Δημ. Χαλυβόπουλος, 7 Μαΐου 2019

Σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου, είναι η ανάδειξη της παραπληροφόρησης που επικρατεί σχετικά με την έννοια του πληθωρισμού (ή του αντιθέτου του αποπληθωρισμού) και τον τρόπο που ο συγκεκριμένος οικονομικός δείκτης επηρεάζει τα διάφορα εισοδηματικά κλιμάκια της κοινωνίας. Με συγκεκριμένα παραδείγματα θα αναδειχθεί ότι δείκτης του πληθωρισμού σκοπίμως χειραγωγείται, προς όφελος συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων και εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών.

Θα αποδειχθεί ότι ο δείκτης του πληθωρισμού είναι ακατάλληλος τόσο ως εργαλείο προσδιορισμού της διακύμανσης της «αξίας του χρήματος», όσο και ως κριτήριο λήψης αποφάσεων σε θέματα όπως: αναπροσαρμογές σε μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικές εισφορές και επιτοκίου της κεντρικής τράπεζας.

Στο δεύτερο μέρος της ανάλυσης, θα εξηγηθεί για ποιο λόγο αποτελεί μύθευμα η άποψη, με την οποία συμφωνούν οι περισσότεροι οικονομολόγοι και κυβερνώντες, ότι για να λειτουργεί εύρυθμα η οικονομία μιας χώρας, πρέπει οι τιμές του πληθωρισμού να κυμαίνονται στο 2% ετησίως και σε κάθε περίπτωση να αποφεύγεται ο αποπληθωρισμός, δηλαδή ο αρνητικός πληθωρισμός.

Ξεκινώντας με τον ορισμό του πληθωρισμού, θα περίμενε κανείς ότι ο πληθωρισμός / αποπληθωρισμός είναι ένας οικονομικός δείκτης που ισοδυναμεί με τη μέση αύξηση / μείωση της τιμής όλων των αγαθών και υπηρεσιών, σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

(more…)

Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου – 04/05/2017

Όπως τα κράτη έτσι και οι επιχειρήσεις, προς το τέλος του έτους συντάσσουν ένα προϋπολογισμό όπου αποτυπώνονται οι προβλέψεις τους για την επόμενη χρονιά. Οι προβλέψεις αυτές αφορούν όλα τα βασικά οικονομικά μεγέθη (έσοδα, έξοδα, πληρωμές δανείων, τόκων, έκτακτα, κ.ο.κ.) του κράτους ή της επιχείρησης και ο σκοπός του προϋπολογισμού είναι να παρέχει έναν «μπούσουλα» στη διοίκηση για την επόμενη χρονιά. Εν τέλει, ο βασικότερος σκοπός του προϋπολογισμού είναι να προβλέψει τις χρηματοροές του επόμενου έτους, δηλαδή πόσα χρήματα θα μπαίνουν και πόσα χρήματα θα βγαίνουν κάθε μήνα από το ταμείο.

Είναι λογικό ότι θα υπάρχουν μήνες όπου λόγο κάποιων γεγονότων (χρονική υστέρηση προβλεπόμενων εσόδων, απρόβλεπτη αύξηση εξόδων), να παρουσιαστεί «τρύπα» στον μηνιαίο ταμειακό προγραμματισμό και να απαιτηθεί ένας έκτακτος, μη προβλεπόμενος, δανεισμός που θα καλύψει τη συγκεκριμένη «τρύπα».

Τέτοιου είδους δάνεια έχουν διάρκεια μερικές μέρες, καθώς χρησιμοποιούνται για έκτακτα γεγονότα. Επίσης, επειδή έχουν υψηλότερο επιτόκιο φροντίζουν τα κράτη και οι επιχειρήσεις να τα αποπληρώνουν το συντομότερο δυνατό.

Συγκεκριμένα στο θέμα μας:

(more…)

Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου 

Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι η αύξηση του Φ.Π.Α. μειώνει την αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών και των νοικοκυριών, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της «ρευστότητας» – ζήτησης στην πραγματική οικονομία. Η δικαιολογία που χρησιμοποιούν οι «κυβερνώντες» για την αύξηση των συντελεστών του Φ.Π.Α., είναι η προσδοκία για αύξηση των φορολογικών εσόδων.

Σκοπός της παρούσας ανάλυσης, είναι να αποδειχθεί στο ευρύ κοινό ότι η αύξηση του Φ.Π.Α. δεν πλήττει μόνο τα νοικοκυριά και τους καταναλωτές, αλλά και τα φορολογικά έσοδα του ίδιου του κράτους λόγο μειωμένων εσόδων από την άμεση φορολόγηση.

Ως γνωστόν, ο Φ.Π.Α. είναι ουδέτερος για τις επιχειρήσεις καθώς δεν επηρεάζει το λογιστικό τους αποτέλεσμα. Οι επιχειρήσεις συμψηφίζουν το Φ.Π.Α. που εισπράττουν από τις πωλήσεις τους, με το Φ.Π.Α. που πληρώνουν μέσω των αγορών τους και τη διαφορά την αποδίδουν στο κράτος. Γενικότερα όμως, ούτε οι επιχειρήσεις επιθυμούν αυξήσεις στους συντελεστές του Φ.Π.Α. διότι, όσο μειώνεται η ζήτηση και το διαθέσιμο εισόδημα των καταναλωτών, τόσο μειώνεται ο τζίρος και τα καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων.

Για να αποδείξουμε τα ανωτέρω, θα προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε ποια είναι τα έσοδα του κράτους από το Φ.Π.Α. όταν εισέλθει ρευστότητα 100 € στην πραγματική οικονομία. Θα χρησιμοποιήσουμε δύο σενάρια όπου στο πρώτο οι συναλλαγές γίνονται με 24% συντελεστή Φ.Π.Α. (όσο είναι τώρα) και στο δεύτερο οι συναλλαγές γίνονται με 13% Φ.Π.Α. (τόσο ήταν για τα τρόφιμα πριν λίγους μήνες).

(more…)

Παρουσιάζουμε σημαντική αρθρογραφία του Κου Δημήτρη Χαλυβόπουλου η οποία έχει δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορους ιστότοπους. Προσπαθήσαμε να την συγκεντρώσουμε για την ευκολία των σεβαστών αναγνωστών μας.

1) Ο μύθος του ελληνικού χρέους ( ξεκίνησε να το γράφεται το 2011 και δημοσιεύτηκε στις αρχές του 2012).

http://antapocrisis.gr/index.php/social-media1/item/398-xreos (12.000 αναγνώσεις στο antapocrisis)

4) Η δυνατότητα επιστροφής στη δραχμή.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΛΥΒΟΠΟΥΛΟΥ
(Τρ.8/12/2015-12:00)

Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το νόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, δεν έχει «αξία». Χρησιμότητα και εμμέσως αξία, αποκτά ως μέσο πρόσβασης σε πόρους ¹, οι οποίοι διακρίνονται σε: φυσικούς (τρόφιμα, ορυκτά, πετρελαιοειδή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), τεχνητούς (μηχανήματα, τεχνολογικός εξοπλισμός) και ανθρώπινους (εργασία και υπηρεσίες). Ως εκ τούτου, μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες της επιλογής του νομίσματος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, εγχώριους ή εισαγόμενους.

(more…)

Iανουάριος 2012

Πρόλογος 

Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναλυθούν διάφορα μυθεύματα που αφορούν το ελληνικό χρέος και οι λαθεμένες πρακτικές που εξακολουθούν να εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Στόχος του άρθρου είναι να γίνει αντιληπτή η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα που εκφράζεται από τα ΜΜΕ και αρκετούς οικονομολόγους που έχουν καταφέρει να «εμφυτεύσουν» στη συνείδηση των περισσοτέρων Ελλήνων ότι ζουν σε μια χώρα με ανυπέρβλητα προβλήματα και ελάχιστα περιθώρια για ευημερία.

(more…)