Σχόλιο GMR: Η αλήθεια βρίσκεται στην αρχή του άρθρου, στο “...έβρισκε πάντα ανέτοιμη την ελληνική πλευρά να ανατρέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς έχοντας κατά καιρούς απέναντι της ηγέτες προσαρμοστικούς και υποχωρητικούς. Γι αυτό και φθάσαμε στο σημείο να συζητούνται, βασικά, οι αξιώσεις της κατοχικής πλευράς. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, στο Κυπριακό αντί να συζητείται η ουσία του προβλήματος, που είναι η εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, στην ατζέντα να βρίσκονται οι τρόποι νομιμοποίησης της παρουσίας της.“.

Τα παρακάτω θολώνουν τα παραπάνω που αποτελούν ξεκάθαρη καταγγελία εσχάτης προδοσίας.

“Η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να σπάσει αυτό τον “συνασπισμό” αναδεικνύοντας τα διαφορετικά συμφέροντα που έχουν Τουρκία και Βρετανία.“: Περίεργη λογική. Να μάθουμε στην Βρετανία ποιά είναι τα συμφεροντά της; Αφήστε δε αυτό το “Η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε…“, λες και έκανε και κάτι σωστό κι απόμεινε να νουθετήσουμε τους Βρετανούς.

Ομως, ανεξάρτητα από την δημοσιογραφική τακτική, που βάζει την καριέρα πάνω από την κοινωνικοπολιτική αντίσταση ενάντια στην εσχάτη προδοσία, το άρθρο έχει ιδιαίτερη αξία, ως Μαρτυρική Κατάθεση Εσχάτης Προδοσίας κατά των Ελληνικών και Κυπριακών κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων που υποστηρίζουν λεκτικά και έμπρακτα την συγκεκριμένη ΔΔΟ. Και που στην ουσία πρόκειται για Συνομοσπονδία δύο κυρίαρχων Κοινοτήτων, όπου τα εκ της Συνομοσπονδίας κέρδη για την Τουρκική σημειωτέον, όχι Τουρκοκυπριακή να μην λέμε ψέματα, πλευρά, συνιστούν αθεράπευτη απώλεια της Εθνικής Οντότητας, ως κυρίαρχου κράτους, για την Κυπριακή Δημοκρατία.

_.

Κώσ. Βενιζέλος, 7 Δεκεμβρίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Τουρκία δεν δείχνει να αυτοσχεδιάζει σε σχέση με την Κύπρο. Η αλήθεια είναι πως έβρισκε πάντα ανέτοιμη την ελληνική πλευρά να ανατρέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς έχοντας κατά καιρούς απέναντι της ηγέτες προσαρμοστικούς και υποχωρητικούς. Γι αυτό και φθάσαμε στο σημείο να συζητούνται, βασικά, οι αξιώσεις της κατοχικής πλευράς. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, στο Κυπριακό αντί να συζητείται η ουσία του προβλήματος, που είναι η εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, στην ατζέντα να βρίσκονται οι τρόποι νομιμοποίησης της παρουσίας της.

Όλα αυτά τα μετρά και τα υπολογίζει η Άγκυρα και στη βάση αυτή διαμορφώνει την τακτική της. Το «προπατορικό αμάρτημα» της ελληνικής πλευράς στην Κύπρο είναι η προσαρμοστικότητα στις τουρκικές αξιώσεις και στους βρετανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Στην πορεία της ιστορίας, αυτές οι δυο δυνάμεις έδρασαν παράλληλα και σε συνεννόηση. Η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να σπάσει αυτό τον “συνασπισμό” αναδεικνύοντας τα διαφορετικά συμφέροντα που έχουν Τουρκία και Βρετανία.

Κυρίως επειδή η κατοχική πλευρά αναβαθμίζοντας τη στρατιωτική παρουσία της στο νησί, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά τη Βρετανία. Το ίδιο και η Βρετανία. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε ωστόσο να λειτουργήσει στη βάση μιας τακτικής διαχείρισης τους, χωρίς να χάνει τον στόχο, που πρέπει να είναι η απαλλαγή της παρουσίας και των δυο από το νησί. Βήμα με βήμα και με ιεράρχηση των στόχων και επιδιώξεων.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr