Παν. Ηφαιστος, 12 Νοεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Πρόσφατες σημαίνουσες δηλώσεις του προέδρου Μακρόν στο «The Economist» υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων α) ότι «αυτό που ζούμε είναι ο εγκεφαλικός θάνατος του ΝΑΤΟ», β) ότι πρέπει «τώρα να αποσαφηνισθεί ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι του ΝΑΤΟ» και γ) ότι κύριο ζήτημα είναι η μετακίνηση των αμερικανικών προτεραιοτήτων. Δεν αποκαλύπτουν κάτι νέο και δεν αποτελούν κάποια αφετηρία. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετακινήθηκαν οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες.

Όσοι ενδιατρίβουν στα πεδία της στρατηγικής ανάλυσης προειδοποιούσαν ότι τα μεγάλα κενά ισχύος που θα προκαλούσε η διαφαινόμενη τότε πτώση της ΕΣΣΔ συνεπάγονταν συγκρούσεις στις περιφέρειες, παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων που θα αρπάξουν την ευκαιρία για να διεισδύσουν και κατεδαφίσεις κρατών, αλλαγές συνόρων και μετακινήσεις πληθυσμών.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Παν. Ηφαιστος , 1 Σεπτεμβρίου 2019

Αντιστροφή του κατήφορου του ελληνικού κράτους απαιτεί θέαση της πραγματικότητας χωρίς εθελοτυφλία και μάταιες ελπίδες. Η ελληνική εθνική ανεξαρτησία εν πολλοίς αναιρέθηκε. Τα αίτια είναι πολλά, διαχρονικά και αλληλένδετα. Η εθνική ανεξαρτησία συνεπάγεται –μεταξύ πολλών άλλων– κυριαρχία ορθολογιστικών πνευματικών παραδοχών όσον αφορά τον ρόλο του κράτους, οι οποίες παραμερίζουν ανυπόστατα διεθνιστικά ιδεολογικά δόγματα που το θεωρούν αναλώσιμο.

Απαιτεί, επίσης, συναίνεση πέραν και υπεράνω των κομμάτων, με την έννοια ότι τα μέλη της κοινωνίας είναι πρωτίστως πολίτες με θέση και άποψη και όχι πρόβατα που ακολουθούν τυφλά κομματικές αποφάσεις που διαμορφώνονται ερήμην τους. Εθνική ανεξαρτησία σημαίνει, επίσης, αυτεξούσιες αποφάσεις διαχείρισης της οικονομίας, διαφύλαξη του πολυτιμότερου αγαθού ενός κράτους, δηλαδή της κοινωνικής συνοχής, και διαπραγματευτικές προσεγγίσεις οι οποίες εκπληρώνουν τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα μέσα σε ένα ρευστό και μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον.

Την τελευταία δεκαετία, πετάχτηκαν όλα τα προσωπεία και όλα τα προσχήματα: Με τρόπο ασύμβατο με κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας η νεοελληνική κοινωνία υποδουλώθηκε σε άγνωστους και εν πολλοίς κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτους διεθνικούς κερδοσκόπους και τοκογλύφους. Σε εξίσου στερημένους δημοκρατικών ελέγχων, επίσης, τεχνοκράτες και ηγεμονικούς ιθύνοντες.

(more…)

Σχόλιο GMR :   Συλλογικό!

Ζητείται, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ένστικτο αυτοσυντήρησης! Ας το ξεκινήσουμε με μια “Τριλογία της Δημοκρατίας”, εδώ!

Παν. Ηφαιστος, 20 Αυγ. 2019

Το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς θεσμοί, ο ΟΗΕ και κάποιες Συμβάσεις υποχρεωτικών για τους συμβαλλόμενους προνοιών (με την έννοια ότι τις ενσωματώνουν στο εσωτερικό δίκαιο) είναι μεγάλη κατάκτηση του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων. Κάτι που στην Ελλάδα δεν είναι αυτονόητο, είναι το γεγονός πως το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς θεσμοί δεν αφορούν κάποια παγκόσμια δικαιοσύνη προάγγελο κάποιας παγκόσμιας εξουσίας ή και παγκόσμιου κράτους. Είναι δίκαιο της διεθνούς τάξης, η οποία επικάθεται πάνω στις ανελέητες κρατοκεντρικές λογικές των θουκυδίδειων αξιωμάτων.

Σε ένα κόσμο διαφορετικών εθνικών κρατών διαφορετικής ισχύος και διαφορετικής πολιτικής ανθρωπολογίας δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη (δηλαδή ισορροπία δυνάμεων). Όταν αυτό δεν ισχύει ο δυνατός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται ή και εξαφανίζεται. Τους Μήλιους οι δημοκράτες Αθηναίοι τους εξόντωσαν.

Διόλου τυχαία, όταν επαναπατριστήκαμε στην Ελλάδα κατάπληκτοι από αυτά που ακούγαμε και διαβάζαμε, προτείναμε δημόσια το κράτος αντί να στηρίζει μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και να ενθαρρύνει την επιστημονική παρακμή, καλά θα έκανε να διαθέσει ένα σχετικά μικρό κονδύλι και να διανέμει τον “Πελοποννησιακό Πόλεμο” του Θουκυδίδη στους Έλληνες, ειδικά στους φοιτητές.

(more…)

Σχόλιο GMR :   Όσοι παραβιάζουν το Σύνταγμα,…,…καταψηφίζονται!

Κλασσική περίπτωση πλήρους περιθωριοποίησης κάθε έννοιας και κάθε θεσμικού πλαισίου, που αφορούν τον με αίμα κατακτημένο νομικό πολιτισμό.

Όλα για να τηρούνται οι ισορροπίες μη διατάραξης των αντιπροσωποκοινοβουλευτικών, τι κι αν είναι Κατοχή,  υδάτων;  Ο αρθρογράφος ίσως γνωρίζει.

Η G-M-R  επισημαίνει, πως η παραβίαση του Συντάγματος είναι ποινικό αδίκημα. Επίσης επισημαίνουμε πως τα ποινικά αδικήματα τέτοιας τάξεως, δεν συμβαίνουν χωρίς κατάλληλη προετοιμασία, δηλαδή, 1) δόλια παραπλάνηση-πλαστογράφηση στοιχείων, 2) εκβιασμό-εξαγορά, 3) αντίποινα-καταστολή αντιδράσεων, 4) σύσταση συμμορίας-δημιουργία συνενόχων, 5) προπαρασκευαστική πράξη εγκλήματος (πχ άρθρο 86Σ).

Η Πατρίδα χρειάζεται επειγόντως μια “Διάσκεψη Δημοκρατίας”, που να μην αγνοεί και να μην επιτρέπει, τα παραπάνω  (1-5).

Παν. ‘Ηφαιστος , 17 Ιουν. 2019

Είναι ενθαρρυντικό είναι ότι πιθηκισμοί, αλληθωρίσματα και ξενοκρατία δύο αιώνων δεν εξαφάνισαν τον Έλληνα πολίτη τον οποίο στα δύσκολα τον συναντάμε στις επάλξεις. Τις επίπλαστες ιδεολογικές και κομματικές διαιρέσεις τις παράγουν τα μέλη ενός παρηκμασμένου πολιτικού προσωπικού. Πολλά μέλη της κοινωνίας ακόμη και αν παρασύρονται αποδεικνύεται ότι βρίσκονται στα θεμέλια του κράτους και περιμένουν να κάνει ξαστεριά. Την συντριπτική πλειονότητα των εκατομμυρίων πολιτών, για παράδειγμα, την είδαμε να διαμαρτύρεται για τα φρικτά λάθη στο λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα.

Τα θολά και κατά βάση εχθρικά προς το έθνος και την ελληνική κοινωνία μεταμοντέρνα εθνομηδενιστικά παραμιλητά που κατά βάση αντικατέστησαν τα ανυπόστατα ιδεολογικά δόγματα του 20ου αιώνα, προκαλούν εισροές πνευματικού και πολιτικού ανορθολογισμού. Τα μέλη της ολιγάριθμης –πλην λόγω ξενοκρατίας κυρίαρχης– παρέας μεταμοντέρνων εθνομηδενιστών θεωρούν την κοινωνία μάζα και τους πολίτες ετερόκλητο όχλο που πρέπει συμμορφωθεί με τα ανυπόστατα ιδεολογήματά τους.

(more…)

Σχόλιο GMR : Και ποιοί ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ στους υπαίτιους της “γενοκτονίας του πιο σφριγηλού μέρους των Νεοελλήνων”;

Παν. Ηφαιστος, 7 Ιουν. 2019

Στον σύγχρονο ανελέητα ανταγωνιστικό κρατοκεντρικό κόσμο μια κοινωνία επιβιώνει εάν διαθέτει κράτος. Κράτος ισχυρό, άρτια οργανωμένο και ανεξάρτητα πολιτικών ομάδων ή προσώπων επιτελικά προικισμένο με κρατικούς λειτουργούς και όχι περιφερόμενους ιδιώτες. Επίσης, πραγματική και όχι κατ’ όνομα δημοκρατία. Μπορεί κάποια στιγμή οι ευεργέτες να δημιούργησαν κάποια ιδρύματα ή να έδρασαν φιλανθρωπικά πλην αυτό δεν αρκούσε.

Οι κακοτυχίες που όλοι βιώνουμε σήμερα οφείλονται στην ανυπαρξία ενός πολιτικά κυρίαρχου / εθνικά ανεξάρτητου κράτους. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, όπου τα μέλη της κοινωνίας είναι πλέον πανεύκολος στόχος μεταμφιεσμένων πυροβολητών ενός μεταμοντέρνου πολέμου, ή ανεξαρτήτως κόστους αποκτούμε κράτος ή μάλλον τελειώσαμε.

Η δύσμοιρη και κακότυχη κατάσταση των νεοελλήνων αρχίζει, βασικά, από την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Εν μέσω ενός δυσμενέστατου διεθνούς και ελληνικού περιβάλλοντος (ηγεμονικό κονσέρτο δυνάμεων στην Βιέννη το 1815 που απαγόρευσε επαναστάσεις και δημοκρατικές αξιώσεις, ηττημένοι και διαλυμένοι) ο Καποδίστριας πάσχισε μεγαλοφυώς να δημιουργήσει και να επεκτείνει ένα δημοκρατικά δομημένο νεοελληνικό κράτος.

(more…)

Σχόλιο GMR : Οι Άριστοι, αποδεικνύουν την Αριστεία τους με έργα, όχι με λόγια. Κυριότερο έργο της Αριστείας, είναι η προσφορά, προς το πόπολο, μαζί με το πόπολο, η θυσία ΓΙΑ το πόπολο.

Το πόπολο υπέστη τις επιδρομές, 1) των μνημονιακών κυβερνήσεων, 2) των αστυνομικών και μπαχαλοπαρακρατικών δυνάμεων, 3) των συμβολαιογράφων, 4) της ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΣ εισαγγελικοδικαστικής διεφθαρμένης και διαφθοροποιού φιλομνημονιακής λειτουργίας, 5) του “τι κι αν είναι Κατοχή, το κομματικό μας αντιπροσωπευτικοκοινοβουλευτικό τομάρι να ‘ναι καλά”.

Που είστε Αριστείς;

Η Αριστεία ΣΑΣ, είναι, το πόπολο-ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΠΟΛΟ;;;

Παν. Ηφαιστος, 8 Ιουν. 2019

Μια μη εμφύλια ειρηνική επανάσταση απαιτεί μεταβατική κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί σοβαρά με τους ξένους και θα ανασυγκροτήσει εάν όχι για πρώτη φορά δημιουργήσει νεοελληνικό κράτος. Μεταξύ άλλων, ίσως χρειαστεί συνταγματική μεταρρύθμιση για να προσαρμόσει τους πολιτειακούς θεσμούς στις μακραίωνες πολιτικές παραδόσεις της ελληνικότητας.

Ο πολίτης να είναι πραγματικά εντολέας της εντολοδόχου και ανακλητής εξουσίας, η κοινωνία κάτοχος του κράτους και ο προσανατολισμός του πολιτεύματος να είναι η πολιτική ελευθερία, δηλαδή ολοένα πιο ισχυρός ρόλος των εντολέων πολιτών. Κανείς δεν έχει παρά να διαβάσει τα ψηφίσματα των μετά-επαναστατικών Εθνοσυνελεύσεων. Οι νεοέλληνες εξαρχής ζήτησαν εθνοσυνέλευση για να ορίζει ή να ανακαλεί την εντολοδόχο εξουσία όχι συμμορίες κομμάτων. Τα κόμματα εξαρχής μετά την εξέγερση των δουλοπαροίκων και των διανοουμένων στο Παρίσι δημιουργήθηκαν για να διαιωνίσουν πατερναλιστικά, βασικά, την εξουσία των μετά-μεσαιωνικών ελίτ.

Είναι ζωτικά αναγκαίο να υπάρξει μέτωπο κατά του θανατηφόρου εθνομηδενισμού που καταστέλλει τον μέγιστο, διαχρονικό και οικουμενικό πολιτισμό της ελληνικότητας. Πολιτικές ενσάρκωσης αυτού του πολιτισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των νεοελλήνων: Καλλιέργεια της φιλοπατρίας ως έσχατης λογικής (αυτό και μόνο αντικρούει τους σοβινιστικούς εθνικισμούς μοντερνιστικής κυρίως προέλευσης). Προσέλκυση στους εθνικούς σκοπούς των Ελλήνων της διασποράς.

(more…)

Σχόλιο GMR : Το ζήτημα δεν είναι “Πότε θα κάνει ξαστεριά”, αλλά “πως θα κάνει ξαστεριά”. Αν συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την κοινωνικοπολιτική ξαστεριά και τον κατοχικο αντιπροσωπευτικο κοινοβουλευτισμο ως φυσικό φαινόμενο Κύριε Ηφαιστε και λοιποί συναγωνιστές (χωρίς απελευθερωτικό επιχειρησιακό σχέδιο), προς τι οι σπουδαίες αναλύσεις σας για επιχειρησιακούς σχεδιασμούς για τα γεωπολιτικά;

Παναγιώτης Ήφαιστος , 24 Μαΐου 2019

Το τελευταίο πράγμα που θα θέλαμε είναι να εμπλακούμε στις προεκλογικές διενέξεις. Μόνο από την θέση του εντολέα πολίτη θα περιγράψουμε μερικά –κατά την εκτίμησή μας– κύρια προβλήματα και τα διλήμματα που θέτουν στους ψηφοφόρους. Μιας και το εκλογικό σύστημα δυσκολεύει ή καθιστά ανέφικτο να εκλέξουμε μια πανελλήνια Βουλή-Εθνοσυνέλευση αρίστων ανεξαρτήτως κομμάτων, ο Έλληνας ψηφοφόρος μάλλον δεν μπορεί να επιλέξει το βέλτιστο.

Εξ αντικειμένου, οι ένοχοι του δεκαετούς κατήφορου βρίσκονται σε όλο το παραταξιακό φάσμα και αυτό ακούει κανείς κάθε μέρα όπου βρεθεί.Μια εκτίμηση λοιπόν είναι ότι έχουμε υπαίτιους πολιτικής, οικονομικής διαπραγματευτικής και διπλωματικής ανεπάρκειας. Εξ αντικειμένου και μέχρι να κάνει ξαστεριά, απαιτείται διαβάθμιση, ιεράρχηση και επιλογή. Πολλοί κινούνται στη λογική το μη χείριστο είναι χείρον, αλλά αναπόφευκτο.

Πρώτον, ακόμη και σε ολιγαρχικά πολιτικά συστήματα έμμεσης αντιπροσώπευσης κανείς δεν δικαιούται να κάθεται σε καρέκλα εξουσίας όταν σε μεγάλο βαθμό, ή και 100%, δεν τήρησε τις προεκλογικές υποσχέσεις. Και στην συνέχεια με κολοσσιαία άλματα εκλογικεύσεων δικαιολογεί ιδεολογικά τα σφάλματα και την επί μια δεκαετία διολίσθηση της χώρας στην άβυσσο της επ’ αόριστον υποτέλειας. Επομένως, οι ψηφοφόροι συμφέρον έχουν να αναζητήσουν τις βαθμίδες αθέτησης των υποσχέσεων και να ιεραρχήσουν τους υπαίτιους στην κλίμακα να επιλέξουμε το κακό για να αποφύγουμε το χειρότερο.

(more…)

Σχόλιο G-M-R : Επισημαίνουμε πως ο “λιγότερο ισχυρός” ΟΦΕΙΛΕΙ, ως σημαντικότερο πλεονέκτημά του, να διαθέτει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ την κατά Κλαούζεβιτς ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ.

Παν. Ηφαιστος, 13 Απρ. 2019

Τα προβλήματα της Τουρκίας κάνουν την Ελλάδα κράτος πρώτης γραμμής της Δυτικής συμμαχίας ή κράτος στην κόψη του ξυραφιού των στρατηγικών παιγνίων; Αβίαστα η απάντηση είναι αμφότερα με την πλάστιγγα, συμφορά μας, να γέρνει προς το δεύτερο. Αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι ορατή σε μια χώρα όπου τα συνθήματα κυριαρχούν εις βάρος των επιχειρημάτων, όπου η γνώση της διεθνούς πολιτικής είναι θολωμένη επειδή επί δεκαετίες μέσα στο μυαλό πολλών έρευσε ιδεολογικό δηλητήριο, όπου η διπλωματία κυμαίνεται μεταξύ αφορισμών και ασυγκράτητων υποκλίσεων και όπου οι κόκκινες γραμμές της εθνικής στρατηγικής είναι αθέατες, επειδή όλα θυσιάζονται πάνω στον «βωμό της καρέκλας» εν μέσω συνθημάτων, τακτικών παιγνίων και λογοπαιγνίων.

Πολλές αναλύσεις είναι εξαιρετικά περιεκτικές, όπως πρόσφατα του Σταύρου Λυγερού στο SLpress. Παραθέτω απόσπασμα για τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ: «Στην πραγματικότητα, η άτυπη διπλωματική διελκυστίνδα βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. … Στην Ουάσιγκτον φαίνεται πως έχουν αποφασίσει να μην τραβήξουν το σκοινί. Ελπίζουν πως ακόμα κι αν δεν τα βρουν με τον Ερντογάν θα επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό “μαντρί”, όταν αυτός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φύγει από το προσκήνιο».

Σίγουρα δεν τελείωσε το ζήτημα των σχέσεων Τουρκίας-Δύσης όπως πολλοί υστερικά και αλλοπρόσαλλα υποστηρίζουν, επειδή εντυπωσιάζονται από στιγμιαία γεγονότα πίσω από τα οποία όπως πάντα συμβαίνει υποβόσκουν αθέατες μεθοδεύσεις, αθέατες ενέργειες και συναλλαγές και αθέατοι μεσοπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στρατηγικοί σκοποί. Συνεκτιμώντας λοιπόν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα κριτήρια, ναι μεν η Ελλάδα είναι κράτος πρώτης γραμμής, αλλά και στην κόψη του ξυραφιού.

(more…)

Παν. Ηφαιστος, 14 Μαρ. 2019

Ακολουθούν τέσσερα αλληλένδετα κείμενα. Από το πρώτο θα αντλήσει η προφορική εισήγηση στην ημερίδα στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς στις 15.3.2019. Το δεύτερο είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Διπλωματία και Στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία», κεφάλαιο 6 ενότητα 3 όπου αναλύονται οι «πελατειακές σχέσεις» των τριών ευρωπαϊκών δυνάμεων μετά το 1945 με τις ΗΠΑ. Ακολουθεί αγγλικό κείμενο με τίτλο στο «Patron-Client Relations in the Emerging Security Environment”, στο Jerusalem Journal of International Relations, vol. 14. No 2 1992 όπου εξετάζονται οι «πελατειακές σχέσεις» Ισραήλ στην πρώτη κρίση του Ιράκ. Στο τέλος απόσπασμα από τον Θουκυδίδη του διαλόγου Μηλίων και Αθηναίων.

Για την χάραξη κα εφαρμογή στρατηγικής αλλά και για την μελέτη της διεθνούς πολιτικής μπροστά μας έχουμε μια πολύ προκλητική εποχή ενός διεθνούς συστήματος πολλών και πυρηνικά εξοπλισμένων μεγάλων δυνάμεων. Για κάθε λιγότερο ισχυρό κράτος όπως η Ελλάδα δύο είναι τα ζητήματα που πρωτίστως τίθενται.

• Πρώτον, την διαχρονική θέση των ηγεμονικών δυνάμεων στην διεθνή πολιτική.

• Δεύτερον, τις πολιτικές λιγότερο ισχυρών κρατών στις σχέσεις με τις ηγεμονικές δυνάμεις, πιο συγκεκριμένα πως και περί τίνος συναλλάσσονται.

Εξ αντικειμένου τα ηγεμονικά κράτη είναι οι βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις του ιστορικού γίγνεσθαι. Μετά τον Μέγα Αλέξανδρο διαδοχικά είχαμε την Ελληνιστική περίοδο, την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και επί μια χιλιετία την Δυτική Ρωμαιοκαθολική Αυτοκρατορία και την Βυζαντινή Οικουμένη.

Βασικά, ενώ η κλασική εποχή και η αντίστοιχη εποχή μετά την Συνθήκη της Βεστφαλίας και περισσότερο μετά τον ΟΗΕ αποτελούν τις δύο μεγάλες φάσεις του κρατοκεντρισμού, οι υπόλοιπες ιστορικές περίοδοι χαρακτηρίζονται από αυτοκρατορίες διαφορετικών δεσποτικών και ηγεμονικών βαθμίδων με εξαίρεση την Βυζαντινή Αυτοκρατορία η οποία κατά το πλείστο και επί μια χιλιετία ήταν κοσμοσυστημικά δημοκρατική.

(more…)

Σχόλιο G-M-R : Εξαιρετικά τεκμηριωμένος ο καταγγελτικός σας λόγος αγαπητέ Κύριε Ηφαιστε, γι’ αυτό τον αναρτούμε, μ’ αυτόν αντιμετωπίζουμε την διαπλεκόμενη ακαδημαϊκο/πολιτικο/Δικαστική ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΕΙΑ.

Όμως αντίστοιχου επιπέδου αντιστασιακή-απελευθερωτική πρόταση;

Έχουμε διαβάσει τη γνώμη σας πως η παιδεία (σε η Κατοχική;) και η αντιμετώπιση της κομματοκρατίας με υποβολή ατομικών υποψηφιοτήτων στις εκλογές (σσ στις Κατοχικές εκλογές ατομικές αντιστάσεις;) θα λύσουν το πρόβλημα, τα ερωτηματικά μας ζητούν τις διευκρινίσεις σας.

Σας υποβάλλουμε πάλι την (εδώ) αντιστασιακή-απελευθερωτική πρόταση μας, και αν αυτή στερείται υποβάθρου Παιδείας, η αν δεν χτυπάει την κομματοκρατία (ιδιαίτερα την “τι κι αν είναι Κατοχική), η αν συγκρούεται με απόψεις σας, παρακαλούμε να μας το πείτε αμέσως. Την όποια απάντηση σας θα την δημοσιεύσουμε. Όμως με δημόσιους αντιμνημονιακούς ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣ, η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ γίνεται ολοένα και πιο δυνατή, κάθε καινούργιο πρωινό.

Παν. Ηφαιστος, 9 Μαρ. 2019

Πριν από χιλιάδες χρόνια ο Sun Tzu έγραψε την γνωστή ρήση: «εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη».

Επιτακτικά λοιπόν τίθενται τα εξής ερωτήματα: Ποιοι είναι μοναχοφάηδες; Οι Έλληνες ή οι Τούρκοι; Γνωρίζουμε κάποιον σοβαρό Έλληνα πολιτικό ή επιστήμονα μοναχοφάη; Κάποιον δηλαδή που να εγείρει αναθεωρητικές αξιώσεις κατά γειτονικών κρατών κατά παράβαση των διεθνών συμβάσεων και του διεθνούς δικαίου; Ζήτησε ή δεν ζήτησε η Ελλάδα στο παρελθόν να αποφανθούν τα αρμόδια διεθνή δικαστήρια και η Τουρκία αρνήθηκε; Ποιος απειλεί ποιον και πως; Ποιος επί δεκαετίες δημιουργεί παράνομα τετελεσμένα στην Κύπρο και στην βάση αυτών επιδιώκει πλήρη επικυριαρχία;

Ανάλογα με τις απαντήσεις σε αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα καταδεικνύεται το κατά πόσο γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε τον αντίπαλο και τον εαυτό μας. Εάν γνωρίζουμε, επίσης, τις θεμελιώδεις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου. Στο σημείο αυτό -και επειδή μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά έργο το οποίο θεωρείται η «βίβλος των διεθνών σχέσεων»- όποιοι μιλούν για την εξωτερική πολιτική και κυρίως όποιοι αναλαμβάνουν θέσεις μεγάλης πολιτικής ευθύνης, καλά κάνουν να σκεφτούν την πλανητικά αποδεκτή –πλην Ελλάδας– θέση του Hans Morgenthau: «βιώσιμο είναι το κράτος που διαθέτει επαρκή ισχύ για να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά του».

(more…)