_.

Κ. Καββαθάς – Δ. Χοϊδάς,  21 Δεκεμβρίου 2022

Ἡ ’Επανάληψις ὡς Μήτηρ Μαθήσεως! (;)

Παρακαλῶ τούς ἀναγνῶστες νά διαβάσουν τό πόνημα, τοποθετῶντας «τή γλῶσσα στό μάγουλο», ἔκφραση πού παλαιά σήμαινε «καί τί βλακεῖες λέει αὐτός;». Τό ἄρθρο ἀφορᾷ σέ προτάσεις, πού εἴχαμε κάνει μέ τόν παλαιό μου συνεργάτη μηχανικό-μηχανολόγο Διονύση Χοϊδᾶ γιά τήν ἐκμετάλλευση τῶν λιγνιτικῶν ἀποθεμάτων τῆς Φενγουάλης. Οἱ προτάσεις εἶχαν προκύψει ἀπό τίς ἐνεργειακές «κρίσεις», πού εἴχαμε καλύψει/ἀναλύσει γιά 36 χρόνια σέ ἀφιερώματα στό περιοδικὸ «4ΤΡΟΧΟΙ», εἶχαν δημοσιευτεῖ στήν «Ἑστία τῆς Κυριακῆς» καί, ἐνημερωτικά, εἶχαν άποσταλεῖ καί στόν Ὑπουργό Ἀναπτύξεως κ. Ἄδ. Γεωργιάδη

Στήν πρόταση ἀναφέραμε:

1. Ὅτι εἶναι ἀδιανόητη ἡ ἀδρανοποίηση λιγνιτωρυχείων τῆς ΔΕΗ μέ τό πρόσχημα τῆς «ἀσύμφορης ἐκμετάλλευσης γιά ἠλεκτροπαραγωγή».

2. Ὅτι μέσῳ τῆς ἀεριοποίησης εἶναι βιώσιμη ὄχι μόνο ἡ συνέχιση τῆς δραστηριότητας τῶν ὑφιστάμενων ἐνεργῶν λιγνιτωρυχείων ἀλλά καί ἡ ἐπαναδραστηριοποίηση κοιτασμάτων, πού ἔχουν κριθεῖ ὡς «ἀσύμφορα γιά καύση σέ ΑΗΣ».

3. Ἡ υἱοθέτηση τῆς ἀεριοποίησης τοῦ λιγνίτη θά μποροῦσε νά ἐνεργοποιήσει ἕνα εὐρύ πλέγμα περιφερειακῶν οἰκονομικῶν δραστηριοτήτων (τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας), ἐγκατεστημένων ἐντός «πρώην ἀνενεργῶν» λιγνιτωρυχείων ἤ πέριξ αὐτῶν.

4. Προέχει, σαφῶς, ἡ ἀνάπτυξη ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ τεχνολογίας ἀεριοποίησης, προκειμένου αὐτή νά εἶναι ἀπολύτως συμβατή μέ τίς ἀρνητικές ἰδιαιτερότητες τοῦ ἑλληνικοῦ λιγνίτη, ἔτσι ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ἡ, κατά τό δυνατόν, ἀρτιότερη ἀξιοποίησή του.

Ἡ ἀεριοποίηση τοῦ λιγνίτη δέν εἶναι μιά καινοφανής τεχνολογία γιά τή χώρα μας. Μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν, λειτουργοῦσε στή Βόρεια Ἑλλάδα ἡ «Ἑλληνική Βιομηχανία Ἀμμωνίας καί Λιπασμάτων», ἡ ὁποία χρησιμοποιοῦσε ὡς πρώτη ὕλη λιγνιταέριο, προερχόμενο ἀπό τοπικούς λιγνῖτες.

Δυστυχῶς, σχετικά πρόσφατα ἔκλεισε ὡς ζημιογόνος, ἐν μέσῳ νεοελληνικοῦ χάους κακοδιαχείρισης καί συνδικαληστρικῶν κεκτημένων. Ἡ «τεχνικά τεκμηριωμένη» ἐξήγηση τῆς ἀποτυχίας της νά παράξει προϊόντα σέ ἀνταγωνιστική τιμή, ἐν συγκρίσει μέ τήν ἰδιωτική πρωτοβουλία, ἦταν «κακὴ ποιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λιγνίτη» (λές κι ὅταν ἄνοιξε καί μεγαλούργησε τό μεγαθήριο προμηθευόταν λιγνίτη ἀπό τόν Ἄλφα τοῦ Κενταύρου…).

Στό ἄρθρο ὁ μηχανικός-μηχανολόγος τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν καί ὁ ἀποτυχημένος δημοσιογράφος-ἐκδότης, πού ὑπογράφουν τό παρόν, ἔλεγαν:

1. Αὐτή τή στιγμή καῖμε λιγνίτη σέ ΑΗΣ (δηλαδή, καῖμε κάρβουνο γιά νά βράσουμε νερό, ὅπως τόν 18ο αἰῶνα.) Εἶναι προφανές ὅτι ὁ θερμικός κύκλος πού χρησιμοποιεῖται, ὅσα τεχνολογικά φτιασίδια κι ἄν τοῦ φορέσεις, θά ἐξακολουθεῖ νά ἔχει χαμηλή θερμική ἀπόδοση, νά μολύνει τό σύμπαν μέ αἰωρούμενα σωματίδια ἀπό τήν ἐξόρυξη καί μεταφορά τοῦ λιγνίτη στήν καμινάδα, μέχρι καί τή διαχείριση τῆς τέφρας. (Τήν ὁποία τέφρα, δορυφορικές ἑταιρεῖες θά ἔπρεπε νά ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ νά ἀγοράσουν γιά τήν τσιμεντοβιομηχανία καί τά ποιοτικά ὁδοστρώματα).

2. Ὄντως, ὁ ἑλληνικός λιγνίτης εἶναι χαμηλῆς ποιότητας: περιέχει πολλή ὑγρασία καί ὑψηλό ποσοστό ἀδρανῶν, πού ὁδηγοῦν σέ ὑπερβολική παραγωγή τέφρας στό φουγάρο. Τό πρόβλημα, ὅμως, εἶναι σύνθετο: ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἐνέργειας τοῦ συγκεκριμένου ἄνθρακα δέν ἀξιοποιεῖται, γιά νά βράσει νερό ΜΕΣΑ στό καζάνι ἀλλά νερό στό… φουγάρο (τήν ἐμπεριεχόμενη ὑγρασία, δηλαδή)! Μεγάλο μέρος, ὅμως, τῆς ἐνέργειας δαπανᾶται γιά νά ἀποδώσει τόνους ἐρυθροπυρωμένης τέφρας στά μπάζα!

3. Τί νά κάνουμε μέ τόν ἐγχώριο λιγνίτη μας (πού γιά δεκαετίες μᾶς ἔκανε ΧΩΡΑ) τώρα πού ἀνακαλύψαμε τό εἰσαγόμενο (ἀπό Ρωσσία καί Η.Π.Α.) φυσικό ἀέριο; Δύο εἶναι τά ἀλληλένδετα– σκέλη, στά ὁποῖα ὀφείλουμε νά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας: α) τά δικαιώματα ρύπων καί β) τόν χαμηλό συντελεστή ἀπόδοσης. 

4. Σέ ὅ,τι ἀφορᾷ τά δικαιώματα ρύπων, αὐτά (μέ ἐσκεμμένη «πιτσικουλιά» τῆς Ε.Ε) ἐκτοξεύτηκαν ἀπό τά 5 εὐρώ/τόνο ἐκπεμπόμενου διοξειδίου στά 26 εὐρώ! Πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι, γιά νά παράξει μιά μεγαβατώρα ἡ Μεγαλόπολη (μέ τό χαμηλό συντελεστή ἀπόδοσης πού τήν διακρίνει), θά πρέπει νά πληρώσει 40 εὐρώ φόρο ἄνθρακα.

5. Πᾶμε στήν ἀεριοποίηση. Στή μετατροπή, δηλαδή, τοῦ λιγνίτη σέ λιγνιταέριο, πού σημαίνει: Καῖμε ἕνα μέρος τοῦ λιγνίτη, γιά νά θερμάνουμε τόν ὑπόλοιπο καί νά ἀεριοποιηθεῖ (σέ ἀνάμειξη μέ ὑδρατμό) καί νά μᾶς δώσει ἕνα καύσιμο μεῖγμα, ὅπου τά κύρια συστατικά του εἶναι ὑδρογόνο, μονοξείδιο τοῦ ἄνθρακα καί διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα.

Τίθεται ἐδῶ ἕνα ἐρώτημα: Γιά ποιό λόγο νά προβοῦμε στήν ἀεριοποίηση τοῦ λιγνίτη, τή στιγμή πού εἶναι δεδομένο ὅτι ἕνα μέρος του θά τό «χάσουμε» ἀκριβῶς γιά νά γίνει ἡ ἀεριοποίηση; Ἡ ἀπάντηση εἶναι: Ἐπειδή τό λιγνιταέριο μποροῦμε νά τό «κάψουμε» σέ μηχανές πολλαπλάσια μεγαλύτερου βαθμοῦ ἀπόδοσης (σέ σύγκριση μέ τούς ἀτμολέβητες) καί, στό τέλος, νά ἔχουμε ἕνα ἐμφανές ἐνεργειακό κέρδος. (Καί πολύ καθαρότερη ἀτμόσφαιρα, προφανῶς, καθώς οἱ τέφρες καί οἱ τοξικοί ρύποι τοῦ λιγνίτη ἔχουν συλλεγεῖ στό σύστημα τοῦ ἀεριοποιητῆ, προτοῦ προωθηθεῖ τό ἀέριο στήν κατανάλωση.)

6. Οἱ μηχανές, πού μποροῦν νά κάψουν τό λιγνιταέριο, μέ τόν ἴδιο τρόπο πού καῖνε τό φυσικὸ ἀέριο, εἶναι παλινδρομικές ΜΕΚ καί ἀεριοστρόβιλοι. Οἱ μηχανές αὐτές ἔχουν ὑψηλότατο βαθμό ἀπόδοσης σέ σύγκριση μέ τούς παραδοσιακούς ἀτμολέβητες/ἀτμοστρόβιλους τῶν ΑΗΣ. Ἔχουν, ὅμως, κι ἕνα πρόσθετο πλεονέκτημα: Ἕνα μειονέκτημα τῶν ΑΗΣ εἶναι ὅτι δεσμεύονται σέ ἕνα ἀδιατάρακτα σταθερό ἐπίπεδο ἀπόδοσης, χωρίς δυνατότητα αὐξομείωσης τῆς παρεχόμενης ἰσχύος τους σέ περιπτώσεις αἰφνίδιας μεταβολῆς τῆς ζήτησης ἤ τῆς προσφορᾶς (σέ περίπτωση, γιά παράδειγμα, πού προστεθεῖ ἤ ἀφαιρεθεῖ ἀπρόβλεπτη ἰσχύς στό δίκτυο, ἐξ αἰτίας τῆς παρουσίας «στοχαστικῶν» ΑΠΕ, ὅπως τά αἰολικά.)

Ἀντίθετα, οἱ ἀεριοστρόβιλοι (ἰδιαίτερα τῆς τάξης ἕως καί διψήφιων μεγαβάτ) ἔχουν τήν ἰδιότητα νά αὐξομειώνουν, σέ πραγματικό χρόνο, τήν ἀποδιδόμενη ἰσχύ τους, ἔτσι ὥστε νά ἐξομαλύνουν τά σκαμπανεβάσματα διαθέσιμης ἰσχύος στό δίκτυο. Μέχρι τώρα, τὴ λειτουργία αὐτή τήν ἔχουν ἀναλάβει ἀεριοστρόβιλοι πού καῖνε εἴτε ντῆζελ εἴτε (ἐπίσης εἰσαγόμενο) φυσικό ἀέριο ἤ πανάκριβο LNG. Ὅλα αὐτά, τή στιγμή πού ὀρυχεῖα μέ τόν ἑλληνικό λιγνίτη μπαίνουν σέ ἀχρηστία, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ἀλλά πού ξανα-ανακαλύφθηκαν πρόσφατα!

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ

Δεν θα ασχοληθούμε με τη ΔΕΗ, ως μέρος της λύσης, τη στιγμή που η ίδια είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Ένα πρόβλημα που συντίθεται από διαπλοκές διοίκησης – συνδικαλιστών – ιδιωτών υπεργολάβων, που είχε ως αποτέλεσμα, για χρόνια, “κάποιοι” να κουβαλούν με τα φορτηγά τους “ανθρακούχα χώματα” στα καζάνια (και να πληρώνονται “με τον τόνο” για αυτό) και στη συνέχεια, να ξαναπληρώνονται για να κουβαλάνε “θερμή τέφρα” προς απόθεση. Και κάπου, ενδιάμεσα, κάποιοι να παριστάνουν ότι “παρήγαγαν ενέργεια”…

Κατόπιν αυτών, δεν θεωρούμε την ΔΕΗ ως ικανή να περάσει αυτοτελώς σε φάση αεριοποίησης του λιγνίτη. Από την άλλη, θεωρώ εξίσου απαράδεκτο τα λιγνιτικά κοιτάσματα (που αποτελούσαν κρατική περιουσία πριν εκχωρηθούν, πριν λίγα χρόνια, στην ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ) να περάσουν σε χέρια ιδιωτών. Όπου το πιθανότερο είναι να τα απενεργοποιήσουν οι αγοραστές τους προκειμένου να προωθήσουν τις εισαγωγές φυσικού αερίου ή και ηλεκτρικού ρεύματος από το εξωτερικό.

Αυτό που προτείνουμε είναι:

Αέναος ιδιοκτησία και διαχείριση των ορυχείων / κοιτασμάτων από την ΔΕΗ

Εγκατάσταση σε κάθε αξιοποιήσιμο ορυχείο τουλάχιστον ενός αεριοποιητή ιδιοκτησίας της ΔΕΗ, ή κοινοπραξίας ΔΕΗ / ιδιωτών

Παραχώρηση πολλαπλών αδειών εγκατάστασης αεριοστρόβιλων μικρής – μέσης ισχύος από ιδιώτες.

Οι αεριοστρόβιλοι αυτοί δύνανται να είναι, ακόμα και μεταφερόμενες μονάδες (σε τροχοφόρα φορεία) με δυνατότητα μετακίνησης από ορυχείο σε ορυχείο, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες και δυνατότητες.

Οι αεριοστρόβιλοι αυτοί θα τροφοδοτούνται με το λιγνιταέριο του αεριοποιητή, ενώ η ΔΕΗ θα καλύπτει τα κόστη εξόρυξης / αεριοποίησης, τιμολογώντας τους καταναλωτές του λιγνιταερίου που χρησιμοποιείται.

Για το θέμα των δικαιωμάτων ρύπων (έχουμε εκπομπές διοξειδίου άνθρακα τόσο κατά την αεριοποίηση του λιγνίτη, όσο και κατά την καύση του λιγνιταερίου) προτείνω το “εμπορικό sequestration” (δικός μου όρος)

Με την έννοια του “εμπορικού sequestration” εννοώ την ανάπτυξη στον χώρο του ορυχείου – και πέριξ του ορυχείου – ενός πλέγματος ιδιωτικών δραστηριοτήτων, που θα ενεργοποιούνται με πρώτη ύλη το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα από τις στροβιλομηχανές που καίνε λιγνιταέριο. (Το οποίο διοξείδιο, να σημειωθεί ότι είναι ικανοποιητικής καθαρότητας, λόγω της προηγηθείσας επεξεργασίας του λιγνιταερίου πριν από την καύση του…). Είναι προφανές ότι καθίσταται πρακτικώς αδύνατη η εμπορική απορρόφηση ολόκληρης της ποσότητας διοξειδίου που προκύπτει από την ηλεκτροπαραγωγή του συνόλου των αεριοστροβίλων λιγνιταερίου που θα έχουν εγκατασταθεί σε ένα ορυχείο. Αλλά με την τρέχουσα τιμή των 26 ευρώ / τόνο κρίνεται (εκ πρώτης όψεως) ως εμπορικώς συμφέρουσα η δέσμευση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ποσότητας.

Οι πιθανές χρήσεις του δεσμευόμενου CO2, σε πρώτη άποψη, μπορεί να είναι:

Ως αέριο φωτοσύνθεσης σε καλλιέργειες άλγης για βιοκαύσιμα.

Ως αέριο ενίσχυσης της παραγωγικότητας θερμοκηπίων.

Ως πυροσβεστικό μέσον, με ανάπτυξη των τεχνολογιών αξιοποίησής του σε εστίες μείζονος μεγέθους, περί των οποίων δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ, επί του παρόντος.

Σε μεταγενέστερο στάδιο, ως υποβοηθητικό μέσον σε εξορύξεις υδρογονανθράκων επί ελληνικού εδάφους.

Δια της αναγωγής του (μέσω C) σε CO, ως αέριο βιομηχανικών διεργασιών υψηλής προστιθέμενης αξίας που να υπερκαλύπτει τα αντιστοιχούντα τέλη εκπομπής ρύπων.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η εκμετάλλευση των “ασύμφορων” λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ για την παραγωγή λιγνιταερίου δύναται να θεωρηθεί ως μία συμφέρουσα επιλογή για την απρόσκοπτη συνέχιση (έως και ενίσχυση) της οικονομικής δραστηριότητας των λιγνιτοφόρων περιοχών της χώρας.
Η ίδια η ΔΕΗ δύναται να μετάσχει στην ηλεκτροπαραγωγή – μέσω λιγνιταερίου – όχι καίγοντας λιγνιταέριο, αλλά παρεμβάλλοντας έναν θερμικό κύκλο ήπιων θερμοκρασιών (π.χ. Kalina) στο τμήμα ψύξης του παραγόμενου θερμού λιγνιταερίου μέχρι την είσοδό του στις μονάδες καθαρισμού του, πριν την προώθησή του στην κατανάλωση.
Κατά μία άλλη εκδοχή, η μονάδα ψύξης του λιγνιταερίου δύναται να αποτελέσει τμήμα της υφιστάμενης τοπικής μονάδας τηλεθέρμανσης των εγγύς οικισμών.
Και μία επισήμανση: Οι τρέχουσες τιμές υδρογονανθράκων καθιστούν μάλλον ασύμφορη την καταλυτική μετατροπή του λιγνιταερίου σε υγρά καύσιμα κίνησης. Η ύπαρξη όμως υποδομών αεριοποίησης, θα αποτελεί παράγοντα ασφάλειας σε περίπτωση ανόδου, διεθνώς, των τιμών αργού πετρελαίου – άρα και των καυσίμων κίνησης.
Πέραν όλων των προηγουμένων, εκείνο που προέχει είναι η απένταξη της χώρας μας από την λίστα των “αναπτυγμένων χωρών” και η ένταξή της στις “αναπτυσσόμενες” προκειμένου να διεκδικηθούν πρόσθετα δικαιώματα ρύπων που θα καταστήσουν συμφέρουσα τη συνέχιση της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής από τη ΔΕΗ, ανεξαρτήτως της θερμικής τεχνολογίας που αυτή θα επιλέξει στο μέλλον…

Υ.Γ. Καί αὐτές τίς προτάσεις τίς κατάπιε ὁ Κάλαθος τῶν Ἄχρηστων –ὅπως ἔκανε γιά ἄλλες 50 τά τελευταῖα χρόνια, νά εἴμαστε καλά νά ψωνίζουμε «ἠλεκτρικά» αὐτοκίνητα, τά ὁποῖα φορτίζουμε μέ ἐνέργεια, πού εἰσάγουμε ἀπό τήν Ρωσσία, τίς Η.Π.Α καί τήν Τουρκία, μέσῳ ἀγωγῶν καί δεξαμενοπλοίων πού ἀνήκουν στίς ἐφοπλιστικές ἑταιρεῖες ἰδιοκτησίας τῶν… αἰθεροβαμόνων συντακτῶν τοῦ πονήματος!

Ελπίζω να σας διαφωτίσαμε .
Φιλικά

Πηγή:  energeia.gr

Διον. Χοϊδάς, 8 Νοεμβρίου 2020

Δεν ξέρω αν είδατε τη διαφήμιση της “Νεας” ΔΕΗ, αλλά για μένα ήταν ένα από τα πιο γελαστερά εικάσματα της χρονιάς.

Βρε παιδιά, ΜΕΣΑ σε λιγνιτωρυχείο τα βάλατε; Στο γούπατο που δεν φυσάει και σε περιβάλλον “μέλανος σώματος”^(*);

Καλά, δεν έτυχε να ακούσετε ότι ο βαθμός απόδοσης και η διάρκεια ζωής ενός πάνελ εξαρτάται από τη θερμοκρασία λειτουργίας του;

Βρε παιδιά, στη Βόρεια Ελλάδα (με την περιορισμένη ηλιοφάνεια) πήγατε και βάλατε φωτοβολταϊκά; Όταν η μέγιστη κατανάλωση βρίσκεται στο ηλιόλουστο Λεκανοπέδιο της Αττικής;

Δεν έχω όρεξη για άλλο κράξιμο αλλά θα σας δώσω δυο καλές ιδέες, και θα κάτσω στη γωνία να δω τι θα κάνετε…

1) Απλώστε τα φωτοβολταϊκά, εφεξης, στο πλάτωμα της κορφής του Υμηττού. Από τις κεραίες και νοτιότερα. Θα έχετε απείρως καλύτερη ηλιοφάνεια και πολύ ισχυρότερο ρεύμα αέρα για την ψύξη των πάνελ, θα τα έχετε δίπλα στην κατανάλωση, δεν θα καταλαμβάνουν καλλιεργήσιμη γη και δεν θα αποτελούν, εκεί επάνω, οπτική ρύπανση. Και θα έχετε και από δίπλα το Λαύριο για να αντισταθμίζει τις διακυμάνσεις συχνότητας, λειτουργώντας υπό καθεστώς περιορισμένης κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων..

2) Αποσύρετε, όσο ακόμα προλαβαίνετε, την (καταφανώς άδικη) μήνυση σας εναντίον του Νίκου Στεφανή. Αν αθωωθεί θα γίνετε ρεζίλι, με αυτά που θα ακουστούν εκεί μέσα, στο δικαστήριο. Αν καταδικαστεί, θα φάτε χοντρό κράξιμο και θα δώσετε την ευκαιρία στον Στεφανή να αντεπιτεθεί επικαλούμενος ακόμα και τη νομολογία περί “προστατευόμενου μάρτυρα”

Αϊντε! Ξεκουνηθείτε!

(*) — οι μαύρες επιφάνειες των εκτεθειμένων λιγνιτών ενός παρατημένου ορυχείου ανεβάζουν τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Για αυτό και στο Αιγαίο ασβεστώνουνε τα σπίτια για να είναι δροσερά.

Διον. Χοϊδάς, 19 Οκτωβρίου 2020

Σχετικά με τον Νικο Στεφανή

Ο Νίκος Στεφανής είναι συνταξιούχος επιθεωρητής ορυχείων της ΔΕΗ. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε Μηχανολόγος στην Πολωνία, ως παιδί πολιτικού πρόσφυγα, πριν έλθει στην Ελλάδα και προσληφθεί στη ΔΕΗ.

Στο ντοκιμαντέρ «Ο Ασκός του Αιόλου» του Αλατρας, ο Στεφανής κάνει μια σύντομη εμφάνιση όπου καταθέτει μια εξισου ανησυχητικη προβλεψη όπως αυτή που έκανε για το Ορυχείο Αμύνταιου: «Με την απολιγνιτοποίηση που σχεδιάζεται, τα ορυχεία θα παραμείνουν εκτεθειμένα και ασυντήρητα. Αυτό θα οδηγήσει σε αυταναφλέξεις (και μόνιμες εστίες) όπως συμβαίνει τώρα με ορυχεία στις ΗΠΑ.

Σχετικά με το Ορυχείο Αμύνταιου, τώρα:

Αρκετούς μήνες πριν την κατάρρευση του, ο Στεφανης προειδοποιούσε για την αστάθεια των πρανών του και ζητούσε δημόσια την εκκένωση του παρακείμενου οικισμού Αναργύρων. Όπως έλεγε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η κατάρρευση των πρανών να προκαλέσει εδαφικές διαταράξεις στον οικισμό, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των σπιτιών.

(more…)

Διον. Χοϊδάς , 6 Σεπτεμβρίου 2019

Οι συζητήσεις για το μέλλον της ΔΕΗ, μιας εταιρίας (που αν ήμουν «βασιλιάς» θα έδινα τη ζωή μου για να παραμείνει Ελληνική), με έκαναν να θέσω μια σειρά ερωτήσεων στον παλιό μου συνεργάτη (στο RAM) Μηχανικό-Μηχανολόγο Διονύση Χοιϊδά

Ακολουθούν οι απαντήσεις του Δ.Χ στις απορίες μου.

Που ελπίζω να διαβάσει κάποιος από τη νέα ηγεσία και να δώσει απαντήσεις

Ακολουθούν οι απαντήσεις του…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΩΣΤΑ ΚΑΒΒΑΘ(Ε)Α(*)

Στις παρακάτω γραμμές θα εξηγήσω:

Ότι είναι αδιανόητη η αδρανοποίηση λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ με το πρόσχημα της “ασύμφορης εκμετάλλευσης για ηλεκτροπαραγωγή”.

Ότι μέσω της αεριοποίησης, είναι απολύτως βιώσιμη, όχι μόνο η συνέχιση της δραστηριότητας των υφιστάμενων ενεργών λιγνιτωρυχείων, αλλά και η επαναδραστηριοποίηση κοιτασμάτων που έχουν κριθεί ως “ασύμφορα για καύση σε ΑΗΣ”

(more…)

Του Διον. Χοϊδά , 5-3–2018

ΛΙΓΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ. (βρωμιές εκατέρωθεν, ιμπεριαλιστικοί δάκτυλοι και ο ύποπτος ρόλος των ελληνικών κομμάτων)

1) Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι τα αιολικά είναι κάτι που όχι μόνο ΔΕΝ χρειαζόμαστε (στην παρούσα μορφή τους, τουλάχιστον) αλλά, επιπλέον, μας δημιουργούν προβλήματα στο δίκτυο και αυξάνουν κατακόρυφα τα τιμολόγια. Κι αυτό γίνεται όχι μόνο επειδή παράγουν «ακριβό ρεύμα» αλλά και επειδή απαιτούν την παράλληλη κατανάλωση εισαγόμενου φυσικού αερίου, σε θερμικούς σταθμούς, προκειμένου να αποκαθίσταται η ευστάθεια του δικτύου όταν το αιολικό ρεύμα εμφανίζει διακυμάνσεις ανάλογες της έντασης των ανέμων, από σημείο σε σημείο.

2) Ο υποτιθέμενος ρόλος της ηλεκτροδότησης από αιολικά είναι η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Και αυτό, όντως ισχύει, αν συνδυάσουμε αιολικά με θερμικούς σταθμούς φυσικού αερίου. Όπως θα ίσχυε, επίσης, αν δεν είχαμε ΚΑΘΟΛΟΥ αιολικά και καίγαμε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ φυσικό αέριο. Δεν θα μας κόστιζε πολύ περισσότερο, καθώς ΔΕΝ ισχύει το παραμύθι «δωρεάν ενέργεια από τον αέρα». Τα αιολικά είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ κατασκευές που αργούν να αποσβεστούν. Για αυτό και οι φορολογούμενοι επιδοτούν (εν άγνοια τους, οι περισσότεροι) τόσο την αγορά τους όσο και την λειτουργία τους. Και μάλιστα με εξωφρενικά ποσά.

3) Το διαχρονικό έγκλημα που έχουμε διαπράξει (τόσο η ΔΕΗ όσο και το πολίτικο σύστημα, συνολικά, που της επέτρεψε να το διαπράξει) είναι η διατήρηση ατμοηλεκτρικών σταθμών με χαμηλό βαθμό απόδοσης. Αν ΕΔΩ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ είχαμε περάσει, σταδιακά, σε τεχνολογίες «μεικτής καύσης» (με ΠΟΛΥ μεγαλύτερο βαθμό απόδοσης), θα καίγαμε λίγο πάνω από τον μισό λιγνίτη από όσον έχουμε κάψει ως τώρα, για τις ίδιες Μεγαβατώρες που έχουμε παράγει. Άρα, θα είχαμε τώρα τεράστια αποθέματα «εύκολα εξορύξιμου» λιγνίτη, πολύ λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και ελαχιστοποιημένη μόλυνση των ηλεκτροπαραγωγικών περιοχών. (Η ελαχιστοποιημένη μόλυνση θα προέκυπτε από την αεριοποίηση του λιγνίτη – οπότε θα είχαμε εξίσου καθαρή καύση του λιγνιταερίου με αυτή του φυσικού αερίου, χωρίς αιωρούμενες τέφρες, ανάγκες για φίλτρα κλπ.)

(more…)

Του Διονύση Χοϊδά, 2-2-2018

Δεν πιστεύω ότι ένα συλλαλητήριο θα επηρεάσει ενδο-νατοϊκες αποφάσεις που ΗΔΗ έχουν παρθεί προ πολλού.   Αλλά θα πάω, για τους δικούς μου λόγους.

1)    ΘΑ ΠΑΩ για να φωνάξω, επιτέλους, ότι δεν είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην καταλαβαίνω ότι με έχουν σύρει σε μια απάτη. Όσες «αντι-εθνικιστικες» κλαπαρχιδιές κι αν μου χουν πει, εγώ τους θεωρώ, διαχρονικά (και ανεξάρτητα από το εκάστοτε «κόμμα στην εξουσία») ως Αλήτες, Ρεμάλια και Συνωμότες. Για τον απλούστατο λόγο ότι συμφώνησαν εξαρχής ότι ο υποτιθέμενος «μεσολαβητής» θα είναι κάποιος επαγγελματικά εξαρτώμενος από τον George Sorros. Τον «επενδυτή», δηλαδή, που εδώ και χρόνια ονειρευόταν (και έχτιζε μεθοδικά) ένα ιδιωτικό «κράτος-μαριονέττα» που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών του.
Και που ο ίδιος «μεσολαβητής» (μιας εικονικής μεσολαβησης- όταν ηδη έχουν παρθει ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ οι όποιες αποφάσεις) εξακολουθεί να παραμένει στη θέση του, ακόμα και τώρα… Τώρα που ο περιβόητος “Sorros of Hillary” είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο από τον Τραμπ (ρε, πώς τα φέρνουν οι καιροί…) ενώ εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης του από τον Πούτιν. (Τους δυο διεκδικητές, δηλαδή, της «καρδιάς των Βαλκανίων» που λέγονται Φύρομ και Σερβία)

2)    ΘΑ ΠΑΩ επειδή αυτά τα ρεμάλια του πολιτικού και μηντιακου οικοσυστήματος που μου λένε να ΜΗΝ πάω, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια (άλλα επειδή πληρώθηκαν κι άλλα επειδή πείστηκαν από αυτούς που πληρώθηκαν)  που μου έλεγαν ότι :

Α)   «Είναι καλό το Σχέδιο Αναν για την Κυπρο! Και είναι «κακώς εννοούμενος εθνικισμός» η εναντίωση σε αυτό!» (αφού πρώτα είχαν μοιραστεί μεταξύ τους 250 εκατομμύρια δολάρια, από το State Department). Ποιο; Το Σχέδιο Αναν! Ένα σχέδιο 100% προδοτικό για τα κυπριακά συμφέροντα καθώς εκείνοι που το είχαν συντάξει γνώριζαν επακριβώς την ύπαρξη υδρογονανθράκων αλλά την απέκρυπταν από τους πληθυσμούς που θα διεκδικούσαν οφέλη από την εκμετάλλευση τους. Κι είναι οι ίδιοι, τώρα που μου λένε να «μην πάω στο συλλαλητήριο», αυτοί που προωθούσαν την ονομασία «Νότια Κύπρος» για το ελληνόφωνο τμήμα.

(more…)