_.

G-M-R, 2 Ιουλίου 2024

Το παρακάτω απόσπασμα (εκ του πρώτου των πιο κάτω συνδέσμων) αφιερώνεται κριτικά, αλλά με όλη την ειλικρινή διαπροσωπική αγάπη μας, σε δύο φίλους οικονομολόγους που θεωρούν την υπόθεση της εφαρμογής του εθνικού νομίσματος μη σχετιζόμενη, με την κατά τη γνώμη τους αναγκαία εξάρτηση από το ΝΑΤΟ.

Αφιερώνεται επίσης κριτικά, σε όλους τους διανοούμενους και επιστήμονες, ιδιαίτερα τους “πατριώτες”, που προσπερνούν αδιάφορα, ενίοτε ειρωνικά (ναι καλά=δύο καταφάσεις που ως παγκόσμια πρωτοτυπία συνιστούν ειρωνική άρνηση), ως και επικριτικά, την παρούσα https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/ .

“Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξήραν την Ελλάδα για την έγκαιρη ολοκλήρωση των πληρωμών των δανείων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την επιτυχή έξοδο από το πλαίσιο ενισχυμένης οικονομικής εποπτείας της ΕΕ,…“

Κοινό Ανακοινωθέν του Τέταρτου Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ (21 Φεβρουαρίου, 2023)

Κοινό Ανακοινωθέν Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ – Ελλάδας (09.02.2024)

——————————–

Στον Στρατηγικό διάλογο της 09.02.2024 συναντούμε και το “στρατηγικής σημασίας” κείμενο-παραίνεση-οδηγία “Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρέτισαν τις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού, κ. Μητσοτάκη, για τη νομοθέτηση της ισότητας στον γάμο και τη συνέχιση της εφαρμογής του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την επέκταση της προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα. ”

_.

Μελέτης Μελετόπουλος, 3 Ιανουαρίου 2023

1.   Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο νομίσματος κοινού σε ομάδα κρατών με διαφορετικά οικονομικά χαρακτηριστικά. Το νόμισμα αποτελεί ευθεία έκφραση των πλουτοπαραγωγικών και ανθρώπινων πόρων, των δομών και των δυνατοτήτων μίας οικονομίας. Η Ελλάδα, χώρα που δεν πέρασε ποτέ από την διαδικασία της Βιομηχανικής Επανάστασης, με παράδοση κυρίως γεωργική, εμποροναυτική και μικροαστική, βρέθηκε σε κοινή νομισματική επικράτεια με ναυαρχίδες της βαριάς βιομηχανίας και καπιταλιστικές μητροπόλεις με αποικίες και υπερπόντια συμφέροντα (Γερμανία, Γαλλία κ.λπ.). Νομοτελειακά η ανισορροπία οδηγεί τον αδύναμο νομισματικό εταίρο σε θέση εξάρτησης, εισαγωγέα αγαθών που δεν παράγει και εξαγωγέα φθηνού εργατικού δυναμικού που δεν μπορεί να απασχολήσει. Οπερ και εγένετο στην ελληνική περίπτωση.

2.  Επίσης δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο κοινού νομίσματος χωρίς κοινό υπουργείο Οικονομικών και κοινούς οικονομικούς θεσμούς. Το νόμισμα είναι εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής και αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τα συμφέροντα του κράτους το οποίο το εκδίδει. Είναι αδύνατον να υπάγονται στο ίδιο νομισματικό σύστημα οικονομίες σε ύφεση και οικονομίες σε πλήρη απασχόληση. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν η Ελλάδα να έχει το ίδιο νόμισμα με την Γερμανία; Η νομισματική πολιτική που θα μπορούσε να βγάλει την Ελλάδα από την ύφεση θα δημιουργούσε προβλήματα στη Γερμανία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ελέγχεται πλήρως από τα ισχυρά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και υπηρετεί τη λογική τους. Η Ελλάδα, όπως είναι επόμενο, υπο-εκπροσωπείται και σύρεται από τις αποφάσεις των ισχυρών ως ουραγός.

3.  Η Ελλάδα εισήλθε στην Ευρωζώνη απροετοίμαστη και ανοχύρωτη, με σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης Σημίτη, με καθαρά πολιτικά-ιδεολογικά κριτήρια. Στην πραγματικότητα, η ελληνική οικονομία δεν πληρούσε ούτε κατά διάνοια τα κριτήρια ούτε είχε τις μακρο-οικονομικές προϋποθέσεις. Επρεπε όμως πάση θυσία να συνδεθεί η Ελλάδα με την Ευρωζώνη, ώστε να ενταχθεί στην γεωπολιτική-γεωοικονομική σφαίρα επιρροής της Γερμανίας που ήλεγχε την Ευρωζώνη. Η ένταξη αυτή που πραγματοποιήθηκε το 2002, δεν είχε όμως τα προσδοκώμενα γεωπολιτικά αποτελέσματα, δεδομένου ότι ο τουρκικός αναθεωρητισμός έφθασε στο σημείο να απειλεί ανοιχτά με πόλεμο την Ελλάδα, χωρίς καμία πραγματική αντίδραση από ευρωπαϊκής πλευράς, πλην των γνωστών συστάσεων να ….τα βρούμε. Ο ισχυρός εταίρος, όμως, έχει και υποχρεώσεις.

4.  Εντός της Ευρωζώνης η Ελλάδα χρεοκόπησε, ετέθη υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, υπέστη την επιβολή μνημονίων που εκ των υστέρων αποδείχθηκαν εσφαλμένα (το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχθηκε ότι οι υπολογισμοί του ήταν λανθασμένοι), φτωχοποιήθηκε βίαια, απώλεσε την εθνική οικονομική της κυριαρχία και εισήλθε σε πρωτοφανή και μακροχρόνια ύφεση, από την οποία αδυνατεί να εξέλθει. Μεγάλο μέρος της νεολαίας της μετανάστευσε στο εξωτερικό και έγινε φθηνό εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης. Η δημογραφία της κατέρρευσε. Ταυτόχρονα, εκποίησε ζωτικούς τομείς της οικονομίας και των υποδομών της σε γερμανικές κ.ά. εταιρείες. Αυτά όλα τα πρωτοφανή έγιναν εντός της Ευρωζώνης. Η δε νομισματική πολιτική η ενδεδειγμένη για την έξοδο από την ύφεση, δηλαδή η εκροή σημαντικών κεφαλαίων με επενδυτικό προορισμό που θα οδηγήσουν σε αύξηση του ΑΕΠ και μείωση της ανεργίας, αποκλείεται, γιατί η ασκούμενη νομισματική πολιτική είναι αυτή που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων χωρών της Ευρωζώνης. Αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα φοβήθηκε τις αναταράξεις που θα προέκυπταν το 2011-2 από ενδεχόμενη επιστροφή στην εθνική νομισματική μας κυριαρχία, ας προσπαθήσει τουλάχιστον σήμερα να σχεδιάσει και να εκτελέσει ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με πόρους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θα απαιτήσει δυναμικά και με επιχειρήματα. Ή με κάποιο νέο Σχέδιο Μάρσαλ μικρότερης κλίμακας.
Εάν φυσικά θέλει και εάν μπορεί…

Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης.

Στο αφιέρωμα που φιλοξένησε η ηλεκτρονική εφημαρίδα “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ” δείτε και τις γνώμες ακόμα δυο προσκεκλημένων.

Πηγή: pelop.gr

Ν. Ιγγλέσης, 4 Μαίου 2021

Συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων και την αντικατάστασή τους από το ευρώ, στα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης (Euro area). Δύο σημαντικές κρίσεις, η χρηματοπιστωτική του 2008 και αυτή της πανδημίας του 2020, ανέδειξαν το σαθρό υπόβαθρο μιας Νομισματικής Ένωσης που είναι ανίκανη, εκ κατασκευής, να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε έκτακτη κατάσταση και δεν μπορεί να επιβιώνει παρά μόνο μέσω διαρκούς λιτότητας.

Το βασικό πρόβλημα οφείλεται στο ότι από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες απαγορεύεται στα κράτη – μέλη να εκδίδουν ευρώ και στο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) απαγορεύεται να δανείζει τα κράτη, όπως κάνουν όλες οι Κεντρικές Τράπεζες στον κόσμο. Τα μέλη της Euro area για να χρηματοδοτούν τα δημοσιονομικά ελλείμματά τους και να αποπληρώνουν τα χρεολύσια του δημόσιου χρέους τους μπορούν μόνο να δανείζονται ή να αυξάνουν τους φόρους και να μειώνουν τις δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κλπ). Η εναλλακτική λύση, δηλαδή, η έκδοση νέου χρήματος απαγορεύεται.

Η πανδημία του 2020 τίναξε στον αέρα την Euro area, όλες τις σαθρές θεωρίες και την προπαγάνδα των ευρωφετιχιστών. Το Μάαστριχτ με το όριο του 60% για το χρέος και του 3% για το δημοσιονομικό έλλειμμα, προκειμένου να μπορεί να υφίσταται το ευρώ, ανήκει στην ιστορία. Μπροστά στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που προκάλεσε ο Covid-19 η ΕΕ ενεργοποίησε, το Μάρτιο του 2020, τη γενική ρήτρα διαφυγής από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Οι κυβερνήσεις μπορούν να δανείζονται αφειδώς για να καλύψουν τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματά τους με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτινάσσεται.

(more…)

Σχόλιο GMR: Ενδιαφέρον το άρθρο, ενδιαφέρουσα για αναγνώστες και αρθρογράφους του slpress, η γνώμη του Σταύρου Λυγερού για  την “θετική πτυχή της εισόδου στην ευρωζώνη”.

Πέρα από το ότι αυτή η “θετική πτυχή” ήταν η ΑΙΤΙΑ ανάδειξης και επιβολής του Κ. Σημίτη, που σύμφωνα με την “θετική πτυχή” δεν ήταν “λύση”, αλλά Η ΛΥΣΗ (σχεδιασμένη αφαίρεση της Εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας), να υπενθυμίσουμε την παγκοσμίως συγκλίνουσα οικονομολογική άποψη, πώς η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν μεγάλο λάθος.

“Αν και η διακυβέρνηση της περιόδου 1993-96 σφραγίσθηκε –λόγω της Δήμητρας Λιάνη– από μία βιτρίνα παρακμής, είχε πολλές θετικές πτυχές. Τότε αντιστράφηκε η πορεία προς την χρεοκοπία και τότε μπήκαν οι βάσεις για την είσοδο στην Ευρωζώνη.

Η επιδείνωση της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου στα τέλη 1995 άνοιξε τον δρόμο για την αναμενόμενη διαδοχή του. Τα καμώματα της Δήμητρας Λιάνη είχαν προκαλέσει και κατ’ αντιδιαστολή είχαν αναγορεύσει τον Κώστα Σημίτη σε “λύση”.“

._

Στ. Λυγερός, 3 Σεπτεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το ΠΑΣΟΚ γιορτάζει τα 46α γενέθλιά του, έχοντας μάλλον μεταβεί αυτοβούλως στον κάλαθο των αζήτητων της ιστορίας. Τα σχήματα που διαδέχθηκαν το άλλοτε κραταιό Κίνημα ήταν πρώτα η Δημοκρατική Συμπαράταξη το 2015 και αργότερα το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί λοιπόν Κίνημα Αλλαγής; Προφανώς για να δημιουργηθεί η εντύπωση ενός νέου ξεκινήματος με τη συγκόλληση πολιτικών κινήσεων με μικρή, ή και ανύπαρκτη εκλογική απήχηση.

Κατά μία έννοια, η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε μία επανάληψη αυτού που έκανε στη δεκαετία του 2000 ο Αλέκος Αλαβάνος, συστήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για να προσελκύσει κινήσεις και ομάδες της ευρύτερης Αριστεράς. Δεν ήταν, ωστόσο, η προσθήκη των συνιστωσών που εκτόξευσε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και το 2015 τον έστειλε στους θώκους της εξουσίας. Ήταν η άτυπη χρεοκοπία και τα Μνημόνια.

Η πολιτικοεκλογική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ είναι εξίσου εντυπωσιακή με τη θυελλώδη επέλασή του προς την εξουσία (1974-81) και την εδραίωσή του ως ηγεμονική πολιτική δύναμη στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εκμεταλλεύθηκε με διορατικότητα το ριζοσπαστικό κύμα που σάρωσε την Ελλάδα τη δεκαετία του 1970 για να οικοδομήσει σοσιαλιστικό κόμμα εξουσίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

του Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου^(*), 13 Φεβρουαρίου 2017

Τα τρία υπαρκτά σενάρια για το μέλλον του ευρώ, είναι η διατήρηση ύπαρξης του συστήματος δόμησης της ευρωζώνης, η απόρριψή του και η ριζική αναμόρφωση-ανασύνθεσή του και η διάλυσή του και η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα των χωρών-μελών.

Η διατήρηση του συστήματος δόμησης της ευρωζώνης αντιμετωπίζει την κρίση μέσα σε αυτήν από τις αρχές (εθνικές κυβερνήσεις, ρυθμιστικές αρχές, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ), επιμένοντας στην αυστηρή τήρηση των πολιτικών που ώς τώρα ακολουθήθηκαν.

Η απόρριψη του συστήματος δόμησης της ευρωζώνης σημαίνει την οικειοθελή ή αναγκαστική αποχώρηση κάποιων χωρών από την ΟΝΕ, ως η λιγότερο κακή διαθέσιμη επιλογή.

Αν οι εγκληματικές πολιτικές συνεχισθούν αδιάλειπτα, θα καταστήσουν μονόδρομο την απόρριψη του συστήματος για τις χώρες που έχουν ήδη ενταχθεί στον μηχανισμό «διάσωσης».

Μία έξοδος από την ευρωζώνη θα αύξανε σε φοβερό βαθμό τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές ανάπτυξης αυτών των χωρών, εξαιτίας της αναπόφευκτης μεγάλης υποτίμησης των εθνικών νομισμάτων.

(more…)

17/1/2016 ο κ. Πέτρος Μηλιαράκης συμμετείχε στο τριήμερο επιστημονικό συνέδριο του ΜΑΧΟΜΕ 15-17/1/2016 με την πιο κάτω εισήγηση του όπου επισήμαινε και τεκμηρίωνε την ανάγκη προετοιμασίας ΕΞΟΔΟΥ, για το Εθνικό νόμισμα “(εφόσον καταστεί αδιστάκτως αδύνατη η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη)”, πράγμα που τεκμηριώθηκε πολλαπλώς, και στη συνείδηση του λαού και στο δημοψήφισμα του 2015, στην ίδια εκδήλωση επισήμαινε ακόμα και την ανάγκη στρατιωτικής ανεξαρτησίας από το ΝΑΤΟ.)”

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη, 17-1-2016

ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη

Προσφάτως κομματικά στελέχη του CDU, του Κόμματος της Άγκελας Μέρκελ επαναφέρουν την «άποψη» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «περί προσωρινού Grexit»!..

Συγκεκριμένα, ο Γενικός Γραμματέας του Οικονομικού Συμβουλίου του κόμματος, Βόλφγκανγκ Στάιγκερ, σε δηλώσεις του άσκησε κριτική σε βάρος της Ελλάδας υποστηρίζοντας μεταξύ των άλλων και την ανάγκη για ένα προσωρινό Grexit. Συνεπώς, με βάση τις τοποθετήσεις αυτές εξακολουθεί να υφίσταται μια ευρύτερη σύγχυση ή άλλως μια ήδη ειλημμένη απόφαση που ανήκει σε μια ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική ελίτ.

Έτσι όμως είναι σαφές ότι η επικράτηση των νεοφιλελεύθερων δογμάτων δεν διολισθαίνουν απλώς την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις, αλλά ενέχουν ακριβώς και την εσωτερική αντίθεση που οδηγεί στην αυτοκαταστροφή της. Όσο όμως διατυπώνονται και μάλιστα σε κεντρικό επίπεδο αυτές οι «περί προσωρινού Grexit» απόψεις, τόσο και πιο πολύ νομιμοποιούνται όσοι ήδη από καιρό έχουν επιστήσει την προσοχή για την αναγκαιότητα ενός σχεδίου (όταν τούτο καταστεί αναγκαίο) εξόδου της χώρας από το ευρωσύστημα!

Επίσης όσο οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Θεσμών δεν αντιλαμβάνονται ότι η επικράτηση του ευρωσυστήματος έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί διαδικασία διολίσθησης από τις βασικές Αρχές και Αξίες του όλου εγχειρήματος, τόσο η ανεπίτρεπτη αυτή πλάνη θα αυξάνει τον ευρωσκεπτικισμό με κίνδυνο δημιουργίας ανεξέλεγκτων τάσεων και εξ αυτών καταστάσεων με συνέπεια την αποσύνθεση της Ευρωζώνης.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τα στοιχεία της Eurostat, αναφορικώς με το δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη. Η Ελλάδα ασφαλώς είναι μια υπερχρεωμένη χώρα εντός του ευρωσυστήματος. Άξιο παρατήρησης όμως είναι ότι το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της ευρωζώνης κατά το έτος 2014 ανερχόταν στο 92% στο ΑΕΠ, όταν το 2007 ανερχόταν στο 65%, το 2009 στο 78%, το 2011 στο 86% και το 2013 στο 91%. Δηλαδή παρατηρείται διαρκής άνοδος του δημόσιου χρέους συνολικώς στην ευρωζώνη.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.