Σχόλιο G-M-R.

Η παρούσα επιστημονική εργασία αφορά όλους τους οικονομολόγους και τους νομικούς κατά την γνώμη μας. Αναμένουμε τις δέουσες συνέργειες ( Κ. Λαπαβίτσας: Αυτό που έχει σημασία είναι να σχηματιστεί ο μετωπικός φορέας, ο οποίος θα δώσει στη χώρα προοπτική σε νέα κοινωνική και εθνική βάση. Μέχρι τότε η Ελλάδα θα παραδέρνει στην παγίδα των δανειστών), http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2017/04/blog-post_21.html#more

——————————————————————————————–

Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος, Παρασκευή, 21 Απριλίου 2017

Η περιγραφή της καταστροφής και του μέλλοντος καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά μας υλοποιούμενη εδώ και μια πενταετία είναι εύκολη. Το ζητούμενο όμως από τη μεριά των βίαια πληττόμενων τάξεων και στρωμάτων είναι η διαμόρφωση και η αποδοχή μιας άλλης εναλλακτικής πρότασης σε αντιπαράθεση με την πρόταση του κεφαλαίου. Η πρόταση δηλαδή από τη μεριά των συμφερόντων της εργασίας. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως ενώ η πρώτη επιλογή τεκμηριώνεται με σχετική ασφάλεια η δεύτερη έχει ασφαλώς μικρότερες πιθανότητες ασφαλείας. Κι αυτό γιατί η οικονομία δεν είναι επιστήμη.

Όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που προβάλουν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι ισχυριζόμενοι πως έχει τη δομή και την δυνατότητα να εκφράζεται και να προβλέπει όπως οι θετικές επιστήμες και κυρίως η φυσική. Κι αυτό για έναν απλό και εξαιρετικά σημαντικό λόγο. Η οικονομία δεν είναι παρά κοινωνικό παράγωγο. Επηρεάζεται επομένως, αν όχι καθορίζεται, από κοινωνικές και πολιτικές, κυρίως ταξικές, παραμέτρους. Οι παράμετροι αυτές δεν είναι δυνατό να ποσοτικοποιηθούν. Είναι ποιοτικές μεταβλητές που μόνο μέσα από πολιτικές προσεγγίσεις μπορούν να κατανοηθούν και να πραγματωθούν. Τα όποια συμπεράσματα και προβλέψεις από τις αναλύσεις και θεωρητικές προσεγγίσεις μελλοντικών καταστάσεων υπόκεινται σε μια αυξημένη αβεβαιότητα σε σχέση με τις αντίστοιχες των θετικών επιστημών.

Ποιο είναι επομένως εκείνο το στοιχείο, εκείνος ο τρόπος μελέτης και ανάλυσης, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει με σχετική ασφάλεια στον καθορισμό των πολιτικών επιλογών που θα μας οδηγήσουν στο μέλλον και προς μια ορισμένη κατεύθυνση, την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζόμενων και της πλειονότητας των ελλήνων; Εκτιμώ πως ο μόνος τρόπος τέτοιας προσέγγισης είναι αυτός που αναγνωρίζει από τη μια την ιδιαίτερη βαρύτητα της πραγματικής κατάστασης κι από την άλλη η εμπνευσμένη και ορθολογική υπέρβασή της. Οι απαραίτητοι επομένως οδηγοί είναι η όσο το δυνατό καλύτερη γνώση της πραγματικότητας, οι τάσεις και η κατεύθυνση μεταβολής της και η ιστορία. Η γνώση δηλαδή της συμπεριφοράς των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων σε παρόμοιες καταστάσεις λαμβάνοντας υπόψη και τα τυχόν ιδιομορφίες.

Ποιες είναι επομένως οι πολιτικές εκείνες οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν κα να λειτουργήσουν προς όφελος τη εργασίας και στον αντίποδα των πολιτικών των εκπροσώπων του κεφαλαίου και των δανειστών; Είναι ασφαλώς εκείνες που απαντούν από τη μεριά των συμφερόντων των εργαζόμενων στα δύο προβλήματα που επέσπευσαν την εφαρμογή των βίαιων πολιτικών από το 2010 και μετά. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Οι δύο αναγκαίες, αλλά όχι και οι ικανές, συνθήκες που πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στην πολιτική πρόταση που μπορεί να αποτελέσει τη δεύτερη επιλογή είναι η παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους και η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας.

Ακριβώς αυτές οι δύο πολιτικές επιλογές είναι κι εκείνες οι οποίες δέχονται την βιαιότερη επίθεση από τη μεριά των δανειστών και των εγχωρίων εκπροσώπων τους. Ας προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τις πιθανές επιπτώσεις από την εφαρμογή των πολιτικών αυτών κι ας αρχίσουμε από την εφαρμογή της αθέτησης πληρωμών του δημοσίου χρέους.

Μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση κατεβάζοντας ολόκληρο το άρθρο σε μορφή PDF από το κατωτέρω Link εδώ.

ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΣ-ΤΟ-ΕΦΙΚΤΟ-ΤΗΣ-ΡΗΞΗΣ