(Παρ. 28/10/16 – 17:27)

Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Όταν άρχισα να γράφω τούτες τις γραμμές το χρέος της Ελλάδας ήταν 369.896.948,924 ευρώ, που αντιστοιχεί στα 34.210 ευρώ σε κάθε πολίτη, ενώ το ΑΕΠ ανέρχεται στα 171.687.435,598 ευρώ. Όταν τελειώσω το κείμενό μου θα σας ενημερώσω πόσο θα είναι το χρέος. Η ενημέρωσή μου προκύπτει ανά δευτερόλεπτο(!) μέσω του «NATIONAL DEBTCLOCKS. ORG».

Το ζήτημα του χρέους είναι κύριας και ζωτικής σημασίας και απαιτεί μια αποφασιστική αντιμετώπιση όχι μόνο μέσω των διαδικασιών της DSA (Debt Sustainability Analysis) αλλά και μέσω των προνοιών που οι κανόνες του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου εγκαθιδρύουν.

TA ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΑ

Και επειδή τα συμφωνηθέντα δέον όπως τηρούνται σύμφωνα με την Αρχή του: pacta sunt servandaπου επικαλείται και ο Γερμανός Υπουργός των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ασφαλώς συμφωνηθέντες κανόνες είναι –και μάλιστα υπερκείμενοι– και οι κανόνες που προσδιορίζουν και καθορίζουν τη διεθνή και ευρωπαϊκή έννομη τάξη, αλλά και τον διεθνή και ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ

Την κρισιμότητα δε της κατάστασης για την Ελλάδα επεσήμανε στις 13 Οκτωβρίου ο Ζολτ Ντέρβας, αντικειμενικός παρατηρητής του Ινστιτούτου Bruegel των Βρυξελών. Ο Ζολτ Ντέρβας «προανήγγηλε» μεν 4^ο πρόγραμμα για την Ελλάδα, αλλά υποστήριξε ως προϋπόθεση εξόδου της Ελλάδας στις αγορές την απομείωση-περιτομή (κούρεμα) του χρέους κατά 2/3 του χρέους.

(more…)

17/1/2016 ο κ. Πέτρος Μηλιαράκης συμμετείχε στο τριήμερο επιστημονικό συνέδριο του ΜΑΧΟΜΕ 15-17/1/2016 με την πιο κάτω εισήγηση του όπου επισήμαινε και τεκμηρίωνε την ανάγκη προετοιμασίας ΕΞΟΔΟΥ, για το Εθνικό νόμισμα “(εφόσον καταστεί αδιστάκτως αδύνατη η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη)”, πράγμα που τεκμηριώθηκε πολλαπλώς, και στη συνείδηση του λαού και στο δημοψήφισμα του 2015, στην ίδια εκδήλωση επισήμαινε ακόμα και την ανάγκη στρατιωτικής ανεξαρτησίας από το ΝΑΤΟ.)”

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη, 17-1-2016

ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη

Προσφάτως κομματικά στελέχη του CDU, του Κόμματος της Άγκελας Μέρκελ επαναφέρουν την «άποψη» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «περί προσωρινού Grexit»!..

Συγκεκριμένα, ο Γενικός Γραμματέας του Οικονομικού Συμβουλίου του κόμματος, Βόλφγκανγκ Στάιγκερ, σε δηλώσεις του άσκησε κριτική σε βάρος της Ελλάδας υποστηρίζοντας μεταξύ των άλλων και την ανάγκη για ένα προσωρινό Grexit. Συνεπώς, με βάση τις τοποθετήσεις αυτές εξακολουθεί να υφίσταται μια ευρύτερη σύγχυση ή άλλως μια ήδη ειλημμένη απόφαση που ανήκει σε μια ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική ελίτ.

Έτσι όμως είναι σαφές ότι η επικράτηση των νεοφιλελεύθερων δογμάτων δεν διολισθαίνουν απλώς την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις, αλλά ενέχουν ακριβώς και την εσωτερική αντίθεση που οδηγεί στην αυτοκαταστροφή της. Όσο όμως διατυπώνονται και μάλιστα σε κεντρικό επίπεδο αυτές οι «περί προσωρινού Grexit» απόψεις, τόσο και πιο πολύ νομιμοποιούνται όσοι ήδη από καιρό έχουν επιστήσει την προσοχή για την αναγκαιότητα ενός σχεδίου (όταν τούτο καταστεί αναγκαίο) εξόδου της χώρας από το ευρωσύστημα!

Επίσης όσο οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Θεσμών δεν αντιλαμβάνονται ότι η επικράτηση του ευρωσυστήματος έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί διαδικασία διολίσθησης από τις βασικές Αρχές και Αξίες του όλου εγχειρήματος, τόσο η ανεπίτρεπτη αυτή πλάνη θα αυξάνει τον ευρωσκεπτικισμό με κίνδυνο δημιουργίας ανεξέλεγκτων τάσεων και εξ αυτών καταστάσεων με συνέπεια την αποσύνθεση της Ευρωζώνης.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τα στοιχεία της Eurostat, αναφορικώς με το δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη. Η Ελλάδα ασφαλώς είναι μια υπερχρεωμένη χώρα εντός του ευρωσυστήματος. Άξιο παρατήρησης όμως είναι ότι το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της ευρωζώνης κατά το έτος 2014 ανερχόταν στο 92% στο ΑΕΠ, όταν το 2007 ανερχόταν στο 65%, το 2009 στο 78%, το 2011 στο 86% και το 2013 στο 91%. Δηλαδή παρατηρείται διαρκής άνοδος του δημόσιου χρέους συνολικώς στην ευρωζώνη.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη^(*), 9 Ιουνίου 2011

Η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» (στο εξής «Σύμβαση») μεταξύ…

της Ελλάδας και των δανειστών της περιλαμβάνει συγκεκριμένες διατάξεις, οι οποίες πάσχουν από απόλυτη ακυρότητα, κατά το Ενωσιακό Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και δημιουργούν πολιτικές παρενέργειες ως προς την ουσία τους.

Αρχικώς, παρατηρείται ότι στο «Προοίμιο» της Σύμβασης (βλ. άρθρο 6) έχει τεθεί ο όρος συνάρτησής της με το «Μνημόνιο Συνεννόησης» (στο εξής «Μνημόνιο»), το οποίο «μπορεί κατά διαστήματα να τροποποιηθεί / ή και να συμπληρωθεί» – όπως επιχειρείται προσφάτως. Επίσης, η Σύμβαση περιλαμβάνει και ιδιαίτερο κεφάλαιο (βλ. άρθρο 14) ως προς το εφαρμοστέο Δίκαιο και τη δικαιοδοσία. Δυνάμει του άρθρου αυτού, η «οποιαδήποτε διένεξη» τίθεται στη δικαιοδοτική κρίση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), ενώ κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση διέπεται και ερμηνεύεται σε εφαρμογή του «Αγγλικού Δικαίου». Περαιτέρω, η Ελλάδα, αμετακλήτως και άνευ όρων, παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει αναφορικώς με την ίδια ή τα περιουσιακά της στοιχεία, όπως παραιτείται και από τα ένδικα μέσα που δικαιούται. Επίσης, γίνεται ρητή αναφορά στις διατάξεις τηςπαρ. 9 του άρθρου 126 ΣΛΕΕ (Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και του άρθρου 136 ΣΛΕΕ. Τα δε άρθρα αυτά συλλειτουργούν για το συντονισμό και την εποπτεία της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ωστόσο, όμως, ως κανόνες Δικαίου, δεν εφαρμόστηκαν από τα Θεσμικά Όργανα – όπως αποδεικνύεται παρακάτω.

Δεν λειτούργησαν οι Θεσμοί –Οι ευθύνες των Οργάνων της Ένωσης

Από την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 126 ΣΛΕΕ, που επικαλείται η Σύμβαση και που αφορούν στο Μνημόνιο, προκύπτουν τα εξής:

(more…)