Σχόλιο G-M-R :  Υπενθυμίζουμε τον (και για τον) Π. Ήφαιστο και την εδώ σχετική “για πολλοστή φορά” πρόταση μας.

Παν. Ηφαιστου , 30/04/2017 – 00:10

ΠΡΟΤΑΣΗ-ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Π.ΗΦΑΙΣΤΟ (upd)

Μια τοποθέτηση που αξίζει να μελετηθεί καθώς υποδεικνύει την εθνική ανάγκη αποτίναξης του εθνικού ζυγού της τρόικα και παραθέτει ενας “οδικό χάρτη” για το πως μπορεί αυτό να συμβεί” ο καθηγητής Διεθνών – Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτης Ήφαιστος στην ιστοσελίδα του υποστηρίζοντας ότι “Τα όσα έρχονται για την Ελλάδα γράφει θα κάνουν τη καταστροφή του 1922 να μοιάζει με ασήμαντο ιστορικό γεγονός”.

Καίριο ρόλο στον “οδικό χάρτη” εξόδου από την κρίση θα παίξουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.

Η πρόταση συμποσούται στα εξής πέντε σημεία:

ΠΡΩΤΟΝ, η εντολέας κοινωνία επιβάλλει ένα ειρηνικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΌ να αποχωρήσουν οι φαύλοι, οι υπάλληλοι των ξένων και οι εγχώριοι μεταπράτες-τεχνοκράτες. Εάν χρειαστεί όλοι οι πολίτες κάθονται στις πλατείες μέχρι νεοτέρας μέχρι τα μέλη του φαυλοκρατικού παλαιοκομματισμού να πάνε σπίτια τους.

(more…)

Σχόλιο G-M-R :   Εξαιρετική ανάλυση με ένα εξαιρετικά αδύνατο σημείο. Το σημείο της ύπαρξης δυνατότητας πατριωτικής “αξιοποίησης” της Δυτικής Συμμαχίας, το οποίο παρά τις καλές και ενδεχόμενα σε κάποιο βαθμό “αντιστασιακές” διαθέσεις, όσον αφορά τις επιλογές ΕΝΤΟΣ αυτής της Συμμαχίας, είναι αυτό ακριβώς το σημείο το οποίο αποτρέπει τον γράφοντα, να προβεί σε “πρόταση διεξόδου“ (αφού η δι-έξοδος περιορίζεται στα ισχύοντα στρατιωτικά, επόμενα και Πολιτικά και Ηθικά, πλαίσια. Η τελευταία πρόταση διεξόδου που διαβάσαμε από τον εξαιρετικά χρήσιμο/μεθοδικό/έμπειρο γεωπολιτικό αναλυτή κύριο Παναγιώτη Ήφαιστο, ήταν η ανάπτυξη κατάλληλης Παιδείας (για να συμβεί τι και πότε;). Όμως η Παιδεία, εγκλωβισμένη σε ΕΘΕΛΟΚΑΤΟΧΕΣ, εθελοκατεχόμενη Παιδεία θα είναι. Επίσης διαβάσαμε, άλλη πρόταση από τον κύριο Ηφαιστο πως για να καταπολεμηθεί η επιζήμια για τη χώρα κομματοκρατία, θα πρέπει να θέτουν ανεξάρτητες βουλευτικές υποψηφιότητες οι πολίτες(πάλι, για να συμβεί τι και πότε;). Όμως κύριε Ηφαιστε, θα παρακαλούσαμε όπως μας συνηθίζετε στις λοιπές αναλύσεις σας, οι προτάσεις σας να μην είναι τόσο “τηλεγραφικές”, να συνοδεύονται από ένα επιχειρησιακό/οργανωτικό σχέδιο, ανάλυσης της κατάστασης, καταγραφής των κατά περίπτωση διαθέσιμων ισχυρών πατριωτικών μέσων/δεδομένων/”πολεμοφοδίων”, και παράλληλα αδυναμιών του εγχώριου υπέρ παγκοσμιοποίησης στρατοπέδου. Σας επαναφέρουμε Κύριε Ηφαιστε την εδώ αντιστασιακή/ απελευθερωτική πρόταση μας, στα πλαίσια του πατριωτικού δημοκρατικού διαλόγου (και όχι μονόλογου, όπως μας επιβάλλουν όλοι οι αντιμνημονιακοί πολιτευόμενοι υπερασπιστές της κομματοκρατίας “τι κι αν είναι Κατοχική”), με την ελπίδα να επικοινωνήσετε μαζί μας με οποίο τρόπο σας διευκολύνει. Διότι “Αυτοί βαράνε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, και ‘μεις…, ΚΑΘΕΝΑΣ ΧΩΡΙΑ”.

Παναγιώτης Ήφαιστος, 26 Φεβ. 2019

 

 

Προβληματίζουν βαθύτατα οι χαώδεις νεοελληνικές διαιρέσεις οι οποίες, ναι μεν έχουν βαθιές ρίζες, πλην τελευταία εντείνονται και βαθαίνουν. Άμα κάτι αρχίσει στραβά κινείται στραβά, εκτός και εάν διορθωθεί. Στην περίπτωσή μας με την ανασυγκρότηση και ανασύνταξη του ελληνικού κράτους για να καταστεί δημοκρατικό, ισχυρό, ασφαλές και βιώσιμο. Η «κακιά αφετηρία» ήταν η δολοφονία του Καποδίστρια και η έλευση των Βαυαρών. Ματαιώθηκαν έτσι οι αξιώσεις των υψηλοτάτης υπόστασης Επαναστατών του 1821 όπως καταγράφηκαν στις Εθνοσυνελεύσεις αμέσως μετά.

Δεν εκπληρώθηκαν οι σκοποί της Επανάστασης του 1821 για δημιουργία δημοκρατικά συγκροτημένης Πολιτείας η οποία θα ενσωμάτωνε τις επί αιώνες τοπικά αυτεξούσιες και αυτό-θεσπιζόμενες Πόλεις. Ο πρώτος νόμος των Βαυαρών καταργούσε, βασικά, την επί αιώνες δημοκρατική πολιτική οργάνωση των Πόλεων.

Έκτοτε, εντός μιας ουσιαστικά ξενοκρατούμενης χώρας-χώρου μέσα στην οποία εγκλωβίστηκαν «των Ελλήνων οι Κοινότητες» –και η οποία ευθύνεται για την καταστροφή των εκτός συνόρων Ελλήνων– αυξήθηκαν οι διαιρέσεις, ακυρώθηκε η πολιτική και οικονομική οργάνωση των τοπικών κοινοτήτων και εξασθένησαν οι παραδόσεις των Κοινών και των Πόλεων. Ενάμιση αιώνα μετά αυτό επιτάθηκε με την έλευση της αστικοποίησης η οποία στρίμωξε τους περισσότερους Έλληνες μέσα στα τσιμεντένια τείχη των αστικών κέντρων.

(more…)

του Παναγιώτη Ήφαιστου, 21 Οκτ. 2018

Η εθνοκρατική ζωή και η συγκρότηση αξιόπιστης εθνικής στρατηγικής είναι ένα διαρκές πνευματικό, πολιτικό και θεσμικό άθλημα. Κινούμενοι ανοδικά, τουτέστιν στεριώνοντας και δυναμώνοντας την εθνική ανεξαρτησία, απαιτείται να ενισχύεται η εθνική ασφάλεια και η κοινωνική συνοχή υπό συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης, δημοκρατίας και πολιτικής ελευθερίας. Και το αντίστροφο για την καθοδική τροχιά: Ροκανίζονται τα κοσμοθεωρητικά θέσφατα και κυρίως η προσκόλληση στην υψίστης σημασίας και έσχατη έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας.

Επιπρόσθετα, εκμηδενίζονται οι πολίτες ηθικά και ανθρωπολογικά, σαπίζουν τα -από άποψη κοινωνικής νομιμοποίησης- κανονιστικά εποικοδομήματα και όλοι κατηφορίζουν προς χαμηλότερες βαθμίδες πολιτικών σχέσεων ή και προς εκμηδένιση. Αυτό ισχυριζόμαστε ότι συμβαίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και με καταιγιστικούς ρυθμούς στους μνημονιακούς καιρούς της τελευταίας οκταετίας.

Εξ ου και ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορεί να υπάρξει εθνική στρατηγική, όταν η κοινωνία τέθηκε σε τροχιά εξόντωσης, χωρίς προοπτική αντιστροφής. Τέθηκε σε οικονομική καταστολή λόγω πληγμάτων ενός ανελέητου μεταμοντέρνου πολέμου και λόγω διχασμού ακόμη χειρότερου σε σύγκριση με τις άχαρες «παραδοσιακές» ιδεολογικές και κομματικές διαιρέσεις.

Τα γράφουμε αυτά εδώ, που συχνά αναλύουμε σε εκτενέστερα κείμενα, για δύο βασικά λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί όσον αφορά το άμεσο μέλλον ο παραιτηθείς υπουργός Εξωτερικών αφήνει πίσω του μια χαώδη εξωτερική πολιτική βαθύτατων προεκτάσεων. Εκτός και εάν η κατάσταση αντιστραφεί δραστικά και ριζοσπαστικά εξ αντικειμένου ισχύουν τα εξής:

(more…)

Παναγιώτης Ήφαιστος, 2 Οκτ. 2018

Κάθε ανάλυση πρώτον του ρόλου του πολίτη και της σχέσης του με την εξουσία μέσα στο κράτος, δεύτερον, της συγκρότησης και συγκράτησης του κράτους και τρίτον, της θέσης του κράτους στο διεθνές σύστημα, είναι το αντίστοιχο της ιατρικής. Λάθος διάγνωση και λάθος θεραπεία για τα τρία αυτά επίπεδα ανάλυσης σημαίνει θάνατο ή ζημιές για το άτυχο κράτος, και το αντίστροφο.

Πως λοιπόν θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει την αλήθεια για την σύγχρονη διεθνή πολιτική και να γίνει πιστευτός, σ’ ένα κράτος μέσα στο οποίο τους δύο τελευταίους αιώνες δεν κυριαρχεί μια καθαρή και σωστή θέαση του κόσμου αλλά θολά και λανθασμένα διεθνιστικά ή κοσμοπολίτικα αλληθωρίσματα όσων ύπουλα ή αφελώς, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, αδιαλείπτως και γενικευμένα κάνουν λάθος διαγνώσεις των αιτίων και προτείνουν λάθος θεραπείες!

Κάποιοι συχνά λέμε ότι, τρύπες στο νερό ή διάλογο κωφαλάλων διαπιστώνει κανείς ότι κάνει, όταν γράφοντας ή ομιλώντας στην Ελλάδα και στην ελληνική γλώσσα προσπαθεί να εξηγήσει, για παράδειγμα, ότι στην κρατοκεντρική διεθνή πολιτική «η πολιτική ηθική είναι μηδενική» «το κύριο νόμισμα είναι η ισχύς» (Waltz) και ότι «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη», δηλαδή ισορροπία δυνάμεων (Θουκυδίδης).

(more…)

του Παναγιώτη ‘Ηφαιστου, 24 Αυγ. 2018

Τα σοβαρά εθνικής σημασίας ζητήματα οφείλει κανείς να τα προσεγγίζει ορθολογιστικά και υπεύθυνα. Έτσι, αντίθετα με αυτά που συχνά γράφονται, ας πούμε εισαγωγικά ότι οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ δεν κινούνται γραμμικά. Όλα είναι απρόβλεπτα όχι μόνο στις διμερείς αυτές σχέσεις, αλλά και ευρύτερα στην περιφέρειά μας και μάλιστα σε μία περίοδο που η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη.

Επιπλέον, όταν αναφέρεται κανείς στην ρευστή καθημερινότητα, απαιτείται να διακρίνει τις γνώμες που είναι ιδεολογικά, ατομικά ή κομματικά κινούμενες και τις εκτιμήσεις που απορρέουν από πάγιες τυπολογίες και αξιώματα του κρατοκεντρικού συστήματος, των ηγεμονικών στρατηγικών και των προεκτάσεων στις περιφέρειες του πλανήτη.

Είναι, λοιπόν, ένα πράγμα η διατύπωση γνωμών, ή και η εκτόξευση επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων για ζητήματα της επικαιρότητας και άλλο οι εκτιμήσεις, οι οποίες εδράζονται σε εδραιωμένες τυπολογίες και αξιώματα. Τα τελευταία ποτέ δεν διατυπώνουν προφητείες. Μόνο εκτιμούν τον προσανατολισμό, εντός του οποίου κινούνται τα πράγματα και εντός του οποίου κανείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός ως προς το ποιες είναι οι διαμορφωτικές προϋποθέσεις και ως προς το πώς τον επηρεάζουν.

(more…)

του Παν. Ήφαιστου(*), 23-3–2018

Προχωρώ σε στοιχειώδεις αναφορές για το μείζον ζήτημα των απειλών χαμηλής έντασης. Στο τέλος σε τρία παραρτήματα συμπεριλαμβάνω εξίσου στοιχειώδεις αναφορές για το ζήτημα του ελέγχου της κλιμάκωσης, της αξιοπιστίας μιας αποτρεπτικής στρατηγικής και της έννοιας του σχετικού συμφέροντος στην αποτρεπτική στρατηγική.

Η συντρέχουσα ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας μπορεί να θεωρηθεί ότι ενέχει, μεταξύ άλλων, τρεις κύριες πτυχές.

• Πρώτον, μια αδιάκοπη αναθεωρητική απειλή πολλών δεκαετιών.

• Δεύτερον, μια εδραιωμένη πλέον Τουρκική αντίληψη ότι η Ελλάδα κατευνάζει, ότι προσφέρεται για επίδειξη δυνάμεως και ότι διαμέσου επίδειξης ισχύος στα πεδία απειλών χαμηλής έντασης κυρίως στο Αιγαίο και στην Θράκη.

• Τρίτον, η επίδειξη αποδιοργάνωσης, ελλείμματος συντονισμού και άσκοπων επικίνδυνων ελιγμών του Κύπριου προέδρου ενδέχεται να έπεισε την Άγκυρα ότι ήλθε η στιγμή να ελέγξει όλη την Κύπρο μέσω ενός τουρκικού κράτους εντός ενός κρατιδίου πλέον τις τύχες του οποίου θα διαχειρίζεται με τις ευκαιρίες που θα της προσφέρουν οι τερατώδεις κρατικές ρυθμίσεις που ήδη δεχθήκαμε ή μισο-δεχθήκαμε.

(more…)