_.

Κων. Γιαννακός, 10 Οκτωβρίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το άρθρο γράφτηκε γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Να δηλώσω ότι δεν είμαι Κύπριος, ούτε έχω επισκεφθεί ποτέ το νησί. Πρόθεσή μου είναι να ξεκινήσει μία ειλικρινής συζήτηση χωρίς προκαταλήψεις και προκατασκευασμένες απόψεις, για το μέγιστο αυτό εθνικό θέμα. Τελευταία, πυκνώνουν τα δημοσιεύματα τα οποία κατηγορούν την κυβέρνηση ότι προσέρχεται σε διάλογο-διαπραγμάτευση με την Τουρκία, αφήνοντας εκτός το Κυπριακό και ότι ετοιμάζεται να “ξεπουλήσει” τον Κυπριακό Ελληνισμό. Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν ζητά δύο κράτη στην Κύπρο.

Παράλληλα όλοι δηλώνουν την ανάγκη εξεύρεσης μίας “δίκαιης και βιώσιμης λύσης”, χωρίς να προσδιορίζουν επακριβώς ποια είναι αυτή, επικαλούμενοι αορίστως το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την ανάγκη επανένωσης του νησιού. Αντιθέτως, στηλιτεύονται οι τουρκικές δηλώσεις και προσπάθειες για δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στο νησί. Σκοπός δεν είναι η ερμηνεία των προθέσεων της κυβέρνησης, αλλά να τεθεί μια σειρά ερωτημάτων.

Εάν ορισθεί ως αφετηρία της δημιουργίας των δύο κοινοτήτων το 1571 μ.Χ., έτος της οθωμανικής κατάκτησης, πότε ακριβώς οι δύο κοινότητες ήταν ελεύθερες και ισότιμες, χωρίς την παρουσία μίας ξένης δύναμης; Υπόψη ότι δεν γίνεται λόγος για ειρηνική συνύπαρξη, διότι αυτή επιβάλλονταν από τον εκάστοτε επικυρίαρχο. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι αδιάφορο εάν προέρχεται από εξισλαμισμένους Κυπρίους ή εποίκους, αλλά σε όλη την οθωμανική περίοδο οι χριστιανοί ήταν υπόδουλοι-ραγιάδες, άρα υπήρχε σχέση αφέντη- δούλου. Από το 1878 και μέχρι το 1960 οι δύο κοινότητες τελούσαν υπό τη διοίκηση των Βρετανών, άρα πάλι δεν ήταν ελεύθερες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr