Κέρη Π. Μαυρομάτη, 30 Αυγούστου 2020

Η κυβερνητική πολιτική επιλογή- βούληση της εκχώρησης-μεταβίβασης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και ελληνικής δικαιοδοσίας- αρμοδιοτήτων στην Αίγυπτο, με την από 6-8-2020 συμφωνία τμηματικής ή κατά την παγκόσμια νομική, κυβερνητική πρωτοπυπία περί <partial delimitation><τμηματικής ή μερικής> οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης των δύο γειτονικών κρατών είναι πρόδηλη τόσο από το στάδιο της συνομολόγησης όσο και από το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας.

Αυτή η βεβιασμένη συνομολόγηση με ένα πρόχειρο κείμενο ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας , εφαρμόζοντας την απαγορευμένη μυστική διπλωματία, όπως και η προηγούμενη από 9-6-2020 ελληνοιταλική συμφωνία, έχει ως πρόσχημα –δικαιολογία την αντιμετώπιση του από 27-11-2019 παράνομου Τουρκολιβυκού Μνημονίου οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών, δηλαδή υποστηρίζεται επιδιώκει την κυβερνητική αποτελεσματική λύση του προβλήματος της τουρκικής προσβολής -διεκδίκησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιε ζώνες ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας

Όμως είναι πλέον αποδεδειγμένη τόσο από το στάδιο του διαλόγου συνομολόγησης όσο και από το περιεχόμενο της από 6-8-2020 ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ ότι δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις τουρκικές διεκδικήσεις σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες ΑΟΖ/ΥΦαλοκρηπίδας στο Αιγαίο- Α. Μεσόγειο

Ειδικότερα όσον αφορά το περιεχόμενο της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, περιλαμβάνει το Προοίμιο, πέντε άρθρα και ένα Παράρτημα με Πίνακα Γεωγραφικών Συντεταγμένων.

(more…)

Κέρη Μαυρομάτη, 30 Ιουνίου 2020

Η νομικός και διδάκτορας του Διεθνούς Δικαίου, μέλος του ΕΠΑΜ , Κέρη Μαυρομάτη, μιλώντας σήμερα στον 98.4 υποστήριξε ότι από την ελληνο-ιταλική οριοθέτηση ΑΟΖ , μέχρι τις αναφορές ελλήνων επισήμων και καθηγητών πάνω στα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών , όλη η συζήτηση δυστυχώς γίνεται προς εξυπηρέτηση των Τουρκικών αξιώσεων, όταν μάλιστα διαχρονικά η Ελλάδα δεν πράττει τίποτα ουσιαστικό ή κινείται διαρκώς σε λάθος βάση. Όπως είπε, σκοπίμως τίθενται δημόσια θέματα επήρειας ή οριοθετήσεων και μάλιστα μερικών , όπως με την Αίγυπτο, την ώρα που το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας , ρητώς και σαφώς ορίζει ότι κλειδιά είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη έως τα 12 ναυτικά μίλια, ο καθορισμός των σημείων των γραμμών βάσεις και των προσόψεων των ατών σου και οι ευθείες από αυτές γραμμές μέτρησης με την αποστολή των συντεταγμένων τους στον ΟΗΕ. Είναι , είπε η κ. Μαυρομάτη, υπερφίαλο να λες μεγάλωσε η Ελλάδα , επειδή η Ιταλία δέχεται τα 12 ναυτικά μίλια, όταν αυτό είναι κυριαρχικό σου δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και αποτελεί μονομερή σου πράξη. Η Κέρη Μαυρομάτη, σχολίασε καυστικά όλη την θεώρηση του Χρήστου Ροζάκη περί μαξιμαλισμού των ελληνικών θέσεων, στην συνέντευξη του στη ΚΡΗΤΗ-TV και αποκάλυψε σωρεία αποφάσεων διεθνών και διαιτητικών δικαστηρίων που δικαιώνουν τις Ελληνικές θέσεις , που όπως είπε αποκρύπτονται σκόπιμα, ώστε να φανεί ότι η προσέγγιση και ο συμβιβασμός με τις Τουρκικές θέσεις είναι αναγκαίο κακό.

Συμπληρωματικά μπορείτε να ενημερωθείτε και από το εδώ ηχητικό/video. (14 Ιουλ. 2020)

της Δρ Κέρης Π. Μαυρομμάτη ^(*), 22-6-2018

Είναι γνωστό ότι στις 17-6-2018 υπογράφτηκε από τους κυβερνητικούς εκπροσώπους μία Συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της ΠΓΔΜ καθώς και του Μάθιου Νίμιτς, ως μάρτυρα σύμφωνα με τις αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας 817/1993 και 845/1993.

Πρώτον ας διαβάσουμε τι υπεγράφη στις 17-6-2018 σύμφωνα με τον Τίτλο, που έχει η Συμφωνία «Τελική Συμφωνία για την επίλυση των διαφορών, οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας 817/1993 και 845/1993, τη Λήξη της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995 και την εδραίωση εταιρικής στρατηγικής σχέσης μεταξύ των μερών».

Στην Αγγλική γλώσσα αναφέρεται ως «Agreement-Final Agreement for the Settlement of the differences as described in the United Nations Security Council Resolutions 817/1993 και 845/1993….».

(more…)

Κέρη Μαυρομάτη, 16/3/2018

Dr Κέρη Π. Μαυρομμάτη (*) : Οι αντίθετες κατά το διεθνές δίκαιο παράνομες πράξεις της σύλληψης – κράτησης, φυλάκισης και υπαγωγής στην τουρκική δικαιοδοσία των Ελλήνων στρατιωτικών

Η σύλληψη- κράτηση και φυλάκιση των Ελλήνων στρατιωτικών εν καιρώ ειρήνης από τουρκικά κρατικά όργανα για να δικαστούν με άγνωστο μέχρι σήμερα κατηγορητήριο από τα τουρκικά δικαστήρια είναι αξιόποινες πράξεις των οργάνων του τουρκικού κράτους, που παραβιάζουν το ισχύον διεθνές δίκαιο και τις σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις του τουρκικού κράτους.

Ειδικότερα

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού εθνικής άμυνας <οι δύο στρατιωτικοί ευρίσκονται σε κατάσταση ομηρίας> και προσέθεσε ότι <έχουμε δύο ομήρους>.

Είναι χρήσιμο να αναφερθούμε στην έννοια της κατάστασης ομηρίας, στα μέσα και στους τρόπους τέλεσης των αξιόποινων πράξεων της σύλληψης-ομηρίας κατά το διεθνές δίκαιο για να κατανοηθεί το διεθνές αδίκημα της κατάστασης ομηρίας των Ελλήνων στρατιωτικών, όπως καθορίζεται από τους σχετικούς διεθνείς κανόνες.

Καταρχήν, το διεθνές δίκαιο δέχεται ότι όλες οι πράξεις της ομηρίας – κράτησης αποτελούν εκδηλώσεις της τρομοκρατίας. Η κράτηση ομήρων συνιστά διεθνές αδίκημα μεγάλης διεθνούς σημασίας, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις κατά της τρομοκρατίας, όπως η διεθνής Σύμβαση κατά της σύλληψης – κράτησης ομήρων του 1979, η Σύμβαση περί προλήψεως και τιμωρίας των εγκλημάτων των στρεφομένων κατά των διεθνώς προστατευομένων προσώπων του 1973 και οι σχετικές Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως οι 579/1985 και 1566/2004 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

(more…)

της Δρ Κέρης Π. Μαυρομμάτη(*), 11-2-2018

Η αναγνώριση ή η άρνηση αναγνώρισης ενός νέου κράτους είναι κυρίαρχο δικαίωμα και όχι υποχρέωση κάθε κυρίαρχου κράτους μέλους της διεθνούς κοινότητας, κατά το γενικό διεθνές εθιμικό δίκαιο.

Όλα τα κυρίαρχα κράτη-μέλη της διεθνούς κοινωνίας έχουν πλήρη ελευθερία και εσωτερική αρμοδιότητα να αποφασίσουν ελεύθερα μετά από προσεκτική εκτίμηση-στάθμιση των εθνικών συμφερόντων τους τη χρονική στιγμή, κατά την οποία θα παρέχουν ή θαρνηθούν την αναγνώριση σ ένα νεοπαγές κράτος, όταν δηλαδή εκτιμήσουν ότι τους συμφέρει ή δεν τους συμφέρει η ίδρυση και ή ύπαρξη αυτού του νέου κράτους για την εξυπηρέτηση των ιδικών τους εθνικών συμφερόντων.

Έτσι η Ισπανία στο πλαίσιο της κρατικής διακριτικής ευχέρειας της αναγνώρισε μετά από πενήντα χρόνια τις αποχωρισθείσες από αυτήν αποικίες της στην Αμερική. Βλ. Κ.Ευσταθιάδη, Διεθνές Δίκαιο,σ.383 επ

Όμως η άσκηση αυτού του κρατικού δικαιώματος και της αρμοδιότητας αναγνώρισης ενός τρίτου παλαιού κράτους για κάθε νέο κράτος, απαιτείται κατά το διεθνές δίκαιο, να είναι νόμιμη. Δηλαδή η αναγνώριση είναι νόμιμη εάν αυτό τονεοπαγές κράτος συγκεντρώνει τις τρείς απαραίτητες, κατά το διεθνές δίκαιο, προυποθέσεις νόμιμης σύστασης ενός κράτους, δηλαδή εάν αυτό έχει(ι) αυθυπόστατη κυρίαρχη εξουσία σε (ιι) ορισμένο έδαφικό χώρο και σε (ιιι)ορισμένο λαό. Εάν το τρίτο παλαιό κράτος κρίνει υποκειμενικά,( διότι δεν υφίσταται διεθνές όργανο να κρίνει την αντικειμενική συγκέντρωση των συστατικών στοιχείων νομίμου υπάρξεως ενός νέου κράτους), ότι το νέο κράτος συγκεντρώνει τις απαιτούμενες προυποθέσεις νομίμου υπάρξεως του ως κυρίαρχου κράτους, πάλι αυτό το τρίτο παλαιό κράτος δεν έχει υποχρέωση, κατά το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική, να το αναγνωρίσει. Επίσης το νέο κράτος δεν δικαιούται να απαιτήσει την αναγνώριση του από τάλλα παλαιά κράτη, διότι δεν υπάρχει κανόνας στο διεθνές δίκαιο, που να θεσπίζει τέτοιο δικαίωμα –απαίτηση για (προς) αναγνώριση έναντι τρίτου κράτους. Βλ.ό.π. Κ.Ευσταθιάδη σ.382

(more…)