G-M-R, 7-1-2018

Όλες οι ενδείξεις ενισχύουν την πεποίθηση µας πως τα Σκόπια, ό,τι και αν δεχθούν να πουν ή να κάνουν για να µπουν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, δεν θα εγκαταλείψουν το επεκτατικό τους ιδεολόγηµα. Θα συνεχίσουν, κατά συνέπεια , να το προβάλλουν χρησιµοποιώντας το όνοµα “Μακεδονία”, έστω και αν σε αυτό προστεθεί γεωγραφικός, εθνικός η χρονικός προσδιορισµός.

Διότι ένα γεωγραφικό προσδιορισµό οι Σκοπιανοί θα τον µεταχειρίζονται για να προωθούν την προπαγάνδα τους περί διηρηµένης Μακεδονίας που θα πρέπει να επανενωθεί µε διεύρυνση του κράτους των Σκοπίων. Ενας τέτοιος προσδιορισµός

(Ανω Μακεδονία, Βόρεια Μακεδονία) θα επιτρέπει στους Σκοπιανούς να επιµένουν πως είναι οι µόνοι πραγµατικοί Μακεδόνες, µε δικό τους ελεύθερο µακεδονικό κράτος, ενώ “τα άλλα τµήµατα της Μακεδονίας”, το “ελληνικό” και το “βουλγαρικό”, έχουν υποστεί κατάληψη η/και εθνοκάθαρση.

Ένας εθνικός η χρονικός προσδιορισµός ,εξάλλου, θα παραπέµπει στην πλαστή ιστορία περί των Σλάβων που δήθεν αναµίχθηκαν µε τους Αρχαίους Μακεδόνες και γέννησαν τους σηµερινούς Σκοπιανούς.

Τα ίδια ισχύουν και για µικτούς προσδιορισµούς, π.χ. Γκορναµακεντόνια=Ανω Μακεδονία ή Novamakedonija.

Θα πρέπει όλοι να θυµούνται την επίσηµη κρατική εγκύκλιο-προειδοποίηση του άλλοτε Υπουργού των ΗΠΑ, Stettinius, της 26ης Δεκεµβρίου 1944, που έγκαιρα, µόλις δηµιουργήθηκε από τον Τίτο το τεχνητό µόρφωµα του “Μακεδονισµού”, έλεγε µεταξύ άλλων επί λέξει:

“Η Κυβέρνηση µας (των ΗΠΑ) εκτιµά ότι αναφορές σε “Μακεδονικό Εθνος”, “Μακεδονική Πατρίδα” η “Μακεδονική Εθνική Ταυτότητα” συνιστούν αβάσιµη δηµαγωγία, που δεν αντιπροσωπεύει εθνική η πολιτική πραγµατικότητα, και διαβλέπει στην σηµερινή αναζωογόνηση τους ένα προπέτασµα για επιθέσεις εναντίον της Ελλάδος.”

Η πολιτιστική ενότητα που δηµιούργησε η δράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου έφερε τον Ελληνικό Πολιτισµό και την ελληνική γλώσσα, ως “κοινή”, από την Ευρώπη µέχρι τα σύνορα της Κίνας, επί αιώνες. Κανένας δεν µπορεί να καπηλεύεται το πραγµατικό αυτό γεγονός και είµαστε βέβαιοι ότι αυτή την µοναδική προσφορά του Ελληνισµού στον κόσµο καµιά ελληνική υπογραφή δεν θα σβήσει σήµερα.

Για τους λόγους αυτούς, ποτέ δεν πρέπει να συναινέσουµε σε όνοµα των Σκοπίων που να περιέχει την λέξη Μακεδονία, ό,τι και αν κάνουν άλλες χώρες, ώστε να µη νοµιµοποιήσουµε εµείς οι ίδιοι ιµπεριαλιστικές επιθέσεις εναντίον της πατρίδας µας και χάλκευση της Ιστορίας, ελληνικής και παγκόσµιας.-

ΑΘΗΝΑ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

Υπογράφουν

1. ΑΛΙΑΓΑΣ ΣΠΥΡΟΣ

2. ΔΟΚΙΑΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

3. ΚΟΡΑΝΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

4. ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

5. ΜΕΓΑΛΟΚΟΝΟΜΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

6. ΝΟΜΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

7. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

8. ΠΑΠΑΣΛΙΩΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

9. ΠΑΤΣΙΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

10. ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

11. ΣΙΔΕΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

12. ΣΠΕΤΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ

13. ΣΤΟΦΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ

14. ΤΡΙΤΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

15. ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

G-M-R , 6-2-2018

Σήμερα Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018 το ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, σε υλοποίηση ομόφωνης απόφασης του 6ου συνεδρίου του, υπέβαλε Μήνυση – Συνηγορία για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (επί Εσχάτη Προδοσία).

Οι μηνυτές, Δημήτρης Καζάκης, ατομικά και ως Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ. και ο δρ Νομικής – δικηγόρος Φώτιος- Σπυρίδων Μαζαράκης και συντάκτης της μηνύσεως, προσήλθαν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, συνοδευόμενοι από στελέχη του Μετώπου, τους δικηγόρους Γιάννη Γκινοσάτη, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ., Ευαγγελία Χαραλάμπους, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ., Παναγιώτη Ζησιμάτο, μέλος της Επιτροπής Νομικής Αλληλεγγύης, τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, Αντώνη Παπαντωνίου, Χριστίνα Πολυχρονοπούλου, Γιώργο Γεωργή και την Ελπίδα Λέκκα, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, και υπέβαλαν Μήνυση – Συνηγορία για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (επί Εσχάτη Προδοσία) η οποία αφορά: Tην εγκαθίδρυση κατά αντισυνταγματικό τρόπο Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων, την παραβίαση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 και την παράδοση της νομοθετικής αρμοδιότητας της Βουλής στους δανειστές.

Αθήνα, 5 Φεβρουαρίου 2018

Ανάλυση της μήνυσης περιλαμβάνεται στο λινκ που παρατίθεται (ηχητικό).

Μήνυσης επί Εσχάτη Προδοσία και αποκατάστασης της Δημοκρατίας

Σημείωση/ ειδοποίηση: στην αρχή μόνο, σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα υπάρχει μουσική παρεμβολή, που δεν δυσκολεύει όμως την ακρόαση.

Των Ο.Τ. Γεριτσίδου , 5-2-2018

Στον απόηχο και εν μέσω αντιδράσεων σε σχέση με το συλλαλητήριο της Αθήνας της 4^ης Φεβρουαρίου 2018 επί του Σκοπιανού θέματος, υπάρχουν πολλά συμπεράσματα, εμπειρίες και εκτιμήσεις που πρέπει να γίνουν. Για αυτό θα υπάρξει σειρά άρθρων ώστε να υπάρξει η δυνατότητα να αναλύσουμε ικανοποιητικά κάθε σημείο.  Σε αυτό το Α μέρος θα ξεκινήσουμε με τα δύο θέματα που απασχολούν (για ευνόητους λόγους) την επικαιρότητα: τον όγκο του συλλαλητηρίου και τον λόγο που εκφώνησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

          Είναι αδιαμφισβήτητο και οφθαλμοφανές γεγονός ότι το συλλαλητήριο της 4^ης Φεβρουαρίου είναι πολιτικά κοσμογονικό ακριβώς διότι με τις συνθήκες που θα συζητήσουμε σε λίγο συγκέντρωσε λαοθάλασσα της τάξεως τουλάχιστον του πάνω από μισό εκατομμύριο και πιθανώς και πάνω από εκατομμύριο ατόμων.

          Ουσιαστικά καμμία σύγκριση δεν μπορεί να γίνει αυτού του συλλαλητηρίου με αυτό για το «ΟΧΙ» του Δημοψηφίσματος (που ήταν εξ ίσου μεγαλειώδες) για τον απλό λόγο ότι ενώ εκείνο ήταν υποστηριζόμενο από την κυβέρνηση (έστω και εικονικά), το τωρινό επί του Σκοπιανού όχι μόνο δεν υποστηρίχθηκε αλλά πολεμήθηκε λυσσαλέα και περισσότερο από κάθε άλλο στα ιστορικά της σύγχρονης μας Μεταπολιτευτικής Ιστορίας.

          Ενώ στο συλλαλητήριο του «ΟΧΙ» τα μετρό ήταν ανοιχτά και οι συγκοινωνίες δωρεάν, οι δρόμοι ανοιχτοί και η αίσθηση ότι η συμμετοχή σε αυτό ήταν και ασφαλής και ηθικά/πολιτικά ορθή, τουλάχιστον όσον αφορούσε τις κύριες κομματικές γραμμές της Αριστεράς, του Κέντρου και σε μειοψηφία αλλά ικανά και της μετριοπαθούς Δεξιάς συμπεριλαμβανομένης και της μαύρης ακροδεξιάς (Χ.Α.), στο συλλαλητήριο επί του Σκοπιανού τα μετρό ήταν κλειστά, οι δρόμοι κλειστοί με κλούβες κάθε δεύτερο τετράγωνο και η κυκλοφορία ιδιαίτερα δυσχερής και ελεγχόμενη ενώ η συμμετοχή σε αυτό τορπιλιζόταν από ακραίους χαρακτηρισμούς περί ‘φασιστών’, ‘ναζί’, ‘καρναβαλιών’, ‘ρατσιστών’, κ.ά. τέτοια. Χαρακτηρισμοί δηλαδή τους οποίους Ιστορικά ο μέσος Έλληνας αντιμάχεται και δεν θέλει να έχει καμμία σχέση με αυτούς.

(more…)

του Μιχ. Χονδροκούκη , 3-2-2018

Η κρισιμότητα της διάκρισης μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού και η ανάγκη θωράκισης του λαού από την εθνικιστική χειραγώγηση προβάλλει σήμερα ως μια τρομερή έλλειψη. Είναι ένα ζωτικό πολιτικό καθήκον που παραμελήθηκε ή απορρίφθηκε και οι συνέπειές του είναι ολέθριες.

Όταν ο πατριωτισμός σήμερα υπαγορεύει:

– την αντίσταση στον ευρωατλαντικό άξονα (ΗΠΑ και ΕΕ) που καταδυναστεύει το λαό μας…

– την υπεράσπιση του εργαζόμενου λαού μας από τα εισαγόμενα, μνημονιακά, επιθετικά μέτρα που κάνουν εξοντωτική την εκμετάλλευση προς όφελος των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων…

– τη λαϊκή πάλη ενάντια στην καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος, ενάντια στην αντιδημοκρατική παραβίαση της λαϊκής βούλησης από το ευρωατλαντικό πρακτορείο και τους ντόπιους συνεργάτες-υποτακτικούς του…

Όταν ο πατριωτισμός σήμερα καλεί σε:

– αντίσταση στα αμερικανικά σχέδια στα Βαλκάνια…

– καταγγελία και απόρριψη του εθνικιστικού αλυτρωτισμού από κάθε μεριά των συνόρων…

– αμοιβαίο σεβασμό κάθε έθνους…

– υπεράσπιση της αλληλεγγύης των λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστές…

(more…)

Σχόλιο G-M-R:     Ως GMR, στο συγκεκριμένο (πιο κάτω Bold) σημείο θα γράφαμε,

” …επερχόμενο εθνι(κιστι)κό κίνδυνο…”, προκειμένου να συνδέσουμε την μνημονιακή εθελόδουλη εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας με το παντοιοτρόπως προδομένο (Κυπριακό, Ίμια, κλπ) πατριωτικό θυμικό, το οποίο καθόλου δεν αφήνει “να περάσει στο ντούκου” ο συναγωνιστής αρθρογράφος.   Βέβαια δεν ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με προς τον ξένο παράγοντα μνημονιακές αντιλήψεις και πρακτικές του τύπου, “Ιδού ο στρατός σας” και με επ’ αόριστον εγκλωβισμό ολόκληρου του Λαού στον Μνημονιακό “Νέο Παρθενώνα”. Οπότε για όλους αυτούς τους μνημονιακούς που καπηλεύονται το πατριωτικό θυμικό τη στιγμή που προδίδουν την πατρίδα, “τι Λωζάνη τι Κοζάνη” (κατ’ αντίστροφη του ανεκδότου αξία), τι εθνικό τι εθνικιστικό”.

του Βασ. Σουλιώτη , 4-2-2018

Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και οι αντί-εθνικιστικές αντί-συγκεντρώσεις παίζουν στο γήπεδο που χαράσσει ο ευρωατλαντισμός και ο ιμπεριαλισμός. Με το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης έγινε εμφανές ότι θα επιχειρηθεί να ανανεωθεί το ασθμαίνον πολιτικό προσωπικό με τη δημιουργία ενός νέου, δεξιού πόλου που θα μπορεί εν ευθέτω χρόνω να μεταμορφωθεί σε κόμμα για να στηρίξει τις ίδιες πολιτικές λιτότητας που εφαρμόσθηκαν επί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.

Και τώρα, μετά την επιτυχία της πρεμιέρας όλοι τρέχουν στο συλλαλητήριο της Αθήνας να πάρουν και αυτοί από λίγο. Εκκλησία, εθνικιστές, δεξιά, και τυχοδιώκτες της «αριστεράς». Τρέχουν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά κέρδη από την συμμετοχή τους σε ένα εθνικιστικό συλλαλητήριο που μετατοπίζει το συλλογικό βλέμμα από την οικονομική κρίση και τις αντιλαϊκές πολιτικές, στον επερχόμενο «εθνικό κίνδυνο». Μαζί με όλους αυτούς και ένας κόσμος χωρίς πολιτική πυξίδα που ελπίζει ότι αυτή τη φορά θα μπορέσει, σε αντίθεση με την ψήφιση των μνημονίων, να καθορίσει με τη μαζική του παρουσία τις εξελίξεις, να παίξει τέλος πάντων κάποιο ρόλο εκτός από αυτόν του κομπάρσου.

Σε αυτή την ελεεινή εκμετάλλευση ενός ηττημένου κόσμου η οποία στοχεύει στο πατριωτικό του θυμικό, κάποιοι επιλέγουν να συμμετάσχουν σε αυτή την μετατόπιση του προβλήματος οργανώνοντας ανεύθυνες, τυχοδιωκτικές και επικίνδυνες αντί-συγκεντρώσεις που το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν νερό στον ίδιο μύλο του αποπροσανατολισμού.

(more…)

GMR, 5 Φεβ. 2018

Το συλλαλητήριο της Κυριακής 4 Φεβ. 2018 για το Μακεδονικό ζήτημα, πέτυχε όσο αφορά την προσέλευση του κόσμου.

Μια προσέλευση εντυπωσιακή, αν σκεφτεί κανείς την πολιτικάντικη εκμετάλλευση που υπέστη το πατριωτικό θυμικό, από βέρους μνημονιακούς και συνοδοιπόρους της εσχάτης μνημονιακής προδοσίας, στο αντίστοιχο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης (βλέπετε εδώ) .

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε, παρά το εξαιρετικά στενού περιεχομένου Κάλεσμα, γιατί στηρίχτηκε διαισθητικά, πάνω στο όραμα της ΜΗ απώλειας της Μακεδονίας, δηλαδή πάνω στο όραμα, μιας Πατρίδας, αδιαίρετης (βλέπετε σχέδια παγκοσμιοποίησης), ανεξάρτητης (από παρεμβάσεις κάθε “κου” Νίμιτς) και δημοκρατικής (“φωνή λαού οργή θεού”), μιας Πατρίδας-Βαριάς Ιστορικής Κληρονομιάς.

Η αγωνιστική διάθεση ήταν υψηλή και μάλιστα σε αρκετούς η διάθεση αυτή δεν περιοριζόταν μόνο στο σοβαρότατο ούτως ή άλλως ζήτημα της κατ’εντολή του ΝΑΤΟ παράδοσης του ονόματος και υποθήκευσης της οντότητας της Μακεδονίας, αλλά επεκτεινόταν ενσυνείδητα και στην Μνημονιακή Κατοχή, μέσω της Τραπεζοκρατίας, της Χρεοκρατίας και της εκχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας.

Πόσοι ήσαν αυτοί, οι αρκετοί, θα μας είναι ένα ερωτηματικό, σίγουρα δεν ήσαν όλοι και μακάρι να ήσαν οι περισσότεροι.

Δεν δόθηκε η απαιτούμενη λαβή και ευκαιρία για μια τέτοια εκτίμηση, όχι τόσο από το μέγεθος της συγκέντρωσης, η οποία όπως επισημάναμε είχε αρκετές ιδιοτελείς διοργανωτικές σκοπιμότητες που απέτρεψαν ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή (αν υπήρχαν οι καλύτερες σκοπιμότητες…), όσο από την χαλαρή διασύνδεση Μακεδονικού-υφισταμένης κυβερνητικής μνημονιακής ενδοτικότητας/δοσιλογισμού (και δικονομικά καταγγελλόμενου επί εννέα συνεχή χρόνια) από το σύνολο γενικά των ομιλητών.

ΟΜΩΣ:

Ο Μίκης Θεοδωράκης είπε, όσα ήταν δυνατόν να ειπωθούν σε ΑΥΤΟ ΤΟ συγκεκριμένο ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ, ένα ακροατήριο που ένα τμήμα του (το μισό, μεγαλύτερο, μικρότερο;) ΠΟΛΛΑ πράγματα το ενοχλούν και για ΜΕΡΙΚΑ ΜΟΝΟ (το ΚΑΛΕΣΑΝ ορισμένοι κάργα μνημονιακοί να) φωνάζει.

Εν τέλει ΟΜΩΣ, ο Μίκης έβαλε και το ακροατήριο και το Κατοχικό Κοινοβούλιο, ΜΠΡΟΣΤΑ σε ένα τεράστιο πρόβλημα.

Δηλαδή ενώ, για ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ κλπ, έως ακόμα και ΚΚΕ-ΛΑ.Ε., τα Σκόπια μπορούν να ονομασθούν άνω/ κάτω/ νέα/ βαρδάρικη Μακεδονία (ΚΑΤ’ ΕΝΤΟΛΗΝ του ΝΑΤΟ τούτη τη στιγμή), άντε τώρα (μετά την ομιλία του Μίκη) το μισό η και ολόκληρο το ακροατήριο, ακόμα και αν ήσαν χθες ψηφοφόροι των παραπάνω, να αποδεχθούν ονομασία με Μακεδονία μέσα!!!

Εν τω μεταξύ, ο Μίκης, αντιλαμβανόμενος την ένθεν και ένθεν εκμετάλλευση και πατριωτικού και λαϊκού-ταξικού θυμικού, έχει ήδη κερδίσει τουλάχιστον το μισό ακροατήριο συτής της συγκέντρωσης με την “μαλακή” , όχι όμως και αποσιωπητική ως προς τα μνημόνια και σύντομα δηκτική ως προς τον αντιλαϊκό ρόλου του πολιτικού κατεστημένου, ομιλία του.

Ακόμα έχει έντεχνα αλλά από καρδιάς κερδίσει όσους και εκτός συλλαλητηρίου έχουν αηδιάσει από τον Αντιπροσωπευτικό Κοινοβουλευτισμό (=45% αποχή) και παράλληλα, έχει βάλει τα δυο πόδια όλων των Κατοχικο-κοινοβουλευτικών Κομμάτων σε ένα παπούτσι σχετικά με την πρόταση ΝΑΤΟ για τα Σκόπια.

Παράλληλα έχει εγγραφεί σοβαρή αντιστασιακή στον πολιτικαντισμό, υποθήκη.

Υπενθυμίζουμε πως αυτή η πρόταση θα περνούσε αβλεπί με μια δήθεν αντιπαράθεση μεταξύ των μνημονιακών κομμάτων, πλέον την δεδηλωμένη συμφωνία της ΛΑ.Ε. αποκλειστικά για το όνομα (όνομα που θα είναι και παντοτινός αλυτρωτικός φορέας, σύντροφοι της ΛΑ.Ε.), πλέον ένα ΚΚΕ (που δεν θέλει και δεν μπορεί να “σταυρώσει” ταξική πάλη ούτε σε έναν εργασιακό χώρο) να θέλει πρώτα να γκρεμίσει το ΝΑΤΟ αλλιώς δεν το απασχολεί το όνομα και τον αλυτρωτισμό που θα χαρίσουμε στα Σκόπια.

Υπάρχουν βέβαια κάποια εξαιρετικά σωστά και ελπιδοφόρα, αλλά “μεμονωμένα βιολιά” του Μαρξιστικού Συλλόγου Γ. Κορδάτος (γιατί όχι και όλος ο Σύλλογος;) που γράφουν πικρές αλήθειες (εδώ και εδώ) , καθώς και ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος της ΛΑ.Ε. (εδώ), που “αλλοίμονο στην αποκοτιά του” να πάει κόντρα στο κόμμα του.

Στην τελική, συναγωνιστές, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή (εδώ).

του Αλέκου Αλαβάνου, 4-2-2018

Ένα φιλόδοξο εγχείρημα για μια ευρεία συνάντηση δυνάμεων της εργασίας, της διανόησης και της επιστήμης, ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές κατηγορίες και με διαφορετικές πολιτικές προελεύσεις, αλλά με κοινό στόχο την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση της Ελλάδας, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι εμπνευστές του σχεδίου αυτού, με μια δόση ρομαντισμού, το παρουσιάζουν ως μια νέα «Φιλική Εταιρεία», με ένα συγκροτημένο πρόγραμμα για την επίλυση άμεσων κοινωνικών προβλημάτων και παράλληλα τη δημιουργία των βάσεων για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για την Ελλάδα, το οποίο απέτυχαν να δημιουργήσουν οι δανειστές.

Αισιοδοξία και ήθος

Αυτή είναι η ιδέα που έχει τεθεί στο τραπέζι και μορφοποιείται αυτή την περίοδο, όπως αποκαλύπτει ο Αλ. Αλαβάνος, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται για νέο πολιτικό φορέα, αλλά για μια «ένωση ανθρώπων», τονίζοντας μάλιστα ότι το εν λόγω εγχείρημα «δεν έχει καμία σχέση με κομματικά παζάρια, με αρχηγικούς ανταγωνισμούς, με ζητωκραυγές ή γιουχαΐσματα». «Η διεργασία έχει ξεκινήσει. Έχει δημιουργήσει έναν μεγάλο πλούτο ιδεών και συμβολών. Έχει αισιοδοξία. Και έχει ήθος» δηλώνει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στο «Βήμα».

«Η ιδέα αυτή δεν γεννήθηκε σε κάποιο κομματικό γραφείο. Ήρθε από κύκλους ανήσυχων και δημιουργικών επιστημόνων. Με αυτή την έννοια, κι εγώ και άλλοι, είμαστε περισσότερο παραλήπτες της πρότασης παρά πρώτοι αποστολείς» εξηγεί, σημειώνοντας μάλιστα ότι κάποιος από αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία «χρησιμοποίησε μια ρομαντική κάπως, αλλά όχι άστοχη, έκφραση, μιλώντας για “μια νέα Φιλική Εταιρεία” δύο ακριβώς αιώνες μετά – με την έννοια της ένωσης ανθρώπων από διάφορες κοινωνικές κατηγορίες, σε έναν κοινό στόχο, που είναι η αναγέννηση και η ανασυγκρότηση της Ελλάδας». Μάλιστα προτρέπει: «Ας θυμηθούμε, επειδή πολλοί στον τόπο μας μέσα από πικρές εμπειρίες και απανωτές διαψεύσεις έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στον λαό μας, αυτό που έγραφε ο Ξάνθος στα απομνημονεύματά του: “διά να ενεργήσωσιν οι Έλληνες μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων”». (more…)

του Γεωργ. Κασιμάτη , 4-2-2018

Πυρά κατά της κυβέρνησης για τους χειρισμούς της στο Σκοπιανό εξαπέλυσε ο Συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης, ο οποίος ήταν εκ των κεντρικών ομιλητών του τεράστιου συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα.

«Σήμερα όλη η Ελλάδα είναι εδώ. Ακόμη και αυτοί που είναι δεμένοι ”χειροπόδαρα” συμφωνούν. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται το άρθρο 120. Αυτό είναι η αντίσταση κατά του Όχι. Όλα αυτά γίνονται όταν έχουμε κυβερνήσεις που από το 2010 λένε όλο ”ναι” στη δουλεία. Σήμερα ο ελληνικός λαός παίρνει την κυριαρχία στα χέρια του», δήλωσε ο κ. Κασιμάτης και επεσήμανε:

«Η Ελλάδα εδώ είναι ολόκληρη και λέει ”όχι” στη δουλεία από το 2010. Όχι σε καμιά παραχώρηση ελληνικής σπιθαμής γης στους ξένους. Όλη η Ελλάδα ξεπουλιέται σήμερα».

Μεταξύ άλλων, είπε: «Τότε και η Τουρκία θα έπρεπε να λέγεται Ιωνία και η Σικελία μεγάλη Ελλάδα».

Και υπογράμμισε: «Ας μου φέρει ένας διεθνολόγος ένα όνομα να μην έχει καμία σχέση με την Ιστορία του λαού του. Σήμερα είναι τυφλοί οι Ευρωπαίοι».

Ο Συνταγματολόγος σχολίασε ακόμη: «Η μεικτή ονομασία που μαγειρεύουν, καταργούν την Μακεδονία την παλιά, καταργούν την ταυτότητα της Ελλάδας. Όχι χρησιμοποίηση της λέξης Μακεδονία σε καμία περίπτωση».

«Ποιος δε βλέπει την επεκτατική βουλιμία των μεγάλων δυνάμεων που θέλουν την συρρίκνωση της Ελλάδος (…) Πρέπει να πούμε στον Κύριο Κοτζιά: «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»

Πηγή : newpost.gr

Σχόλιο G-M-R:     Μίκης -Γ. Κασιμάτης διέσωσαν τους βαθύτερους λαϊκούς-πατριωτικούς καημούς.    Οι εθνικιστικές και οι πολιτικάντικες μνημονιακές παρουσίες, οι αριστεροκοινοβουλευτικές αφ’υψηλού αδιαφορίες και το κατά πάντων (επομένως όχι ταξικό) σεχταριστικό ακροαριστερό μίσος, προστάτευσαν ΚΑΙ ΕΘΕΣΑΝ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ για πολλοστή φορά, τους κοινοβουλευτικούς και κυβερνητικούς θώκους (την ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ-ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ) των ενόχων, των συνενόχων και των “παρατηρητών” της εσχάτης προδοσίας των μνημονίων, του Μακεδονικού, των Ιμίων, του Χρηματιστηρίου, της ένταξης στην Ευρωζώνη, της υποταγής στο ΝΑΤΟ, του Κυπριακού.

του Μίκη Θεοδωράκη, 4-2-2018

Υπό τους ήχους του «Θα σημάνουν οι καμπάνες», ο Μίκης Θεοδωράκης ανέβηκε στην εξέδρα που είχε στηθεί στο Σύνταγμα και αποθεώθηκε από τους εκατοντάδες χιλιάδες που έδωσαν το παρών στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό.

Χαμογελώντας, σιγοτραγουδώντας τους στίχους του τραγουδιού που έχει συνθέσει και ακουγόταν από τα μεγάφωνα, ξεκίνησε την ιστορική ομιλία του, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, κάνοντας αναφορά σε εκείνους που επιτέθηκαν στο σπίτι του, το μεσημέρι του Σαββάτου, πετώντας μπογιές και γράφοντας σύνθημα, επειδή θα έδινε το παρών στο συλλαλητήριο.

Τόνισε ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να υποχωρήσει από την απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών του 1992, γιατί τότε θα είναι σαν να ανοίγει διάπλατα τα σύνορά της, ζήτησε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων σε περίπτωση που αυτή περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» και χαρακτήρισε «κουτοπονηριές» τις παραχωρήσεις της ΠΓΔΜ.

(more…)

Του Ιωάν. Μάζη, 30-1-2018

Ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης αναλύει όλες τις πτυχές του θέματος

Ας εξετάσομε πρωτίστως κάποιες επιχειρηματολογικές αφηγήσεις του δημοσίου διαλόγου σχετικά με το «συνετόν» του συμβιβασμού των Αθηνών εις μίαν ονομασία σύνθετη εμπεριέχουσα τον όρον «Μακεδονία». Η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων είναι πρωτίστως και ουσιαστικώς κρίσιμη, για τους εξής λόγους:

1) Ο όρος «Μακεδονία» per se αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα του σκοπιανού δήθεν αλυτρωτισμού. Εξ αυτού και μόνον θα χαλκευθεί η νομιμοποίησις της ανυπάρκτου εθνικώς «μακεδονικής ταυτότητος», ανυπάρκτου γλωσσολογικώς «μακεδονικής γλώσσης» και φυσικά της ανυπάρκτου νομοκανονολογικώς «ορθοδόξου μακεδονικής εκκλησίας».

2) Τα ζητήματα της απαλοιφής από το Σύνταγμα των Σκοπίων των δήθεν «αλυτρωτικών» επιταγών του, δια της απαλοιφής των αντιστοίχων άρθρων, δεν αποτελούν, κατά κανένα τρόπο, εξασφάλιση για την ελληνική πλευρά. Ασφαλώς ένα κράτος έχει το απόλυτον δικαίωμα να δημιουργεί, αλλά και να αναθεωρεί τον συνταγματικό του χάρτη κατά: i) τα εθνικά του συμφέροντα, ii) τα ιδεολογικά του ζητούμενα και iii) τα πολιτικά και iv) τα γεωστρατηγικά του προτάγματα, όπως αυτό τα αξιολογεί. Εάν, συνεπώς, το σκοπιανό πολυεθνοτικό (αλβανο-σλαβο-ρομανικό) μόρφωμα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με σύνθετη ονομασία εμπεριέχουσα τον όρο «Μακεδονία» δεν θα έχει κανένα λόγο να μην τροποποιήσει εκ νέου το Σύνταγμά του προς την προϋπάρξασα δήθεν «αλυτρωτική» κατεύθυνση. Είναι λοιπόν φενάκη η διατυμπανιζομένη, από τους υποστηρικτές της υπάρξεως του όρου «μακεδονία» στην «λύση» του ονοματολογικού, «διασφάλιση του αποκλεισμού των αλυτρωτικών διατάξεων από το νέο Σύνταγμα των Σκοπίων».

(more…)