_.

Γιώρ. Βλάχος, 20 Μαρτίου 2023

Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να σπεύσει να κλείσει τις επτά λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, οι οποίες μάς παρείχαν ετήσια ηλεκτρική ενέργεια 5 GW. Δυστυχώς, η ενέργεια αυτή θα πρέπει να αναπληρωθεί με εισαγωγή ακριβού φυσικού αερίου, φωτοβολταϊκών ή ανεμογεννητριών, παρά τα πολλά μειονεκτήματα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λόγω της ενεργειακής κρίσης, έγινε προσπάθεια να ξαναλειτουργήσουν οι λιγνιτικές μονάδες. Όμως, η μονάδα της Πτολεμαϊδας έκλεισε εντελώς, ενώ οι άλλες έξι υπολειτουργούν, με αποτέλεσμα να μην λαμβάνουμε την πλήρη ισχύ των 5 GW αλλά πολύ μικρότερη.

Επιπλέον, η κυβέρνηση, μέσω των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, δεν μας ενημερώνει ποτέ για τα μειονεκτήματα-προβλήματα που παρουσιάζουν τα φωτοβολταϊκά και ιδίως οι ανεμογεννήτριες. Αναφέρει μόνο ότι παρέχουν καθαρή και φτηνή ενέργεια και ότι η ΕΕ επιδοτεί τα κράτη-μέλη της, με μεγάλα χρηματικά ποσά.

Σε γενικές γραμμές, τα φωτοβολταϊκά παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μεταξύ 0% έως 25% της λειτουργικής τους διάρκειας ζωής. Οι ανεμογεννήτριες παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μεταξύ 0% έως 35%. Αυτή η ασταθής διακύμανση ισχύος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, έχει ως αποτέλεσμα ορισμένες περιοχές να αναγκάζονται να κλείνουν την αιολική ή την ηλιακή ισχύ σε περιόδους αιχμής.

Oι λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας παράγουν 300 φορές περισσότερα απόβλητα από ένα συγκρίσιμο πυρηνικό εργοστάσιο, προκειμένου να παράγουν την ίδια ποσότητα ενέργειας. Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας απαιτούν πάνω από 400 φορές περισσότερη γη από ό,τι τα πυρηνικά εργοστάσια, για να επιτύχουν την αντίστοιχη παραγωγή. Επιπλέον, για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, υπάρχει πρόβλημα στην αποθήκευση της ενέργειάς τους.

(more…)

_.

Κώσ. Γρίβας, 5 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Την 26η Σεπτέμβρη 2022 είχαμε τις περιβόητες εκρήξεις στους αγωγούς NordStream 1 και 2, εντός των χωρικών υδάτων της Σουηδίας και της Δανίας. Ουκρανοί και Δυτικοί πολιτικοί κατήγγειλαν αμέσως το «ρωσικό σαμποτάζ»: έναν ισχυρισμό που επαναλήφθηκε από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, παρ’ ότι η Μόσχα δεν είχε κανένα συμφέρον και μέχρι σήμερα δεν έχουν προκύψει αποδεικτικά στοιχεία.

Αντίθετα, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανός δημοσιογράφος Seymour Hersh δημοσίευσε το αποτέλεσμα έρευνάς του 5000 λέξεων στο Substack με τίτλο “How America Took Out The NordStream Pipeline”. Ο  Hersh παραπέμπει σε μια ανώνυμη πηγή «με άμεση γνώση του επιχειρησιακού σχεδιασμού», η οποία θεωρεί τις ΗΠΑ υπεύθυνες για τις εκρήξεις στο NordStream, με τη συμμετοχή της Νορβηγίας.

Ο Hersh δεν είναι κάποιος μπλόγκερ της μόδας. Είναι πολύ βαρύ όνομα στην αμερικανική δημοσιογραφία εδώ και δεκαετίες. Μεταξύ των άλλων, κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για την αποκάλυψη της σφαγής του Μάι Λάι το 1968, κατά την οποία αμερικανικά στρατεύματα δολοφόνησαν εν ψυχρώ εκατοντάδες Βιετναμέζους πολίτες. Γράφοντας για τους New York Times, το 1974 αποκάλυψε επίσης την “Επιχείρηση CHAOS”, στην οποία η CIA κατασκόπευε παράνομα 10.000 Αμερικανούς για το κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Ο Hersh αποκάλυψε ότι δύτες του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού τοποθέτησαν τις βόμβες που κατέστρεψαν τους αγωγούς NordStream τον περασμένο Σεπτέμβριο, με στόχο να περιορίσουν τις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Το Πεντάγωνο έχει αρνηθεί τον ισχυρισμό, ενώ η Μόσχα ζητάει αμερόληπτη έρευνα.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

ΜέΡΑ25, 2 Φεβρουαρίου 2022

Συνοπτικά η ιστορία της ΔΕΗ

Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ιδρύθηκε το 1950 με σκοπό να θεραπεύσει το μεγάλο πρόβλημα εξηλεκτρισμού της χώρας. Όταν ιδρύθηκε η ΔΕΗ υπήρχαν 415 εταιρείες σε όλη τη χώρα, από τις οποίες οι 357 ήταν ιδιωτικές ενώ υπήρχαν και 58 δημοτικές ή κοινοτικές. Η ύπαρξη πληθώρας πολλών μικρών ιδιωτικών και δημοτικών επιχειρήσεων παραγωγής και παροχής ηλεκτρικού ρεύματος ουσιαστικά καθιστούσε το κόστος πολύ υψηλό για τον καταναλωτή, είτε οικιακό, είτε επαγγελματικό εμπορικό, μιας και δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν οικονομίες κλίμακας μειώνοντας το κόστος παραγωγής και διανομής, ο δε ιδιωτικός/κερδοσκοπικός χαρακτήρας των εν λόγω επιχειρήσεων καθιστούσε τον εξηλεκτρισμό κάθε γωνιας της χώρας ανέφικτο μιας και κανείς ιδιώτης δεν θα επένδυε σε υποδομές για να ηλεκτροδοτηθεί ένα απομακρυσμένο χωριό/κωμόπολη.

Η σύσταση της ΔΕΗ τον Αύγουστο του 1950 εθνικοποίησε την παραγωγή και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θεωρήθηκε πλέον υπηρεσία κοινής ωφέλειας. Η ΔΕΗ είχε το αποκλειστικό προνόμιο της κατασκευής, λειτουργίας και εκμετάλλευσης υδροηλεκτρικών και θερμικών εργοστασίων, της χρήσης (κατά προτίμηση) εθνικών καυσίμων και την υποχρέωση κατασκευής εθνικού δικτύου μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, το μονοπώλιο διάθεσης και πώλησης του παραγόμενου ηλεκτρικού ρεύματος. Έπρεπε να έχει οικονομική αυτάρκεια, να παρέχει στη φθηνότερη δυνατή τιμή το ρεύμα στους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς και να μην κάνει διακρίσεις μεταξύ αστικών και αγροτικών πληθυσμών τόσο στη διανομή όσο και στην τιμολογιακή πολιτική της.

Όταν ιδρύθηκε η ΔΕΗ το 1950, η κατανάλωση ανά κάτοικο ήταν 88 Kwh το χρόνο, ενώ πέντε χρόνια αργότερα έφτασε τις 150 Kwh. Αντίστοιχα, το 1950 ο ηλεκτροδοτούμενος πληθυσμός της χώρας ήταν 55% του συνόλου, ενώ το 1955 έφτασε το 59,1 %.

Το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας – Η πορεία προς την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

(more…)

_.

Κ. Καββαθάς – Δ. Χοϊδάς,  21 Δεκεμβρίου 2022

Ἡ ’Επανάληψις ὡς Μήτηρ Μαθήσεως! (;)

Παρακαλῶ τούς ἀναγνῶστες νά διαβάσουν τό πόνημα, τοποθετῶντας «τή γλῶσσα στό μάγουλο», ἔκφραση πού παλαιά σήμαινε «καί τί βλακεῖες λέει αὐτός;». Τό ἄρθρο ἀφορᾷ σέ προτάσεις, πού εἴχαμε κάνει μέ τόν παλαιό μου συνεργάτη μηχανικό-μηχανολόγο Διονύση Χοϊδᾶ γιά τήν ἐκμετάλλευση τῶν λιγνιτικῶν ἀποθεμάτων τῆς Φενγουάλης. Οἱ προτάσεις εἶχαν προκύψει ἀπό τίς ἐνεργειακές «κρίσεις», πού εἴχαμε καλύψει/ἀναλύσει γιά 36 χρόνια σέ ἀφιερώματα στό περιοδικὸ «4ΤΡΟΧΟΙ», εἶχαν δημοσιευτεῖ στήν «Ἑστία τῆς Κυριακῆς» καί, ἐνημερωτικά, εἶχαν άποσταλεῖ καί στόν Ὑπουργό Ἀναπτύξεως κ. Ἄδ. Γεωργιάδη

Στήν πρόταση ἀναφέραμε:

1. Ὅτι εἶναι ἀδιανόητη ἡ ἀδρανοποίηση λιγνιτωρυχείων τῆς ΔΕΗ μέ τό πρόσχημα τῆς «ἀσύμφορης ἐκμετάλλευσης γιά ἠλεκτροπαραγωγή».

2. Ὅτι μέσῳ τῆς ἀεριοποίησης εἶναι βιώσιμη ὄχι μόνο ἡ συνέχιση τῆς δραστηριότητας τῶν ὑφιστάμενων ἐνεργῶν λιγνιτωρυχείων ἀλλά καί ἡ ἐπαναδραστηριοποίηση κοιτασμάτων, πού ἔχουν κριθεῖ ὡς «ἀσύμφορα γιά καύση σέ ΑΗΣ».

3. Ἡ υἱοθέτηση τῆς ἀεριοποίησης τοῦ λιγνίτη θά μποροῦσε νά ἐνεργοποιήσει ἕνα εὐρύ πλέγμα περιφερειακῶν οἰκονομικῶν δραστηριοτήτων (τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας), ἐγκατεστημένων ἐντός «πρώην ἀνενεργῶν» λιγνιτωρυχείων ἤ πέριξ αὐτῶν.

4. Προέχει, σαφῶς, ἡ ἀνάπτυξη ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ τεχνολογίας ἀεριοποίησης, προκειμένου αὐτή νά εἶναι ἀπολύτως συμβατή μέ τίς ἀρνητικές ἰδιαιτερότητες τοῦ ἑλληνικοῦ λιγνίτη, ἔτσι ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ἡ, κατά τό δυνατόν, ἀρτιότερη ἀξιοποίησή του.

Ἡ ἀεριοποίηση τοῦ λιγνίτη δέν εἶναι μιά καινοφανής τεχνολογία γιά τή χώρα μας. Μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν, λειτουργοῦσε στή Βόρεια Ἑλλάδα ἡ «Ἑλληνική Βιομηχανία Ἀμμωνίας καί Λιπασμάτων», ἡ ὁποία χρησιμοποιοῦσε ὡς πρώτη ὕλη λιγνιταέριο, προερχόμενο ἀπό τοπικούς λιγνῖτες.

Δυστυχῶς, σχετικά πρόσφατα ἔκλεισε ὡς ζημιογόνος, ἐν μέσῳ νεοελληνικοῦ χάους κακοδιαχείρισης καί συνδικαληστρικῶν κεκτημένων. Ἡ «τεχνικά τεκμηριωμένη» ἐξήγηση τῆς ἀποτυχίας της νά παράξει προϊόντα σέ ἀνταγωνιστική τιμή, ἐν συγκρίσει μέ τήν ἰδιωτική πρωτοβουλία, ἦταν «κακὴ ποιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λιγνίτη» (λές κι ὅταν ἄνοιξε καί μεγαλούργησε τό μεγαθήριο προμηθευόταν λιγνίτη ἀπό τόν Ἄλφα τοῦ Κενταύρου…).

Στό ἄρθρο ὁ μηχανικός-μηχανολόγος τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν καί ὁ ἀποτυχημένος δημοσιογράφος-ἐκδότης, πού ὑπογράφουν τό παρόν, ἔλεγαν:

1. Αὐτή τή στιγμή καῖμε λιγνίτη σέ ΑΗΣ (δηλαδή, καῖμε κάρβουνο γιά νά βράσουμε νερό, ὅπως τόν 18ο αἰῶνα.) Εἶναι προφανές ὅτι ὁ θερμικός κύκλος πού χρησιμοποιεῖται, ὅσα τεχνολογικά φτιασίδια κι ἄν τοῦ φορέσεις, θά ἐξακολουθεῖ νά ἔχει χαμηλή θερμική ἀπόδοση, νά μολύνει τό σύμπαν μέ αἰωρούμενα σωματίδια ἀπό τήν ἐξόρυξη καί μεταφορά τοῦ λιγνίτη στήν καμινάδα, μέχρι καί τή διαχείριση τῆς τέφρας. (Τήν ὁποία τέφρα, δορυφορικές ἑταιρεῖες θά ἔπρεπε νά ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ νά ἀγοράσουν γιά τήν τσιμεντοβιομηχανία καί τά ποιοτικά ὁδοστρώματα).

2. Ὄντως, ὁ ἑλληνικός λιγνίτης εἶναι χαμηλῆς ποιότητας: περιέχει πολλή ὑγρασία καί ὑψηλό ποσοστό ἀδρανῶν, πού ὁδηγοῦν σέ ὑπερβολική παραγωγή τέφρας στό φουγάρο. Τό πρόβλημα, ὅμως, εἶναι σύνθετο: ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἐνέργειας τοῦ συγκεκριμένου ἄνθρακα δέν ἀξιοποιεῖται, γιά νά βράσει νερό ΜΕΣΑ στό καζάνι ἀλλά νερό στό… φουγάρο (τήν ἐμπεριεχόμενη ὑγρασία, δηλαδή)! Μεγάλο μέρος, ὅμως, τῆς ἐνέργειας δαπανᾶται γιά νά ἀποδώσει τόνους ἐρυθροπυρωμένης τέφρας στά μπάζα!

3. Τί νά κάνουμε μέ τόν ἐγχώριο λιγνίτη μας (πού γιά δεκαετίες μᾶς ἔκανε ΧΩΡΑ) τώρα πού ἀνακαλύψαμε τό εἰσαγόμενο (ἀπό Ρωσσία καί Η.Π.Α.) φυσικό ἀέριο; Δύο εἶναι τά ἀλληλένδετα– σκέλη, στά ὁποῖα ὀφείλουμε νά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας: α) τά δικαιώματα ρύπων καί β) τόν χαμηλό συντελεστή ἀπόδοσης. 

4. Σέ ὅ,τι ἀφορᾷ τά δικαιώματα ρύπων, αὐτά (μέ ἐσκεμμένη «πιτσικουλιά» τῆς Ε.Ε) ἐκτοξεύτηκαν ἀπό τά 5 εὐρώ/τόνο ἐκπεμπόμενου διοξειδίου στά 26 εὐρώ! Πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι, γιά νά παράξει μιά μεγαβατώρα ἡ Μεγαλόπολη (μέ τό χαμηλό συντελεστή ἀπόδοσης πού τήν διακρίνει), θά πρέπει νά πληρώσει 40 εὐρώ φόρο ἄνθρακα.

5. Πᾶμε στήν ἀεριοποίηση. Στή μετατροπή, δηλαδή, τοῦ λιγνίτη σέ λιγνιταέριο, πού σημαίνει: Καῖμε ἕνα μέρος τοῦ λιγνίτη, γιά νά θερμάνουμε τόν ὑπόλοιπο καί νά ἀεριοποιηθεῖ (σέ ἀνάμειξη μέ ὑδρατμό) καί νά μᾶς δώσει ἕνα καύσιμο μεῖγμα, ὅπου τά κύρια συστατικά του εἶναι ὑδρογόνο, μονοξείδιο τοῦ ἄνθρακα καί διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα.

Τίθεται ἐδῶ ἕνα ἐρώτημα: Γιά ποιό λόγο νά προβοῦμε στήν ἀεριοποίηση τοῦ λιγνίτη, τή στιγμή πού εἶναι δεδομένο ὅτι ἕνα μέρος του θά τό «χάσουμε» ἀκριβῶς γιά νά γίνει ἡ ἀεριοποίηση; Ἡ ἀπάντηση εἶναι: Ἐπειδή τό λιγνιταέριο μποροῦμε νά τό «κάψουμε» σέ μηχανές πολλαπλάσια μεγαλύτερου βαθμοῦ ἀπόδοσης (σέ σύγκριση μέ τούς ἀτμολέβητες) καί, στό τέλος, νά ἔχουμε ἕνα ἐμφανές ἐνεργειακό κέρδος. (Καί πολύ καθαρότερη ἀτμόσφαιρα, προφανῶς, καθώς οἱ τέφρες καί οἱ τοξικοί ρύποι τοῦ λιγνίτη ἔχουν συλλεγεῖ στό σύστημα τοῦ ἀεριοποιητῆ, προτοῦ προωθηθεῖ τό ἀέριο στήν κατανάλωση.)

6. Οἱ μηχανές, πού μποροῦν νά κάψουν τό λιγνιταέριο, μέ τόν ἴδιο τρόπο πού καῖνε τό φυσικὸ ἀέριο, εἶναι παλινδρομικές ΜΕΚ καί ἀεριοστρόβιλοι. Οἱ μηχανές αὐτές ἔχουν ὑψηλότατο βαθμό ἀπόδοσης σέ σύγκριση μέ τούς παραδοσιακούς ἀτμολέβητες/ἀτμοστρόβιλους τῶν ΑΗΣ. Ἔχουν, ὅμως, κι ἕνα πρόσθετο πλεονέκτημα: Ἕνα μειονέκτημα τῶν ΑΗΣ εἶναι ὅτι δεσμεύονται σέ ἕνα ἀδιατάρακτα σταθερό ἐπίπεδο ἀπόδοσης, χωρίς δυνατότητα αὐξομείωσης τῆς παρεχόμενης ἰσχύος τους σέ περιπτώσεις αἰφνίδιας μεταβολῆς τῆς ζήτησης ἤ τῆς προσφορᾶς (σέ περίπτωση, γιά παράδειγμα, πού προστεθεῖ ἤ ἀφαιρεθεῖ ἀπρόβλεπτη ἰσχύς στό δίκτυο, ἐξ αἰτίας τῆς παρουσίας «στοχαστικῶν» ΑΠΕ, ὅπως τά αἰολικά.)

Ἀντίθετα, οἱ ἀεριοστρόβιλοι (ἰδιαίτερα τῆς τάξης ἕως καί διψήφιων μεγαβάτ) ἔχουν τήν ἰδιότητα νά αὐξομειώνουν, σέ πραγματικό χρόνο, τήν ἀποδιδόμενη ἰσχύ τους, ἔτσι ὥστε νά ἐξομαλύνουν τά σκαμπανεβάσματα διαθέσιμης ἰσχύος στό δίκτυο. Μέχρι τώρα, τὴ λειτουργία αὐτή τήν ἔχουν ἀναλάβει ἀεριοστρόβιλοι πού καῖνε εἴτε ντῆζελ εἴτε (ἐπίσης εἰσαγόμενο) φυσικό ἀέριο ἤ πανάκριβο LNG. Ὅλα αὐτά, τή στιγμή πού ὀρυχεῖα μέ τόν ἑλληνικό λιγνίτη μπαίνουν σέ ἀχρηστία, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ἀλλά πού ξανα-ανακαλύφθηκαν πρόσφατα!

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ

Δεν θα ασχοληθούμε με τη ΔΕΗ, ως μέρος της λύσης, τη στιγμή που η ίδια είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Ένα πρόβλημα που συντίθεται από διαπλοκές διοίκησης – συνδικαλιστών – ιδιωτών υπεργολάβων, που είχε ως αποτέλεσμα, για χρόνια, “κάποιοι” να κουβαλούν με τα φορτηγά τους “ανθρακούχα χώματα” στα καζάνια (και να πληρώνονται “με τον τόνο” για αυτό) και στη συνέχεια, να ξαναπληρώνονται για να κουβαλάνε “θερμή τέφρα” προς απόθεση. Και κάπου, ενδιάμεσα, κάποιοι να παριστάνουν ότι “παρήγαγαν ενέργεια”…

Κατόπιν αυτών, δεν θεωρούμε την ΔΕΗ ως ικανή να περάσει αυτοτελώς σε φάση αεριοποίησης του λιγνίτη. Από την άλλη, θεωρώ εξίσου απαράδεκτο τα λιγνιτικά κοιτάσματα (που αποτελούσαν κρατική περιουσία πριν εκχωρηθούν, πριν λίγα χρόνια, στην ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ) να περάσουν σε χέρια ιδιωτών. Όπου το πιθανότερο είναι να τα απενεργοποιήσουν οι αγοραστές τους προκειμένου να προωθήσουν τις εισαγωγές φυσικού αερίου ή και ηλεκτρικού ρεύματος από το εξωτερικό.

Αυτό που προτείνουμε είναι:

Αέναος ιδιοκτησία και διαχείριση των ορυχείων / κοιτασμάτων από την ΔΕΗ

Εγκατάσταση σε κάθε αξιοποιήσιμο ορυχείο τουλάχιστον ενός αεριοποιητή ιδιοκτησίας της ΔΕΗ, ή κοινοπραξίας ΔΕΗ / ιδιωτών

Παραχώρηση πολλαπλών αδειών εγκατάστασης αεριοστρόβιλων μικρής – μέσης ισχύος από ιδιώτες.

Οι αεριοστρόβιλοι αυτοί δύνανται να είναι, ακόμα και μεταφερόμενες μονάδες (σε τροχοφόρα φορεία) με δυνατότητα μετακίνησης από ορυχείο σε ορυχείο, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες και δυνατότητες.

Οι αεριοστρόβιλοι αυτοί θα τροφοδοτούνται με το λιγνιταέριο του αεριοποιητή, ενώ η ΔΕΗ θα καλύπτει τα κόστη εξόρυξης / αεριοποίησης, τιμολογώντας τους καταναλωτές του λιγνιταερίου που χρησιμοποιείται.

Για το θέμα των δικαιωμάτων ρύπων (έχουμε εκπομπές διοξειδίου άνθρακα τόσο κατά την αεριοποίηση του λιγνίτη, όσο και κατά την καύση του λιγνιταερίου) προτείνω το “εμπορικό sequestration” (δικός μου όρος)

Με την έννοια του “εμπορικού sequestration” εννοώ την ανάπτυξη στον χώρο του ορυχείου – και πέριξ του ορυχείου – ενός πλέγματος ιδιωτικών δραστηριοτήτων, που θα ενεργοποιούνται με πρώτη ύλη το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα από τις στροβιλομηχανές που καίνε λιγνιταέριο. (Το οποίο διοξείδιο, να σημειωθεί ότι είναι ικανοποιητικής καθαρότητας, λόγω της προηγηθείσας επεξεργασίας του λιγνιταερίου πριν από την καύση του…). Είναι προφανές ότι καθίσταται πρακτικώς αδύνατη η εμπορική απορρόφηση ολόκληρης της ποσότητας διοξειδίου που προκύπτει από την ηλεκτροπαραγωγή του συνόλου των αεριοστροβίλων λιγνιταερίου που θα έχουν εγκατασταθεί σε ένα ορυχείο. Αλλά με την τρέχουσα τιμή των 26 ευρώ / τόνο κρίνεται (εκ πρώτης όψεως) ως εμπορικώς συμφέρουσα η δέσμευση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ποσότητας.

Οι πιθανές χρήσεις του δεσμευόμενου CO2, σε πρώτη άποψη, μπορεί να είναι:

Ως αέριο φωτοσύνθεσης σε καλλιέργειες άλγης για βιοκαύσιμα.

Ως αέριο ενίσχυσης της παραγωγικότητας θερμοκηπίων.

Ως πυροσβεστικό μέσον, με ανάπτυξη των τεχνολογιών αξιοποίησής του σε εστίες μείζονος μεγέθους, περί των οποίων δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ, επί του παρόντος.

Σε μεταγενέστερο στάδιο, ως υποβοηθητικό μέσον σε εξορύξεις υδρογονανθράκων επί ελληνικού εδάφους.

Δια της αναγωγής του (μέσω C) σε CO, ως αέριο βιομηχανικών διεργασιών υψηλής προστιθέμενης αξίας που να υπερκαλύπτει τα αντιστοιχούντα τέλη εκπομπής ρύπων.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η εκμετάλλευση των “ασύμφορων” λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ για την παραγωγή λιγνιταερίου δύναται να θεωρηθεί ως μία συμφέρουσα επιλογή για την απρόσκοπτη συνέχιση (έως και ενίσχυση) της οικονομικής δραστηριότητας των λιγνιτοφόρων περιοχών της χώρας.
Η ίδια η ΔΕΗ δύναται να μετάσχει στην ηλεκτροπαραγωγή – μέσω λιγνιταερίου – όχι καίγοντας λιγνιταέριο, αλλά παρεμβάλλοντας έναν θερμικό κύκλο ήπιων θερμοκρασιών (π.χ. Kalina) στο τμήμα ψύξης του παραγόμενου θερμού λιγνιταερίου μέχρι την είσοδό του στις μονάδες καθαρισμού του, πριν την προώθησή του στην κατανάλωση.
Κατά μία άλλη εκδοχή, η μονάδα ψύξης του λιγνιταερίου δύναται να αποτελέσει τμήμα της υφιστάμενης τοπικής μονάδας τηλεθέρμανσης των εγγύς οικισμών.
Και μία επισήμανση: Οι τρέχουσες τιμές υδρογονανθράκων καθιστούν μάλλον ασύμφορη την καταλυτική μετατροπή του λιγνιταερίου σε υγρά καύσιμα κίνησης. Η ύπαρξη όμως υποδομών αεριοποίησης, θα αποτελεί παράγοντα ασφάλειας σε περίπτωση ανόδου, διεθνώς, των τιμών αργού πετρελαίου – άρα και των καυσίμων κίνησης.
Πέραν όλων των προηγουμένων, εκείνο που προέχει είναι η απένταξη της χώρας μας από την λίστα των “αναπτυγμένων χωρών” και η ένταξή της στις “αναπτυσσόμενες” προκειμένου να διεκδικηθούν πρόσθετα δικαιώματα ρύπων που θα καταστήσουν συμφέρουσα τη συνέχιση της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής από τη ΔΕΗ, ανεξαρτήτως της θερμικής τεχνολογίας που αυτή θα επιλέξει στο μέλλον…

Υ.Γ. Καί αὐτές τίς προτάσεις τίς κατάπιε ὁ Κάλαθος τῶν Ἄχρηστων –ὅπως ἔκανε γιά ἄλλες 50 τά τελευταῖα χρόνια, νά εἴμαστε καλά νά ψωνίζουμε «ἠλεκτρικά» αὐτοκίνητα, τά ὁποῖα φορτίζουμε μέ ἐνέργεια, πού εἰσάγουμε ἀπό τήν Ρωσσία, τίς Η.Π.Α καί τήν Τουρκία, μέσῳ ἀγωγῶν καί δεξαμενοπλοίων πού ἀνήκουν στίς ἐφοπλιστικές ἑταιρεῖες ἰδιοκτησίας τῶν… αἰθεροβαμόνων συντακτῶν τοῦ πονήματος!

Ελπίζω να σας διαφωτίσαμε .
Φιλικά

Πηγή:  energeia.gr

_.

Νικ. Στεφανής, 20 Νοεμβρίου 2022

— Για να υπάρξει αέναη ανάπτυξη, απασχόληση και ευημερία, απαιτείται ενεργειακή αυτάρκεια, στο βαθμό που μπορεί αυτό να υλοποιηθεί.

Με άλλα λόγια, αν από τον λιγνίτη μας μπορούν να καλυφθούν οι ηλεκτρικές ενεργειακές μας ανάγκες για τα επόμενα 60 χρόνια κατά 70%, τις μονάδες παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη δεν τις κλείνεις, αντιθέτως τις χρησιμοποιείς και τις βελτιώνεις, για να έχεις και επάρκεια ενέργειας και καθαρό περιβάλλον.

Αν υπάρχουν κοιτάσματα αερίου ή πετρελαίου στη χώρα μας, σπεύδει η χώρα, χωρίς καθυστέρηση, να τα εξορύξει και να τα εκμεταλλευτεί και ξεχνά τους ύποπτους ευαίσθητους πράσινους που φοβούνται δήθεν ότι οι θάλασσές μας θα γίνουν κόλπος του Μεξικού, κόλπος που όμως έχει και πετρέλαιο αλλά και υψηλότατο τουρισμό.

Τι άλλο μας λέει η ιστορία. Η ύφεση που δημιουργήσαν με την ενεργειακή πείνα (απολιγνιτοποίηση )και πληθωρισμό , τις μειωμένες κρατικές δαπάνες, τους ελάχιστους μισθούς και γενικά την λιτότητα , οδηγεί σε ύφεση, ανεργία, γενοκτονία και θέτουν σε κίνδυνο και την κουτσή Δημοκρατία που έχουμε και τις αξίες του Πολιτισμού.

Τέλος καμία άλλη πηγή ενέργειας δεν πρέπει να μην μελετηθεί και εξεταστεί, ακόμα και να χτίσουμε με τους Γάλλους πυρηνικούς σταθμούς.

Πηγή: oataktos.wordpress.com

_.

dr. Απ. Ευθυμιάδης, 6 Νοεμβρίου 2022

Το θέμα εἶναι ἄκρως ἀνησυχητικόν, δεδομένου ὅτι αἱ μΑΠΕΣ (μεταβληταί ἈΠΕ Συστήματος, ἥγουν αἰολικά και Φ/Β) εἰς τας ὁποίας ἐπενδύσαμε ὠς χώρα πάσας τας ἀποταμιεύσεις ἡμῶν εἶναι ἀνίκανες ἵνα καλύψουσιν αὐτοτελῶς ἕνα μικρό ἔστω ποσοστό τῆς ζητήσεως ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας ἐνῶ πλέον το φυσικό ἀέριο ἔχει καταστεῖ παίγνιον τῶν μεγάλων γεωπολιτικῶν δυνάμεων καὶ εἶναι πλέον ἀπρόσιτον εἰς την Εὐρώπην, φυσικῶς καὶ οἰκονομικῶς, τουλάχιστον δια μία πενταετία.

Ὅπως γράφουν (12/2019) οἱ κ.κ. Κ.Ασαλουμιδης και Στ.Πρασσος, νῦν καὶ τέως πρόεδρος στο σωματεῖο «Ἐργατική Ἀλληλεγγύη» τῆς ΔΕΗ,

«Σε ότι αφορά τις ΑΠΕ κατανέμονται ως εξής: Από Φ/Β 2.264 MW Από Αιολικά (Α/Π) 2.850 MW Και από μικρότερα έργα ΑΠΕ (μικρά υδροηλεκτρικά, Φ/Β στέγης, βιοενέργειας, ΣΗΘΥΑ κλπ) 900 MW περίπου.

Άλλες 10.000 MW από βιομηχανικές ΑΠΕ κυρίως βρίσκονται σε στάδιο κατασκευής ή αδειοδότησης σύνδεσης στο σύστημα για πώλησης ισχύος. Ταυτόχρονα υπάρχουν αιτήσεις για νέες κατασκευές έργων ΑΠΕ, κυρίως αιολικά ισχύος πάνω από 100.000 MW!»

Δηλαδή με μία μέση ζήτησιν ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας περί τα 6500 MW καὶ με πλήρη κορεσμό τῶν δικτύων μεταφορᾶς Η.Ε. πρέπει σήμερον:

Α. Ἄμεσος παῦσις τῆς ἐθνικῆς αἰμοραγίας σε πλήρως ἄχρηστα καὶ νέα ἔργα μΑΠΕΣ

Β. Ἄμεσος ἀνάτυξις των λιγνιτορυχείων τῆς χώρας (παλαιῶν καὶ νέων) ὠς πρώτη ἐθνική προτεραιότητα και εἰσαγωγή νέων τεχνολογιῶν εἰς την ἐκμετάλλευσιν ὑφισταμένων λινγιτικῶν πεδίων (π.χ. ἀεριοποίησιν)

Γ. Ἀνασύστασιν τῶν φιλικῶν σχέσεων με τάς προμηθευτρίας χώρας , σε συνεργασίαν με ἐτέρας Εὐρωπαικάς χώρας διά ἐξασφάλισιν ἱκανῶν ποσοτήτων φυσικοῦ ἀερίου, δια την ἄμεσον ἀνακούφισιν τῆς ἐνεργειακῆς κρίσεως

Πηγή: oataktos.wordpress.com

_.

Απ. Ευθυμιάδης,13 Αυγούστου 2022

Μόλις μία τριετία πριν καταστρώναμε Στρατηγικό Σχέδιο ἀπολιγνιτοποιήσεως, («Μαστερ Πλαν» εἰς την κοινοβαρβαρικήν), καὶ μάλιστα με διαδικασίας τοῦ κατ’ ἐπείγοντος (Φάστ Τράκ εἰς την φραγκολεβαντίνικην), ἐλύληθεν ἡ ὤρα ἵνα ἀναπτύξωμεν Στρατηγικόν Σχέδιον ἐπαναλιγνιτοποιήσεως ἵνα ἀποσοβήσωμεν μία ἀπό τας μεγαλυτέρας οἰκονομτικάς ζημίας εἰς την ἱστορία τῆς χώρας. Με τας σημερινάς, προβλεπόμενας και αὐξημένας τιμάς τῆς κιλοβατώρας κατά τουλάχιστον 30 λεπτά, και για χρόνικό διάστημα μόνο ἑνός ἔτους, ἡ ζημία χωρίς τον λιγνίτη θα ἀνέλθῃ τουλάχιστον στα 25 δις. Εὐρώ!!!

Με βάση τα στοιχεία τοῦ ἈΔΜΗΕ εἰς το ἀκόλουθον Σχῆμα δίδεται ἡ πτωτική πορεία τοῦ λιγνίτη εἰς την ἠλεκτροπαραγωγή τῆς χώρας ἔναντι τοῦ φυσικοῦ ἀερίου το ὀποῖο διαγράφει ἀκριβῶς την ἀντίστροφη πορεία, κατά τρόπο προσχεδιασμένο ὄπως προκύπτει ἀπό τις γραμμικές γραμμές τάσεως τοῦ κατωτέρω Σχήματος.. Ἔτσι κατά τα ἔτη 2021 και 2022 (μέχρι καὶ τον Ἰούνιο ), ἡ συμμετοχή τοῦ λιγνίτη ἔπεσε στο ἐλάχιστο περί το 10%.

Ἀπό το σχῆμα ἐπίσης προκύπτει ὅτι παρά την ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, η συμμετοχή τοῦ λιγνίτη εἰς την ἠλεκτροπαραγωγή παραμένει στα ἱστορικά ἐλάχιστα το 2022 (μέχρι τον Ἰούνιο), γεγονός ἐνδεικτικό τῆς δυσχεροῦς ταχείας ἐπαναλιγνιτοποιήσεως τῆς χώρας. Καθοριστικός παράγοντας εἰς την πορεία αὐτή θα ἔχῃ η ταχεία κινητοποίησις δια την ἐκ νέου ἀνάπτυξιν τῶν λιγνιτορυχείων δια την ἐξόρυξιν ποιοτικού λιγνίτου ὑψηλῆς θερμογόνου δυνάμεως καὶ τουλάχιστον περί τα 1600 kcal/kg = 1,86 kWh/kg. Προκειμένου να παραχθῇ το 30% τῆς ἑτησίας ἐγχωρίας ζητήσεως ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας, δηλαδή περί τας 17.000 GWh, ἀπαιτεῖται ἡ ἐξόρυξις 17.000.000.000 / 33% /1,86 = 27,7 ἑκατ. τόνοι, ὅπου στο 33% ἐκτιμάται ὅτι θα κυμανθῇ ὁ μέσος βαθμός ἀποδόσεως τῆς λιγνιτικῆς ἠλεκτροπαραγωγῆς. Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ συνάδελφος Λεονάρδος, μαζί με τον λιγνίτη αὐτόν θα πρέπει να ἐξορυχθοῦν ἐπίσης και στείρα ὄπου θα φθάσουν περί τα 200 ἐκατ. κυβικά μέτρα !!!

Το 1996 ἐκπονήθηκε ἀπό την ΔΕΗ το Master Plan ορυχείων της εταιρείας σε συνεργασία με την ἑταιρεία Rheinbraun Engineering και τα στελέχη τῆς ΔΕΗ. Αὐτό το σχέδιον χρειάζεται σήμερα επειγόντως ἐπικαιροποίησιν ὥστε να ἀνταποκρίνεται εἰς τις σημερινές δραματικές ἀνάγκες τῆς χώρας μας για λιγνίτη. Δεν εἶναι δυνατόν το θέμα αὐτό να ἀφαιθῇ εἰς χείρας πολιτικῶν ἀλλά θα πρέπει να συγκροτηθῇ τάχιστα μία ἐθνική ἐπιτροπή ἐμπειρογνωμόνων ὤστε να προτείνει ἕνα ἄμεσο ἐπενδυτικό πρόγραμμα δια την ἀναβάθμισιν τῶν ὀρυχείων. Το θέμα εἴναι ἄκρως σημαντικό και θα πρέπει τελικῶς να τεθῇ σε ἄμεσο δημοψήφισμα το κατά πόσο εἴμαστε ὑπέρ στηρίξεως τοῦ λιγνίτη δια την κάλυψιν ἔως του 30% τῆς ζητήσεως τα ἐπόμενα 15 ἔτη, προκειμένου να ἀναληφθῇ μία μεγάλη ἐπενδυτική πρωτοβουλία ὑπέρ τοῦ λιγνίτη!!!

Πηγή: oataktos.wordpress.com/

Ηλίας Κονοφάγος, 14 Αυγούστου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν, η Ελλάδα είχε την έβδομη μεγαλύτερη ενεργειακή εξάρτηση στην ΕΕ των 28 (93,6%) και την τρίτη υψηλότερη στη νοτιοανατολική Ευρώπη μετά την Κύπρο και την Τουρκία. Στην ετήσια (2019) έκθεση του το Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιονατολικής Ευρώπης αναφέρει πως η μεγάλη εξάρτηση της χώρας μας από εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου και οι μη προβλέψιμες και κυρίως μη ελεγχόμενες μεταβολές στην τιμή τους, επιφέρουν ένα σημαντικό παράγοντα αβεβαιότητας στον σχεδιασμό ενεργειακών πολιτικών, αλλά και στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού.

Επιπλέον, οι ενεργειακές υποδομές σε αρκετές περιπτώσεις δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που θα εξασφάλιζαν την πορεία μετάβασης προς ένα ενεργειακό σύστημα χαμηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η Κύπρος, από 91% εξάρτηση εισήλθε ήδη σε περίοδο μηδενικής ενεργειακής εξάρτησης. Την τελευταία δεκαετία η σταθερή πολιτική της Κύπρου για ανάδειξη του ορυκτού της πλούτου οδήγησε στην ανακάλυψη τεσσάρων σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, της Αφροδίτης, της Καλυψώς, του Γλαύκου και του Ονισηφόρου (βλ. πίνακα 2).

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

=============================================================

Εδώ θα προστίθενται στο μέλλον  σύνδεσμοι σχετικά με τα ενεργειακά θέματα

Σχόλιο GMR: “Και την ίδια στιγμή, η αποκατάσταση των εδαφών των λιγνιτοφόρων πεδίων και των ορυχείων σχεδόν έχει ξεχασθεί. Εκεί είναι εγκαταλειμμένη μια έρημος υπό ανάφλεξη.“:

Το, σχεδόν, που υπογραμμίσαμε, περισσεύει.!!

_.

Ελευθ. Τζιόλας, 12 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης στις 23 Σεπτεμβρίου 2019, στην ειδική σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα, είχε ανακοινώσει ότι μέχρι το 2028 η Ελλάδα θα έχει κλείσει όλες τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με βάση τον άνθρακα. Τρεις μήνες μετά, με νέες του ανακοινώσεις, μετέφερε αυτή την ημερομηνία πέντε χρόνια νωρίτερα: το 2023. Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε κανείς άλλος, ποτέ δεν εξήγησαν συγκεκριμένα, τεκμηριωμένα και πειστικά, στη βάση ποιvν αναγκών, ποιου σχεδίου και με ποιο τρόπο τέθηκε ο πρώτος στόχος (2028), και με ποιο σκεπτικό και σχέδιο εντός τριών μηνών αναιρέθηκε και με ένα χρονικό άλμα πέντε ετών, ήρθε ενωρίτερα, στο 2023.

Η Συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα έχει ορίζοντα το 2050, με στόχο να πετύχει η Ευρώπη σταδιακά μηδενικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα. Το προηγούμενο Εθνικό Σχέδιο για την Eνέργεια και το Κλίμα-ΕΣΕΚ, το οποίο είχε εγκριθεί και μάλιστα επαινεθεί από την Κομισιόν, ακολουθώντας και τους ενδιάμεσους στόχους της ΕΕ (2030, 2050), προσδιόριζε ότι μετά το 2030 ο λιγνίτης θα συμμετείχε με 17% στο ενεργειακό μίγμα ως καύσιμο βάσης. Για την Ελλάδα θα επιτυγχανόταν το 2050 η δέσμευση του μηδενικού αποτυπώματος σε διοξείδιο του άνθρακα.

Η ίδια η Γερμανία, με τις τεράστιες οικονομικές και αναπτυγμένες τεχνολογικές δυνατότητες στο τομέα των ΑΠΕ και επίσης με εμπεδωμένη, σοβαρή εμπειρία μετάβασης σε βαριές λιγνιτοφόρες περιοχές όπως αυτές του Ρήνου έθετε και θέτει στο αντίστοιχο Εθνικό της Σχέδιο ως φιλόδοξο –όπως τον χαρακτηρίζει– στόχο το 2038! Ενώ η Πολωνία, με την παραγωγή της να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον λιγνίτη και τον άνθρακα ζήτησε εξαίρεση μέχρι  το 2050. Η Ελλάδα, όπως ωμά έδειξε και η κακοκαιρία ”Μήδεια”, έχει αντίστοιχα ζητήματα ασφάλειας και κάλυψης των ενεργειακών της αναγκών από τις λιγνιτικές της μονάδες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Γ. Μπασιάς , 7 Ιανουαρίου 2021

Υπάρχει μια πρωτογενής σχέση μεταξύ ρυθμού αύξησης του πληθυσμού και αφθονίας των ενεργειακών πόρων. Η διαθεσιμότητα ενεργειακών πόρων από ορυκτά καύσιμα επηρέασε για αιώνες όλες τις δραστηριότητες της κοινωνίας, όπως δημογραφικές εξελίξεις, βιομηχανικές επαναστάσεις, υγειονομική περίθαλψη, αστικοποίηση, πράσινες επαναστάσεις, αντισύλληψη, πόλεμο και φυσικές καταστροφές.

Του Γιάννη Μπασιά*
ΠΗΓΗ: ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Το Τμήμα Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα ανέλθει σε περίπου 9 δισεκατομμύρια το 2050, δηλαδή περισσότερο από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι από σήμερα και αυτή η πρόβλεψη δεν αμφισβητείται πλέον.

Χρησιμοποιώντας αυτούς τους αριθμούς, οι δύο κύριοι ενεργειακοί οργανισμοί του κόσμου, ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA) και η Energy Information Administration (EIA), προέβλεπαν, προ πανδημίας κορονοϊού, πόση ενέργεια θα χρειαστεί η ανθρωπότητα μέχρι το 2050.

Πολλοί κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι συνέβαλαν στην αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, μεταξύ άλλων, ιατρικές εξελίξεις, βελτιώσεις στη δημόσια υγεία και την υγιεινή, αυξημένη διαθεσιμότητα τροφίμων και γεωργική παραγωγικότητα, ανάπτυξη του εμπορίου και των μεταφορών.

Παραδόξως, ο πρωταρχικός ρόλος των πηγών υψηλής ενεργειακής απόδοσης αναφέρεται σπάνια. Ωστόσο, ο κάθε ένας από τους παραπάνω παράγοντες, που συνέβαλλαν στην αύξηση του πληθυσμού τους τελευταίους αιώνες, ενισχύθηκε ισχυρά από την αυξανόμενη θερμική απόδοση της χρησιμοποιούμενης πηγής ενέργειας.

(more…)