση τον οποίο η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους αλλά και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του δε το κράτος έχει υποχρέωση να λαμβάνει ιδιαίτερα προληπτικά, αλλά ακόμη και κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της «αρχής της αειφορίας».

(more…)

Από Πέτρος Μηλιαράκης – 10/10/2017

Στο παρόν κείμενο «εν αρχή ήν» ο μεγάλος ηγέτης της Γερμανίας, που κυβέρνησε την (τότε) Δυτική Γερμανία από το 1969 έως το 1974, και που ως ιστορικός ηγέτης συνέβαλε στη δημιουργία του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αναφέρομαι στον «Καγκελάριο της ειρήνης», θα προσθέσω και της προόδου, σοσιαλδημοκράτη Willy Brandt. Το βραβείο δε Νόμπελ που του απονεμήθηκε ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής στην προσπάθειά του για την οικοδόμηση της παγκόσμιας ειρήνης και ειδικότερα μιας ευρωπαϊκής ειρήνης, με πρόταγμα την «Οστπολιτίκ» (ανατολική πολιτική) που απέβλεπε στο άνοιγμα προς Ανατολάς, με κύριες πρόνοιες την ενοποίηση των δύο Γερμανιών, την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την οριστική καταδίκη του φασισμού και του ναζισμού.

Ο μεγάλος αυτός ηγέτης, με την πολιτική του δράση φιλοδοξούσε να θέσει επί τάπητος τη συμφωνία των δύο (2) τότε Γερμανικών Κρατών, δηλαδή της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γερμανίας (BRD) και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (DDR) προς την κατεύθυνση σύναψης της «Συνθήκης Ειρήνης», πράγμα που δεν ευοδώθηκε, λόγω (και) του άδικου τερματισμού της θητείας του στη θέση της Καγκελαρίας.

(more…)

Πέτρ. Μηλιαράκης, 3 Σεπ. 2017

Το «Σκοπιανό» (όπως συνηθίζεται να λέγεται), δυστυχώς «δεν ξεχάστηκε μετά από …δέκα χρόνια»! Εξακολουθεί να βρίσκεται στην επικαιρότητα είκοσι έξι (26) συναπτά έτη, και να επικαιροποιείται διαρκώς (όπως και στον παρόντα χρόνο).

Να πάρουν θέση Αμερικανοί και Ευρωπαίοι

Το ζήτημα δε είναι, να συνειδητοποιήσουν οι εταίροι και σύμμαχοι (Αμερικανοί κα Ευρωπαίοι) ότι δεν μπορούν να δέχονται τον όρο «Μακεδονία» παραβιάζοντας ιστορικά δεδομένα –προκαλώντας κατ’ ουσίαν την ιστορία, αλλά ούτε και να φέρεται ότι προσχωρούν στη γραμμή: «Τίτο-Παρτιζάνων και Κομμουνιστικής Διεθνούς». Ειδικότερα:

Είναι πρόδηλο, από την εξέλιξη των πραγμάτων ότι κατ’ ουσίαν έχει …«στοιχειώσει» η «κληρονομιά του Στρατάρχη Τίτο», ο οποίος για τους δικούς του ιδεολογικούς, πολιτικούς και ευρύτερα γεωπολιτικούς λόγους, αποφάσισε μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να μετονομασθεί η Βαρντάσκα Μπανόβινα (Vardar Banovina) αρχικώς σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και στη συνέχεια σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και τούτο γιατί ο Στρατάρχης Τίτο διαρκώς καλλιεργούσε την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού κράτους στο οποίο θα υπαγόταν ως λαός το …«Μακεδονικό Έθνος»!

Ειδικότερα υπ’ όψιν τα εξής:

1) Μετά το πέρας των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912 και 1913, τα περισσότερα Ευρωπαϊκά εδάφη της ήδη διαλυμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περιήλθαν μερικώς στην Ελλάδα, στην Βουλγαρία και στη Σερβία. Η περιοχή δε που σήμερα ευρίσκεται στο κράτος των Σκοπίων ονομάστηκε (τότε) Νότια Σερβία.

(more…)

Από Πέτρος Μηλιαράκης – 05/08/2017

Το κείμενο αυτό προκύπτει ως προβληματισμός σε περίοδο διακοπών ως προς το ζήτημα της κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας στο πλαίσιο εκχώρησης αρμοδιότητας στη νομική προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τις Δανειακές Συμβάσεις.

Το ερέθισμα όμως που μου προκλήθηκε για το κείμενο αυτό, αιτία του έχει το εξαιρετικό δοκίμιο του Tom Binghman(1), που από τον Chris Patten χαρακτηρίστηκε ως το βιβλίο για τους νομικούς επιστήμονες του έτους 2011.

Είμαι δε τυχερός καθόσον το βιβλίο αυτό, που το αναζητούσα, το έχω ήδη στην κατοχή μου. Το εντόπισα στο βιβλιοπωλείο που λειτουργεί εντός των εγκαταστάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο. Επηρεασμένος δε από τις απόψεις του Tom Binghman(2) θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω τα εξής:

Η δοτή αρμοδιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η πολιτειακή αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει «επανατοποθετηθεί» αρκετές φορές, με κυρίως αναφορά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λάακεν, όπου τέθηκε το κυρίως ερώτημα εάν θα παρέμενε το «πυλωτικό σύστημα», δηλαδή εάν θα παρέμεναν ως «σύστημα διακυβέρνησης» οι τρεις Πυλώνες που αφορούσαν: α) στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, β) στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, και γ) στη Δικαιοσύνη και στις Εσωτερικές υποθέσεις (3).

(more…)

Από Πέτρος Μηλιαράκης – 09/06/2017

Παρεμβαίνω με το παρόν κείμενο προκειμένου (για μια ακόμη φορά) να αποκρυπτογραφηθούνκρίσιμα ζητήματα πολιτικής και νομικής σημασίας. Άλλωστε οι δεσμεύσεις της χώρας αποτελούν νομικά κείμενα δημοσιευμένα στο οικείο ΦΕΚ και συνιστούν κανόνες της έννομης τάξης. Ταυτοχρόνως όμως και η πολιτική καλείται να διαδραματίσει τον κυρίαρχο ρόλο όταν οι θεσπισμένοι κανόνες προκαλούν συγχύσεις.

Μια αρχική παρατήρηση

Αρχικώς πρέπει να διευκρινιστεί ότι η έννοια του δημοσίου χρέους έχει βάθος αιώνων, και χαρακτήρισε ακόμη και Αυτοκρατορίες. Στον πολιτικό λόγο στην Ελλάδα, κυριαρχεί ακόμη (και πρέπει να κυριαρχεί) το γερμανικό χρέος της Κατοχής, ενώ παραβλέπεται ότι με τη Συνθήκη της Λοζάνης (βλ. άρθρο 46), ρυθμίστηκε διεθνώς και το χρέος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά το μέρος δε που αφορά στην Ελλάδα, έλαβε χώρα η αποπληρωμή του χρέους αυτού σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη.

Επίσης δεν υπάρχει κράτος χωρίς δανεισμό. Όπως αντιστοίχως δεν υπάρχει και κράτος που να μη οφείλει εξ αιτίας άλλων υποχρεώσεων. Για παράδειγμα, η Γερμανία στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της στο ΝΑΤΟ οφείλει 30,28 δις ευρώ και η Γαλλία 6,08 δις ευρώ. Αντιθέτως, δεν οφείλουν χώρες επιμελείς περί αυτά, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πορτογαλία, η Εσθονία και η Ελλάδα! Αυτές οι τέσσερις (4) χώρες που προαναφέρονται είναι αυτές που δεν οφείλουν στο ΝΑΤΟ. Όλες οι άλλες οφείλουν.

(more…)

ΣΧΟΛΙΟ G-M-R : Στα πλαίσια προετοιμασίας μετώπου Ανατροπής και Αξιόπιστης-Δημοκρατικής διακυβέρνησης δημοσιεύουμε το άρθρο του κου Πέτρου Μηλιαράκη, με αφορμή τις δηλώσεις του προέδρου της γείτονος περί “πλήρους εφαρμογής της Συνθήκης της Λωζάνης”.

Του Πέτρου Μηλιαράκη, 20/05/2017

Ο Τούρκος Πρόεδρος στις πρόσφατες δηλώσεις του, εμφανίσθηκε… «ανακόλουθος» προηγούμενων δηλώσεών του, που έλαβαν χώρα προεκλογικά του δημοψηφίσματος για τη μορφή του πολιτεύματος της γείτονος Τουρκίας, αναφερόμενος στην «πλήρη εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης». Έτσι ο Τούρκος Πρόεδρος, εμφανίστηκε θιασώτης της πλήρους εφαρμογής της Διεθνούς αυτής Συνθήκης. Άλλωστε, στο site του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης είναι αναρτημένη και ως εκ τούτου σεβαστή.

Ασφαλώς ο Τούρκος Πρόεδρος δεν διευκρίνισε τις προθέσεις του, ούτε έδωσε εξηγήσεις «πώς εννοεί» την πλήρη εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης.

Ενόψει της πρόσφατης αυτής δήλωσης του Τούρκου Προέδρου με το παρόν κείμενο, χρήσιμα είναι να τεθούν υπ’ όψιν τα εξής:

(more…)

Πέτρος Μηλιαράκης – 12/03/2017

Όταν γράφονται οι γραμμές αυτές οι δημοσιογραφικές πληροφορίες που μας παρέχουν τις γνώσεις των διαλαμβανομένων, μας καθιστούν γνωστό ότι μάλλον προχωρούν με βήμα σημειωτόν οι διαπραγματεύσεις, επισκιαζόμενες κατά το μάλλον και μάλλον από τα αναθεωρημένα στοιχεία που δόθηκαν μόλις από την ΕΛΣΤΑΤ.

Έτσι το κλίμα έχει βαρύνει μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, ενώ οι πληροφορίες επικεντρώνονται στο δεδομένο ότι δεν αποκλείεται να αποχωρήσει το κλιμάκιο των δανειστών από την Αθήνα. Άξιο επισημείωσης είναι δε ότι οι πληροφορίες που διαρρέουν αναφέρουν κυρίως ότι οι πλευρές στάθηκαν σε «αριθμούς». Έτσι για μια ακόμη φορά η κοινωνία των ανθρώπων μετατρέπεται σε «απλή αριθμητική», σ’ ένα τραπέζι όπου επιχειρούνται «εξισώσεις»…

Από τα στοιχεία που έχουν διαρρεύσει από την ΕΛΣΤΑΤ τα κρίσιμα δεδομένα είναι ότι το 4ο τρίμηνο (πολύ κρίσιμο ενόψει βουλευτικών εκλογών και προηγούμενων ευρωεκλογών-και τοπικών εκλογών), δεν ήταν θετικό κατά 0,3% όπως είχε ήδη εκτιμηθεί, αλλά αντιθέτως ήταν απολύτως αρνητικό κατά 1,1%. Τούτο δε έχει συμπαρασύρει για το έτος 2016 και το σύνολο της οικονομίας.

(more…)

_.

Πέτρος Μηλιαράκης, 5 Μαρ. 2017

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ: Το παρόν κείμενο είναι συνέχεια του προηγούμενου. Γράφεται και αυτό στο Λουξεμβούργο κατά την εδώ παραμονή μου. Αφορά δε «ειδική επισκόπηση» στις δια παραλείψεως ευθύνες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) ειδικώς ως προς την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους. Αφορά δηλαδή στην εξωσυμβατική ευθύνη της ΕΚΤ. Υπ’ όψιν δε ότι για την εξωσυμβατική ευθύνη της ΕΚΤ συντρέχουν σωρευτικώς όλες οι δικονομικές προϋποθέσεις του αιτιώδους συνδέσμου, της επελθούσας ζημίας και του πταίσματος των προστηθέντων-διοικούντων Οργάνων την ΕΚΤ.

Ασφαλώς, και τούτο είναι σαφές, αδύνατον είναι στο παρόν περίγραμμα να εξαντληθούν οι συγκεκριμένες ευθύνες της ΕΚΤ, ενώ όπου είναι αναγκαίο δεν μπορούν να παραληφθούν αναφορές και στις σχετικές πράξεις της ΕΚΤ. Η αναφορά δε στις πράξεις της ΕΚΤ επιβάλλεται για την ακριβή τεκμηρίωση των ισχυρισμών που παρατίθενται ενταύθα, αλλά και για την κατά το δυνατόν πληρέστερη ενημέρωση του αναγνώστη. Υπ’ όψιν επίσης ότι το παρόν κείμενο έχει μια «νομική τεχνική», οπότε ζητείται η κατανόηση αλλά και η προσοχή του αναγνώστη.

Υπάρχουν δικαστές στο Λουξεμβούργο

Η ΕΚΤ για τη λειτουργία της απολαμβάνει απόλυτη ανεξαρτησία. Ωστόσο, όμως, ελέγχεται από τους δικαστές του Λουξεμβούργου, οι οποίοι δεν θα βραδύνει να κληθούν να ασκήσουν τη δικαιοδοτική τους αρμοδιότητα, ειδικώς με το ερώτημα εάν στην αναδιάρθρωση που έλαβε χώρα για το ελληνικό δημόσιο χρέος με την επίκληση του Private Sector Involvement (PSI), δηλαδή με την επίκληση περιτομής περιουσίας του ιδιωτικού τομέα, έλαβε χώρα και Official SectorInvolvement (OSI), δηλαδή περιτομή περιουσίας δημόσιου τομέα. Αναφέρομαι στο περίφημο «hair cut»-κούρεμα το οποίο με την επίκληση του PSI επέδραμε κατά περιουσιακών στοιχείων του δημόσιου τομέα, που αφορούσαν Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και Δημόσια Νοσοκομεία.

(more…)

Από Πέτρος Μηλιαράκης– 19/02/2017

Στις 09 Μαρτίου 2017 λήγει η προθεσμία άσκησης όποιου ενδίκου μέσου ενώπιον των αρμοδίων εσωτερικών και ενωσιακών ευρωπαϊκών δικαιοδοτικών οργάνων για τις όποιες βάσιμες αξιώσεις όσων έχουν ζημιωθεί ως προς το PSI των ελληνικών ομολόγων. Το «πρωτόγνωρο» δε αυτό «ζήτημα» της συγκεκριμένης απομείωσης –ορθότερα απαλλοτρίωσης– περιουσίας, συντάραξε την οικονομία και κυρίως τους ατυχείς ιδιώτες (όσους από τη φύση τους και την πρακτική τους δεν είναι εκ συστήματος «επενδυτές», αλλά απλοί καταθέτες) καθώς και τα Ν.Π.Δ.Δ. τα οποία πράγματι απώλεσαν σημαντική περιουσία στο βωμό ενός προδήλως αποτυχημένου εγχειρήματος.

Οι ρήτρες συλλογικής δράσης και το PSI

Η ενεργοποίηση των λεγόμενων ρητρών συλλογικής δράσης (περί αυτών βλ. παρακάτω) και η εκτελεστική διαδικασία του όλου εγχειρήματος αφορά: α) στην Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου με αριθ. 10/ΦΕΚ αρ. 50/9.03.2012 και β) στην Υπουργική Απόφαση με αριθ. 2/20964/0023α/ΦΕΚ αρ.682/9.03.2012. Έτσι κατέστη υποχρεωτική η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα –και όχι μόνον(!) στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων και αναδιάταξης του ελληνικού χρέους (PSI), εξ αιτίας της οποίας η αξία των ελληνικών ομολόγων υπέστη δραματική απώλεια που οφείλεται στην κατά53,5% μείωση της ονομαστικής αξίας των ομολόγων που υπήρχαν στα χαρτοφυλάκια των ιδιωτών, αλλά και φορέων του δημόσιου τομέα (βλ. π.χ. Ασφαλιστικά Ταμεία).

(more…)

Του Πέτρου Μηλιαράκη, 27 Ιαν. 2017

Αρχίζω το κείμενό μου αυτό, με μια ενδεχομένως μακρά, αλλά αναγκαία εισαγωγή, που αφορά το «θεσμό» των πολιτικών κομμάτων.

• τα πολιτικά κόμματα και η ελληνική και ευρωπαϊκή έννομη τάξη

Ασφαλώς θεμέλιο όχι μόνο του πολιτεύματος μας είναι η λαϊκή κυριαρχία (άρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος –σκληρός πυρήνας της συνταγματικής τάξης), ενώ η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεμελιώνεται στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να συμμετέχει στο δημοκρατικό βίο της Ένωσης (άρθρο 10 ΣΕΕ). Τέτοιο, άλλωστε, δικαίωμα σύμφωνα με τον επίσης σκληρό πυρήνα της ελληνικής συνταγματικής τάξης έχει και καθένας Έλληνας πολίτης (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος).

Άξιο παρατήρησης είναι δε, ότι η ευρωπαϊκή έννομη τάξη ιδρύει πρόνοιες για την ύπαρξη και λειτουργία «πολιτικών κομμάτων», με σκοπό κυρίως τη συμβολή τους στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης ( άρθρο 10 παρ. 4 ΣΕΕ). Αλλά και η ημετέρα συνταγματική τάξη στο πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας της πολιτείας, για πρώτη φορά μεταπολιτευτικώς ίδρυσε συνταγματικές πρόνοιες για την ύπαρξη και λειτουργία «πολιτικών κομμάτων» των οποίων η οργάνωση και λειτουργία οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος (άρθρο 29 του Συντάγματος).

Η λειτουργία δε του πολιτεύματός μας εδράζεται στην Αρχή του Πολυκομματισμού, σε σχέση (μεταξύ των άλλων) και με την Κοινοβουλευτική Αρχή.

Υπ’ όψιν δε ότι η «λογική» του Κανονισμού της Βουλής στηρίζεται στην ύπαρξη και λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Οι αυστηρές δε συνταγματικές διατάξεις συνεπάγονται την Αρχή του Κράτους Δικαίου, την Αρχή Διάκρισης των Λειτουργιών και συνεπώς την θεσμοθέτηση της Δημοκρατικής Αρχής στh βάση της Αρχής της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

(more…)