του Σπύρου Λαβδιώτη, 12-2-2018

Μια Σύντομη Επεξήγηση (*)

Επειδή ορισμένα θέματα είναι πολύ σημαντικά και πρέπει να εκλείψει πάσα αμφιβολία, ακολουθεί μια σύντομη επεξήγηση, πώς ως κεραυνός εν αιθρία κατέρρευσε το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και μαζί η οικονομία. Η τεράστια τραπεζική φούσκα που δημιουργήθηκε στα go-go years της ανέμελης δεκαετίας της πιστωτικής επέκτασης 1998- 2008, και η οποία έσκασε στα κεφάλια των ελλήνων φορολογουμένων δημιουργήθηκε από πιστώσεις των ιδίων των τραπεζών με βάση όχι τις καταθέσεις των πελατών, αλλά τον ζεστό αέρα. Αυτά γράφτηκαν στην Εποχή του Ατομικισμού,¹ πριν 5 χρόνια, αλλά – ο έλληνας ατυχώς είναι δύσπιστος και συνήθως δεν διαβάζει τι γράφει ο άλλος, κυρίως, λόγω τρομερών πολιτικών προκαταλήψεων – έτσι χρειάζεται μια πιο αξιόπιστη πηγή : «Στη σύγχρονη οικονομία, το περισσότερο χρήμα παίρνει τη μορφή των τραπεζικών καταθέσεων. Εντούτοις, πώς αυτές οι τραπεζικές καταθέσεις δημιουργούνται είναι συχνά εσφαλμένα αντιληπτό: ο πρωταρχικός τρόπος [δημιουργίας] είναι δια μέσου των εμπορικών τραπεζών με τη χορήγηση δανείων. Οποτεδήποτε μια τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο, αυτή ταυτόχρονα δημιουργεί μια αντίστοιχη ισόποση κατάθεση στον τραπεζικό λογαριασμό του δανειολήπτη, και μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται νέο χρήμα». (Bank of England , Money Creation in the Modern Economy, McLeay, M., Radia, A., & Thomas R., members of the Bank’s Monetary Analysis Directorate, Quarterly Bulletin, First Quarter 2014).

Επιπρόσθετα, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με καθαρά κεφάλαια (μετοχικό κεφάλαιο γύρω στα € 30 δις) ήταν υπερβολικά εκτεθειμένο σε ριψοκίνδυνα δάνεια και επενδύσεις (των οποίων τα ‘κεφάλαια’ δημιουργούνται πάλι από δάνεια από αέρα κοπανιστό στους ίδιους λογαριασμούς τους). Το ποσό των πιστώσεων ανήρχετο άνω των € 500 δις το 2009. Γι αυτό τον λόγο, με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του προηγούμενου έτους, χάσανε «τα αυγά και τα πασχάλια». Και χωρίς καμία ηθική συστολή και περισσή ανευθυνότητα, (είναι ο ηθικός κίνδυνος, Moral Hazard) και με την αναίσχυντη σύμπραξη των ελλήνων πολιτικών μεταβίβασαν άνω των € 240 δις στους λογαριασμούς του δημοσίου για να πληρώνουμε εμείς τις ζημιές τους με φόρους και κατασχέσεις. Επειδή, αυτά μπορεί να μην είναι πιστευτά παραθέτω : «Το συνολικό ενεργητικό των πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούσαν στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2009, ανέρχονταν στα 489 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 6% σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2008. Η ποσοστιαία συμμετοχή των πιστωτικών ιδρυμάτων στο συνολικό ενεργητικό του χρηματοπιστωτικού συστήματος ( 563,3 δισ. ευρώ) ανήλθε στο 86.8%». Τώρα θα μου πείτε τι έγινε το υπόλοιπο 13.2%; Απάντηση, οι ελληνικές τράπεζες είχαν δραστηριοποιηθεί σε 16 χώρες, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, μέσω θυγατρικών τραπεζών και υποκαταστημάτων με ένα δίκτυο 3.400 καταστημάτων! ( Το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα το 2009, πρώτη έκδοση, Ιούνιος 2010, Ελληνική Ένωση Τραπεζών). Κι αυτή την απληστία και πρωτοφανή κερδοσκοπία των τραπεζών για τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους, την πληρώνει σήμερα αποκλειστικά Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ με ΑΚΡΙΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ και ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ!!!

Επί της σχετικής, ως θέμα, αρθρογραφίας

Α) Ο κ. Ιγγλέσης ισχυρίζεται (εδώ) ότι οι εγγυήσεις που χορήγησε το Δημόσιο προς τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα «δεν είναι δάνεια-χρήμα». Ως εκ τούτου, «δεν προκάλεσαν την εκταμίευση κανενός ποσού και κανένα ποσό δεν προστέθηκε στο χρέος της χώρας».

Ο ισχυρισμός αυτός είναι ανυπόστατος και πλήρως αναληθής και, αντιβαίνει τις διατάξεις του Νόμου 3723/ της 9^ης Δεκεμβρίου 2008: «Ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης». Ο Νόμος 3723, ρητά αναφέρει (άρθ. 2) ότι : «Παρέχεται η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, μέχρι του συνολικού ποσού των 15 δις ευρώ, προς τα πιστωτικά ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος… για δάνεια που θα συναφθούν μέχρι 31.12.2009 με ή χωρίς έκδοση τίτλων και θα έχουν διάρκεια από τρεις μήνες έως τρία έτη».

Το αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι εγγυήσεις του δημοσίου είναι ζεστό χρήμα υπό μορφή δανείων το τεκμηριώνει εξάλλου το Ελεγκτικό Συνέδριο στις σχετικές Εκθέσεις του, ‘‘Επί του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους’’. Επίσης το τεκμηριώνουν οι Κρατικοί Προϋπολογισμοί, ενδεικτικά, όπως ο προϋπολογισμός του 2010, ο οποίος ρητά αναφέρει: «Κατά το τρέχον έτος, μέχρι 31/10/2009, πραγματοποιήθηκαν 3 ειδικές εκδόσεις ομολόγων κυμαινόμενου επιτοκίου συνολικού ύψους 5,3 δισ. ευρώ. Οι εκδόσεις αφορούσαν την ανάληψη προνομιούχων μετοχών πιστωτικών ιδρυμάτων εκ μέρους του Δημοσίου, στο πλαίσιο του ν.3723/2008 για την ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας, καθώς και για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του ΤΕΜΠΜΕ ΑΕ.² (Προϋπολογισμός 2010, Εισηγητική Έκθεση, σελ 110).

Β) Στο άρθρο ο κ. Ιγγλέσης ισχυρίζεται ότι κανένα ποσό των εγγυήσεων «δεν προστέθηκε στο χρέος της χώρας». Την απάντηση τη δίνει ευθαρσώς ο κρατικός προϋπολογισμός του 2009 : «Η Κυβέρνηση στο πλαίσιο της συμφωνίας των κρατών μελών της ευρωζώνης, προχώρησε στην κατάθεση σχεδίου νόμου [ν.3723/2008] για την ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η επιβάρυνση του ύψους του δημοσίου χρέους από την εφαρμογή των διατάξεων αυτού του νομοσχεδίου μετά την ψήφισή του από τη Βουλή, εκτιμάται ότι θα είναι ιδιαίτερα μικρή (φθάνοντας κατ’ ανώτατο όριο τα 5 δισ. Ευρώ και επιμεριζόμενη στα έτη 2008 και 2009)…» ( Εισηγητική Έκθεση, σελ. 130).

Γ) Το γιατί τα δάνεια του δημοσίου που δόθηκαν στις ελληνικές τράπεζες με τον ευφημισμό «εγγυήσεις», δεν εμφανίζονται στα επίσημα δελτία του δημοσίου χρέους το επεξηγεί η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου: « οι εγγυήσεις του Δημοσίου για δάνεια που χορηγήθηκαν για τη χρηματική ενίσχυση των τραπεζών [24.14 δις ευρώ], για τις οποίες δεν υπήρχε καθόλου πρόβλεψη στον Προϋπολογισμό», ετέθησαν εκτός προϋπολογισμού στους «Λογαριασμούς Τάξεως» και δεν επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος (Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους για το Οικονομικό Έτος 2009, σελ. 15 & 50). Την επιβεβαίωση θα τη δώσει ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε Έκθεσή του (Νοέμβριος 2011), επί της γνωμοδότησης του Ελεγκτικού Συνεδρίου με τίτλο, Ε Κ Θ Ε Σ Η Του Υπουργού Οικονομικών (άρθρο 76 παρ. 2 του Ν.2362/95), επί της Εκθέσεως του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον Απολογισμό των Εσόδων και Εξόδων του Κράτους οικονομικού έτους 2010 και τον Ισολογισμό της 31ης Δεκεμβρίου 2010, αναφέρεται ότι:

«Επί των χορηγήσεων ειδικών τίτλων σε Τραπεζικά ιδρύματα βάσει του ν.3723/2008. Οι ειδικοί τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου που εκδόθηκαν βάσει των διατάξεων του άρθρου 3 του ν.3723/2008 (σελ. 58 & 59 της Έκθεσης), δεν καταγράφονται στο ύψος του δημοσίου χρέους, διότι σύμφωνα με έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και βάσει των υπουργικών αποφάσεων με τις οποίες ορίζονται οι όροι έκδοσης, δεν καταβάλλεται από το πιστωτικό ίδρυμα στο Ελληνικό Δημόσιο η ονομαστική αξία των εκδιδόμενων τίτλων, ούτε στη λήξη τους το Ελληνικό Δημόσιο καταβάλει στο πιστωτικό ίδρυμα την ονομαστική αξία των τίτλων». (**)

Μ’ άλλα λόγια κάνουν «τσουλήθρα» στο μέλλον, τα χρεολύσια και τους τόκους των ειδικών τίτλων δανείων που συσσωρεύονται από λήξη σε λήξη το ένα πάνω στο άλλο εις το διηνεκές… και φθάσαμε σήμερα στα € 552 δις και με την άνοδο των επιτοκίων δεν θα υπάρχει τού χρόνου……

(*) από ανάρτηση στο facebook, 1^η Δεκεμβρίου 2017

(**) Όσον αφορά την ενίσχυση της ρευστότητας της Ελληνικής Οικονομίας μέσω των δανείων του ελληνικού δημοσίου που έλαβαν οι τράπεζες υπό μορφή εγγυήσεων, «τα κεφάλαια» αυτά, δυστυχώς, δεν διατέθηκαν για τη χορήγηση πιστώσεων, ούτε προς τις μικρομεσαίες, ούτε στις ζωτικής σημασίας επιχειρήσεις, ούτε για τη χορήγηση στεγαστικών δανείων, αλλά πήγαν κατ’ ευθείαν να καλύψουν τις κολοσσιαίες ζημιές τους. Το θλιβερό αυτό γεγονός καταδεικνύεται στο Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας της Τραπέζης της Ελλάδος στους Πίνακες της περιόδου 2008-2016, με τίτλο ‘Χρηματοδότηση του Εγχώριου Ιδιωτικού Τομέα από τα Εγχώρια Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα’. Και η αλήθεια είναι πικρή. Τα δάνεια των τραπεζών, αντί να αυξηθούν, συρρικνώθηκαν από το επίπεδο των € 250 δις το 2008 -αφετηρία της χρηματοπιστωτικής κρίσης – στα € 195 δις, τέλη 2016, κατρακύλα € 55 δις!

Επεξηγήσεις παραπομπών

του Σπ. Λαβδιώτη,   8 Φεβρουαρίου 2018

Μάαστριχτ και τα Παρεπόμενα¹

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Σας εύχομαι εγκάρδια μια καλύτερη χρονιά. Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Κοινωνία, για την τιμή που μου έκανε να παρουσιάσω το βιβλίο του Μανώλη Βολουδάκη, Η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το έργο του συγγραφέως είναι σημαντικό, γιατί θα βοηθήσει τον αναγνώστη στην κατανόηση της δυσμενούς επίδρασης που είχε η Συνθήκη στην οικονομική και την κοινωνική ζωή που βιώνει ο τόπος, με τελικό προορισμό την σημερινή ελεγχόμενη χρεοκοπία.

Η Ελλάδα βιώνει σήμερα τη μεγαλύτερη οικονομική συντριβή και κοινωνική εξαθλίωση από τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το μέλλον της χώρας που εγκυμονεί η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σταυρό του μαρτυρίου που ονομάζεται ευρώ, διαγράφεται ζοφερό. Γιατί το κοστούμι που της φόρεσαν δεν της ταίριαξε καθόλου. Η παράτυπη² ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση το 2001 και η πρόσδεση μιας υπέρ-δανεισμένης οικονομίας με τα δίδυμα ελλείμματα του δημοσίου χρέους και του διεθνούς ισοζυγίου πληρωμών με την Γερμανία και τους επιπόλαιους τραπεζίτες της, συνιστούσε μια κοινωνική συμφορά που αναμένονταν να συμβεί.³

Ωστόσο, για να κατανοήσουμε ότι η συμφορά ήταν αναμενόμενο να συμβεί θα πρέπει να ανατρέξουμε στις ρίζες του κακού που εντοπίζονται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Συνθήκη υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1992 στην Ολλανδική πόλη Μάαστριχτ ⁴ και η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) μετονομάζεται σε Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ανοίγοντας τον δρόμο για τη θεμελίωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ. Αυτό είναι το θέμα της διεξοδικής διαπραγμάτευσης του βιβλίου του Μανώλη Βολουδάκη. Το βιβλίο προλογίζει με εγκωμιαστικά λόγια ο καθηγητής Κώστας Πολυχρονίου του Πανεπιστημίου Σινσινάτι των ΗΠΑ. Το σύγγραμμα επικεντρώνεται στο θεσμικό και νομικό πλαίσιο, στις διατάξεις της Συνθήκης, οι οποίες είναι συχνά ασαφείς, εμπλεκόμενες με πολλαπλές τροποποιήσεις μέσα σ’ ένα δαιδαλώδες νομικό πλαίσιο που απαιτεί χρόνο για να το διασαφηνίσεις.

(more…)

του Πέτρου Μηλιαράκη, 10-2-2018

Προσφάτως ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ.Έντι Ράμα μέσω «ηχηρής» τηλεοπτικής παρουσίας προσπάθησε να επαναφέρει το λεγόμενο «Τσάμικο ζήτημα» ισχυριζόμενος ότι «υφίσταται διαδικασία συζήτησης», με τη διευκρίνιση ότι η αλβανική πλευρά «επιμένει στο δικαίωμα της ανάμνησης». Χαρακτήρισε δε ως δίκαιο το αίτημα των Τσάμηδων για την «τοποθέτηση» ενός μνημείου στην Ήπειρο. Βεβαίως διευκρίνισε ότι το ζήτημα αυτό δεν αφορά αλυτρωτισμούς, αλλά μια «τιμητική» δημιουργία «μνημείου».

Ο κ.Έντι Ράμα, μάλλον πρέπει να αντιληφθεί εγκαίρως ότι η διπλωματία δεν αφορά κατ’ αναλογία «ηχηρές» παραστάσεις όπως εκείνες που έλαβαν χώρα στο Αλβανικό Κοινοβούλιο και στην Εξεταστική Επιτροπή, οπότε, όταν κλήθηκε να καταθέσει για «κατάχρηση κονδυλίων» στο Δήμο Τιράνων, εμφανίσθηκε διαμαρτυρόμενος με «έντονο τρόπο», με συνέπεια να κλείσει η Επιτροπή και να αθωωθεί. Η διπλωματία δεν είναι δεκτική τέτοιων παραστάσεων-προκλήσεων. Επίσης θα πρέπει να αντιληφθεί ότι προφανώς το ζήτημα ανέγερσης και δημιουργίας μνημείου για να ενθυμούμαστε (ή για να θυμάται η αλβανική πλευρά), τους Τσάμηδες, προφανώς δεν επιτυγχάνεται υπερασπιζόμενος ναζί και εγκληματίες πολέμου. Ειδικότερα δια βραχέων:

• μικρή αναφορά στην ιστορία:

Οι Τσάμηδες, ήταν κάτοικοι της περιοχής της Θεσπρωτίας. Ενσωματώθηκαν δε στην επικράτεια της Ελλάδας το 1913. Αφορούν δε αλβανόφωνους μουσουλμάνους και διέπονται με έντονο «αλυτρωτισμό». Υπ’ όψιν δε ότι οι Τσάμηδες έχουν ιδιαίτερη δική τους πολιτιστική ταυτότητα, ενώ η γλώσσα τους είναι η τόσκικη διάλεκτος.

(more…)

Σχόλιο G-M-R: Για τις δεκάδες μηνύσεις εσχάτης προδοσίας, καμμία κουβέντα από τα αριστερά στηρίγματα του Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού. ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ.

newsbomb_gr,   12-2-2018

«Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να παίξει σε παιχνίδια αποπροσανατολισμού, πολύ περισσότερο να δώσει άλλοθι σε αντιλαϊκές πολιτικές, όπως προσπαθεί να κάνει ο κ. Τσίπρας», υπογραμμίζει τη Δευτέρα (12/02) το ΚΚΕ, σχολιάζοντας την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την πρότασή για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, αναφορικά με την υπόθεση Novartis.

Στο σχόλιό του, ο , υπογραμμίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται «όπως έκαναν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, λέγοντας ότι η αιτία της κρίσης, των μνημονίων και των λαϊκών προβλημάτων είναι απλά και μόνο η διαφθορά και κάποιοι διεφθαρμένοι πολιτικοί και όχι ένα σύστημα, μια συνολική οικονομική και κοινωνική πολιτική, που έχουν στο DNA τους το κυνήγι του κέρδους, όλα αυτά δηλαδή τα οποία υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ με πολύ μεγάλη συνέπεια».

Και καταλήγει το ΚΚΕ: «Είναι καθαρό ότι το ΚΚΕ θα ψηφίσει στη Βουλή τη σύσταση Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης για την υπόθεση Novartis και θα συμβάλλει – όσο περνάει απ’ το χέρι του – για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποδοθούν οι ευθύνες, όπου υπάρχουν».

Πηγή : newsbomb.gr

της Δρ Κέρης Π. Μαυρομμάτη(*), 11-2-2018

Η αναγνώριση ή η άρνηση αναγνώρισης ενός νέου κράτους είναι κυρίαρχο δικαίωμα και όχι υποχρέωση κάθε κυρίαρχου κράτους μέλους της διεθνούς κοινότητας, κατά το γενικό διεθνές εθιμικό δίκαιο.

Όλα τα κυρίαρχα κράτη-μέλη της διεθνούς κοινωνίας έχουν πλήρη ελευθερία και εσωτερική αρμοδιότητα να αποφασίσουν ελεύθερα μετά από προσεκτική εκτίμηση-στάθμιση των εθνικών συμφερόντων τους τη χρονική στιγμή, κατά την οποία θα παρέχουν ή θαρνηθούν την αναγνώριση σ ένα νεοπαγές κράτος, όταν δηλαδή εκτιμήσουν ότι τους συμφέρει ή δεν τους συμφέρει η ίδρυση και ή ύπαρξη αυτού του νέου κράτους για την εξυπηρέτηση των ιδικών τους εθνικών συμφερόντων.

Έτσι η Ισπανία στο πλαίσιο της κρατικής διακριτικής ευχέρειας της αναγνώρισε μετά από πενήντα χρόνια τις αποχωρισθείσες από αυτήν αποικίες της στην Αμερική. Βλ. Κ.Ευσταθιάδη, Διεθνές Δίκαιο,σ.383 επ

Όμως η άσκηση αυτού του κρατικού δικαιώματος και της αρμοδιότητας αναγνώρισης ενός τρίτου παλαιού κράτους για κάθε νέο κράτος, απαιτείται κατά το διεθνές δίκαιο, να είναι νόμιμη. Δηλαδή η αναγνώριση είναι νόμιμη εάν αυτό τονεοπαγές κράτος συγκεντρώνει τις τρείς απαραίτητες, κατά το διεθνές δίκαιο, προυποθέσεις νόμιμης σύστασης ενός κράτους, δηλαδή εάν αυτό έχει(ι) αυθυπόστατη κυρίαρχη εξουσία σε (ιι) ορισμένο έδαφικό χώρο και σε (ιιι)ορισμένο λαό. Εάν το τρίτο παλαιό κράτος κρίνει υποκειμενικά,( διότι δεν υφίσταται διεθνές όργανο να κρίνει την αντικειμενική συγκέντρωση των συστατικών στοιχείων νομίμου υπάρξεως ενός νέου κράτους), ότι το νέο κράτος συγκεντρώνει τις απαιτούμενες προυποθέσεις νομίμου υπάρξεως του ως κυρίαρχου κράτους, πάλι αυτό το τρίτο παλαιό κράτος δεν έχει υποχρέωση, κατά το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική, να το αναγνωρίσει. Επίσης το νέο κράτος δεν δικαιούται να απαιτήσει την αναγνώριση του από τάλλα παλαιά κράτη, διότι δεν υπάρχει κανόνας στο διεθνές δίκαιο, που να θεσπίζει τέτοιο δικαίωμα –απαίτηση για (προς) αναγνώριση έναντι τρίτου κράτους. Βλ.ό.π. Κ.Ευσταθιάδη σ.382

(more…)

του Αποστ. Αποστολόπουλου, 9-2-2018

Η κυβέρνηση με την υπόθεση Novartis επιχειρεί να ρίξει στη λήθη το συλλαλητήριο. Άλλωστε εξαρχής στελέχη της επέκριναν το ότι ο κόσμος δεν διαδήλωσε για τα οικονομικά αλλά για το Σκοπιανό. Γνωρίζοντας ότι με τον εθνομηδενισμό στην ψυχή τους δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο. Είστε εθνικιστές αντί να κοιτάτε την τσέπη σας, έλεγε στον κόσμο η κυβέρνηση της αριστεράς των Αρχών και των Αξιών.

Εννοείται ότι ο όγκος του συλλαλητηρίου είχε προεξοφληθεί είχε προεξοφληθεί πριν από την Κυριακή αλλά φαίνεται ότι αυτό που αντίκρισαν τα κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα τους προκάλεσε σοκ. Όσα ακολούθησαν, ύβρεις κατά του Μίκη κλπ, ήταν άχαρες αντιδράσεις ταραχής έως ότου ανακτηθεί κάποια ψυχραιμία. Την παράσταση έκλεψε ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς. Προκαταλαμβάνοντας τους πάντες δήλωσε με παράλογη αυτοπεποίθηση ότι αυτός θα συνεχίσει απτόητος τις διαπραγματεύσεις επειδή, λέει, αυτοί που πήγαν στο συλλαλητήριο ήταν λιγότεροι από αυτούς που δεν πήγαν και συνεπώς η πλειοψηφία είναι μαζί του. Άραγε για να δώσει στα Σκόπια το όνομα Μακεδονία; Ο κ. Κοτζιάς έχει ανθίσει χωρίς πρόβλημα προσαρμογής σε διαφορετικές συνθήκες, από το ΚΚΕ στον ΓΑΠ και ακολούθως στη γειτονιά του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που τον εξομοιώνει με το πολιτικό περιβάλλον της εποχής, όπου οι ιδεολογίες και οι σταθερές πεποιθήσεις είναι το φτηνό νόμισμα.

Σημασία έχει ότι εμφανίστηκε να σέρνει την κυβέρνηση σε μια άχαρη θέση, να μετράει «κουκιά», πόσοι πήγαν- πόσοι δεν πήγαν στο Σύνταγμα, προκαλώντας χαμόγελα επιείκειας αν όχι χλεύης από άσπονδους φίλους και αντιπάλους. Επειδή αυτοί που ήταν εκεί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα γιατί πήγαν, αντιλαμβάνονται το φόβο που προκάλεσε η παρουσία τους και δεν είχαν ανάγκη τον κάθε Τζανακόπουλο να τους αναλύσει τα αισθήματά τους για τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη. Η πρεμούρα να στρέψει την προσοχή σε πιο εύπεπτα θέματα όπως το (πραγματικό ή υποθετικό) σκάνδαλο της Νοβάρτις υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει με τη βόμβα που της έμεινε στα χέρια από τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.

(more…)

Του “Στάθη”, 8-2-2018

Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Μίκης έκανε μια εξωφρενική δήλωση. Που, ούτε ως χιούμορ μπορεί να γίνει αποδεκτή. Είπε ότι «και η Χρυσή Αυγή αγαπά την πατρίδα, αλλά με τρόπο… εριστικό». Όλοι μας, αριστεροί, δεξιοί, δημοκράτες διαφωνούμε. Η πατρίδα της Χρυσής Αυγής είναι ο ναζισμός και ο φόνος. Είναι η διαμελισμένη από τους Ναζί Μακεδονία. Η πατρίδα της Χρυσής Αυγής είναι ο θάνατος. Δεν είναι «παραπλανημένα παιδιά» οι Χρυσαυγίτες, ούτε είναι παραπλανημένοι (πλέον) όσοι τους ακολουθούν, είναι τα τέρατα που έρχονται από το Άουσβιτς και η Γη αηδιάζει…

***

Να πούμε λοιπόν ότι ο Μίκης έκανε λάθος. Να του κάνουμε κριτική. Γιατί όχι; ούτε το αλάθητο έχει ο Μίκης, ούτε ήταν λίγες οι φορές που υπέστη κριτική. Μάλιστα κατά καιρούς, ο γίγαντας αυτός τα έχει ακούσει από όλα τα κόμματα και τα ρεύματα της Αριστεράς, ενίοτε και με γλώσσα σκληρή, καθ’ ότι

συχνά οι αριστεροί μιλούν με ένταση, καθώς υπερασπίζονται την ιδεολογία τους και καθώς προσπαθούν να πείσουν. Βεβαίως ορισμένες φορές το παρακάνουμε και όταν μιλάμε δεν ακούμε κανέναν παρά μόνον ότι έχουμε μέσα στο κεφάλι μας. Κριτική λοιπόν στον Μίκη, ναι, ανθρωποφαγία προς τι; Τι το καλό φέρει αυτό το μένος εναντίον του Μίκη; αντικρούει μήπως την τυχόν εσφαλμένη στάση του ή αντιθέτως μας ανοίγει πάλι παλιές καταραμένες (αλλά και οικείες) ατραπούς προς τα τενάγη του Άδη;

Βρέθηκαν άνθρωποι να πουν ότι «ο Μίκης πέθανε». Βρέθηκαν άλλοι που με μικροπρέπεια έκαμαν την αμετροέπεια παντιέρα ρόσα της ωμοφαγίας. Οι πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας όλων μας βρικολάκιασαν με ανησυχητική ευκολία. Μάλιστα ορισμένοι σφυρηλάτησαν τα καρφιά για τον σταυρό του Μίκη Θεοδωράκη με λυρικούς λυγμούς, χρησιμοποίησαν ποιήματα και μουσικές, το ίδιο του το έργο, εναντίον του. Εναντίον του Μίκη των αιώνων που έρχονται!Ποιοι; εμείς οι ευεργετηθέντες!

(more…)

Του Κώστα Μαντατοφόρου, 8-2-2018

Όταν η αριστερά δεν στέκεται στο πλάϊ του λαού,

..όταν δεν ακούει την ανάσα του και την φωνή του,

..όταν δεν προασπίζεται το δίκιο και την μικρή του περιουσία,

..τότε μοιραία ο λαός θα ψάξει να βρεί στήριγμα και αποκούμπι αλλού.

Ας μη τρομοκρατούν λοιπόν και κατατάσσουν τον λαό οι ινστρούχτορες της αριστεράς στον φασισμό απλώς και μόνο γιατί ο λαός

διαμαρτύρεται και δεν συμφωνεί με την απερίγραπτη εφαρμοσμένη ιδεολογία της πλέμπας που κυβερνά,

..διότι είναι ο φασισμός της δικής τους ιδεοληψίας (αν πρόκειται απλώς και μόνο για ιδεοληψία και όχι για καθαρό προσωπικό και κομματικό συμφέρον) που τον σπρώχνει μακριά απ’ τον λεγόμενο “φυσικό του σύμμαχο” την αριστερά, σε ξένες αγκαλιές.

Τώρα, αν αυτό το πράγμα που κυβερνάει, καθώς και τα προπαγανδιστικά του παράκεντρα πρόκειται όντως για Αριστερά είναι για συζήτηση.

Με την στενή έννοια του όρου “αριστερά”, όχι δεν είναι. Είναι καθαρός νεοφιλελευθερισμός.

(more…)

Σχόλιο G-M-R: Όλα αυτά που λες συναγωνιστή Π.Λαφαζάνη πώς ξεχάστηκαν στο Σύνταγμα, τα κράτησαν ζωντανά οι Μίκης-Γ.Κασιμάτης , εξαφανίζοντας απο το σκηνικό, τους κάργα μνημονιακούς εκ των διοργανωτών και εκ των προστρεξάντων ενόχων εσχάτης προδοσίας (εδώ η σχετική εκτίμηση της G-M-R).

G-M-R, 7-2-2018

Το «γιατί» δεν πήγε στο συλλαλητήριο εξηγεί ο γραμματέας της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, δηλώνοντας παράλληλα το σεβασμό του σε όσους πήγαν.

«Κατ’ αρχήν θέλουμε αυτονοήτως να τονίσουμε ότι σεβόμαστε εκείνη την μερίδα των πολιτών που προσήλθαν στο Σύνταγμα, πολλοί από κάθε άκρη της πατρίδας μας, για να εκφράσουν ανιδιοτελώς και με τον δικό τους τρόπο τις πατριωτικές ευαισθησίες και ανησυχίες τους.

Σε όλους αυτούς όμως και σε όλο τον ελληνικό λαό θα πρέπει να πούμε ότι στο Σύνταγμα ο αυθεντικός προοδευτικός και δημοκρατικός πατριωτισμός παραμερίστηκε για να κυριαρχήσει από τον σκληρό πυρήνα των διοργανωτών μια στείρα νεοεθνικοφροσύνη και να στηθεί ένα πολιτικό πλυντήριο για πολλούς που ξεπούλησαν την χώρα μας και για άλλους που θέλουν να την θέσουν σε μια ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση».

Στη συνέχεια της δήλωσής του ο κ. Λαφαζάνης σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Στο Σύνταγμα ξεχάστηκε ότι στην πραγματικότητα ζούμε σε μια χώρα που βιώνει μια νέα κατοχή και της οποίας η επιτροπεία θα συνεχιστεί δίχως ορατό τέλος, ως οιονεί αποικία (…)

(more…)

G-M-R, 6-2-2018

Αθώος κρίθηκε από το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης ο αρχιλοχίας που κατηγορήθηκε ότι αρνήθηκε να εκτελέσει υπηρεσία σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων. Είχε προηγηθεί, τον περασμένο Νοέμβριο, η αθώωση ενός υπολοχαγού που παραπέμφθηκε με την ίδια κατηγορία.

«Αρνήθηκα να υπηρετήσω στο κέντρο φιλοξενίας Δερβενίου για λόγους πολιτικής ανυπακοής στο πολιτικό καθεστώς, γιατί αυτά είναι στρατόπεδα εγκλωβισμού των προσφύγων στην Ελλάδα και σχέδιο από την ΕΕ για αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού», είχε δηλώσει ο αρχιλοχίας κατά την πρώτη παραπομπή του, τον περασμένο Νοέμβριο.

Οι στρατοδίκες έκαναν δεκτό τον ισχυρισμό του αρχιλοχία ότι η υπηρεσία την οποία αρνήθηκε δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητές του. Ο ίδιος παραπέμφθηκε στα αρμόδια πειθαρχικά όργανα του στρατού και τιμωρήθηκε, σε πρώτο βαθμό, με την ποινή της απόταξης. Η υπόθεσή του αναμένεται να κριθεί πειθαρχικά τις επόμενες μέρες και σε δεύτερο βαθμό.

Την ίδια ώρα, έξω από το στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης είχαν συγκεντρωθεί διαδηλωτές σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον αρχιλοχία και στο άκουσμα της αθωωτικής απόφασης ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

Πηγή : naftemporiki.gr