Γιώργος Ρωμανός, 6 Ιουν. 2019

(συνέχεια από Β μέρος)

5.    Η καταληκτική πράξη αυτής της πολύχρονης διεθνούς απάτης έγινε στις 12 και 14 Φεβρουαρίου 2019

Στις 12 Φεβρουαρίου 2019 εστάλη στον γ.γ. του ΟΗΕ η κοινή (στο ίδιο χαρτί!), επιστολή Ελλάδος-Σκοπίων, με τα δύο εθνόσημα δίπλα δίπλα, και από κάτω τις υπογραφές της Μονίμου αντιπροσώπου της Ελλάδος στον ΟΗΕ και της προσωρινής αντιπροσώπου των Σκοπίων. Ας προσεχθεί το «της προσωρινής!». Δηλαδή η μεγαλύτερη πράξη νομιμοποίησης μιας χώρας στον ΟΗΕ υπογράφηκε όχι από τον Πρόεδρο της Σκοπιανής Δημοκρατίας, ούτε την Κυβέρνηση, αλλά από μία προσωρινή (!) αντιπρόσωπο η οποία υπογράφει για λογαριασμό της Μόνιμης αντιπροσωπίας μιας άγνωστης στον ΟΗΕ χώρας με το όνομα «Βόρειας Μακεδονίας» το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή ΔΕΝ έχει αναγνωριστεί από τον διεθνή οργανισμό. Κι όμως ο γ.γ. του ΟΗΕ όλα αυτά τα θεώρησε νόμιμα!

Επί αυτού του ζητήματος, δηλαδή του πώς θα ονομάζεται μία χώρα της οποίας το όνομα ΔΕΝ έχει αναγνωριστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ ήταν πιο «προσεκτικό»…, όπως φαίνεται στην εικόνα που ακολουθεί.

Φωτογραφικό στιγμιότυπο (6/2/2019, ώρα 11.00) από την τελετή υπογραφής του Πρωτοκόλλου εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Επάνω δεξιά με βέλος σημειώνεται ότι στη θέση της γλώσσας (ή εθνότητας;) μπήκε η Σκοπιανή σημαία. Έχει σημασία ότι δεν αναφέρεται ούτε γλώσσα ούτε εθνότητα στον πίνακα αυτού του διεθνούς οργανισμού.

Ας επανέλθουμε στην επιστολή των δύο αντιπροσώπων η οποία εστάλη στον ΟΗΕ στις 12/2/2019, και την επιστολή-απάντηση του γ.γ. Αντ. Γκουτέρες στις 14/2/2018.

Τα πρωτότυπα έγγραφα στον ΟΗΕ. Αριστερά με ημερομηνία 12/2/2019, το κοινό Ελλάδος – Σκοπίων, και δεξιά με ημερομηνία 14/2/2019, το σχετικό έγγραφο του γ.γ. Αντ. Γκουτέρες. Υπογραμμίζεται ότι στην διπλή επιστολή Ελλάδος – Σκοπίων αναγνωρίζεται η ΜΙΑ διαφορά μεταξύ των δύο χωρών. Αντίθετα στο διπλανό έγγραφο του γ,γ. ΟΗΕ, αλλού γίνεται λόγος για διαφορά και αλλού για διαφορές.

Τα δύο ίδια, ως άνω, έγραφα σε μετάφραση, όπου τόσο στο αγγλικό κείμενο όσο και στο ελληνικό εύκολα αποδεικνύεται ένα αχαρακτήριστο και απολύτως παράνομο παιχνίδι με τις λέξεις. Φαίνεται καθαρά πως ενώ οι δύο χώρες γράφουν και μιλούν περί ΜΙΑΣ διαφοράς, ο γ.γ. αλλού γράφει για «την [Μία!] επίλυση της διαφοράς» και πιο κάτω γράφει «των Διαφορών», δηλαδή πληθυντικός -οι πολλές διαφορές- οι οποίες δήθεν περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, πράγμα απολύτως ψευδές. Η σκόπιμη παραπλάνηση είναι φανερή, όπως και η καταπάτηση των διεθνών αρχών Αληθείας, Καλής Πίστης και Σαφήνειας. Οι παρανομίες δεν έχουν τέλος!

Και σε αυτή την κατά συρροή παρανομία παραβιάζονται ξανά όλες οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς Δικαίου που αναφέρουμε από την αρχή αυτής της μελέτης.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα, ως χώρα μέλος του ΟΗΕ, χρησιμοποιήθηκε με το εθνόσημό της στο ίδιο χαρτί για να μεταφέρει κυριολεκτικά το άχθος των Σκοπίων, ώστε να γίνει δεκτό το παράνομο έγγραφο αυτής της χώρας στον ΟΗΕ. Γιατί δεν υπήρχε χώρα «Βόρεια Μακεδονία» αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, όπως δεν υπήρχε εκεί ούτε η «Συμφωνία των Πρεσπών» με την υπογραφή του Προέδρου των Σκοπίων, Ιβανόφ.

Όμως οι κατάφωρες αυτές παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας απαιτούσαν και διεθνή συμπαιγνία των ίδιων των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας προκειμένου να γίνει δεκτό το εν λόγω έγγραφο, της 12ης Φεβρουαρίου, 2019.

Εδώ πρέπει να θυμηθούμε τις κατ’ επανάληψη δημόσιες δηλώσεις Ρώσων επισήμων με πρώτο τον ΥΠΕΞ κ. Λαβρόφ, στις 6/12/2018. Επίσης το έντονο και με βαριές εκφράσεις Ρωσο-αμερικανικό διπλωματικό επεισόδιο, στις 18/12/2018, οπότε έγιναν εκ μέρους της Ρωσίας επιλέξει οι εξής καταγγελίες: «άκυρο δημοψήφισμα στα Σκόπια», «βρώμικους χειρισμούς, εξαγορά και εκβιασμούς βουλευτών».[..] «χυδαίο χρηματισμό» […] «εκβιαστική επιβολή συνταγματικών αλλαγών», λόγω άμεσης παρέμβασης τού στα Σκόπια Αμερικανού πρέσβη. Ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας τότε επικαλέσθηκε την Απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας με κωδικό: 845/18-06-1993, παράγραφος 3, και έκανε λόγο για «αυστηρό έλεγχο της νομιμότητας της διαδικασίας». Η σχετική ανακοίνωση έλεγε τα εξής: «Θεωρούμε αυτό που συνέβη ως σαφή παραβίαση όλων των κανόνων, τόσο από πλευράς δικαίου όσο και από άποψη ηθικής…».

Στις 8/2/2019, σε συνέντευξή του στο ρωσικό πρακτορείο Tass10 ο πρέσβης στα Σκόπια, Σεργκέι Μπαζντνίκιν, δήλωσε: «η ‘‘Συμφωνία των Πρεσπών’’ έχει τελειώσει με μια σοβαρή παραβίαση του εσωτερικού και διεθνούς δικαίου, δηλαδή εκτός του νομικού πλαισίου». Και συμπλήρωσε: «Ξεκινάμε από το γεγονός, ότι το ψήφισμα 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, του 1993, περιέχει απευθείας αίτημα προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να υποβάλλει έκθεση στο Συμβούλιο σχετικά με το θέμα της ονομασίας της FYROM.»

Έτσι αναρωτιόμαστε:

α. Γιατί η Ρωσία ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ σήμερα τις πολλαπλές και κατάφωρες παρανομίες που η ίδια κατήγγειλε;

β. Γιατί δεν υπεβλήθη μέχρι τώρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας αυτή η τόσο κρίσιμη έκθεση την οποία ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ η απόφαση 845 (1993);

Τα γεγονότα απαντούν εν μέρει, αφού συνέβησαν στον ΟΗΕ μία σειρά παρανομίες μετά την αποδοχή της εν λόγω παράνομης επιστολής Ελλάδος–Σκοπίων, οι οποίες έχουν ως εξής:

1.   Η κοινή επιστολή των δύο επιτετραμμένων Ελλάδος–Σκοπίων βαφτίστηκε σαν δήθεν «έγγραφο της γενικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας» με σκοπό να μην εισαχθεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» ούτε προς συζήτηση ούτε καν προς έλεγχο νομιμότητας, όπως επιβάλλει η διεθνής τάξη και η διεθνής νομολογία.

2.   Παραβιάστηκε το ψήφισμα 817 του ΟΗΕ το οποίο σχετιζόταν άμεσα με όσα ήδη αναφέρθηκαν για τον Μ. Νίμιτς ο οποίος, επαναλαμβάνουμε, ΔΕΝ είχε εξουσιοδότηση πέραν του ΟΝΟΜΑΤΟΣ και δεν είχε δικαίωμα να προκρίνει και να δεχθεί τα ζητήματα του δήθεν «μακεδονικού» έθνους και της ψευτο-μακεδονικής γλώσσας.

3.   Ο γ.γ. στην αρχή της επιστολής του, της 14/2/2018, ΔΕΝ αναφέρεται όπως έχει υποχρέωση στην απόφαση 817 (1993) του ΟΗΕ αλλά μόνο στην απόφαση 845 (1993) για να προστατεύσει νομικά τον εαυτό του. Ενώ αυτές οι αποφάσεις αναφέρονται ρητά και οι δύο μαζί, αχώριστες, στον τίτλο της «Συμφωνίας των Πρεσπών». Δηλαδή, εδώ ο γ.γ. αφαιρεί σκόπιμα από το δικό του σκεπτικό μία από τις δύο σημαντικές αυτές αποφάσεις. Πρέπει ο αναγνώστης της επιστολής του να φτάσει στην μέση του κειμένου της για να δει ότι ο γ.γ. αλλάζοντας… εστίαση αφήγησης παραβλέπει την ουσία και τον υποχρεωτικό τύπο του πράγματος, μιλάει για «τις προσπάθειες», (προσοχή προσπάθειες!) που έκαναν τα δύο μέρη, για την «τελική Συμφωνία, κλπ.» χωρίς ο ίδιος να παίρνει θέση. Και, αμέσως μετά αναφέρει (πλαγίως, δηλαδή) την απόφαση 817 (1993). Κουτοπονηριές με το Συντακτικό και την τέχνη της αφήγησης, οι οποίες ωστόσο συνιστούν το αδίκημα της παραπλάνησης σε κορυφαίο έγγραφο του ΟΗΕ.

Μάλιστα, όλα αυτά έγιναν, ενώ στο επίσημο κείμενο του Συμβουλίου Ασφαλείας της απόφασης 817, ορίζεται ρητά ότι ΜΙΑ διαφορά υπάρχει μεταξύ Ελλάδος– Σκοπίων και αφορά ΜΟΝΟ το ΟΝΟΜΑ. Ειδικά στην παράγραφο 3 του ίδιου Σκεπτικού, του Συμβουλίου Ασφαλείας, και στην παράγραφο 1.3 του Διατακτικού τής ίδιας απόφασης υπάρχει τέσσερις (4) φορές αναφορά σε ΜΙΑ «διαφορά» –στον ενικό αριθμό! –, δηλαδή σε αυτήν του Ονόματος. Αντιθέτως δεν υπάρχει καμία αναφορά σε άλλα ζητήματα, όπως Ταυτότητας και Γλώσσας τα οποία προσετέθησαν παράνομα στην «Συμφωνία Πρεσπών» με ευθύνη και του Μ. Νίμιτς. Ωστόσο και ο γ.γ., Αντ. Γκουτέρες, παρανόμησε και ο ίδιος γραπτώς στην δική του επιστολή (14/2/2019) στην οποία πότε κάνει λόγο για ΜΙΑ διαφορά και πότε για πολλές!

Έτσι, και εδώ έχουμε ακόμη μία κατάφωρη παραβίαση των προαναφερθέντων διεθνών αρχών δικαίου, περί «Αληθείας», «Καλής Πίστης», κ.λπ. Όπως έχουμε και επίσημη επαλήθευση του ότι ο Μ. Νίμιτς είχε απολύτως περιορισμένη εντολή ΜΟΝΟ για το όνομα την οποία και παραβίαζε επί 25 χρόνια.

Κλείνοντας αναφέρουμε, ότι θα αρκεστούμε μόνο σε αυτά τα λίγα κραυγαλέα παραδείγματα παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς εννόμου τάξεως. Σκοπίμως δεν θα αποκαλύψουμε ένα προς ένα τόσο τα παραβιαζόμενα άρθρα της Σύμβασης της Βιέννης, 1969, ούτε τους πολλούς επιμέρους λόγους και το κατά περίπτωση νομικό σκεπτικό βάσει διεθνών δεδομένων.

Η επίμονη, πολύμηνη, και ογκώδης εργασία μας έχει ολοκληρωθεί και θα χαριστεί στην πρώτη κυβέρνηση που θα σηκώσει ψηλά την σημαία της ΑΚΥΡΩΣΗΣ, και θα δεσμευτεί πειστικά (μετά από κατάλληλο έλεγχο), ότι θα κάνει τα εξής: α. θα προσφύγει διεθνώς κατά της «Συμφωνίας των Πρεσπών» και των παράνομων διαδικασιών στον ΟΗΕ και αλλού, και β. θα επαναφέρει τη «Συμφωνία» στην βουλή των Ελλήνων προς ακύρωση, μετά από ή χωρίς δημοψήφισμα.

Η διμερής-διακρατική αυτή «Συμφωνία» ως εμπεριέχουσα τερατώδη στοιχεία αναλήθειας, και διεθνούς απάτης είναι νομικά άκυρη. Αυτή την απεχθή πολιτικά και εθνικά πράξη ο ελληνισμός την προσέθεσε ήδη στη σειρά των μεγάλων εθνικών καταστροφών, όπως της Μικρασιατικής καταστροφής, του Εμφύλιου 1944-1949, και της Τραγωδίας της Κύπρου, το 1974. Όμως διαφέρει από όλες τις προηγούμενες καταστροφές γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία μας θίγεται βάναυσα ο πυρήνα της ελληνικής εθνικής μας υπόστασης και ταυτότητας, όπως δεν εθίγει ποτέ άλλοτε. Κι αυτό γιατί για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία δημιουργείται ένα πλαστό κράτος, έθνος, και γλώσσα, (το Σκοπιανό) με κλεμμένα υλικά τα οποία ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα και τον πολιτισμό της η οποία πλέον απειλείται άμεσα.

Μία επόμενη κυβέρνηση μπορεί και οφείλει να ακυρώσει την «Συμφωνία» με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αυτή κυρώθηκε. Είναι καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης και αίσθησης καθήκοντος προς την Πατρίδα. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν γίνει από την επόμενη κυβέρνηση οι Έλληνες πολίτες, οι Σύλλογοι και οι Παμμακεδονικές Ενώσεις θα αναζητήσουν το δίκιο τους προσφεύγοντες στην ελληνική και διεθνή Δικαιοσύνη. Υπενθυμίζεται ότι ο εισαγγελέας Αθηνών αποδέχτηκε κατ’ αρχάς την μήνυση της Παμμακεδονικής Ελλάδος, που έγινε το 2018, με πρόεδρο τον Γεώργιο Τάτσιο, και την απέστειλε στη βουλή. Σημειώνουμε ότι το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας δεν παραγράφεται. Άρα είναι ζήτημα χρόνου και τρόπου εφαρμογής του νόμου στο να επανέλθουν κάποιοι στο ίδιο αντικείμενο.

Σε κάθε περίπτωση η διμερής «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι δυνατόν να καταστεί ανενεργής με ακυρώσεις άρθρο προς άρθρο, βήμα προς βήμα, όταν θα αρχίσουν να εισάγονται στην βουλή οι νόμοι εφαρμογή της. Εναντίον αυτών των νόμων έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν όλοι οι Έλληνες πολίτες οι οποίοι έχουν έννομο συμφέρον. Ακόμη κι αν απαιτηθεί χρόνος και ο πολιτικός και νομικός αγώνας αναδειχθεί μακρός και επίμονος, το δίκιο είναι με το μέρος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Σήμερα, δίνουμε στη δημοσιότητα όλα αυτά τα κρίσιμα και χρήσιμα στοιχεία από τα οποία οι Έλληνες μπορούν να πάρουν κουράγιο και με όπλο τη γνώση να διεκδικήσουν το αδιαμφισβήτητο δίκιο τους.

Εξαρτάται από όλους εμάς και από τους επιγόνους μας να φέρνουμε την αλήθεια στην επιφάνεια, και να κρατήσουμε ζωντανή στη μνήμη του λαού μας την απόλυτη ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Η Μακεδονία είναι η ψυχή της Ελλάδος. Και η ψυχή μας δεν ξεπουλιέται, δεν παραδίδεται.

Πηγή: koukfamily.blogspot