_.

Σ. Ρομπόλης-Β. Μπέτσης, 29 Ιανουαρίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η επιτάχυνση και η αναβάθμιση του καθεστώτος της παγκοσμιοποίησης, ιδιαίτερα κατά τις τρείς τελευταίες δεκαετίες, με κινητήρια δύναμη τη σύζευξη της παγκοσμιότητας της αγοράς, των νέων τεχνολογιών και της ανταγωνιστικότητας χαμηλού κόστους, λειτούργησε, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, ως εργαλείο της “άνισης ανταλλαγής” και ως εκ τούτου της ανισοκατανομής του πλούτου και των εισοδημάτων. Στις συνθήκες αυτές, οι οικονομικές πολιτικές νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα, συνέβαλαν στην διεύρυνση της φτώχειας και των ανισοτήτων σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Έτσι το 2020 το 17% των Aμερικανών πολιτών και το 25% των ευρωπαίων πολιτών (Ελλάδα 28,9%) βρίσκονταν στο όριο της φτώχειας. Ταυτόχρονα το ίδιο έτος σε παγκόσμιο επίπεδο το πλουσιότερο 10% ιδιοποιήθηκε το 52% του εισοδήματος και κατείχε το 76% του πλούτου( ακίνητα, τραπεζικές καταθέσεις, χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία), δηλαδή σημειώθηκε μία αύξηση του εισοδήματος και του πλούτου κατά 3,6 τρισ. δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με τις δαπάνες υγείας όλων των κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ το φτωχότερο 50% ιδιοποιήθηκε μόνο το 8,5% του εισοδήματος και κατείχε μόνο το 2% του πλούτου ( 2η Έκθεση Εργαστηρίου των παγκόσμιων ανισοτήτων).

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr