Του Νίκου Ιγγλέση , 23-6-2017

Υπάρχουν δυο τρόποι για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος. Ο πρώτος είναι με τα όπλα, ο δεύτερος είναι με το χρέος. Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός γιατί – στην αρχή τουλάχιστον – δε γίνεται αντιληπτός από τον υποδουλωμένο πληθυσμό. Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια «βοήθεια», τη φορολογική επιδρομή «δημοσιονομική προσαρμογή», τις περικοπές μισθών και συντάξεων «μεταρρυθμίσεις». Στην ουσία μια Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας με δύο βασικούς στόχους. Ο πρώτος είναι να εισπράττει το φόρο υποτέλειας, δηλαδή, τους τόκους των δανείων. Ο δεύτερος είναι η λαφυραγώγηση του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της κατακτημένης περιοχής.

Η…δημιουργική ασάφεια

Οι αποφάσεις του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 για το ελληνικό ζήτημα αποτελούν προσωρινά ημίμετρα με βάση την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας». Επίσης χαρακτηρίζονται από «δημιουργική ασάφεια», η οποία όμως, όταν έρθει η ώρα να ληφθούν οι συγκεκριμένες αποφάσεις, πάντοτε καταλήγει σε βάρος του αδύναμου μέρους.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με το Eurogroup, θα πρέπει να επιτυγχάνει κάθε χρόνο, μέχρι το 2022, πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια 2% μέχρι το 2060. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει κάποιος να διαθέτει προφητικές ικανότητες για να μπορεί να προβλέψει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε βάθος σαράντα και πλέον χρόνων. Επειδή όμως το πρωτογενές πλεόνασμα πηγαίνει στο σύνολό του στην πληρωμή, μέρους ή του συνόλου, των τόκων του χρέους, αν αυτό είναι μικρότερο του απαιτούμενου οδηγεί σε αύξηση του χρέους. Θα πρέπει, δηλαδή, η χώρα μας να δανείζεται όχι μόνο για τα χρεολύσια αλλά και για την πληρωμή των τόκων παίρνοντας επί πλέον ποσά. Αύξηση του χρέους σημαίνει στη συνέχεια αύξηση των τόκων. Η απόλυτη οικονομική σχιζοφρένεια. Παράλληλα το ύψος των ετήσιων τόκων είναι συνάρτηση των επιτοκίων του ευρώ τα οποία σήμερα είναι πολύ χαμηλά, αλλά ποιος μπορεί να γνωρίζει σε πιο επίπεδο θα βρίσκονται μετά πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια;

(more…)

Γιώργος Κασιμάτης, συνταγματολόγος: Παρασκευή, 23 Ιουνίου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Νίκο Ταυρή

Με γλώσσα που δεν χαρίζεται και δεν «στρογγυλεύει» τα ζητήματα αναφέρεται στα δεσμά που έχουν επιβληθεί στη χώρα ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργος Κασιμάτης. Μιλώντας στον Δρόμο, σημειώνει ότι με τις μνημονιακές συμφωνίες, τις οποίες χαρακτηρίζει παράνομες και άκυρες, είναι δεσμευμένη ολόκληρη η Ελλάδα. Επίσης αναφέρεται στην ανάγκη αντίστασης, η οποία θα ξεπερνά τα όρια αριστερά-δεξιά, αλλά και στην κατάσταση που βρίσκεται ο λαϊκός παράγοντας. Τέλος, ειδική αναφορά κάνει και στην Κύπρο, χαρακτηρίζοντάς την ως το πρώτο εθνικό θέμα.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας ετοιμάζεται να παραδώσει πλήρως τη χώρα στους δανειστές, συνυπογράφοντας μια συμφωνία που ουσιαστικά την δεσμεύει για βάθος δεκαετιών. Έχει φτάσει σε κατάσταση έσχατου ραγιαδισμού. Υπάρχει κάτι ανάλογο στην σύγχρονη ελληνική ιστορία;

Η δέσμευση που αναλαμβάνει η σημερινή κυβέρνηση είναι ακριβώς όμοια όπως και το πρώτο μνημόνιο. Δεν υπάρχει διαφορά. Είναι ολόκληρη η Ελλάδα δεσμευμένη. Η κυριαρχία της, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, η προστασία των αγαθών από της το Διεθνές Δίκαιο και από το Σύνταγμά μας, όλη η πολιτική της χώρας είναι δεσμευμένη από το πρώτο Μνημόνιο. Το ίδιο δεσμευμένα είναι όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη που έχουν οι Έλληνες.

(more…)

του Δημ. Καζάκη, Σάββατο, 24 Ιουνίου 2017

Μέσα στους επόμενους τρεις μήνες θα ξεκινήσει το κοινό αμυντικό δόγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό αποφάσισαν οι ηγέτες της ΕΕ, σε σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες την Πέμπτη (22 Ιουνίου). Πρόκειται για το γαλλο-γερμανικό σχέδιο. Στο επόμενο τρίμηνο θα πρέπει να ανακοινώσουν οι κυβερνήσεις εάν θα συμμετάσχουν στο νέο πανευρωπαϊκό σύστημα άμυνας.

«Η ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική έπρεπε να ξεκινήσει το 1954, την πρότεινα το 2014, συμβαίνει τώρα», δήλωσε ο πρόεδρος της επιτροπής της ΕΕ Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες του σχεδίου παραμένουν μυστικές. Κανείς από τους λαούς και τα κοινοβούλια των κρατών μελών δεν γνωρίζει τι σημαίνει επακριβώς αυτό το σχέδιο.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους κατά την πρώτη διάσκεψη κορυφής της ΕΕ, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν περιέγραψε την τελευταία κίνηση ως «ιστορική». «Για χρόνια και χρόνια δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος στην άμυνα και υπήρξε μια σήμερα», είπε.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επανέλαβε τις απόψεις της, σημειώνοντας ότι η πρόταση θα δώσει τη δυνατότητα στα συμμετέχοντα κράτη της ΕΕ να εκτελούν αποστολές σε ολόκληρο τον κόσμο. «Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, θα εξετάσουμε πιθανά έργα και τα κριτήρια που θα πρέπει να πληρούνται», είπε, προσθέτοντας ότι η Ευρωπαϊκή δύναμη θα συμπληρώσει το ΝΑΤΟ.

(more…)

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D, 24 Ιουνίου 2017

Στην Γιώτα Χατζόγλου

Το θέμα μας είναι πως φτάνουμε από την ’άπληστη αιωνιότητα’ του Ponzi στην θλιβερή στιγμή του Minksy (Minksy Moment) και από εκεί στα μνημόνια και την λιτότητα.

Παραδοσιακά, ας πούμε από το 1933 έως το 2000, οι τράπεζες δάνειζαν με βάση την διαφαινομένη οικονομική εξέλιξη του δανειζομένου, τις υποθήκες που διέθετε για την εξασφάλιση του δανείου και τέλος λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτή καθ αυτή την προσωπικότητα του δανειζομένου. Αν αυτά τα στοιχεία, κατά την κρίση της τράπεζας, ήσαν ικανοποιητικά για την αποπληρωμή του δανείου και των τόκων, τότε η τράπεζα προχωρούσε στην εκταμίευση του δανείου.

Αν η οικονομία πηγαίνει καλά, το ΑΕΠ αυξάνεται, η ανεργία μειώνεται, δηλαδή υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, τότε οι τιμές των σπιτιών και οι τιμές της πάγιας περιουσίας, αυξάνονται. Παράλληλα αυξάνονται και οι τιμές κινητών αξιών, όπως είναι τα ομόλογα, οι μετοχές και τα άλλα χρηματοοικονομικά εργαλεία.

Αν οι τιμές αυτές αυξάνονται, τότε είναι μια καλή ευκαιρία οι τράπεζες, με υποθήκες αυτές τις αξίες, να δανείσουν ακόμα πιο πολύ τους πολίτες, με στόχο και αυτές, μέσω νέων δανεισμών, να πραγματοποιήσουν κέρδη, και οι πολίτες, το επενδυτικό κοινό, να πραγματοποιήσουν κέρδη βραχυχρονίως και μακροχρονίως.

Ο όλο και μεγαλύτερος δανεισμός όμως, αυξάνει την ζήτηση των ποικίλων αξιών, και έτσι ακόμα πιο πολύ οι τράπεζες μπορούν να δανείσουν και οι πολίτες να δανειστούν, παραβλέποντας τις αρχές του κλασσικού δανεισμού (όπως συνέβη σχηματικά από το 2000 και μετά). Οι σημερινές αυξανόμενες τιμές αποτελούν ένα καλό σημάδι για το μέλλον, με την έννοια ότι οι τιμές θα αυξηθούν και άλλο. Με άλλα λόγια το μέλλον είναι προβλεπτό με βάση τις σημερινές και τις παρελθούσες ανερχόμενες τιμές.

Αν όλοι προσδοκούν ότι οι τιμές και άλλο θα αυξηθούν, με πρώτες και καλύτερες τις τράπεζες, αφού δανείζουν για την αγορά σπιτιών, αυτοκινήτων, ομολόγων μετοχών και για οτιδήποτε άλλο, ας πούμε διακοπές στη Μύκονο, τότε τόσο και πιο πολλοί άνθρωποι ανεβαίνουν στο τραίνο της προσδοκώμενης αφθονίας του πλούτου και της ωραίας ανέφελης ζωής. Εξαιρετική σοφία.

(more…)

Του Κώστα Κόλμερ, 24 Ιουνίου 2017

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ ανεδείχθη εις βιβλικόν προφήτη για την χώρα του, με την εκφρασθείσα πολιτική : «Πρώτα (βάζουμε) την Αμερική» (κι’ έπονται όλοι οι άλλοι, Ευρωπαίοι, γκλομπαλιστές, πολιτικώς ορθοί κλπ ).

Η Ελβετική οικονομική εφημερίς ΧΑΝΤΕΛΣΤΣΑΗΤΟΥΝΓΚ έγραψε» πρόσφατα (1.3.17) “Switzerland first” .Πρώτη η Ελβετία, με πέντε πρωτοβουλίες δημοψηφισμάτων που κατοχυρώνουν την εθνική κυριαρχία των Ελβετών.

Σημειωτέον ό,τι η εθνική ανεξαρτησία της Ελβετικής Ομοσπονδίας δεν υπέστη κανένα πλήγμα τελευταίως, εν αντιθέσει προς την Ελλάδα,που με το τέταρτο μνημόνιο των «δανειστών», έχασε και τα τελευταία υπολείμματα οικονομικής ανεξαρτησίας, για να πάρει… «τη δόση της»!

Το νέο μνημόνιο δίνει την χαριστική βολή στους ανέργους, φορολογουμένους και συνταξιούχους και «θα μειώσει την ιδιωτική κατανάλωση περαιτέρω» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21.5.17).

Συνεπώς, το εθνικό προϊόν θα υποχωρήσει κι’ εφέτος με τις γνωστές παρενέργειες : μείωση της απασχολήσεως, αύξηση των καθυστερουμένων δανείων, υστέρηση δημοσίων εσόδων και διόγκωση του χρέους κλπ.

Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι η «περαιτέρω» οικονομική ύφεση, όσον η πορεία της μεσαίας εισοδηματικής τάξεως που οδεύει προς την καταστροφή , με τα νέα, αδιέξοδα μέτρα λιτότητος.

Αγοραστική αδυναμία.

Όπως μετά την Γερμανική κατοχή, το 77% της αγοραστικής δυνάμεως των νοικοκυριών συγκεντρούτο εις χείρας του 15% του πληθυσμού, έτσι και με την ν έ α, η μεσαία τάξις έχει χάσει μέγα μέρος της αγοραστικής δυνάμεως και η ανεργία πλήττει ιδιαιτέρως την νέα γενεά – άνω του 50%.

Εις άλλας εποχάς, το σύνθημα «πρώτη η χώρα » ήταν αυτονόητο δια τους πολιτικούς και τους οικονομολόγους. Μετά 70 έτη ειρήνης και σχετικής ευημερίας, η αυτονόητη προστασία του «μεσαίου νοικοκυριού» εγκατελείφθη. Ουδείς ενδιαφέρεται σήμερον δια την σωτηρία της «ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας»: Των αστών και μικροΐδιοκτητών, που στενάζουν κάτω από δυσβάστακτο φορολογικό βάρος και των νέων που στερούνται ευκαιριών απασχολήσεως και εισοδήματος.

Εν τούτοις, από το «μεσαίο» 78% του Ελληνικού λαού αναμένεται η στήριξη της οικονομίας,πλην όμως επί ματαίω, αφού ούτε το ίδιο ελπίζει «σε καλύτερες μέρες». Το 68% ερωτηθέντων σε πρόσφατη δημοσκόπηση αναμένει σοβαρή επιδείνωση της οικονομίας, εφέτος.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ουδόλως ανησυχούν, για την τύχη της νέας γενεάς που χάνεται αλλά περί άλλων τυρβάζουν- ακόμη κι’ ο πρόεδρος της δημοκρατίας δεν βρίσκει λέξη συμπαθείας για την χειμαζομένη μεσαία τάξη της Ελλάδος.

(more…)

του Σπύρου Λαβδιώτη, 15 Ιουνίου 2017

Από τη γέννησή του ο μηχανισμός του ευρώ ήταν ελαττωματικός. Η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση που κτίστηκε στις διατάξεις του Μάαστριχτ, είχε από την αρχή ένα πλήθος προβλημάτων να αντιμετωπίσει τα οποία ήταν σφηνωμένα στην αρχιτεκτονική της δομή και στο τραπεζικό της σύστημα.¹

Όταν ατομικά έθνη, όπως η Ελλάδα, εντάχτηκαν στη ζώνη του ευρώ αυτά στην ουσία υιοθέτησαν ένα ξένο νόμισμα, το ευρώ, ενώ διατήρησαν την ατομική ευθύνη για τη χάραξη της εθνικής τους δημοσιονομικής πολιτικής. Το ευρώ είναι ένα ξένο νόμισμα, διότι ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης δεν μπορεί να εκδώσει το χρέος του στο δικό του εθνικό νόμισμα αφού στερείται του νομικού δικαιώματος της έκδοσής του, και μαζί, τις εκτυπωτικές πρέσες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές για πληκτρολογήσεις συμβολικού χρήματος.

Μάλιστα, η παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας συνιστούσε προαπαιτούμενο της ένταξης του υποψήφιου μέλους στην παρά φύσιν «ενός μεγέθους για όλα τα κράτη- μέλη» νομισματική ένωση. Αγνοώντας εάν το νούμερο του κουστουμιού ταίριαζε στο κράτος ή ο χαλκάς που τού φόρεσαν στη μύτη- για να σέρνουν τα ισχυρά κράτη τα αδύναμα-το πονούσε ή όχι.

Το παράδοξο είναι ότι η μεταβίβαση της νομισματικής κυριαρχίας και η συγχώνευση των εθνικών νομισμάτων των κρατών στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα έγινε με αμετάκλητη ισοτιμία χωρίς προηγουμένως να έχει καθοριστεί νομικό πλαίσιο εξόδου και πριν ακόμη επιτευχθεί πολιτική ένωση των μελών!

(more…)

ΣΧΟΛΙΟ G-M-R: Σημαντικό άρθρο που εντοπίζει κατά το μάλλον ή ήττον τον πυρήνα του προβλήματος.
Επικέντρωση λοιπόν στην ουσία του προβλήματος και στην εξεύρεση ρεαλιστικής λύσης, αντίθετα με όσους παραπλανούν το λαό και λένε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!

Η Ιστορία του fiat money και τέλος η ανάγκη νομισματοποίσης του (συνήθους, όχι του επαχθούς-απεχθούς, για αυτά πρέπει να υπάρξει άρνηση πληρωμής) χρέους .

της Ellen Brown

Σήμερα οι χώρες παντού αντιμετωπίζουν μια κρίση χρέους, που επιταχύνθηκε από την πιστωτική κατάρρευση του 2008. Έτσι, δημόσιες υπηρεσίες περικόπτονται και κρατικές περιουσίες πωλούνται στα ανοικτά σε μια μάταιη προσπάθεια να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς που δεν μπορούν πια να είναι ισορροπημένοι, διότι η προσφορά χρήματος (money supply) έχει συρρικνωθεί.

Οι κυβερνήσεις συνήθως παίρνουν την ευθύνη για τις υπερβολικές δαπάνες, αλλά οι κυβερνήσεις δεν ξεκίνησαν την κρίση. Η κατάρρευση ήταν στο τραπεζικό σύστημα και στην πίστωση που δημιούργησαν και στη διατήρηση της.

Σε αντίθεση με δημοφιλή πεποίθηση, τα περισσότερα από τα χρήματά μας σήμερα δεν δημιουργούνται από τις κυβερνήσεις. Δημιουργούνται από ιδιωτικές τράπεζες ως δάνεια. Το ιδιωτικό σύστημα δημιουργίας χρήματος έχει αυξηθεί τόσο ισχυρό στο πέρασμα των αιώνων που έχει έρθει να εξουσιάσει τις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σύστημα, όμως, περιέχει τους σπόρους των δικής του καταστροφής του. Η πηγή της δύναμής του είναι επίσης ένα μοιραίο ελάττωμα σχεδιασμού. Το μειονέκτημα είναι ότι οι τράπεζες, αποδίδουν «τραπεζική πίστωση» που πρέπει να επιστραφεί με τόκο, συνεχώς απαιτώντας
περισσότερα χρήματα που πρέπει να επιστραφούν από ό,τι δημιουργήθηκαν ως δάνεια. Και ο μόνος τρόπος για να πάρετε επιπλέον χρήματα από το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα είναι να πάρετε ακόμα περισσότερα δάνεια, με επιτόκιο. Το σύστημα είναι, στην πραγματικότητα, μια πυραμίδα. Όταν οι τράπεζες εξαντλήσουν τους πιθανούς δανειολήπτες για την υποστήριξη της πυραμίδας, αυτή θα πρέπει να καταρρεύσει. Και πλησιάζουμε σε αυτό το σημείο σήμερα. Υπάρχουν πιο βιώσιμος τρόπος για να λειτουργήσει ένα τραπεζικό σύστημα με πίστωση και θα το παρουσιάσουμε.

(more…)

Ζωή Γεωργαντά

Καθηγήτρια Εφαρμοσμένης Οικονομετρίας και Παραγωγικότητας

Πανεπιστημίου Μακεδονίας Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών

τέως Μέλος του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ

μετά από έγκριση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής των Ελλήνων

3 Σεπτεμβρίου 2012

.

Μας είπαν ότι το έλλειμμα της χώρας μας το κρίσιμο έτος 2009 ήταν 15,6% της συνολικής εγχώριας παραγωγής μας, ή, με την οικονομική ορολογία, το 15,6% του Ακαθάριστου (δηλαδή με τις αποσβέσεις συμπεριλαμβανόμενες) Εγχώριου Προϊόντος μας (ΑΕΠ). Μας είπαν, δηλαδή, ότι το έλλειμμα της χώρας μας ήταν το μεγαλύτερο στην ΕΕ. Όμως, η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας είχε ένα από τα μικρότερα ελλείμματα στην ΕΕ και αυτό ήταν 3,9%. Η Γαλλία είχε 7,5%, η Ολλανδία και το Βέλγιο είχαν 5,6%, και η Γερμανία είχε 3,2%. Η αλήθεια για το Ελληνικό δημόσιο έλλειμμα απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα που μας κάνει να θυμηθούμε τα λόγια του Αρθούρου Σοπενχάουερ: Όλες οι αλήθειες περνούν από τρία στάδια. Πρώτον διαπομπεύονται. Δεύτερον, πολεμούνται με βία. Τρίτον, γίνονται αποδεκτές ως ολοφάνερες και αυταπόδεικτες. 

Το άρθρο αυτό συμπληρώνει τις μέχρι τώρα δηλώσεις και μαρτυρικές καταθέσεις μου. Η διαφορά είναι ότι περιλαμβάνει ένα σαφές ποσοτικό συμπέρασμα που βασίζεται σε συνεχιζόμενη μελέτη των γεγονότων και των αριθμών, ιδιαίτερα από τον Οκτώβριο του 2009 που εκλέξαμε την σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, θεωρώ ότι μπορώ σήμερα, δύο ακριβώς χρόνια μετά την δεύτερη συνεδρίαση της τότε ανεξάρτητης 7-μελούς Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), να συμβάλω παραπέρα στην διαλεύκανση του ζητήματος της διόγκωσης του δημόσιου ελλείμματος της χώρας μας δείχνοντας ότι το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009 ήταν 3,9% του ΑΕΠ.

(more…)

του Δ. Καζάκη, Παρασκευή, 16 Ιουνίου 2017

Ευτυχείτε! Η κυβέρνηση κατόρθωσε – με μεγάλη προσπάθεια, ομολογουμένως – να εξασφαλίσει τη δόση της εξυπηρέτησης των χρεών της. Κι όχι μόνο αυτό. Η δόση θα είναι ολίγον αυξημένη. Προς ανταμοιβή – φυσικά – των προσπαθειών της κυβέρνησης. Κι όχι μόνο αυτό. Η αξιολόγηση θα κλείσει. Κι έτσι ο ήλιος της ανάπτυξης θα λάμψει επιτέλους πάνω από την Ελλάδα.

Οι αγορές ησύχασαν με τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά να σημειώνουν πτώση σχεδόν κατά 1%. Είμαστε πια σαν χώρα έτοιμοι να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε μόνοι μας, μόλις το επιτόκιο πέσει κάτω από το «ψυχολογικό φράγμα» του 5%. Η δε εγχώρια αγορά θα ξεπαγώσει και οι συντελεστές της είναι έτοιμοι πια να υποδεχθούν την αθρόα έλευση των επενδύσεων από το εξωτερικό.

Χαρές να δείτε στην ποινική αποικία των ηλιθίων, εδώ στο Griechenland, που εξακολουθεί να πιστεύει τα ΜΜΕ και τους Ευρωπαίους δυνάστες. Ειλικρινά, υπάρχουν ακόμη ηλίθιοι – αν και αποτελούν ντροπή ακόμη και για τους ηλίθιους μετά από τόσα χρόνια μνημονίων – που πιστεύουν ότι τώρα θα πάμε καλύτερα.

(more…)

Συνέντευξη του Οικονομολόγου και στελέχους της Κεντρικής Τράπεζας Καναδά, Σπ. Λαβδιώτη στο ράδιο Παραπολιτικά 90.1 FM, στην εκπομπή του Ανδρ. Μαζαράκη “Ο Εξαρχείων”. Συμμετέχει ο συνεργάτης της εκπομπής Λεων. Αποσκίτης.

Η συνέντευξη εδόθη την Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017.

Στα 600 δις το χρέος. Τόσο μεγάλο γιατί με μεθόδευση, που δέχθηκε το ελληνικό πολιτικό σύστημα, μεταφέρθηκε στον ελληνικό λαό μέσω των προϋπολογισμών το χρέος όλων των τραπεζών (εντός και εκτός Ελλάδος).

Σύμφωνα με την εξέλιξη του χρέους, αυτό θα είναι το 2025, στα 1 τρις.

Ο κ. Λαβδιώτης μετά από το 21′:00”