Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D, 18 Μαίου 2017

Τα οικονομικά της Απάτης

To 2002 τέθηκε σε κυκλοφορία το ευρώ με το βασικό σκεπτικό ότι οι χώρες της ευρωζώνης θα απηλλάσσοντο άπαξ δια πάντως από τον πληθωρισμό, την υποτίμηση των νομισμάτων τους και τις συχνές ακανόνιστες διακυμάνσεις των νομισμάτων τους.

Υποτίθετο ότι το κοινό νόμισμα θα δούλευε σε δυο επίπεδα. Σε ένα πρώτο επίπεδο οι οικονομίες ανάλογα με την παραγωγικότητα τους, την εξειδίκευση τους, τους διαφορετικούς οικονομικούς κύκλους και την δυναμικότητα τους, θα συνέκλιναν απλά και μόνο επειδή θα είχαν κοινό νόμισμα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο υποτίθετο ότι το κοινό νόμισμα θα εξάλειφε τα εμπόδια και το κόστος αντιστάθμισης που δημιουργεί η μεταβλητότητα των διαφόρων νομισμάτων, στο εμπόριο και στα ταξίδια των πολιτών. Για τα κράτη το κοινό νόμισμα θα ήταν πλεονέκτημα σε σχέση με το εισαγόμενο πληθωρισμό από τις υποτιμήσεις, για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών. Φωνές περί του αντιθέτου, ότι όλα αυτά δεν συγκροτούν άριστη νομισματική περιοχή, αγνοήθηκαν.

Έτσι λοιπόν οι Ευρωπαίοι παρέδωσαν στους Γερμανούς τις εκτυπωτικές τους μηχανές για να μην υπάρξει ποτέ πια στην Ευρώπη υποτίμηση. Παράλληλα ανέθεσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με έδρα την Φρανκφούρτη, την έκδοση του ευρώ για να μην υπάρξει ποτέ πια πληθωρισμός στην Ευρώπη. Με βάση τον στόχο κάτω από 2% ετήσιο πληθωρισμό, η ευελιξία των τιμών και των μισθών υποτίθετο ότι αυτόματα θα προσάρμοζαν τα ισοζύγια πληρωμών των κρατών μελών.

Όλα αυτά έπεισαν ότι με την έλευση του ευρώ οι οικονομίες θα συνέκλιναν, αλλά αυτό έως σήμερα δεν επισυνέβη, αντίθετα οι οικονομίες όλο και αποκλίνουν και παρατηρήστε προσεκτικά το παρακάτω Γράφημα 1. Οι ρυθμοί ανάπτυξης των ΑΕΠ είναι εντελώς διαφορετικοί.

Γράφημα 1

Επίσης υποτίθετο ότι με την έλευση του ευρώ σε σύντομο διάστημα τα Ισοζύγια Τρεχουσών Συναλλαγών θα εξισορροπούσαν, αλλά ούτε αυτό συνέβη. Αντίθετα όλες οι χώρες της ευρωζώνης βρεθήκαν με ελλείμματα.

Γράφημα 2

Αν παρατηρήσετε το παραπάνω γράφημα, πριν την εισαγωγή του ευρώ όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, είχαν ελλειμματικό ισοζύγιο πληρωμών, πλην της Γαλλίας. Με την έλευση του ευρώ, η Γερμανία καταστεί πλεονασματική, η Γαλλία ελλειμματική και όλες οι υπόλοιπες χώρες διεύρυναν τα ελλείμματα τους. Αν προσθέσουμε τα ελλείμματα όλων των χωρών θα δούμε ότι αυτά αποτελούν το πλεόνασμα της Γερμανίας. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αποδεδειχθήκαμε καλή συντρόφια για την Γερμανία!

(more…)

Του Κώστα Μαντατοφόρου, 18 Μαίου 2017

Είναι προφανές πως είναι γνωστή σε όλους τους αντιμνημονιακούς-δημοκρατικούς πολίτες η έκκληση, το κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη σε μεγάλο συλλαλητήριο-διαμαρτυρία,
..εναντίον των εφιαλτικών μνημονίων,
..αλλά και εναντίον των Εφιαλτών που τα
ψηφίζουν και τα εφαρμόζουν εις βάρος της χώρας και του λαού.

Σε πολλούς επίσης είναι γνωστή η προσπάθεια κάποιων “κάργα αριστερών” και άλλων “ανένταχτων” και “σκεπτόμενων” ανθρώπων,
..να ειρωνευτούν, να κριτικάρουν, να εγκαλέσουν τον Μίκη Θεοδωράκη για κάποιες πολιτικές επιλογές και κάποια λάθη στην πορεία ενός γεμάτου και πολυτάραχου βίου.
( Λίγο ως πολύ είναι οι ίδιοι που αποδέχονται ως θεά και πλέκουν ύμνους και διθύραμβους στην Μελίνα, η οποία με συνέπεια υπηρέτησε την εγκληματική πολιτική οργάνωση ΠαΣοΚ, και ύμνησε όσο λίγοι τον ιδρυτή του και Μεγάλο Τυχοδιώκτη.)

(more…)

Του Σπύρου Λαβδιώτη, 17 Μαίου 2017

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχοντας μέσω του τοκογλυφικού μηχανισμού του ευρώ χρεοκοπήσει την σύγχρονη Ελλάδα, τώρα χωρίς προσχήματα πλέον και προπετάσματα καπνού επιδιώκει να υφαρπάξει τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία της χώρας.

Για πολλούς ήταν αδιανόητο, πως μια πολιτική παράταξη που αυτοαποκαλείται «ριζοσπαστική αριστερά»(radical left), απεμπόλησε την ιδεολογία της και ασπάστηκε το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού που διέπεται από τις αρχές του Κοινωνικού Δαρβινισμού. Ψηφίστηκε για να «σκίσει τα Μνημόνια» και ανέλαβε την εξουσία για να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμά του ευρώ και να ανακτηθεί η εθνική κυριαρχία. Όμως, συναίνεσε να γίνει πιόνι του τραπεζικού συστήματος και να εκποιηθούν τα «ασημικά» της Ελλάδας.¹

Αυτός είναι ο τελικός σκοπός της Β’ αξιολόγησης των «θεσμών», να θέσουν τα περιουσιακά στοιχεία των ελλήνων στην κλίνη του Προκρούστη. Γι αυτό, η κυβέρνηση τεχνηέντως καθυστερούσε να γνωστοποιήσει επίσημα τις απαιτήσεις των δανειστών συνοδευόμενες με επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας που προκαλούν ένα νέο σοκ και δέος.

Το βαρύ τίμημα για μισθωτούς, συνταξιούχους και ελεύθερους επαγγελματίες της πολυδιαφημισμένης «συμφωνίας» αποτελεί στην ουσία ένα πικρό 4^ο Μνημόνιο.² Ωστόσο, χωρίς την ύπαρξη μιας νέας δανειακής σύμβασης, αφού όλα είχαν προβλεφτεί στο 3^ο Μνημόνιο της εθνικής υποτέλειας που ακολούθησε μετά την επαίσχυντη πολιτική πράξη της μετατροπής του όχι σε ναι του Δημοψηφίσματος της 5^ης Ιούλιου 2015. Στο 3^ο Μνημόνιο της 14^ης Αυγούστου 2015, της δανειακής σύμβασης των € 86 δις, είναι θεμελιωμένη η νέα «αφαίμαξη» εισοδημάτων των πολιτών και η ολοσχερής παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, ακόμη και στην παιδεία, για τη διάσωση των τραπεζών.

Έτσι, για ακόμη μια φορά το ίδιο σκηνικό θα επαναληφθεί. Οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου θα κληθούν να ψηφίσουν, λίγο πριν την συνεδρίαση του Eurogroup της 22^ης Μαΐου, περίπλοκα πολυνομοσχέδια που αφορούν το μέλλον της χώρας, αλλά συνταχθέντα από νομικούς και τεχνοκράτες εκτός ελληνικών συνόρων. Συνήθως, τα ονομάζουν προαπαιτούμενα για την οικονομική ανάκαμψη και διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία, ενώ τα νέα μέτρα λιτότητας και η εκποίηση της κρατικής περιουσίας διασφαλίσουν την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων του αέναου δημόσιου χρέους και ταυτόχρονα, διασώζουν τις συστημικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος.

(more…)

Τα οικονομικά είναι ένας σημαντικός παράγων της καθημερινότητας και αναγνωρίζουμε ότι έχει βαθιές πτυχές και προεκτάσεις και ασφαλώς συνδέεται με πλείστα όσα άλλα σημαντικά μεγέθη και έννοιες όπως πατρίδα, εθνική ταυτότητα, ελευθερία, πολιτική, δικαιοσύνη, οικογένεια, μα πάνω από όλα με την έννοια του ανθρώπου. Κάθε ένα από τα προηγούμενα και όλα μαζί, μπορούν σήμερα να συμβάλουν στη χάραξη γενικότερης στρατηγικής για πολλούς και διάφορους αντικειμενικούς σκοπούς/ όραμα.

Η ιστοσελίδα μας εντός του πλαισίου αναζήτησης Ελληνικού οράματος για το ποια Ελλάδα και ποια Πατρίδα θέλουμε, πιστεύει ότι τα ορθά οικονομικά έπονται του οράματος. Κατά αυτό τον τρόπο στηρίζει προσπάθειες σαν και αυτή που έγινε ΣΤΟ ΒΕΛΛΙΔΕΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ἢ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ;»

Μπορείτε να παρακολουθήστε τα σημαντικότερα κατά τη γνώμη μας σημεία της εκδήλωσης από το 41′:40” του video που ακολουθεί. (πατώντας στο play, ξεκινάει ακριβώς από εκεί).

https://youtu.be/shoB26R5_Pc?t=2500

Του Ν. Ιγγλέση, 10-5-2017

Στο video που ακολουθεί – πρέπει να το δείτε οπωσδήποτε – μια «καθηγήτρια» από τον Καναδά εξηγεί πως με το Δημόσιο Χρέος, κυβερνήσεις και τραπεζίτες εξαπατούν και ληστεύουν τους πολίτες. Εξηγεί ότι οι φόροι αυξάνονται και oι δαπάνες (μισθοί και συντάξεις) μειώνονται για να πληρώνονται οι τόκοι του χρέους.

Από την κατεχόμενη Ελλάδα μέχρι τον πλούσιο Καναδά η μέθοδος είναι πάντα η ίδια. Το χρέος είναι ένα εργαλείο που παράγει αμύθητα κέρδη σ’ αυτούς που το εκδίδουν, το κατέχουν και το διαχειρίζονται.

Η λύση που προτείνεται στο τέλος του video μπορεί όμως να εφαρμοστεί στον Καναδά, που έχει το δικό του εθνικό νόμισμα (καναδικό δολάριο), αλλά όχι στην Ελλάδα που έχει ένα ξένο νόμισμα, το ευρώ. Ο Καναδάς μπορεί να εκδώσει δολάρια αλλά η χώρα μας δεν μπορεί να εκδώσει ευρώ.

Γι’ αυτό το πρώτο βήμα για τη σωτηρία της Ελλάδας είναι η εισαγωγή του εθνικού νομίσματός της, της Νέας Δραχμής. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν, από πολύ ισχυρότερη θέση που συνοψίζεται σε δύο λέξεις: «εθνική κυριαρχία».

Μη τολμήσει κανείς, από τους εγχώριους ευρωλάγνους οικονομολόγους, να πει ότι η «καθηγήτρια» από τον Καναδά δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, γιατί όπως η ίδια λέει: «Λίγοι άνθρωποι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο».

Αξίζει να δείτε αυτό το video. Είναι «όλα τα λεφτά»

του Σπύρου Στάλια, Οικονομολόγος Ph.D, 8-5-2017

Σύμφωνα με τους διεθνώς ισχύοντες κανόνες των εθνικών λογαριασμών, οι εξισώσεις Υ= C+G+I+(X–M) και Y=C+S+T, θα πρέπει να επαληθεύονται από τα πραγματικά στατιστικά δεδομένα εκάστου έτους. Όπου Υ= Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, C= ιδιωτική κατανάλωση G=δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης I=δαπάνες ιδιωτικού τομέα για τον ακαθάριστο σχηματισμό κεφαλαίου, X=εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών M=εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, T= οι φόροι επί της παράγωγης και των εισαγωγών και S=αποταμιεύσεις ιδιωτικού τομέα που προκύπτουν από την σχέση Υ-C–T=S.

Εφ όσον Υ= C+G+I+(X–M) και Y=C+S+T τότε C+G+I+(X–M)= C+S+T και άρα (G–T)+(I–S)+(X–M)=0 που εξ ορισμού ισχύει πάντα και παντού.

Ο όρος (G–T) εκφράζει το ισοζύγιο του κρατικού τομέα. Αν G>T τότε οι δαπάνες του κράτους είναι μεγαλύτερες από τις εισπράξεις του Τ, και άρα ο κρατικός τομέας τον χρόνο αυτό έκανε έλλειμμα και αν G<T το κράτος έκανε πλεόνασμα τον χρόνο αυτό.

Ο όρος (I–S) εκφράζει το ισοζύγιο του ιδιωτικού τομέα. Αν I>S τότε ο ιδιωτικός τομέας τον συγκεκριμένο αυτό χρόνο δαπάνησε περισσότερα απ ότι εισέπραξε και συνεπώς βρίσκεται σε έλλειμμα και αν I<S τότε ο ιδιωτικός τομέας έχει πλεόνασμα.

Τέλος ο όρος (X–M) εκφράζει το ισοζύγιο του εξωτερικού τομέα της οικονομίας. Αν X>M τότε έχουμε περίσσευμα και αν X<M θα έχουμε έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και περίσσευμα οι ξένοι που συναλλασσόμαστε

Από την παράσταση (G–T)+(I–S)+(X–M)=0 προκύπτει ότι αν ένας τομέας της οικονομίας έχει περίσσευμα τότε τουλάχιστον ένας από τους άλλους δυο θα έχει έλλειμμα. Με όρους αποθεμάτων, αν κάποιος τομέας θέλει να σωρεύει καθαρό χρηματικό πλούτο τότε κάποιος άλλος τομέας θα πρέπει να κάνει έλλειμμα. Αποκλείετε και ο τρεις τομείς της οικονομίας να σωρεύουν πλούτο δηλαδή να έχουν πλεόνασμα ταυτοχρόνως.

Τα παρακάτω γραφήματα (σε εκατ ευρώ) εκφράζουν το ισοζύγιο της ελληνικής οικονομίας που προσδιορίζει το ΑΕΠ από το έτος 2004 έως το 2016 και οι παραπάνω εξισώσεις επιβεβαιώνονται από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

AΕΠ και ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 2004-2016

Από τον πινάκα 2 (Η Ελλάδα με Αριθμούς, ΕΛΣΤΑΤ Απρίλιος 2017) έχουμε τα εξής δεδομένα για το 2016 σε εκατ. Ευρω:175,5 =ΑΕΠ, 124,0=C, 34,5=G, 18,4=I και -1,2=(X–M), S=26,0 και T=25,7 που είναι φόροι που παρήχθησαν το 2016, φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών.

Κατά συνέπεια το έλλειμμα, (G–T)= -8,8, του δημόσιου τομέα, χρηματοδότησε το περίσσευμα, (S–I)= +7,6, του ιδιωτικού τομέα συν το περίσσευμα, (M–X)=+1,2, του εξωτερικού τομέα έως το τελευταίο ευρώ και οι παραστάσεις (G–T)+(I–S)+(X–M)=0 ή (G–T)=(S–I)-(M–X) ικανοποιούνται πλήρως.

Αν πάμε τώρα στον πινάκα 11, της ίδιας έκδοσης, που αναφέρεται στα κύρια μεγέθη της Γενικής Κυβέρνησης, εκεί βλέπουμε ότι η Κυβέρνηση όχι μόνον δεν έχει πρωτογενές έλλειμμα αλλά έχει περίσσευμα και μετά την πληρωμή των τόκων.

Ειδικότερα, αν από τα έσοδα 87,4 δις ευρώ, αφαιρέσουμε τις πρωτογενείς δαπάνες 80,5, η Γενική Κυβέρνηση έχει πλεόνασμα 6,9 δις ευρώ, και αν από αυτό το ποσό αφαιρέσουμε τους τόκους ύψους 5,6, που πληρώθηκαν, η Γενική Κυβέρνηση έχει ένα πλεόνασμα 1,3 δις ευρώ.

Αυτό το περίσσευμα δεν ικανοποιεί την εξίσωση μας (G–T)+(I–S)+(X–M)=0 που προσδιορίζει το ΑΕΠ. Δηλαδή δεν έχουμε αύξηση του ελλείμματος του ιδιωτικού τομέα για να χρηματοδοτήσει το περίσσευμα του δημόσιου τομέα, ούτε αύξηση των εξαγωγών που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν το περίσσευμα του δημόσιου τομέα. Και οι δυο τομείς είχαν πλεόνασμα όποτε κατ ανάγκη η Γενική Κυβέρνηση θα πρέπει να έχει έλλειμμα. Με άλλα λόγια δεν μπορεί και οι τρεις τομείς της οικονομίας να έχουν περίσσευμα ταυτοχρόνως.

Η ΕΛΣΤΑΤ άμεσα θα πρέπει να προβεί σε διευκρινήσεις για να μας διαφωτίσει. Έχουμε έλλειμμα ή περίσσευμα το 2016 ή τέλος πάντων τι συμβαίνει με τους πίνακες 2 και 11. Κάτι μας διαφεύγει;

spyridonstalias@hotmail.com

Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου – 04/05/2017

Όπως τα κράτη έτσι και οι επιχειρήσεις, προς το τέλος του έτους συντάσσουν ένα προϋπολογισμό όπου αποτυπώνονται οι προβλέψεις τους για την επόμενη χρονιά. Οι προβλέψεις αυτές αφορούν όλα τα βασικά οικονομικά μεγέθη (έσοδα, έξοδα, πληρωμές δανείων, τόκων, έκτακτα, κ.ο.κ.) του κράτους ή της επιχείρησης και ο σκοπός του προϋπολογισμού είναι να παρέχει έναν «μπούσουλα» στη διοίκηση για την επόμενη χρονιά. Εν τέλει, ο βασικότερος σκοπός του προϋπολογισμού είναι να προβλέψει τις χρηματοροές του επόμενου έτους, δηλαδή πόσα χρήματα θα μπαίνουν και πόσα χρήματα θα βγαίνουν κάθε μήνα από το ταμείο.

Είναι λογικό ότι θα υπάρχουν μήνες όπου λόγο κάποιων γεγονότων (χρονική υστέρηση προβλεπόμενων εσόδων, απρόβλεπτη αύξηση εξόδων), να παρουσιαστεί «τρύπα» στον μηνιαίο ταμειακό προγραμματισμό και να απαιτηθεί ένας έκτακτος, μη προβλεπόμενος, δανεισμός που θα καλύψει τη συγκεκριμένη «τρύπα».

Τέτοιου είδους δάνεια έχουν διάρκεια μερικές μέρες, καθώς χρησιμοποιούνται για έκτακτα γεγονότα. Επίσης, επειδή έχουν υψηλότερο επιτόκιο φροντίζουν τα κράτη και οι επιχειρήσεις να τα αποπληρώνουν το συντομότερο δυνατό.

Συγκεκριμένα στο θέμα μας:

(more…)

Κώστας Κόλμερ, 27 Απρ. 2017

Από Ομιλία στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, σχετικώς με την υπογεννητικότητα 
και την εξάρτηση που προκαλεί του ευρώ.


1.   Η Δημογραφική Κατοχή

«Μία στις πέντε γυναίκες στην Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία δεν θα γίνουν ποτέ μητέρες», υποστηρίζει το Κέντρο Δημογραφίας ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ της Αυστρίας.

Θα μπορούσε να είναι η επιτομή του δημογραφικού προβλήματος εάν δεν έριχνε την ευθύνη στις γυναίκες. Το πρόβλημα όμως είναι πιο περίπλοκο.

* * * * * *

Δύο είναι οι ορίζουσες του δημογραφικού προβλήματος της νοτίου Ευρώπης: οι φθίνουσες ανά οικογένεια γεννήσεις και ο ανερχόμενος συντελεστής εξαρτήσεως της απερχομένης και νέας γενεάς, από την εργαζομένη και παράγουσα .

Τώρα προστίθεται και ένας τρίτος παράγων στην δημογραφία: η μαζική μετανάστευση αλλογενών και αλλοθρήσκων στην Ευρώπη.

Η αναπλήρωση του γηγενούς πληθυσμού με μετανάστες είναι αποτέλεσμα συνειδητής πολιτικής κρατών με ισχυρή οικονομία, ως η Γερμανία.

Αντιθέτως σε χώρες, με χωλαίνουσα οικονομία (πχ.Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα), η υστέρηση των γεννήσεων έναντι των θανάτων είναι αποτέλεσμα της επιβληθείσης πολιτικής λιτότητος του ευρώ .

Οι συνέπειες της μεταναστευτικής αναπληρώσεως υπερβαίνουν εκείνες της οικονομίας και πλήττουν την κοινωνική συνοχή και ειρήνη εις ολόκληρο την Ευρώπη. Τούτο αρκεί να τονισθή: Ό, τι δια να διατηρηθή πολιτισμική ταυτότης ενός έθνους χρειάζεται ν’ αντιστοιχούν 2, 11 παιδιά σε κάθε οικογένεια .

(more…)

Του Δημ. Καζάκη, Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Όταν η βλακεία και η κακοήθεια χρησιμοποιείται ως επιχείρημα των «ειδικών» υπέρ του ευρώ…

Ξέρετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ ένα γαϊδούρι και σ’ έναν ειδικό καθηγητή «καλλικέλαδου έδρας»; Η διαφορά βρίσκεται στον ορισμό του γαϊδάρου, δηλαδή τον όνου, που έδινε ο μέγας φυσιοδίφης, εγκυκλοπαιδιστής και διαφωτιστής του 18ου αιώνος, Βιφόν, δια χειρός Εμμανουήλ Ροΐδη: «Κατά τον ένδοξον φυσιοδίφην, ο όνος ήθελεν είναι το ωραιότερον των ζώων, αν δε ήτο άσχημος.»

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ειδικό καθηγητή της «καλλικέλαδου έδρας» εκ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου: Ήθελεν είναι το σοφότερον των ζώων, αν δεν ήτο προκλητικά άσχετος. Κι όμως διακατέχεται από τέτοια μανία κατά πάσης αλήθειας «αυτοφώτου ως τα οπίσθια των πυγολαμπίδων», όπως έγραφε ο Ροΐδης, που δεν νιώθει καμιά ντροπή όταν ξεστομίζει τις μεγαλύτερες χοντράδες, τις πιο μεγάλες ανοησίες.

Η μόνη αδιαμφισβήτητη ικανότης του εν λόγω καθηγητή είναι να ανεβάζει με όσα ισχυρίζεται την πίεση εκάστου φυσιολογικού ανθρώπου σε επίπεδο κρίσεως εγκεφαλικού. Προφανώς ο κ. καθηγητής απευθύνεται πρωτίστως στους ομοίους του. Δηλαδή, σε τύπους ανάλογου βάθους γνώσεων, ήθους και επιπέδου, υμνητές ή θηρευτές ακαδημαϊκών τίτλων άνευ περιεχομένου και φυσικά ένθερμους θεράποντες κάθε λογής άθλιων σκοπιμοτήτων.

Καθώς έχει ανάψει η αναμέτρηση γύρω από το νόμισμα, δηλαδή για την τύχη της χώρας, βγήκε κι ο κ. καθηγητής για να μας προσφέρει τα φώτα του ως ειδικός. Χαίρε τύφλα βαθιά! Τίτλος του ακαδημαϊκού επιθέματος; «Επιστροφή στη Δραχμή»: Ο μύθος και 15 σοβαρά προβλήματα. Του Παντελή Γκιόκα, Αναπληρωτή Καθηγητή Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. (http://www.huffingtonpost.gr/perikli…/-15-_8_b_15486714.html)

(more…)

Σχόλιο G-M-R.

Η παρούσα επιστημονική εργασία αφορά όλους τους οικονομολόγους και τους νομικούς κατά την γνώμη μας. Αναμένουμε τις δέουσες συνέργειες ( Κ. Λαπαβίτσας: Αυτό που έχει σημασία είναι να σχηματιστεί ο μετωπικός φορέας, ο οποίος θα δώσει στη χώρα προοπτική σε νέα κοινωνική και εθνική βάση. Μέχρι τότε η Ελλάδα θα παραδέρνει στην παγίδα των δανειστών), http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2017/04/blog-post_21.html#more

——————————————————————————————–

Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος, Παρασκευή, 21 Απριλίου 2017

Η περιγραφή της καταστροφής και του μέλλοντος καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά μας υλοποιούμενη εδώ και μια πενταετία είναι εύκολη. Το ζητούμενο όμως από τη μεριά των βίαια πληττόμενων τάξεων και στρωμάτων είναι η διαμόρφωση και η αποδοχή μιας άλλης εναλλακτικής πρότασης σε αντιπαράθεση με την πρόταση του κεφαλαίου. Η πρόταση δηλαδή από τη μεριά των συμφερόντων της εργασίας. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως ενώ η πρώτη επιλογή τεκμηριώνεται με σχετική ασφάλεια η δεύτερη έχει ασφαλώς μικρότερες πιθανότητες ασφαλείας. Κι αυτό γιατί η οικονομία δεν είναι επιστήμη.

Όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που προβάλουν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι ισχυριζόμενοι πως έχει τη δομή και την δυνατότητα να εκφράζεται και να προβλέπει όπως οι θετικές επιστήμες και κυρίως η φυσική. Κι αυτό για έναν απλό και εξαιρετικά σημαντικό λόγο. Η οικονομία δεν είναι παρά κοινωνικό παράγωγο. Επηρεάζεται επομένως, αν όχι καθορίζεται, από κοινωνικές και πολιτικές, κυρίως ταξικές, παραμέτρους. Οι παράμετροι αυτές δεν είναι δυνατό να ποσοτικοποιηθούν. Είναι ποιοτικές μεταβλητές που μόνο μέσα από πολιτικές προσεγγίσεις μπορούν να κατανοηθούν και να πραγματωθούν. Τα όποια συμπεράσματα και προβλέψεις από τις αναλύσεις και θεωρητικές προσεγγίσεις μελλοντικών καταστάσεων υπόκεινται σε μια αυξημένη αβεβαιότητα σε σχέση με τις αντίστοιχες των θετικών επιστημών.

Ποιο είναι επομένως εκείνο το στοιχείο, εκείνος ο τρόπος μελέτης και ανάλυσης, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει με σχετική ασφάλεια στον καθορισμό των πολιτικών επιλογών που θα μας οδηγήσουν στο μέλλον και προς μια ορισμένη κατεύθυνση, την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζόμενων και της πλειονότητας των ελλήνων; Εκτιμώ πως ο μόνος τρόπος τέτοιας προσέγγισης είναι αυτός που αναγνωρίζει από τη μια την ιδιαίτερη βαρύτητα της πραγματικής κατάστασης κι από την άλλη η εμπνευσμένη και ορθολογική υπέρβασή της. Οι απαραίτητοι επομένως οδηγοί είναι η όσο το δυνατό καλύτερη γνώση της πραγματικότητας, οι τάσεις και η κατεύθυνση μεταβολής της και η ιστορία. Η γνώση δηλαδή της συμπεριφοράς των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων σε παρόμοιες καταστάσεις λαμβάνοντας υπόψη και τα τυχόν ιδιομορφίες.

Ποιες είναι επομένως οι πολιτικές εκείνες οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν κα να λειτουργήσουν προς όφελος τη εργασίας και στον αντίποδα των πολιτικών των εκπροσώπων του κεφαλαίου και των δανειστών; Είναι ασφαλώς εκείνες που απαντούν από τη μεριά των συμφερόντων των εργαζόμενων στα δύο προβλήματα που επέσπευσαν την εφαρμογή των βίαιων πολιτικών από το 2010 και μετά. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Οι δύο αναγκαίες, αλλά όχι και οι ικανές, συνθήκες που πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στην πολιτική πρόταση που μπορεί να αποτελέσει τη δεύτερη επιλογή είναι η παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους και η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας.

Ακριβώς αυτές οι δύο πολιτικές επιλογές είναι κι εκείνες οι οποίες δέχονται την βιαιότερη επίθεση από τη μεριά των δανειστών και των εγχωρίων εκπροσώπων τους. Ας προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τις πιθανές επιπτώσεις από την εφαρμογή των πολιτικών αυτών κι ας αρχίσουμε από την εφαρμογή της αθέτησης πληρωμών του δημοσίου χρέους.

Μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση κατεβάζοντας ολόκληρο το άρθρο σε μορφή PDF από το κατωτέρω Link εδώ.

ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΣ-ΤΟ-ΕΦΙΚΤΟ-ΤΗΣ-ΡΗΞΗΣ