ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: Από την μιά:
Εκχώρηση κυριαρχίας σε βάρος της Ελλάδας και υπέρ Αιγύπτου και Τουρκίας (κυριαρχικών δικαιωμάτων λένε, λες και είναι διαφορετικό, ή πως μπορεί να ξανααποκτήσουμε τα απολεσθέντα δικαιώματα) στην συμφωνία με την Αιγυπτο από τον υπουργό κο Δένδια και τον πρωθυπουργό κο Κυριάκο Μητσοτάκη.
Από την άλλη:
Εκχώρηση δικαιώματος στην λοατκι+ κοινότητα να παίζει τις κούκλες πάνω στο “δικαίωμα” απόκτησης παιδιών με πολυπατέρες και παρένθετες μητέρες.
Στον Καιάδα η οικογενειακή συγγένεια και α-συγγένευτη πλέον με νόμο η βιοηθική, στον Καιάδα τα δικαιώματα του παιδιού, στον Καιάδα η δημιουργία γενεάς, η σύνδεση κάθε γενιάς με πατρίδα-έθνος.
Αυτά νομοθετεί με τον γάμο ομοφύλων ο πρωθυπουργός κος Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και “περασμένα-ξεχασμένα”, η Συμφωνία των Πρεσπών, η €-Χρεοκρατία με τα μνημόνιά της, η έξωθεν εξάρτηση με την υπόθεση Vodafone και την απόπειρα δολοφονίας κατά του πρωθυπουργού κου Κώστα Καραμανλή.
Το δε ΚΥΠΡΙΑΚΟ, οδεύει ακάθεκτο στην ξεκάθαρα προδοτική “λύση” της ΔΔΟ, στην μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Κοινότητα ή σε Κρατίδιο, ελεγχόμενα από την Τουρκία.
_.
Θεόδ. Καρυώτης, 4 Φεβρουαρίου 2024
Το αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg έγραψε ότι ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα μεταβεί στην Αίγυπτο στις 14 Φεβρουαρίου. Εάν πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη, θα είναι η πρώτη του Ερντογάν στην Αίγυπτο μετά το 2013.
Στην επικείμενη συνάντηση μεταξύ Ερντογάν και Σίσι αναμένεται να συζητηθούν: η ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, τα βήματα για τον τερματισμό του πολέμου αλλά και ο καθορισμός των ορίων θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με όσα αναφέρει το BloomberΗg επικαλούμενο Τούρκους αξιωματούχους που μίλησαν υπό καθεστώς ανωνυμίας.
Θα είναι μια κρίσιμη συνάντηση για τα ελληνικά συμφέροντα, διότι η Τουρκία επιμένει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και θέλει να οριοθετήσει ΑΟΖ μαζί της.
Η Άγκυρα προσπάθησε να αποκαταστήσει τις διαταραγμένες σχέσεις της με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι από το 2020 και μια χειραψία μεταξύ των δύο ηγετών το 2022 στο Κατάρ προώθησε την εξομάλυνση των σχέσεών τους αρκετά γρήγορα. Και οι δύο χώρες διόρισαν πρεσβευτή η μία στην πρωτεύουσα της άλλης τον Ιούλιο. Η πολιτική του Ερντογάν έναντι της Αιγύπτου είχε ως αποτέλεσμα τη διατάραξη των σχέσεων, ειδικά η έντονη διαμαρτυρία του κατά του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 2013, το οποίο εγκατέστησε τον Σίσι ως αρχηγό κράτους, και τη θανατηφόρα στρατιωτική καταστολή των διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας.
Η συνάντηση των δυο ηγετών προμηνύει κινδύνους για τα ελληνικά συμφέροντα διότι, δυστυχώς, όχι μόνο ο Ερντογάν αλλά και ο Αλ-Σίσι πιστεύουν ότι η ΑΟΖ των κρατών τους αγγίζει η μία την άλλη.
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: hellasjournal.com
_.
Θεόδ. Καρυώτη, 1 Νοεμβρίου 2022
Σε άρθρο του, στην εφημερίδα Καθημερινή (ΕΔΩ), ο Χρήστος Ροζάκης προβάλλει την άποψη ότι η Τουρκία μπορεί να έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα στον 28ο Μεσημβρινό!
Κοιτάξετε με προσοχή τον χάρτη που δημοσίευσε:
Εντός του χάρτη αναφέρει το εξής εξωφρενικό:
«Στις 6 Αυγούστου 2020 οι υπουργοί εξωτερικών Ελλάδας και Αιγύπτου υπέγραψαν τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ που, από ελληνικής πλευράς, χαράχθηκε με βάση το νοτιοανατολικό τμήμα της Κρήτης και το μέσον της Ρόδου. Η γραμμή σταματάει λίγο πριν τον 28ο μεσημβρινό, ουσιαστικά αφήνοντας ανοικτή τη δυνατότητα οριοθέτησης με την Τουρκία.»
Δηλαδή ο Χρήστος Ροζάκης μας εξηγεί ότι η Τουρκία μπορεί να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ελλάδα και η ΑΟΖ της μπορεί να φτάσει στο 28ο μεσημβρινό! Έτσι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο, η Τουρκία διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου έχει μηδενική ΑΟΖ!
Στο τέλος του άρθρου του συμπεραίνει:
Για μια άλλη φορά ο Ροζάκης συνεχίζει να αγνοεί, επιδεικτικά, την ΑΟΖ και να αναφέρεται μόνο στην υφαλοκρηπίδα. Όλα τα παράκτια κράτη ζητούν οριοθέτηση ΑΟΖ και όχι υφαλοκρηπίδας διότι, πολύ απλά, μια οριοθέτηση ΑΟΖ καλύπτει και την υφαλοκρηπίδα , ενώ μια οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας δεν καλύπτει την ΑΟΖ. Τα γειτονικά μας κράτη Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ και Λίβανο έχουν οριοθετήσει ΑΟΖ!
_.
Θεόδ. Καρυώτης, 09 Οκτ. 2021
Η Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2021 ήταν μια ιστορική ημέρα για την πατρίδα μας. Η πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού να υπογραφεί η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, αποτελεί μια τεράστια επιτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής στην μεταπολίτευση.
Ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Βουλή ανέφερε μεταξύ άλλων «Σε καμία αμυντική συμφωνία στον κόσμο δεν γίνεται αναφορά σε ΑΟΖ ή σε υφαλοκρηπίδα.» Έκανε λάθος, διότι η αμυντική συμφωνία ΗΠΑ-Φιλιππίνων προβλέπει παρέμβαση των ΗΠΑ σε περίπτωση κινεζικής επίθεσης στην ΑΟΖ των Φιλιππίνων.
Πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν έκανε την εξής δήλωση:
«Επιβεβαιώνουμε επίσης ότι μια ένοπλη επίθεση στις ένοπλες δυνάμεις των Φιλιππίνων, πολεμικά σκάφη ή αεροσκάφη στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα ενεργοποιήσει τις αμοιβαίες δεσμεύσεις των ΗΠΑ σύμφωνα με το άρθρο IV της Συνθήκης Αμοιβαίας Άμυνας ΗΠΑ-Φιλιππίνων».
Ακόμα και αν δεν υπήρχε αυτή η συμφωνία θα ήταν σημαντικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποτελέσει τον πρώτο ηγέτη που θα ζητούσε από ένα άλλο κράτος να εγγυηθούν την προστασία των ΑΟΖ τους. Βέβαια, η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε ένα «μικρό» πρόβλημα, διότι η Γαλλία κατέχει την μεγαλύτερη ΑΟΖ του πλανήτη μας και η Ελλάδα θεωρητικά θα ήταν υποχρεωμένη να προστατέψει ένα γαλλικό νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό, που βρίσκεται χιλιάδες ναυτικά μίλια από τις ακτές μας.
Θεόδ. Καρυώτης, 24 Ιουνίου 2021
Η Ελλάδα φοβάται για σχεδόν 40 χρόνια να ανακηρύξει ΑΟΖ και τώρα φοβούμαι ότι την εγκαταλείπει οριστικά. Ήμουν 36 ετών όταν έφυγα από την Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) αναλογιζόμενος την μεγάλη αξία της ΑΟΖ.
Ενημέρωσα τον Ανδρέα Παπανδρέου, δάσκαλό μου και πρωθυπουργό της Ελλάδας, αλλά δεν κινήθηκε τίποτα για δεκαετίες. Έτσι φτάσαμε, μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Ιταλία και τμηματικά με την Αίγυπτο. Σήμερα κουβεντιάζουμε να προσφύγουμε στην Χάγη για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία και τίποτε άλλο. Αλλά γιατί να πάμε, αφού δεν ενδιαφερόμαστε πλέον για υδρογονάνθρακες;
Η αξία των υδρογονανθράκων μειώνεται ραγδαία λόγω της ανάγκης για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που σταδιακά αλλά ουσιαστικά θέτει στο περιθώριο τους υδρογονάνθρακες. Η ταφόπλακα στην έρευνα και εξόρυξη σε νέα πεδία υδρογονανθράκων, ειδικά των κοστοβόρων σε βαθιά νερά όπως τα δικά μας, μπήκε τον Δεκέμβριο του 2019, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία αποφάσισε ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου πρέπει να μηδενιστούν μέχρι το 2050 (και όχι το 2070, όπως προβλέπονταν με την Συμφωνία των Παρισίων, το 2015).
Έτσι, μετά από σχεδόν 40 χρόνια, η ΑΟΖ, που ήταν ο μεγάλος εχθρός της Τουρκίας, κινδυνεύει να μείνει αναξιοποίητη.
Σχόλιο GMR: Προκόπης Παυλόπουλος: «Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα υπερασπισθούμε το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι Έδαφος, Σύνορα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ερώτηση της G-M-R: “θα υπερασπισθούμε”, όπως υπερασπιστήκαμε την ΑΟΖ στις συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο
και όπως ο νυν μνημονιακός πρωθυπουργός εθελοϋποχωρεί ενώπιον της κυβέρνησης της Λιβύης https://slpress.gr/ethnika/ethniki-ekptosi-i-episkepsi-mitsotaki-stin-livyi ;
_.
Θεόδ. Καρυώτης, 31 Μαρτίου 2021
Η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτουν, αναμφίβολα, μεγάλα θαλάσσια σύνορα, που όμως δεν είναι μόνο τα χωρικά της ύδατα αλλά και οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) των κρατών-μελών της!
Η ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στην υφήλιο. Έτσι η ΑΟΖ αποκτά ταυτόχρονα και μια σημαντική γεωπολιτική σημασία, που έχει υποβαθμισθεί μέχρι σήμερα από τις Βρυξέλλες.
Ένα έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τίτλο «The EU and Ιnternational Οcean Governance» σημειώνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει την μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο, που εκτείνεται σε 20 εκατ. τετραγωνικά χιλόμετρα, δηλαδή οι θάλασσές της είναι 380% μεγαλύτερες από το έδαφος της.
Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο αυτού του εγγράφου είναι ο επόμενος χάρτης (πολύ πριν τον Χάρτη της Σεβίλλης) που δείχνει τις ΑΟΖ όλων των κρατών της ΕΕ και όπου, ξεκάθαρα, καθορίζεται όχι μόνο η ΑΟΖ της Ελλάδας αλλά επιβεβαιώνεται ότι η χώρα μας έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο.
Πηγή: European Comission, The EU and international ocean governance
Ο χάρτης αυτός πρέπει να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση ως όπλο κατά των εξωφρενικών απαιτήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS), στο Μέρος XVIΙ, Παράρτημα IX, δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής Διεθνών Οργανισμών αμέσως μετά τη συμμετοχή της απολύτου πλειοψηφίας των κρατών-μελών της. Ήδη όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ καθώς και η ίδια η ΕΕ έχουν επικυρώσει αυτή τη Σύμβαση.
Με βάση τα άρθρα 309 και 310 δεν επιτρέπεται να διατυπωθούν επιφυλάξεις ή εξαιρέσεις, όταν τα διάφορα κράτη καταθέτουν την επικύρωση της Σύμβασης. Έτσι, τα κράτη-μέλη δεν μπορούν να προβάλουν επιφυλάξεις σχετικά με τις αρμοδιότητες που έχουν μεταβιβάσει στην ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ως ΕΟΚ τότε υπέγραψε την Τελική Πράξη της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας τον Δεκέμβριο του 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Σήμερα το μήκος των ακτών της ΕΕ των 28 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη,που φτάνει τα 16,465 χλμ., καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες που αριθμούν 3.100, εκ των οποίων τα 2.463 βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Βέβαια αν υπολογισθούν και οι βραχονησίδες, τότε ξεπερνούν τις 10.000. Συγκριτικά, οι ακτές των ΗΠΑ είναι 20.000 χλμ., της Λατινικής Αμερικής 25.000 χλμ., της Αφρικής 30.000 χλμ. και της Αυστραλίας 26.000 χλμ.
Χερσαία Έκταση: 5.259.416 χλμ2
ΑΟΖ: 7.044.342 χλμ2
Υφαλοκρηπίδα: 1.923.935 χλμ2
Χωρικά Ύδατα: 1.152.126 χλμ2
Το 2013 ήταν μια σημαντική και κρίσιμη χρονιά για τα θέματα της ΑΟΖ, γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε μια νέα μελέτη με τίτλο «Βελτιώνοντας τη διακυβέρνηση του θαλάσσιου χώρου: Μια ευκαιρία για Γαλάζια Ανάπτυξη στη Μεσόγειο Θάλασσα».
Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει ότι η δημιουργία Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στη Μεσόγειο Θάλασσα θα ωφελήσει την Γαλάζια Ανάπτυξη της Ε.Ε. Η μελέτη παρουσιάζει μια οικονομική ανάλυση για την αξία θέσπισης ΑΟΖ από τα ευρωπαϊκά κράτη, ως προέκταση του σχεδίου «Γαλάζια Ανάπτυξη» της Ευρώπης.
Η στρατηγική της Γαλάζιας Ανάπτυξης έχει σκοπό την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και απασχόλησης στην θαλάσσια οικονομία, ώστε να βοηθήσει την οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Το 2013 η θαλάσσια οικονομία πρόσφερε εργασία σε 5,4 εκ. κατοίκους και η αξία της ανέρχονταν στα 500 δις. ευρώ. Είχε τότε υπολογιστεί ότι το μέχρι το 2020 θα προσέφερε εργασία σε 7 εκ. κατοίκους και η αξία της θα άγγιζε τα 5 δις. ευρώ. Αλλά αυτοί οι αριθμοί θα ωχριούν μπροστά στα έσοδα από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, όπου έχουν ακτές τα κράτη της Ε.Ε.
Έτσι η μελέτη αυτή προτρέπει τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου να προβούν στην ανακήρυξη και οριοθέτηση των ΑΟΖ τους.
Συγκεκριμένα τονίζει:
«Γύρω από αυτή την στρατηγική και κρίσιμη από κάθε πλευρά θαλάσσια λεκάνη, το λίκνον του δυτικού μας πολιτισμού, ελάχιστα παράκτια κράτη έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ. Αυτή η πρωτοβουλία της ΕΕ μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά από τέτοιες διεκδικήσεις με βάση τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Ο πασιφανής στόχος είναι η εξερεύνηση του πλούτου της Μεσογείου Θάλασσας, αλλά πιθανώς ακόμα περισσότερο των υδρογονάνθράκων που βρίσκονται στα βάθος των βυθών της. Γιατί δεν πρέπει η ΕΕ να περιμένει καλύτερες ειρηνικές περιόδους για να προβεί στην εκτέλεση αυτού του σχεδίου.
Αντιλαμβανόμαστε ότι η μελέτη γίνεται ακόμα πιο σημαντική μετά τις τελευταίες ανακαλύψεις των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί στην περιοχή ανάμεσα στη Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει ήδη ένδειξη που υποστηρίζεται από επιστημονικά δεδομένα ότι υφίστανται και άλλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Επομένως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει, με εμμονή να ακολουθήσουν μια στρατηγική με βάση αυτά τα δεδομένα. Ο στόχος δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επίτευξη ενεργειακής αυτάρκειας στην διψασμένη για υδρογονάνθρακες γερασμένη μας ήπειρο.»
Οι απειλές του Ερντογάν δεν φοβίζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά ήρθε η ώρα της οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα στα δυο κράτη της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο, που έχει καθυστερήσει για πολλά χρόνια. Αυτή η οριοθέτηση καταργεί αυτόματα και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει, επιτέλους, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, πριν είναι πολύ αργά, διότι εάν γίνει μια οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τουρκία, η Ευρώπη θα στερηθεί όχι μόνο ένα μέρος της ΑΟΖ της αλλά και του ορυκτού της πλούτου.
Αλλά σε περίπτωση που δοθεί εντολή από την ΕΕ να οριοθετηθεί ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο, είναι σίγουρο ότι η Τουρκία θα καταφύγει εκ νέου στην προσφιλή της τακτική των απειλών, αλλά τότε θα είναι αναγκασμένη να επεκτείνει το casus belli και κατά της ΕΕ.
Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έχει γίνει μεγάλος οπαδός της ΑΟΖ και στο τελευταίο άρθρο του τόνισε:
«Είναι θεσμικώς αυτονόητο ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) των Κρατών-Μελών είναι και ΑΟΖ της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και υπ’ αυτό το πρίσμα τίθεται το νομικό -και, κατ’ επέκταση, πολιτικό- ζήτημα της υποχρέωσης και της μορφής σύμπραξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην όλη διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ κάθε Κράτους-Μέλους κυρίως με τρίτα προς αυτήν Κράτη.
Επιπροσθέτως, η σύμπραξη αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης νοείται στο σύνολο της διαδικασίας οριοθέτησης της ΑΟΖ με τα τρίτα Κράτη, ήτοι από το προκαταρκτικό στάδιο του προσδιορισμού των εκατέρωθεν ακτών ως το κύριο στάδιο, που καταλήγει στην σύναψη της αντίστοιχης συμφωνίας, ύστερα από την χάραξη, αναλόγως, της μέσης γραμμής ή της μέσης απόστασης μεταξύ των Κρατών, από την εξέταση της ιδιομορφίας της ad hoc περιοχής και από την εντεύθεν αναζήτηση της, επίσης ad hoc, δίκαιης λύσης.
Τέλος, η κατά τ’ ανωτέρω σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης νοείται πάντοτε, με την μορφή μιας οιονεί «πρόσθετης παρέμβασης», υπέρ των θέσεων του Κράτους-Μέλους, το οποίο έχει την πρωτοβουλία οριοθέτησης της δικής του ΑΟΖ.»
Και στην τελευταία ομιλία του στην Καλαμάτα κατέληξε λέγοντας:
Βέβαια οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση, όταν απαιτούμε πράγματα, που υποτίθεται δεν πρέπει να ζητούμε από τους εταίρους μας, όπως να δηλώσουν ότι το Καστελόριζο δεν είναι μόνο νησί της Ελλάδας αλλά και νησί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πολύ φοβούμαι ότι η ΕΕ δεν θα ζητήσει από την Ελλάδα και την Κύπρο να οριοθετήσουν την ΑΟΖ τους παρότι δίνει συνεχώς εντολές στα κράτη-μέλη της για διάφορα πολιτικά και οικονομικά θέματα, αλλά φαίνεται ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Φανταστείτε τις ΗΠΑ, όταν υπάρξει μια διαφορά ανάμεσα στη Φλόριδα και στη Κούβα, να δηλώσουν ότι δεν εμπλέκονται σε αυτή τη διένεξη, γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τη Κούβα!
Τέλος, η Ευρώπη μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες κυνηγούν τους Κινέζους στην Νότια Σινική Θάλασσα για τις παραβιάσεις των ΑΟΖ πέντε γειτονικών κρατών, αλλά δεν κάνουν το ίδιο με παρόμοιες παραβιάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι καιρός να λάβετε ξεκάθαρη θέση υπέρ του διεθνούς δικαίου και σε αυτή την περίπτωση πρόεδρε Μπάιντεν.
Πηγή: hellasjournal.com
Μιχ. Ιγνατίου, 5 Μαρτίου 2021
Το χθεσινό κείμενο μου με τίτλο «Κάποιος να απαντήσει το ερώτημα: Συνωμότησε η Αθήνα με το Κάιρο και την Ιερουσαλήμ εναντίον της Λευκωσίας;» ήταν η αφορμή για να λάβω αρκετά μηνύματα από θυμωμένους αναγνώστες. Αλλά ήμουν αποδέκτης και μηνυμάτων από νυν διπλωμάτες και καθηγητές, οι οποίοι προσθέτουν στο διάλογο που ξεκίνησε.
Αυτό που έχει σημασία -και λυπάμαι ειλικρινά- είναι ότι έγιναν πολλές λάθος κινήσεις από την Αθήνα και το Κάιρο, που έθεσαν σε κίνδυνο τις συνεργασίες με την Κύπρο και το Ισραήλ στην ανατολική Μεσόγειο. Θα τολμήσω να υποστηρίξω ότι η Τουρκία εισήλθε στο διπλωματικό «παιγνίδι» ελπίζοντας ότι θα δελεάσει την Αίγυπτο, όταν πληροφορήθηκε τις συζητήσεις για τον πιθανό αποκλεισμό της Κύπρου από τους αγωγούς, με ελληνική εισήγηση…
Η Άγκυρα εκμεταλλεύθηκε επίσης το γεγονός ότι μέσα στην κυβέρνηση της Αιγύπτου παραμένουν ακόμα στοιχεία από την εποχή του ακραίου ισλαμιστή Μόρσι, ηγέτη των Αδελφών Μουσουλμάνων, οι οποίοι ελέγχονται απόλυτα από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Παρακάτω θα καταγράψω πληροφορίες που εστάλησαν στην ιστοσελίδα μας και στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν επιβεβαιωθεί από εμάς.
Σχόλιο GMR: “Τραγικό λάθος”, απερισκεψία” και λοιπά στρογγυλέματα της εθελοεκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, μόνο και μόνο, επειδή οι γράφοντες, θέλουν να παραμένουν φίλοι των φίλων των “άλλων δυνάμεων”, οι οποίες “άλλες δυνάμεις” και τα “κατορθώματά” τους σε βάρος της Ελλάδας, αναφέρονται εδώ https://greek-market-research.com/article/diakiryxi-gia-tin-kypro-poia-lysi-tektainetai-sto-kypriako-giati-i-kypros-kai-i-ellada-symfonoyn-kai-epispeydoyn-na-symmetaschoyn-se-nea-pentameri-diaskepsi-ypografoyn-22-prosopikotites/ .
_.
Θεόδ. Καρυώτης, 3 Μαρτίου 2021
Η ερώτηση είναι πολύ κρίσιμη και σημαντική: Γιατί ο Πρόεδρος Αλ Σίσι αποφάσισε τώρα να παραχωρήσει οικόπεδα για εκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο εκθέτοντας τον φίλο του Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη;
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή αυτής της ιστορίας, που μας ταλαιπωρεί για χρόνια. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ μας με την Αίγυπτο ξεκίνησε στραβά από την αρχή, όταν η ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή αποφάσισε να αρχίσει συζητήσεις με την κυβέρνηση της Αιγύπτου, που ακολουθούσε μια απόλυτα φιλοτουρκική πολιτική, το 2009.
Η Ελλάδα έκανε ένα τραγικό λάθος διότι άρχισε τις συνομιλίες της με την Αίγυπτο χωρίς να αποσπάσει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο και στην Στρογγύλη.
Η Ελλάδα δέχθηκε ένα χαστούκι από τους Αιγυπτίους όταν αυτοί ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Τουρκία, παρότι η Αίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία!
Η Αίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία, μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Καστελόριζου και της Στρογγύλης.
Έτσι, η Αίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα διεξήγαγε συνομιλίες μαζί της στο Κάιρο στις 20 Ιουνίου του 2009 και αμέσως μετά, στις 22 Ιουνίου 2009, με τη τουρκική πλευρά! Η τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Ντόρα Μπακογιάννη, αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή πρωτοβουλία, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, μετέβη στη συνάντηση στις 20 Ιουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Αιγύπτιοι και Τούρκοι θα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι.
Συνεχίστε την ανάγνωση, δείτε αναλυτικούς χάρτες της συγκεκριμένης ανάρτησης εδώ.
Πηγή: hellasjournal.com
Σχόλιο GMR: “Σε δημοσκόπηση, που πραγματοποιήθηκε στο νησί 9 στους 10 Κυπρίους επιθυμούν την οριοθέτηση της ΑΟΖ τους με αυτή της Ελλάδας, αλλά η Ελλάδα εξακολουθεί να μην συγκινείται. Το ερώτημα είναι γιατί; “
Η απάντηση στο ερώτημα σας κύριε Καρυώτη, βρίσκεται στο ότι αυτός ο συγκεκριμένος αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός, έχει την ενεργητική ή παθητική υποστήριξη διανοουμένων και επιστημόνων, ανθρώπων δηλαδή που επηρεάζουν καθησυχαστικά τον λαό.
_.
Θ. Καρυώτης, 24 Φεβρουαρίου 2021
Η Κύπρος ανακήρυξε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) το 2004 και ακολούθησαν τρεις από τις έξι οριοθετήσεις με τα γειτονικά της παράκτια κράτη, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Λίβανο.
Δεν έχει έκτοτε οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Συρία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Όλοι αντιλαμβάνονται την απουσία οριοθέτησης με την Συρία και την Τουρκία, αλλά γιατί όχι με την Ελλάδα; Αυτή είναι μια μεγάλη απορία που με κατατρέχει για 17 ολόκληρα χρόνια.
Είναι γνωστό ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διακατατέχονται από «φοβικό σύνδρομο» και δεν είδαν με καλό μάτι την ανακήρυξη ΑΟΖ από τον αείμνηστο πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο. Οι πρώτοι που τον αντιμετώπισαν αρνητικά ήταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου. Και για να είμαστε ακριβείς, η πρώτη αντίδρασή τους εκδηλώθηκε με την οριοθέτηση ΑΟΖ Κύπρου και Αιγύπτου επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη.
Τότε συνέστησαν να μη γίνει η ορθή οριοθέτηση με την Αίγυπτο, με το σκεπτικό ότι έτσι θα φαινόταν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και η Κυπριακή Δημοκρατία δυστυχώς αποδέχτηκε αυτή τη σύσταση Η Αίγυπτος φυσικά δεν αντέδρασε, διότι και αυτή δεν ήθελε να φαίνεται ότι δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.
Θεόδ. Καρυώτης , 7 Φεβρουαρίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη η συζήτηση για την έκταση των 12 ναυτικών μιλίων στην αιγιαλίτιδα ζώνη. Όταν, πρόσφατα, έγραψα αυτό το άρθρο ανακάλυψα ότι την θέση μου αμφισβητούσαν αρκετοί, ειδικοί και μη, χωρίς όμως να αναπτύξουν επαρκώς την επιχειρηματολογία τους. Στη συνέχεια επικοινώνησα με τρεις κορυφαίους διεθνολόγους, ειδικούς στο Δίκαιο της Θάλασσας από τις ΗΠΑ, την Αγγλία και τον Καναδά και η απάντηση που έλαβα συνοψίζεται ως εξής:
«Oι γραμμές βάσης είναι αυτές από τις οποίες εκκινεί η μέτρηση των θαλασσίων ζωνών. Η ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα μετράται από τις γραμμές βάσης. Σαφώς μπορεί η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μετά την οριοθέτηση. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνον σε περιοχές που το δικαστήριο ορίσει ότι είναι δική της η ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα. Εάν πρόκειται για τουρκική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, τότε η Ελλάδα δεν μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα της σε αυτές τις περιοχές.»
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω χάρτη, η έκταση της ΑΟΖ παραμένει η ίδια και δεν αλλάζει, εάν επεκταθεί η αιγιαλίτιδα ζώνη από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12. Εάν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δώσει πλήρη επήρεια σε όλα τα νησιά μας, οι γεωγραφικές συντεταγμένες θα είναι παρόμοιες με αυτές του ανωτέρω αμερικανικού χάρτη, που συντάχθηκε βάσει της μέσης γραμμής. Τέλος, υπάρχουν και ελάχιστες περιπτώσεις που το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έχει οριοθετήσει την αιγιαλίτιδα ζώνη κρατών, μόνο εάν του το ζητήσουν τα κράτη που έχουν προσφύγει στην Χάγη (περίπτωση Κατάρ-Μπαχρέιν).
Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Θεόδ. Καρυώτης, 4 Ιανουαρίου 2021
Καθώς ανέτειλε το 2021, καλό θα ήταν να προβούμε σε μια ανασκόπηση της αξίας της ΑΟΖ για την χώρα μας και το διεθνές πολιτικοοικονομικό σύστημα.
Το 1967, ο Πρέσβης της Μάλτας στα Ηνωμένα Έθνη Άλβιν Πάρντο, ζήτησε τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης για την θέσπιση ενός νέου νόμου για τις θάλασσες κάνοντας έκκληση οι ωκεανοί να αποτελέσουν “κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας”.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, στις 10 Δεκεμβρίου 1982, σχεδόν 120 χώρες υπέγραψαν τη νέα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ολοκληρώνοντας μια από τις σημαντικότερες διεθνείς διασκέψεις.
Οι εργασίες της UNCLOS διήρκεσαν από τον Δεκέμβριο του 1973 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1982, οπότε ετέθη για υπογραφή και επικύρωση η νέα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Σύμβαση του 1982 διαιρείται σε 17 μέρη (Μέρη Ι-XVII), περιλαμβάνει 320 άρθρα και εννέα παραρτήματα (Παραρτήματα Ι-ΙΧ). Επίσης στην Τελική Πράξη της Διάσκεψης προστίθενται τέσσερις Αποφάσεις (Αποφάσεις I – IV) και έξη Παραρτήματα.