Σχόλιο GMR:   Από την ανάρτηση θα σταθούμε στο συνημμένο αυτής βίντεο το οποίο περιλαμβάνει τέσσερα βασικά στοιχεία.

1)   Η νέα ΠτΔ, ως Δικαστής, θα έπρεπε να γνωρίζει (όμως προσποιείται μειωμένο καταλογισμό) την διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία/αρθρογραφία/εικονογραφία κλπ, για το πως δημιουργείται το χρήμα (εδώ bank of England), για το πως δημιουργούνται και πως αντιμετωπίζονται παγκοσμίως τα δημόσια χρέη (ιστοσελίδα Σπύρου Λαβδιώτη).

2)   Ως Δικαστής θα έπρεπε να λάβει υπ’όψιν την εδώ έκθεση/υπόδειξη του ΟΗΕ για “λογιστικό έλεγχο του χρέους με ταυτόχρονη λογοδοσία των υπαιτίων” (όμως “δεν είδε-δεν άκουσε” ή είδε-άκουσε και προσποιείται μειωμένο καταλογισμό) .

3)   Ως Δικαστής θα έπρεπε να γνωρίζει πως υπάρχουν άπειρες ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΔΙΚΑΙΪΚΕΣ τεκμηριώσεις (στην G-M-R υπάρχουν σε επαρκέστατο βαθμό) για την ανάγκη/ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ/ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ μονομερούς καταγγελίας και διαγραφής του δημοσίου χρέους, με ταυτόχρονη μεθοδευμένη οικονομικοδικαιϊκά έξοδο από ευρωζώνη-Ε.Ε., αφού προηγούμενα εγγραφεί διεκδίκηση αποζημίωσης για τα “λάθη” ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ-ΣΥΝΕΝΟΧΩΝ. Επειδή αυτές οι τεκμηριώσεις περιλαμβάνονται και στις μηνύσεις εσχάτης προδοσίας (που πετάχτηκαν αδιάβαστες/στέρηση φυσικού δικαστή στα υπόγεια της Βουλής με ευθύνη κατ’ αρχήν Δικαστικών και ακολούθως, βουλευτών και σιωπούντων εκτός Βουλής πολιτευομένων), θα έπρεπε η νέα ΠτΔ, να έχει ασχοληθεί με το θέμα.

4)   Ως Δικαστής θα έπρεπε να έχει (ακόμα και προφορικά), έναν λόγο συγκροτημένο (αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο video) και από άποψη εκφοράς λόγου και από άποψη οικονομικοδικαιϊκής τεκμηρίωσης (όπως, ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ, η προαναφερόμενη έκθεση-υπόδειξη του ΟΗΕ). Όμως η εκφορά λόγου (για το επίμαχο ζήτημα πάντα) φέρνει κάτι από “μιλάω γρήγορα, πετάγομαι δώθε κείθε, κοτσάρω και δικό μου αξίωμα” από τον γνωστό Μπάμπη του ΣΚΑΪ, νυν βουλευτή, και βέβαια θα είχε ενδιαφέρον η εκφορά του λόγου της, κατά την λογοδοσία της ως συνυπαίτιας των Μνημονιακών Εγκλημάτων, αν ποτέ λειτουργήσει η εδώ επιστολή προς πρόσωπα εγνωσμένου Ήθους/Θέλησης κλπ.

5)   Η Δικαστική Απολογήτρια του Κύκλου Ιδεών.  Το σχετικό video εδώ και ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση

Και οι δικαστές είμαστε σε απόλυτη, ελπίζω και επίγνωση, πάντως έχουμε εικόνα τι συμβαίνει στη κοινωνία και το ποιά είναι τα όρια και μας προβληματίζουν τα ζητήματα αυτά, ήδη από την πρώτη απόφαση του μνημονίου ετέθη ο προβληματισμός, σε κάθε περίπτωση τα θέματα που έχουν, γιατί είναι ένα ζήτημα για το οποίο έχει ασκηθεί κριτική και στο ΣτΕ κυρίως και γενικότερα στην διοικητική δικαιοσύνη ότι το ταμιευτικό συμφέρον του δημοσίου επηρέασε την δικαστική κρίση.

Η άποψη μου και δεν είναι προσωπική είναι ότι αυτό που εκφράζεται μέσα από αυτές τις αποφάσεις στο μέτρο που έχει εκφραστεί γιατί υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις, είναι ότι είτε το αποκαλέσουμε επιβάρυνση δημοσιονομική,.. είναι σαφής έννοια, στη χώρα που ζούμε, όχι μόνο στη δική μας χώρα, αλλά με ποιά έννοια το λέω; με την έννοια ότι είναι μια χώρα η οποία είναι σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, είναι σε βαθιά κρίση και μακάρι αυτό να αντιμετωπιστεί όσο γίνεται πιο σύντομα, πάντως στα χρόνια που περάσαμε και διανύσαμε, ο δικαστής του ΣτΕ μιας και του έλαχε ο κλήρος, έπρεπε να αντιμετωπίσει τα θέματα αυτά και αν διεύρυνε την έννοια όπως κάποιοι υποστηρίζουν, την έννοια του δημοσίου συμφέροντος για να περιλάβει και το ταμιευτικό συμφέρον του δημοσίου, η απάντηση για μένα είναι ότι αυτό γίνεται γιατί ο δικαστής δεν έχει, όσο κι’ αν οι αποφάσεις του δικαστηρίου είναι έχουν διαπλαστικό χαρακτήρα, δεν έχουν όμως και μαγικές ικανότητες. Άρα σε ποιά χώρα βρισκόμαστε και ποιος θα μπορεί να προβλέψει να αντιμετωπίσει και να καταβληθούν αυτοί οι μισθοί, αυτές οι συντάξεις, όλες δηλαδή τις οικονομικές συνέπειες, και μιλώ καθαρά για τις αποφάσεις που έχουν δημοσι .ε..οικονομικό αντίκτυπο και οικο αντικείμενο, προφανώς και οι αποφάσεις που αφορούν τα έργα, όλες, οτιδήποτε γίνεται έχει οικονομικό αντίκτυπο, αλλά εκεί υπάρχει μια,… έτσι διαβάθμιση και μια κλιμάκωση στο πως αντιμετωπίζονται τα πράγματα. Το ΣτΕ για παράδειγμα στις πρώτες αποφάσεις των αυθαιρέτων με προεδρία τότε του προέδρου του κ. Μενουδάκου που είναι εδώ, όχι πρώτες, μεσαίες ήταν, γιατί υπάρχει μια σειρά αποφάσεων, είχε πει, όταν κρίναμε το νόμο περί αυθαιρέτων αντισυνταγματικό ότι το ταμιευτικό μόνο συμφέρον, οι ταμιευτικοί μόνο σκοποί δεν μπορούν να επικρατήσουν στη δικαστική κρίση όταν μπορεί αυτό να οδηγήσει, όταν έχουμε ως, το διακύβευμα ενδιαφέρει, αν υπάρχει λοιπόν κίνδυνος μεγάλης βλάβης του περιβάλλοντος, μιλάω για τις υποθέσεις της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων, οι υποθέσεις όμως που έχουν να κάνουν, που έχουν καθαρά οικονομικό αντίκτυπο, όπως είναι τα θέματα τα μισθολογικά, των συντάξεων όλα τα άλλα που ακούγονται, εκεί είναι αυτονόητο ότι πρέπει να σταθμίζεται, με ποιό τρόπο γίνεται τώρα αυτό κι αν μπορεί το δικαστήριο και ο δικαστής γιατί θυμίζω έχουμε τον διάχυτο έλεγχο πως το σταθμίζει, και που πως σε ποιό μέτρο βαρύνει στη κρίση του αυτό είναι κάτι που καλείται ο κάθε δικαστής να το κρίνει κάθε φορά και το κάθε δικαστήριο και θα μείνω εδώ στο θέμα αυτό.

Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, 20 Δεκεμβρίου 2018

Η μέχρι πρότινος σεβαστή Πρόεδρος του ΣτΕ και προτεινόμενη ήδη Πρόεδρος Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου (δείτε εδώ), αποκαλύπτει ίσως άθελά της (20-12-2018) το πώς λήφθηκαν οι απαράδεκτες αποφάσεις “δικαίωσης” των Μνημονίων και επομένως και εκείνες της μη επαναφοράς δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας!

Το σκεπτικό είναι εξωφρενικό! Λήφθηκαν κατ΄ ουσίαν με βάση το “ταμιευτικό συμφέρον” του Δημοσίου (δημοσιονομική επιβάρυνση)! Και άρα όχι με βάση τα αυστηρά νομικά και κυρίως συνταγματικά κριτήρια (υπέρτατος νόμος είναι το Σύνταγμα), με τα οποία έκριναν κάποια άλλα μέλη του ΣτΕ και γι΄ αυτό μειοψήφησαν παλικαρίσια;

Αν επρόκειτο όμως για ζητήματα με …”περιβαλλοντικό κίνδυνο“, όπως η νομιμοποίηση αυθαιρέτων, τότε παρακάμπτεται το “ταμιευτικό συμφέρον” του κράτους, για να προφυλαχθεί το περιβάλλον…

Οι ζωές όμως τόσων ανθρώπων, η “συντέλεια” που έζησαν και ζουν ακόμη, ο ξαφνικός και αυθαίρετος οικογενειακός και κοινωνικός “θάνατος” που βίωσαν ξαφνικά από την μια στιγμή στην άλλη, δεν είναι άραγε πάνω από το “ταμιευτικό συμφέρον” του Δημοσίου; Και το να βάζει η “Τρόικα” τα χέρια της στα ταμεία του ελληνικού κράτους και να αρπάζει όλο τον κόπο και το ΑΕΠ της Ελλάδας, είναι;

(more…)

Σχόλιο GMR: Ο κύριος Βασίλης Ασημακόπουλος εντοπίζει το κορυφαίο δίδυμο του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας. Αντιπροσωπευτικός Κοινοβουλευτισμός-Διεφθαρμένη και Διαφθοροποιός Δικαιοσύνη.

Πώς πολεμάμε αυτό το δίδυμο; Με όρους μαγκιάς του δικού μας θέλω; Ή το πολεμάμε με το κυριότερο (κατά Κλαούσεβιτς) όπλο των αδυνατότερων, την ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ;

Εδώ^(*) μια πολύ απλή, για επί μέρους μάχη, πρόταση με βάση την Ηθική Υπεροχή και εδώ η ολιστική αντιμετώπιση του Συστήματος Εξουσίας (όπως ονομάζει την Χρεοκρατική Κατοχή ο κος Βασίλης Ασημακόπουλος).

——-

(*) — Το χαρακτηριστικότερο και απλούστερο δείγμα τρόπου δράσης τύπου “δ.ά.δ.α.”, δηλαδή δημοκρατικής (δημοκρατικά οργανωμένης)-αλληλέγγυας-δικαιϊκής-ανιδιοτελούς ΔΡΑΣΗΣ, είναι το εδώ link. ΟΜΩΣ, στο δικαιϊκό της σκέλος/περιεχόμενο, χρειάζεται τονισμός του άρθρου 120Σ (https://greek-market-research.com/clink/arthro-120s/) με αναφορά, από έκθεση υπόδειξη ΟΗΕ (https://greek-market-research.com/clink/oie-apaitisi-gia-l-e-ch-amp-logodosia-ypaition/ ) έως μηνύσεις/καταγγελίες εσχάτης προδοσίας/σφετερισμού λαϊκής κυριαρχίας/καταπάτηση όρκου πίστης προς την πατρίδα (https://justiceforgreece.wordpress.com), με ονοματισμό υπαίτιων-συνυπαιτίων, και όχι ΜΟΝΟ αμυντική τακτική όπως ο κ. Λαφαζάνης (δεν κάναμε αυτό, εκείνο κλπ). Όλα αυτά θα γίνονται Ενώπιος Ενωπίω (όπως στο παράδειγμα/ link ανωτέρω, μέσα-έξω από Άρειο Πάγο), από το πεζοδρόμιο μέχρι και διεθνοποίηση ΚΑΙ θα παίρνουν ποικίλες μορφές (από σκωπτικές ως καταγγελτικές και εξευτελιστικές) και μέγεθος/δύναμη αναλόγως αριθμητικής και οργανωτικής προόδου.

Μην ξεχνάμε την σύμφωνα με τον Κλαούζεβιτς αξία της “δ.ά.δ.α” μας.

//  ***   Σχετική αρθρογραφία θα προστίθεται στο τέλος της ανάρτησης  *** //

Βασίλης Ασημακόπουλος, 17 Ιανουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ως γνωστόν, το κύκνειο συγγραφικό άσμα του Νίκου Πουλαντζά ήταν το Κράτος, η Εξουσία, ο Σοσιαλισμός το 1978 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θεμέλιο). Το τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου τιτλοφορείται “Η παρακμή της δημοκρατίας: ο αυταρχικός κρατισμός”. Ο Πουλαντζάς, ένας οξυδερκής και συστηματικός μαρξιστής μελετητής, ιδίως στα ζητήματα του κράτους, ζώντας σ’ ένα από τα κέντρα του μητροπολιτικού καπιταλισμού, παρατηρεί τις διαμορφούμενες τάσεις και προχωρά σε ορισμένες πολύ γόνιμες διαπιστώσεις, αλλά και προβλέψεις.

Θεωρεί ο Πουλαντζάς, ότι η δυναμική της διεθνοποίησης του καπιταλισμού και οι αντίστοιχες θεσμικές-υλικές αποτυπώσεις της τροποποιούν και μετασχηματίζουν τη δημοκρατική λειτουργία του έθνους-κράτους σε μια κατεύθυνση διαρκούς απίσχανσης των κυριαρχούμενων τάξεων. Επίσης το μετασχηματίζουν στην κατεύθυνση της στεγανοποίησης από την παρουσία του λαϊκού παράγοντα, ως φορέα εναλλακτικής πολιτικής κατάστασης ακόμα και μετριοπαθούς στις κυρίαρχες δομές. Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώνει το αναλυτικό σχήμα της εστίας ενιαίου κόμματος. Γράφει, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Πουλαντζάς για το συγκεκριμένο ζήτημα (σελ. 339-340):

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχετική αρθρογραφία

Ο α-εθνικός δικαιωματισμός της κυρίας Προέδρου

“Στάθης”, 19 Ιανουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Εν τέλει όλα ταιριάζουν, έχει και η παρακμή τη δική της αρμονία. Ορισμένα αξιώματα όπως το “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση” (και την “κατάλληλη στιγμή”, θα προσθέταμε εμείς) έχουν μία διαχρονική επιβεβαίωση που τα καθιστά κλασικά. Η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, έλκουσα την πολιτική της καταγωγή από το κλίμα της μεταπολιτευτικής ανανεωτικής Αριστεράς, διετέλεσε ως επί το πλείστον της διαδρομής της ( μάλλον στο σύνολό της) θεράπουσα του σημιτικού “εκσυγχρονισμού”. Υπήρξε δηλαδή, αυτό που στην πολιτική αργκό λέμε: σημιτάνθρωπος.

Προσέτι κι επί πλέον, ο βίος και η πολιτεία της κυρίας Σακελλαροπούλου είναι ο ορισμός της πολιτικής ορθότητας και η επιτομή της εξυπηρέτησης από δικαστικής πλευράς των πολιτικών προτεραιοτήτων της εποχής. Μάλιστα της εποχής των Μνημονίων. Για παράδειγμα, ως δικαστικός, η μέλλουσα Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμμετείχε στην εκτέλεση και την ταφή του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων. Καθώς και εις άλλα τέτοια πολλά, πολύ γνωστά.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Το βασικό πρόβλημα για την κα Σακελλαροπούλου, δεν είναι πως δεν σεβάστηκε την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Ο Δικαστικός λειτουργός υπηρετεί τον κατακτημένο νομικό πολιτισμό και μέσω αυτού την Πατρίδα (εκτός αν στρατευτεί εν καιρώ πολέμου). Διαφορετικά, αλλάζει επάγγελμα.

Η αυριανή ΠτΔ, καταπάτησε τον όρκο πίστης προς το Δίκαιο και προς την Πατρίδα, από την δικαστική της θέση συγκάλυψε και μάλιστα επιθετικά την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας με όλα τα συνοδά εγκλήματα και αυτό είναι που την καθιστά συνένοχο στο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία, 20 Ιανουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Για αρκετούς λόγους θεώρησα καταρχήν ενδιαφέρουσα και πιθανόν θετική την επιλογή και τη σχεδόν καθολική αποδοχή της προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, για το ύπατο αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας. Και τούτο επειδή, πρώτον θα έπρεπε από καιρό μια γυναίκα να έχει ανέλθει σε αυτό το αξίωμα. Ωστόσο, παρά τον πολύ σημαντικό αυτό συμβολισμό, στον οποίο προφανώς αναζήτησε ο Πρωθυπουργός πρωτοποριακό στοιχείο στην επιλογή του, θα έπρεπε ωστόσο να αποφευχθεί η υπερβολική υπογράμμιση της σημασίας του.

Γιατί, ναι μεν αυτή η πλευρά της πρωθυπουργικής επιλογής ανανεώνει και εκσυγχρονίζει την εικόνα της χώρας μας, στο εσωτερικό όσο και στην αλλοδαπή, όμως θα ήταν απαράδεκτο να αποτελέσει την κυρίαρχη ερμηνεία της. Και πέρα, όμως, από αυτή την αυταπόδεικτη παρατήρησή μου, γύρισα χρόνια πίσω σε προσωπικές μου εμπειρίες, ως πρώτης γυναίκας πρύτανη ελληνικού ΑΕΙ.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr