ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
_.
Δημ. Μάρτος, 4 Φεβρουαρίου 2019
Το ‘’μακεδονικό’’ ως γεωπολιτισμικό ζήτημα
Δημήτρης Μάρτος Βέροια 4-2-2019
Το γερμανικό περιοδικό Spiegel, προσεγγίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών και γεωπολιτισμικών αντιπαραθέσεων, τη χαρακτήρισε «νίκη για τη Δύση, καταστροφή για τη Ρωσία… η Μόσχα θα πρέπει να φοβάται για την επιρροή της στην περιοχή». Οι New York Times θεώρησαν ότι η μάχη για το ονοματολογικό «εξελίχθηκε σε μια δοκιμασία γεωπολιτικής εξουσίας μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ από τη μία και της Ρωσίας από την άλλη στα αιωνίως ασταθή Βαλκάνια». Ο ρόλος του πολιτισμού αυξάνεται θεαματικά στις γεωπολιτικές συγκρούσεις. Στα Βαλκάνια βέβαια οι συγκρούσεις των ισχυρών γεωπολιτικών συνασπισμών πάντοτε ενδύονταν με πολιτισμικές αναφορές. Τα έθνη -κράτη και τα σύνορα τους διαμορφώθηκαν ως παρεπόμενο της σύγκρουσης μεταξύ δυτικού κόσμου-πολιτισμού και ανατολικού ρώσικου-σλαβικού.
Τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα η Μακεδονία, αποτέλεσαν το έδαφος του καθορισμού του ορίου των δύο ισχυρών κόσμων-πολιτισμών. Ο φιλελληνισμός και των δύο αναπτύχθηκε σε συνάρτηση με την αμφισβήτηση μιας εμβόλιμης εξουσίας (τουρκικής -ισλαμικής) στον ιστορικό χώρο από τον οποίον αντλούσαν τα πρότυπα και τις επίκτητες παραδόσεις τους. Το Βυζάντιο – Ορθοδοξία ενσωμάτωνε την Ελλάδα στον πολιτιστικό χώρο της Ρωσίας, όπως αντίστοιχα η αρχαιοελληνική παράδοση την ενσωμάτωνε, μέσω του νεοκλασικισμού-αθηναϊσμού, στη Δύση. Το πολιτισμικό όριο ανάμεσα στη δυτική και ανατολική Ευρώπη οριζόταν από την πρόσληψη και τη διχοτόμηση της ελληνικής συνέχειας και του ιστορικού χώρου του ελληνισμού. Ακόμη και σήμερα η πολιτισμική και ακαδημαϊκή σύγκρουση αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντίου προέρχεται από τη μετάθεση της αξιολόγησης του ιστορικού δρομολογίου του ελληνισμού στο έδαφος της αντιπαράθεσης δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας. Γι’ αυτό το ‘’μακεδονικό’’ θα πρέπει αρχικά να εξετάζεται ως συνέπεια αυτής της γεωπολιτισμικής σύγκρουσης.
Το ‘’μακεδονικό’’ ως υπόλειμμα του Ανατολικού Ζητήματος.
Ο Ντανιλέφσκι(1), ο θεωρητικός του επιθετικού πανσλαβισμού, που επεξεργάστηκε τη σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών ιστορικών τύπων, του υπερώριμου ευρωπαϊκού και του νεαρού σλαβικού, θεωρούσε ότι το Ανατολικό Ζήτημα είχε μεγαλύτερο ιστορικό βάθος και πλανητικό εύρος απ’ αυτό που συνήθως του αποδιδόταν, ως ζήτημα διευθέτησης της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κατ’ αυτόν οι ρίζες του βρίσκονταν στην αρχαιότητα, στην αντίθεση του ρωμαϊκού και του ελληνικού πολιτισμικού τύπου και των κληρονομιών τους, δηλαδή, τη γερμανική αυτοκρατορία και τη βυζαντινή αντίστοιχα και ότι απ’ αυτήν την αντίθεση προέκυψε η σύγχρονη μεταξύ δυτικής Ευρώπης (λατινικοί, καθολικοί και προτεσταντικοί κόσμοι) και ανατολικής (Ορθόδοξοι, σλαβικοί και ελληνικοί κόσμοι). Πίστευε ότι οι Σλάβοι, ως νεότερος πολιτισμικά τύπος, θα επικρατούσαν των Δυτικοευρωπαίων. Ο δυτικός οικονομισμός, αστικός και μαρξιστικός, θα μεταθέσει το ζήτημα της παγκόσμιας υπεροχής από τις έννοιες της ζωτικότητας των πολιτισμικών χαρακτηριστικών στις έννοιες της παραγωγικής απόδοσης και τα οικονομικά μεγέθη, προδιαγράφοντας έτσι την υπεροχή των δυτικοευρωπαίων. Στη συνέχεια, ο ρώσικος μαρξισμός (λενινισμός-σταλινισμός) ‘’σήκωσε το γάντι’’ του Δυτικού μαρξισμού, προσπαθώντας να ταυτιστεί με το πρόκριμά του, ότι η πολιτιστική ηγεμονία θα κρινόταν στο επίπεδο της οικονομίας και όχι της ζωτικότητας των πολιτισμικών χαρακτηριστικών. Γι’ αυτό και έχασε, επειδή έθεσε το θέμα της ηγεμονίας σ’ ένα πεδίο που πλεονεκτούσε η Δύση.
Σχόλιο GMR: Αν όλα αυτά [συνοπτικά, “Άμεση προτεραιότητα θα είναι η Ελλάδα να μεταβληθεί σε ισχυρό κράτος, να υιοθετήσει το μοντέλο οργάνωσης του Ισραήλ, να αναλάβει την ευθύνη της άμυνας της Κύπρου και να συμμαχήσει στενά με το Ισραήλ (ενδεχομένως και με την Αίγυπτο).”, αφορούν μόνο την Ελληνική Άμυνα έναντι κακόβουλων γειτόνων και άλλων δυνάμεων, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε (με τους Έλληνες φίλους του Ισραήλ[*]) ένα πλαίσιο αρχών που να αφορά σχέσεις πολιτών και σχέσεις λαών, όπως λόγου χάριν αυτό περιγράφεται στον σύνδεσμο, Μίκης Θεοδωράκης-Ποια είναι η αληθινή πραγματικότητα .
[*] υπάρχουν φίλοι του Ισραήλ που προτείνουν αυτά τα οποία και συζητάμε καλοπροαίρετα μαζί τους όπως στο σχόλιο, υπάρχουν όμως και πιο αντικειμενικοί πολίτες, φίλοι όλων των λαών και όχι φίλοι του “ότι-και-να-κάνει η Ισραηλινή κυβέρνηση εμείς το στηρίζουμε”.
_.
Μελέτης Μελετόπουλος, 29 Ιανουαρίου 2023
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Η επέτειος των 100 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή έφερε στην επιφάνεια την συζήτηση για το Ανατολικό Ζήτημα και την “λύση” που επέλεξαν οι Σύμμαχοι το 1921-22, προτιμώντας την αναβίωση του τουρκικού μορφώματος στην Μικρά Ασία από την δημιουργία ενός μείζονος ελληνικού κράτους στις δύο όχθες του Αιγαίου. Επιλογή κοντόφθαλμη και υπονομευτική της ίδιας της δυτικής κυριαρχίας στην Ανατολή, της οποίας τις συνέπειες ο Δυτικός Κόσμος αντιλαμβάνεται σήμερα σε όλη τους την έκταση.
Αν παρ’ ελπίδα η λυσσαλέα υπονόμευση των δυτικών γεωστρατηγικών συμφερόντων από την Τουρκία σήμερα (βέτο στην ένταξη Φινλανδίας-Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, συνεργασία με Ρωσία, στάση “επιτήδειου ουδέτερου” στην ρωσοουκρανική σύρραξη κλπ.) οδηγήσει σε ρήξη της Τουρκίας με την Δύση, τότε τίθενται σοβαρά ερωτήματα για την Ελλάδα. Εφ’ όσον η Τουρκία απαξιωθεί και απομονωθεί από την Δύση, δημιουργείται γεωπολιτική “μαύρη τρύπα” στην Ανατολική Μεσόγειο.
…
Η ελληνική κοινωνία διαθέτει εξαιρετικό δυναμικό, που διαπρέπει διεθνώς, αλλά είναι εξορισμένο από τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων για το μέλλον της χώρας. Σε αυτά κυριαρχούν κόμματα και πρόσωπα με ολιγαρχική, πελατειακή και διαπλεκόμενη δομή, εντελώς αποτυχημένα και ακατάλληλα για να διοικήσουν την χώρα. Άλλωστε, αυτά τα κόμματα και αυτά τα πρόσωπα οδήγησαν την χώρα στην χρεωκοπία.
…
Διαβάστε όλο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Ερώτηση της G-M-R:
Ο καθημερινός δημοσιογραφικός, ιντερνετικός, εν πάσει περιπτώσει ο κατεστημένος μεταπολεμικός πατριωτισμός https://greek-market-research.com/clink/o-patriotismos/ στον οποίο έχουν ΕΝΤΑΧΘΕΙ (ξεδιάντροπα-“κριτικά”-επαγγελματικά) πλείστοι όσοι στα νιάτα τους υπήρξαν αγωνιστές, νομίζει πως, η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να ανταγωνιστεί, ή να συν-αγωνιστεί (καλό αυτό το συν-, έ;) την Τουρκία σε ρόλο χωροφύλακα της περιοχής, ή έστω, σε ρόλο λεγεωνάριου στην υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητας (της Αμερικής);
Εν αναμονή απαντήσεων, τοποθετούμε την απάντηση της G-M-R: https://greek-market-research.com/clink/mas-ethizoyn-se-kivdili-kanonikotita/ .
_.
Πέτ. Κρανιάς(Capital.gr), 2 Απριλίου 2021
Την πρώτη μέρα του 2021, η βορειοατλαντική συμμαχία μεταβίβασε στην Τουρκία τη διοίκηση της Κοινής Ομάδας Πολύ Υψηλής Ετοιμότητας (VJTF) του ΝΑΤΟ.
Στις 30 Μαρτίου το ΝΑΤΟ παρέδωσε την τρέχουσα αποστολή του στο Αφγανιστάν στον Τούρκο Στρατηγό Σελτσούκ Γιουρτσίζογλου.
Σε τηλεφωνική συνομιλία την 1η Απριλίου ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν και ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ συζήτησαν μεταξύ άλλων τον ρόλο της Τουρκίας στην ηγεσία της αποστολής υποστήριξης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντόνι Μπλίκεν, ενώ και οι δύο παρευρέθηκαν στη συνάντηση υπουργών Εξωτερικών και γραμματέων του ΝΑΤΟ στις 23-24 Μαρτίου.
Μιλώντας σε εκδήλωση στις ΗΠΑ στις 9 Μαρτίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στοντενμπεργκ είπε: “Νομίζω ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος. Επειδή μπορείτε απλώς να δείτε τον χάρτη και μετά να δείτε ότι η Τουρκία είναι εξαιρετικά σημαντική”.
Λίγες μέρες νωρίτερα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έγραψε στο Twitter: “Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ για τις αντικειμενικές του αξιολογήσεις σε θέματα Ευρω-Ατλαντικής ασφάλειας και άμυνας”.
Αυτά τα παραπάνω παρόλο που η Τουρκία έχει υποστηρίξει, αν δεν έχει διευθύνει, τον 45ήμερο πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν -οι χώρες αυτοπροσδιορίζονται ως “ένα έθνος, δύο κράτη”- ενάντια στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, την εισβολή του στο Βόρειο Ιράκ δεκατρία χρόνια πριν, τον συνεχιζόμενο πόλεμος στη Λιβύη, τόσο τον άμεσο όσο και μέσω πληρεξουσίων πόλεμο στη Συρία, τις τακτικές προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας, αλλά και του -αισίως 43 ετών- μακροβιότερου πολέμου ενάντια στην εξέγερση των Κούρδων στη δική της χώρα (εξέγερση που έχει διαρρεύσει στο Ιράκ και τη Συρία.). Κανένα από αυτά δεν διαταράσσει με κανέναν τρόπο το ΝΑΤΟ, τη συμμαχία δημοκρατιών.
Σχόλιο GMR: Προκόπης Παυλόπουλος: «Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα υπερασπισθούμε το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι Έδαφος, Σύνορα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ερώτηση της G-M-R: “θα υπερασπισθούμε”, όπως υπερασπιστήκαμε την ΑΟΖ στις συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο
και όπως ο νυν μνημονιακός πρωθυπουργός εθελοϋποχωρεί ενώπιον της κυβέρνησης της Λιβύης https://slpress.gr/ethnika/ethniki-ekptosi-i-episkepsi-mitsotaki-stin-livyi ;
_.
Θεόδ. Καρυώτης, 31 Μαρτίου 2021
Η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτουν, αναμφίβολα, μεγάλα θαλάσσια σύνορα, που όμως δεν είναι μόνο τα χωρικά της ύδατα αλλά και οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) των κρατών-μελών της!
Η ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στην υφήλιο. Έτσι η ΑΟΖ αποκτά ταυτόχρονα και μια σημαντική γεωπολιτική σημασία, που έχει υποβαθμισθεί μέχρι σήμερα από τις Βρυξέλλες.
Ένα έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τίτλο «The EU and Ιnternational Οcean Governance» σημειώνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει την μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο, που εκτείνεται σε 20 εκατ. τετραγωνικά χιλόμετρα, δηλαδή οι θάλασσές της είναι 380% μεγαλύτερες από το έδαφος της.
Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο αυτού του εγγράφου είναι ο επόμενος χάρτης (πολύ πριν τον Χάρτη της Σεβίλλης) που δείχνει τις ΑΟΖ όλων των κρατών της ΕΕ και όπου, ξεκάθαρα, καθορίζεται όχι μόνο η ΑΟΖ της Ελλάδας αλλά επιβεβαιώνεται ότι η χώρα μας έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο.
Πηγή: European Comission, The EU and international ocean governance
Ο χάρτης αυτός πρέπει να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση ως όπλο κατά των εξωφρενικών απαιτήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS), στο Μέρος XVIΙ, Παράρτημα IX, δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής Διεθνών Οργανισμών αμέσως μετά τη συμμετοχή της απολύτου πλειοψηφίας των κρατών-μελών της. Ήδη όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ καθώς και η ίδια η ΕΕ έχουν επικυρώσει αυτή τη Σύμβαση.
Με βάση τα άρθρα 309 και 310 δεν επιτρέπεται να διατυπωθούν επιφυλάξεις ή εξαιρέσεις, όταν τα διάφορα κράτη καταθέτουν την επικύρωση της Σύμβασης. Έτσι, τα κράτη-μέλη δεν μπορούν να προβάλουν επιφυλάξεις σχετικά με τις αρμοδιότητες που έχουν μεταβιβάσει στην ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ως ΕΟΚ τότε υπέγραψε την Τελική Πράξη της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας τον Δεκέμβριο του 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
- «Η Κοινότητα σημειώνει ότι τα Κράτη-Μέλη της έχουν μεταβιβάσει σ’ αυτήν τις αρμοδιότητες που αφορούν στην διατήρηση και διαχείριση των αλιευτικών τους πόρων. Επομένως, στα θέματα αλιείας μόνο η Κοινότητα μπορεί να υιοθετήσει τους σχετικούς κανόνες και κανονισμούς (οι οποίοι εκτελούνται από τα Κράτη-Μέλη) και έχει την δυνατότητα να προβαίνει σε συμφωνίες με τρίτα Κράτη ή με διεθνείς οργανισμούς.»
Σήμερα το μήκος των ακτών της ΕΕ των 28 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη,που φτάνει τα 16,465 χλμ., καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες που αριθμούν 3.100, εκ των οποίων τα 2.463 βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Βέβαια αν υπολογισθούν και οι βραχονησίδες, τότε ξεπερνούν τις 10.000. Συγκριτικά, οι ακτές των ΗΠΑ είναι 20.000 χλμ., της Λατινικής Αμερικής 25.000 χλμ., της Αφρικής 30.000 χλμ. και της Αυστραλίας 26.000 χλμ.
- Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει τις θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις της Ε.Ε.
Χερσαία Έκταση: 5.259.416 χλμ2
ΑΟΖ: 7.044.342 χλμ2
Υφαλοκρηπίδα: 1.923.935 χλμ2
Χωρικά Ύδατα: 1.152.126 χλμ2
Το 2013 ήταν μια σημαντική και κρίσιμη χρονιά για τα θέματα της ΑΟΖ, γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε μια νέα μελέτη με τίτλο «Βελτιώνοντας τη διακυβέρνηση του θαλάσσιου χώρου: Μια ευκαιρία για Γαλάζια Ανάπτυξη στη Μεσόγειο Θάλασσα».
Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει ότι η δημιουργία Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στη Μεσόγειο Θάλασσα θα ωφελήσει την Γαλάζια Ανάπτυξη της Ε.Ε. Η μελέτη παρουσιάζει μια οικονομική ανάλυση για την αξία θέσπισης ΑΟΖ από τα ευρωπαϊκά κράτη, ως προέκταση του σχεδίου «Γαλάζια Ανάπτυξη» της Ευρώπης.
Η στρατηγική της Γαλάζιας Ανάπτυξης έχει σκοπό την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και απασχόλησης στην θαλάσσια οικονομία, ώστε να βοηθήσει την οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Το 2013 η θαλάσσια οικονομία πρόσφερε εργασία σε 5,4 εκ. κατοίκους και η αξία της ανέρχονταν στα 500 δις. ευρώ. Είχε τότε υπολογιστεί ότι το μέχρι το 2020 θα προσέφερε εργασία σε 7 εκ. κατοίκους και η αξία της θα άγγιζε τα 5 δις. ευρώ. Αλλά αυτοί οι αριθμοί θα ωχριούν μπροστά στα έσοδα από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, όπου έχουν ακτές τα κράτη της Ε.Ε.
Έτσι η μελέτη αυτή προτρέπει τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου να προβούν στην ανακήρυξη και οριοθέτηση των ΑΟΖ τους.
Συγκεκριμένα τονίζει:
«Γύρω από αυτή την στρατηγική και κρίσιμη από κάθε πλευρά θαλάσσια λεκάνη, το λίκνον του δυτικού μας πολιτισμού, ελάχιστα παράκτια κράτη έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ. Αυτή η πρωτοβουλία της ΕΕ μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά από τέτοιες διεκδικήσεις με βάση τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Ο πασιφανής στόχος είναι η εξερεύνηση του πλούτου της Μεσογείου Θάλασσας, αλλά πιθανώς ακόμα περισσότερο των υδρογονάνθράκων που βρίσκονται στα βάθος των βυθών της. Γιατί δεν πρέπει η ΕΕ να περιμένει καλύτερες ειρηνικές περιόδους για να προβεί στην εκτέλεση αυτού του σχεδίου.
Αντιλαμβανόμαστε ότι η μελέτη γίνεται ακόμα πιο σημαντική μετά τις τελευταίες ανακαλύψεις των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί στην περιοχή ανάμεσα στη Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει ήδη ένδειξη που υποστηρίζεται από επιστημονικά δεδομένα ότι υφίστανται και άλλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
- Μέσα στις ΑΟΖ των 200 ν.μ. των κρατών-μελών της ΕΕ, το μεγαλύτερο ποσοστό της Μεσογείου σε αλιεία και σε υδρογονάνθρακες θα είναι ευρωπαϊκή ιδιοκτησία.
- Χωρίς να έχουν συμφωνηθεί, ανακηρυχθεί και οριοθετηθεί ΑΟΖ, η εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού είναι αδύνατη.
Επομένως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει, με εμμονή να ακολουθήσουν μια στρατηγική με βάση αυτά τα δεδομένα. Ο στόχος δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επίτευξη ενεργειακής αυτάρκειας στην διψασμένη για υδρογονάνθρακες γερασμένη μας ήπειρο.»
Οι απειλές του Ερντογάν δεν φοβίζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά ήρθε η ώρα της οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα στα δυο κράτη της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο, που έχει καθυστερήσει για πολλά χρόνια. Αυτή η οριοθέτηση καταργεί αυτόματα και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει, επιτέλους, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, πριν είναι πολύ αργά, διότι εάν γίνει μια οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τουρκία, η Ευρώπη θα στερηθεί όχι μόνο ένα μέρος της ΑΟΖ της αλλά και του ορυκτού της πλούτου.
Αλλά σε περίπτωση που δοθεί εντολή από την ΕΕ να οριοθετηθεί ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο, είναι σίγουρο ότι η Τουρκία θα καταφύγει εκ νέου στην προσφιλή της τακτική των απειλών, αλλά τότε θα είναι αναγκασμένη να επεκτείνει το casus belli και κατά της ΕΕ.
Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έχει γίνει μεγάλος οπαδός της ΑΟΖ και στο τελευταίο άρθρο του τόνισε:
«Είναι θεσμικώς αυτονόητο ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) των Κρατών-Μελών είναι και ΑΟΖ της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και υπ’ αυτό το πρίσμα τίθεται το νομικό -και, κατ’ επέκταση, πολιτικό- ζήτημα της υποχρέωσης και της μορφής σύμπραξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην όλη διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ κάθε Κράτους-Μέλους κυρίως με τρίτα προς αυτήν Κράτη.
Επιπροσθέτως, η σύμπραξη αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης νοείται στο σύνολο της διαδικασίας οριοθέτησης της ΑΟΖ με τα τρίτα Κράτη, ήτοι από το προκαταρκτικό στάδιο του προσδιορισμού των εκατέρωθεν ακτών ως το κύριο στάδιο, που καταλήγει στην σύναψη της αντίστοιχης συμφωνίας, ύστερα από την χάραξη, αναλόγως, της μέσης γραμμής ή της μέσης απόστασης μεταξύ των Κρατών, από την εξέταση της ιδιομορφίας της ad hoc περιοχής και από την εντεύθεν αναζήτηση της, επίσης ad hoc, δίκαιης λύσης.
Τέλος, η κατά τ’ ανωτέρω σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης νοείται πάντοτε, με την μορφή μιας οιονεί «πρόσθετης παρέμβασης», υπέρ των θέσεων του Κράτους-Μέλους, το οποίο έχει την πρωτοβουλία οριοθέτησης της δικής του ΑΟΖ.»
Και στην τελευταία ομιλία του στην Καλαμάτα κατέληξε λέγοντας:
- «Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα υπερασπισθούμε το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι Έδαφος, Σύνορα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Βέβαια οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση, όταν απαιτούμε πράγματα, που υποτίθεται δεν πρέπει να ζητούμε από τους εταίρους μας, όπως να δηλώσουν ότι το Καστελόριζο δεν είναι μόνο νησί της Ελλάδας αλλά και νησί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πολύ φοβούμαι ότι η ΕΕ δεν θα ζητήσει από την Ελλάδα και την Κύπρο να οριοθετήσουν την ΑΟΖ τους παρότι δίνει συνεχώς εντολές στα κράτη-μέλη της για διάφορα πολιτικά και οικονομικά θέματα, αλλά φαίνεται ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Φανταστείτε τις ΗΠΑ, όταν υπάρξει μια διαφορά ανάμεσα στη Φλόριδα και στη Κούβα, να δηλώσουν ότι δεν εμπλέκονται σε αυτή τη διένεξη, γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τη Κούβα!
Τέλος, η Ευρώπη μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες κυνηγούν τους Κινέζους στην Νότια Σινική Θάλασσα για τις παραβιάσεις των ΑΟΖ πέντε γειτονικών κρατών, αλλά δεν κάνουν το ίδιο με παρόμοιες παραβιάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι καιρός να λάβετε ξεκάθαρη θέση υπέρ του διεθνούς δικαίου και σε αυτή την περίπτωση πρόεδρε Μπάιντεν.
Πηγή: hellasjournal.com
Γ. Μαργαρίτης, 21 Μαρτίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Ας ξεκινήσουμε από μακριά. Το μόνο εξάλλου εργαλείο που έχουμε για να ταξινομήσουμε και να κατανοήσουμε τα όσα σήμερα συμβαίνουν είναι αυτό το “μακριά”, η ιστορία. Στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας –στο τμήμα της που μας είναι σχετικά γνωστό, περίπου 5.000 χρόνια– η γεωγραφική κατανομή του πλούτου επικεντρωνόταν σταθερά στην Ασία. Αυτό ήταν η ιστορική κανονικότητα.
Στα χρόνια της ρωμαϊκής ακμής οι μεγάλοι πολιτισμοί της Ασίας (Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία κλπ.) αντιπροσώπευαν περισσότερο από το 60% της παγκόσμιας οικονομίας, αφήνοντας ένα 10% για τον Ρωμαϊκό Κόσμο, την πλούσια Μεσόγειο. Δεκαπέντε περίπου αιώνες αργότερα, στα 1500 μ.Χ., στην πρώτη αφύπνιση αυτού που αργότερα θα γινόταν ο καπιταλισμός, η Ασία συγκέντρωνε πάνω από 55% του παγκόσμιου πλούτου έναντι λιγότερο του 10% του υπό διαμόρφωση Δυτικού Κόσμου.
Αυτή η διαχρονική σταθερά στην γεωγραφική κατανομή του πλούτου διαταράχτηκε δυναμικά με την είσοδο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στο ιστορικό προσκήνιο. Η δυναμική του νέου συστήματος έδωσε τρομερή ώθηση στις ζώνες που αποτέλεσαν το λίκνο του: εδώ γεννήθηκε ο λεγόμενος Δυτικός Κόσμος και ξεκίνησε η παγκόσμια κυριαρχία του.
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: “Ατολμία” λέγεται το “Άφησε ελεύθερο πεδίο για συνεργασία Τουρκίας-Αιγύπτου”;
Και η Συμφωνία ΔΩΡΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΓΥΠΤΟ (ταυτόχρονα απεμπόληση μέσης γραμμής υπέρ της Τουρκίας), πώς λέγεται;;;
Έχουμε και λέμε:
(1) — “Ατολμία“, ο Κώστας Βενιζέλος.
(2) — “Φοβάμαι πως τα έκαναν σαλάτα” ο Μιχάλης Ιγνατίου ( https://greek-market-research.com/article/fovamai-pos-ta-ekanan-salata-me-tin-aigypto-to-israil-kai-tin-kypro-ora-na-xypnisoyme/ ) .
(3) — “Τραγικό λάθος”-“Απερισκεψία“, ο Θεόδωρος Καρυώτης ( https://greek-market-research.com/article/to-fantasma-tis-aoz-planatai-apeilitika-stin-thalassa-mas-to-tragiko-lathos-tis-elladas/ ) .
Αυτές οι, δίκην κριτικών στηριγμάτων προς τους Μνημονιακούς Κυβερνώντες, επιστημονικές και δημοσιογραφικές διατυπώσεις ΔΕΝ συνάδουν με το υπόλοιπο, στην ουσία ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ υλικό των σχετικών δημοσιευμάτων.
Το υλικό αυτών των δημοσιευμάτων, παραπέμπει ευθέως προς “ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ “τι κι αν είναι ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΘΕΛΟΚΑΤΟΧΗ” Αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού από τις άλλες δυνάμεις” όπως αναλύεται στην ανάρτηση της G-M-R: https://greek-market-research.com/article/diakiryxi-gia-tin-kypro-poia-lysi-tektainetai-sto-kypriako-giati-i-kypros-kai-i-ellada-symfonoyn-kai-epispeydoyn-na-symmetaschoyn-se-nea-pentameri-diaskepsi-ypografoyn-22-prosopikotites/ .
_.
Κώστας Βενιζέλος, 7 Μαρτίου 2021
Σοβαρό προβληματισμό στην Αθήνα προκαλεί η κίνηση του Καΐρου σε ό,τι αφορά τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού.
Αναλυτές θεωρούν πως αυτή η κίνηση αφήνει περιθώρια συνεργασίας της Αιγύπτου με την κατοχική Τουρκία. Η Αθήνα, που πληρώνει την ατολμία της και την απόφασή της για τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, σπεύδει τώρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο, με την επίσκεψη του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, αύριο Δευτέρα, στο Κάιρο.
Σημειώνεται συναφώς ότι υπήρξε και τηλεφωνική επικοινωνία, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του προέδρου της Αιγύπτου αλ Σίσι. Όπως δε έγινε γνωστό, ο κ. Δένδιας επιστρέφοντας από το Κάιρο θα σταθμεύσει στη Λευκωσία για να ενημερωθεί και για τις διαβουλεύσεις, που θα έχει η απεσταλμένη του ΟΗΕ, κ. Λουτ.
Μιχ. Ιγνατίου, 5 Μαρτίου 2021
Το χθεσινό κείμενο μου με τίτλο «Κάποιος να απαντήσει το ερώτημα: Συνωμότησε η Αθήνα με το Κάιρο και την Ιερουσαλήμ εναντίον της Λευκωσίας;» ήταν η αφορμή για να λάβω αρκετά μηνύματα από θυμωμένους αναγνώστες. Αλλά ήμουν αποδέκτης και μηνυμάτων από νυν διπλωμάτες και καθηγητές, οι οποίοι προσθέτουν στο διάλογο που ξεκίνησε.
Αυτό που έχει σημασία -και λυπάμαι ειλικρινά- είναι ότι έγιναν πολλές λάθος κινήσεις από την Αθήνα και το Κάιρο, που έθεσαν σε κίνδυνο τις συνεργασίες με την Κύπρο και το Ισραήλ στην ανατολική Μεσόγειο. Θα τολμήσω να υποστηρίξω ότι η Τουρκία εισήλθε στο διπλωματικό «παιγνίδι» ελπίζοντας ότι θα δελεάσει την Αίγυπτο, όταν πληροφορήθηκε τις συζητήσεις για τον πιθανό αποκλεισμό της Κύπρου από τους αγωγούς, με ελληνική εισήγηση…
Η Άγκυρα εκμεταλλεύθηκε επίσης το γεγονός ότι μέσα στην κυβέρνηση της Αιγύπτου παραμένουν ακόμα στοιχεία από την εποχή του ακραίου ισλαμιστή Μόρσι, ηγέτη των Αδελφών Μουσουλμάνων, οι οποίοι ελέγχονται απόλυτα από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
- Όπως και να έχουν τα πράγματα, απαιτείται περισσή προσοχή με την Αίγυπτο, η οποία ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να αλλάξει στρατόπεδο, ιδιαίτερα εάν ανατραπεί ο πρόεδρος αλ Σίσι.
Παρακάτω θα καταγράψω πληροφορίες που εστάλησαν στην ιστοσελίδα μας και στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν επιβεβαιωθεί από εμάς.
Σχόλιο GMR: Ακόμα και ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ναί ο γνωστός Αλέκος Παπαδόπουλος (εξυμνεί τις συμφωνίες αναγνώρισης του χρέους Φεβρουαρίου και Ιουλίου 2015 ( Ο Αλέκος Παπαδόπουλος Ήξερε από το 1996 ότι Πάμε για Χρεοκοπία ), καταγγέλλει… .
Οι Διανοούμενοι, οι Πατριώτες, οι Επιστήμονες, εν πάσει περιπτώσει οι έχοντες το δημόσιο μέγεθος που μπορεί να συσπειρώσει ενεργούς πολίτες, κάτι τις ουσιαστικό να προσθέσουν;;;
_.
Αλέκος Παπαδόπουλος, 28 Φεβρουαρίου 2021
Βαθιά και διαρκής είναι η διείσδυση της Τουρκίας στην πολιτική, στην οικονομία και ειδικά στην κοινωνία της Αλβανίας κατά την τελευταία οκταετία της διακυβέρνηση της χώρας από τον κ. Έντι Ράμα.
Οι λόγοι που οδήγησαν τον Αλβανό Πρωθυπουργό να εντάξει τη χώρα του στο Νεοθωμανικό Άρμα της Άγκυρας αποτελεί αίνιγμα, αν θέλει να αναζητήσει κάποιος με κριτήρια πολιτικού ορθολογισμού και επιβίωσης μιας χώρας με περίπου 2,8 εκ. κατοίκους σήμερα. Είναι δε και παράδοξο, διότι από την αρχή η Αλβανία, μετά την πτώση του κομμουνισμού, είχε σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ως μια σύγχρονη δυτική δημοκρατία.
Κι εάν οι προσωπικές και πολιτικές σκοπιμότητες του κ. Ράμα δεν είναι με την πρώτη ματιά ανιχνεύσιμες, τα αποτελέσματα όμως είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να θεωρηθεί σήμερα ότι η Αλβανία τείνει να γίνει η 82η Νομαρχία της νεοθωμανικής Τουρκίας, της οποίας η επιρροή στα εσωτερικά της αλβανικής κοινωνίας τείνει να γίνει εφάμιλλη με εκείνη που είχε επί Οθωμανικής εποχής για 400 χρόνια, όπως δυσάρεστα διαπιστώνουν δημοσίως διάφοροι διανοούμενοι της χώρας καθώς και έμπειροι αλβανοί πολιτικοί.
- Η μυστική συμφωνία που είχε υπογραφεί το 1923 μεταξύ της Κυβερνήσεως της Αλβανίας και της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας η οποία για πρώτη φορά ήρθε στο φως της δημοσιότητας το 1992 με το βιβλίο «Οικουμενικός Ελληνισμός και Αλβανικός Εθνικισμός» του γράφοντος, δεν φιλοδοξούσε να είχε την επιτυχία που σημειώνεται σήμερα μετά από 98 χρόνια.
Η Συμφωνία αυτή έρχεται ιδιαίτερα με επίκαιρη ηχώ καθώς η διεύρυνση των σχέσεων Τουρκίας – Αλβανίας έχουν σαφή αντίκτυπο στις Ελληνο-Αλβανικές σχέσεις η πορεία των οποίων γνωρίζει την συμμετρικά επιδείνωση ή σχεδόν ουσιαστική διακοπή.
Σχόλιο GMR: Ο επίλογος του άρθρου σας κύριε Γρίβα, χρειάζεται και κάποια πρόταση, αν όχι εξαντλητική φυσικά, τουλάχιστον ένα στοιχειώδες επιχειρησιακό σχέδιο με εναλλακτικές διεξόδους και φυσικά με την συμμετοχή του λαού, πρωτίστως με την συνεργειακή διάθεση της “παιδείας των πεπαιδευμένων” (Εδώ η σχετική τριλογία που σας απεστάλη και αναμένουμε ένα ελάχιστο έστω σχόλιο).
._
Κώσ. Γρίβας, 1 Οκτωβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Πολλοί Έλληνες αδυνατούν να δεχθούν ότι οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις στην Ελλάδα σε θέματα κρίσιμα για την άμυνα της, όπως είναι η απομάκρυνση βαρέων όπλων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, για χάρη της Τουρκίας. Και φυσικά δεν δέχονται ότι η Ουάσιγκτον ακολουθεί φιλοτουρκική πολιτική. Αντιθέτως, θεωρούν ότι η Ελλάδα εξελίσσεται σε στρατηγικό σύμμαχο της Ουάσιγκτον, ενώ η Τουρκία απομακρύνεται συνεχώς από τη Δύση.
Για να ενισχύσουν την άποψή τους επικαλούνται τις ολοένα και περισσότερες φωνές στο εσωτερικό των ΗΠΑ που καλούν για εξοβελισμό της Τουρκίας από τη Δύση, ενώ εν παραλλήλω οι σχέσεις με την Ελλάδα συνεχώς ενισχύονται. Ιδιαίτερα δε αν προχωρήσει η απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων από το Ιντσιρλίκ και η αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, τότε (κατά την άποψή τους) η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει.
Η Ελλάδα θα μεταβληθεί στο ακρότατο σημείο της δυτικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής, ενώ η Τουρκία θα βυθιστεί στην ευρασιατική άβυσσο και θα μετατραπεί σε εχθρό της Δύσης. Όμως, οι απόψεις αυτές δεν αντιλαμβάνονται τις ποιοτικές μεταλλάξεις που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια στη γεωπολιτική ταυτότητα των δύο χωρών, στην αμερικανική γεωστρατηγική, αλλά και στο διεθνές σύστημα εν συνόλω.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Το πράγμα, έχει πάρει τον δρόμο του (και ο νοών, νοείτω). Και ‘μεις ως G-M-R, δεν (θέλουμε να) γνωρίζουμε άλλον δρόμο, από αυτόν που τραβάμε.
kalymnos-news, 26 Ιανουαρίου 2020
Μία άκρως ενδιαφέρουσα και επίκαιρη εκδήλωση διοργάνωσε το Αναγνωστήριο «ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ» χθες Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 στις 6.30 το απόγευμα στο Ισόγειο του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ Κέντρου.
Η εκδήλωση περιλάμβανε παρουσίαση- συζήτηση με θέμα «Γεωπολιτικοί κραδασμοί στην περιοχή μας. Προσπάθεια αποκωδικοποίησης και ερμηνείας όσων συμβαίνουν γύρω μας»
Συμμετείχαν οι γνωστοί καθηγητές και δημοσιογράφοι:
Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος
Άγγελος Συρίγος, βουλευτής, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Κωνσταντίνος Φίλης, διεθνολόγος και Διευθυντής Ερευνητικών Προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου
Συντονιστής ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας.
Το ενδιαφέρον του κόσμου να παραστεί στην εκδήλωση ήταν μεγάλο αφού η ζεστή Αίθουσα του Αναγνωστηρίου αποδείχθηκε μικρή με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο και αρκετοί ήταν αυτοί που παρακολούθησαν όρθιοι από τον εξωτερικό χώρο της αίθουσας.
Συνεχίστε την ανάγνωση, δείτε ΦΩΤΟ της συγκεκριμένης ανάρτησης εδώ.
Πηγή: kalymnos-news