Από Πέτρος Μηλιαράκης – 05/08/2017

Το κείμενο αυτό προκύπτει ως προβληματισμός σε περίοδο διακοπών ως προς το ζήτημα της κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας στο πλαίσιο εκχώρησης αρμοδιότητας στη νομική προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τις Δανειακές Συμβάσεις.

Το ερέθισμα όμως που μου προκλήθηκε για το κείμενο αυτό, αιτία του έχει το εξαιρετικό δοκίμιο του Tom Binghman(1), που από τον Chris Patten χαρακτηρίστηκε ως το βιβλίο για τους νομικούς επιστήμονες του έτους 2011.

Είμαι δε τυχερός καθόσον το βιβλίο αυτό, που το αναζητούσα, το έχω ήδη στην κατοχή μου. Το εντόπισα στο βιβλιοπωλείο που λειτουργεί εντός των εγκαταστάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο. Επηρεασμένος δε από τις απόψεις του Tom Binghman(2) θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω τα εξής:

Η δοτή αρμοδιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η πολιτειακή αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει «επανατοποθετηθεί» αρκετές φορές, με κυρίως αναφορά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λάακεν, όπου τέθηκε το κυρίως ερώτημα εάν θα παρέμενε το «πυλωτικό σύστημα», δηλαδή εάν θα παρέμεναν ως «σύστημα διακυβέρνησης» οι τρεις Πυλώνες που αφορούσαν: α) στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, β) στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, και γ) στη Δικαιοσύνη και στις Εσωτερικές υποθέσεις (3).

(more…)

του Σπύρου Λαβδιώτη,   30 Ιουλίου 2017

Η ελληνική κοινωνία θα χαράξει βαθειά στη μνήμη της την ημερομηνία της 15ηςΙουνίου 2017, όταν η πολιτική ηγεσία της χώρας για ακόμη μια φορά ενέδωσε στις εξωφρενικές νομισματικές απαιτήσεις των ευρωπαϊκών αρχών.

Τα σχεδιασμένα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα του 3.5% (σε σχέση με το ΑΕΠ) μέχρι το 2022, που η κυβέρνηση υποτακτικά δεσμεύτηκε να υλοποιήσει θα προκαλέσουν μια πρωτόγνωρη σπειροειδή καταστροφή του ιδιωτικού πλούτου και την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδος.

Ο μίτος της Αριάδνης δεν αρκεί για να εξέλθει ο θρυλικός Θησέας από τον Λαβύρινθο, αφού σκοτώσει τον φρικιαστικό Μινώταυρο που τρέφονταν με ανθρώπινο αίμα. Διότι, ούτε την Αριάδνη έχουμε να αγαπήσει τον Θησέα, αλλά ούτε και Θησέα, για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, το τερατώδες ευρώ. Η μόνη ελπίδα που έχουμε με τα μυαλά που κουβαλούν οι σημερινοί πολιτικοί, είναι ένα θαύμα, ένα νέο Δαίδαλο να σχεδιάσει την απόδραση από το ευρώ.

Παρά ταύτα, ο γράφων δεν θα σταματήσει το έργο της ενημέρωσης – όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις και η γνώση – που ξεκίνησε ως απλός έλληνας πολίτης εδώ και οκτώ χρόνια με την « Ελληνική Οικονομία: Η δουλοπαροικία του Χρέους» (13 Μαΐου2009). Ήταν σ’ αυτό το δοκίμιο που γράφτηκαν οι ακόλουθες γραμμές: « Ως αποτέλεσμα, προς το παρόν η οικονομία μας θα είναι έρμαιο στα καπρίτσια των διεθνών χρηματαγορών και πιστωτών. Γι αυτό, ο ευάλωτος λαός μας ενδέχεται να οδηγηθεί σε απόγνωση, καθώς πολιτικές που αφορούν το κοινωνικό συμφέρον θα σχεδιάζονται από τους πιστωτές μας και όχι από τις δημοκρατικώς εκλεγόμενες κυβερνήσεις.» 1

Τώρα ο «κόμβος έφθασε στο κτένι» και η ελληνική κοινωνία εγκαλείται να επιδείξει τι είδους κοινωνία είναι. Εάν είναι ικανή να μεταμορφωθεί και αλλάξει τρόπο σκέψης για να αποφύγει την κατάρρευση ή να παραμείνει με τις προκαταλήψεις, καχυποψία και το μότο « ο καθένας για τον εαυτό του». Εάν απορρίψει οιαδήποτε αλλαγή σκέψης και συνεχίζει να έχει ως οδηγό την αρχή του Ωφελιμισμού « η μεγιστοποίηση της ευχαρίστησης και η αποφυγή του πόνου», τότε θα αντιδράσει στις νέες οδυνηρές οικονομικές επιπτώσεις των συνεχών πλεονασμάτων δημιουργώντας περισσότερο χάος μέσα στο χάος.

Εάν επικρατήσει η δεύτερη εκδοχή και η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να μη κατανοεί ότι το ευρώ της έχει βάλει αλυσίδες και αποτελεί το τελευταίο στάδιο ενός μακροχρόνιου σχεδίου εγκαθίδρυσης, μέσω τεχνοκρατών, μιας Νέας Απολυταρχικής Τάξης που καταλύει τη δημοκρατία, τότε η έκβαση θα είναι άσχημη. Θα έχει την τύχη που ο Diamond περιγράφει στο βραβευμένο βιβλίο «Κατάρρευση-Πως οι Κοινωνίες Επιλέγουν να Αποτύχουν ή να Πετύχουν». 2   

Συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας στο Link εδώ.

An interview with Costas Lapavitsas

JACOBIN, 03 Aug, 2017

Syriza continues to oversee the implementation of austerity. But all is not hopeless in Greece.

In Greece, it’s not quite accurate to talk about the “rise and fall” of the left-wing party Syriza. “Rise and plateau” would be more fitting.

Syriza came to power in January 2015 promising to confront the “troika” — the European Commission, the European Central Bank, and the International Monetary Fund — to secure an exit from the Greek debt crisis and end the austerity under which Greeks were suffering. Thus commenced five months of high-drama negotiations that culminated in a national referendum in which the Greek people said a resounding “no” — “Oxi” — to the deal offered by the troika.

Yet in the face of this historic response, Syriza prime minister Alexis Tsipras went towards the creditors, signing a third memorandum resigning the country to ever deeper austerity and mounting privatizations.

Tsipras’s unprecedented capitulation was followed by another: his decision to stay in power to implement the terms of the memorandum. To many, Syriza’s rapid climb to state power, its tough talk in negotiations, and its feints towards “Grexit” signaled an acceleration of the class struggle in Greece. Its capitulation proved an abrupt end to that feverish process. Now the party lumbers on, zombie-like, dully implementing anti-worker and anti-left measures of historic magnitude.

Costas Lapavitsas accompanied every step of this dizzying process as an MP for Syriza and a member of the Left Platform, a bloc within the party that called for exit from the European Monetary Union and the preparation of the Greek people for confrontation with international creditors. Had the Left Platform won the strategic and political argument in Syriza, Greece likely would have gone down a very different path.

Today neither Lapavitsas nor the Left Platform continue to be part of Syriza. Yet Lapavitsas has not relinquished the Left Platform’s central assertion: that the subjection of Greece’s working class is not inevitable.

Here, George Souvlis, a PhD candidate in history at the European University Institute in Florence, and Petros Stavrou, a former Syriza adviser and current member of the radical left initiative ARK, speak with Lapavitsas for Jacobin about Syriza’s government, the struggle against austerity across Europe, and the prospects for reviving the Greek left.

(more…)

Συνέντευξη του κ. Κώστα Λαπαβίτσα στον δημοσιογράφο Γιώργο Ψάλτη στο ραδιόφωνο του Real FM,

Πέμπτη, 3 Αυγούστου 2017

Συζητάμε με το Γιώργο Ψάλτη στον “αέρα”, Real Fm 98,4

Στην Βουλή σήμερα δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Πρέπει  να ακουστεί επειγόντως μια αντιπολιτευτική – κριτική φωνή για το καλό της χώρας ολόκληρης.

Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι η εκλογική συγκόλληση, δηλαδή να κατέβουν σε επερχόμενες εκλογές διάφορα πολιτικά κόμματα μαζί,  μόνο και μόνο για να πάρουν ψήφους.

Υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί ένας νέος Μετωπικός Φορέας.
Γίνονται σοβαρές διεργασίες. Προέχει να καταλάβουν  όλοι οι ενδιαφερόμενοι την ευρύτητα αυτού του πράγματος. Υπάρχουν μεγάλα κομμάτια του λαού που είτε συμφωνούν με τις εναλλακτικές προτάσεις είτε όχι, θέλουν να δουν μια τέτοια ενωτική παρουσία.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ LINK: http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2017/08/real-fm-984.html

 Του Κώστα Λαπαβίτσα, Κυριακή, 30 Ιουλίου 2017

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση γιατί με την επιτυχημένη έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου επιστρέφουμε στην «κανονικότητα». Η αντιπολίτευση, κάνοντας άσφαιρη κριτική, διατείνεται ότι πρόκειται απλώς για επιστροφή στην εποχή Σαμαρά. Στην πραγματικότητα σύσσωμο το μνημονιακό στρατόπεδο πανηγυρίζει τον θρίαμβό του. Αλλά η «κανονικότητα» που ήδη διαμορφώνεται είναι πολύ σκληρή και καθόλου αυτό που οι πολιτικοί φαντάζονται.

Χορηγός των τραπεζών και των φαντ ο ελληνικός λαός

Τα δεδομένα του ομολόγου, όπως τουλάχιστον έγιναν γνωστά, έχουν ως εξής. Η Ελλάδα άντλησε 3 δισ. ευρώ, με συνολικές προσφορές αγοράς πάνω από 6,5 δισ. και απόδοση για τους αγοραστές 4,625%. Από τα 3 δισ. που αντλήθηκαν, περίπου τα 1,6 δισ. ήταν σε ανταλλαγή ομολόγων που είχαν εκδοθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά το 2014 με ημερομηνία λήξης το 2019. Τα υπόλοιπα 1,4 δισ. ήταν «νέο χρήμα».

Σημασία έχει και το ποιος αγόρασε τα ομόλογα. Από τα 1,6 δισ. που ανταλλάχθηκαν, περίπου τα τρία τέταρτα προήλθαν από την Εθνική, την Alpha και την Eurobank. Τα υπόλοιπα ήταν στην κατοχή διαφόρων διεθνών φαντ και ασφαλιστικών εταιρειών. Από τα 1,4 δισ. του «νέου χρήματος», άνω του 80% προήλθε από διάφορα φαντ, τα οποία στη μεγάλη πλειονότητά τους ήταν αμερικανικά και βρετανικά (44% και 26% των αγοραστών, αντιστοίχως).

Οι περιβόητες αγορές ομολόγων διαφέρουν πολύ από τις αγορές της καθημερινής ζωής. Πρόκειται για έναν σχετικά στενό κύκλο ανθρώπων που συνήθως γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν άμεση επαφή με τους πολιτικούς και τους ισχυρούς του χρήματος. Αυτοί «προετοιμάζουν» την έκδοση ομολόγων με συνεχείς επαφές και διαβουλεύσεις.

Η επιτυχία της νέας έκδοσης απαιτούσε καταρχήν προετοιμασία για την ανταλλαγή των ομολόγων Σαμαρά που βρίσκονταν στην κατοχή των ελληνικών τραπεζών. Δεν θα πρέπει να έχουν παράπονο οι τράπεζες. Τα ομόλογά τους ανταλλάχθηκαν στην τιμή των 102,6 ευρώ για κάθε 100, δηλαδή έλαβαν ένα δώρο 2,6% στο ποσόν που διέθεσαν.

Αν προσθέσουμε και τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής (5 έτη, ενώ για τα ομόλογα που επιστράφηκαν απέμεναν μόνο 2 έτη μέχρι το 2019), το κέρδος για τους ισολογισμούς των τραπεζών ήταν τελείως άκοπο και καθόλου αμελητέο. Ευγενικός χορηγός ο ελληνικός λαός, με επικεφαλής την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που πονάει όταν εφαρμόζει τα μνημόνια.

Παραπονεμένα δεν θα πρέπει να είναι ούτε τα αμερικανικά και βρετανικά φαντ που πρόσφεραν τον κύριο όγκο του «νέου χρήματος». Η απόδοση του 4,625% ήταν υψηλότατη για τις σημερινές συνθήκες της αγοράς. Το αντίστοιχο ισπανικό ομόλογο έχει απόδοση 0,3% και το πορτογαλικό 1,2%, για να μην αναφέρουμε το γερμανικό που έχει -0,2%.

(more…)

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D, 30 Ιουλίου 2017

Ο Λόρδος Κέυνς με το επαναστατικό του έργο, μας έμαθε ότι στο καπιταλισμό επικρατεί αβεβαιότητα, ότι ο καπιταλισμός είναι αδύνατον να εξασφαλίσει την πλήρη απασχόληση, η διανομή του πλούτου γίνεται αυθαίρετα και άνισα και τέλος μας έμαθε την αρχή της ενεργού ζήτησης.
Και κάτι άλλο μας δίδαξε σε συνδυασμό με την αρχή της ενεργού ζήτησης. Μας έμαθε ότι το χρήμα δεν είναι σπάνιο είδος, όπως ισχυρίζονται οι ‘μενουμεευρωπάκηδες’.
Δηλαδή, άμα έχουμε 1,500,000 εκατ. ανέργους και τα παιδιά φεύγουν στο εξωτερικό, τότε το κράτος, μέσω των επενδύσεων, ανοίγει δουλειές, προσλαμβάνει από τον ιδιωτικό τομέα όσους εργάτες θέλει μέχρι να εξαλείψει την ανεργία, κόβει χρήμα και τους πληρώνει!
Αυτά μας έμαθε!
Οι ευρωλάγνοι του σύριζα, κκε, χρυσής αυγής, νδ, πασόκ, ποταμιού και οι κεντρώοι, μας λένε ότι επειδή το ευρώ είναι σπάνιο, ιδιωτικό και πέφτει από ελικόπτερο, αυτό είναι λάθος, και ότι για να το κάνει αυτό το κράτος, θα πρέπει να δανείζεται, και να πληρώνει τόκους στις τράπεζες.

Άρα το κράτος, για να δημιουργεί θέσεις εργασίας, θα πρέπει να δανείζεται, μέχρις εκείνου του σημείου που δεν θα θίγεται η αξιοπιστία του στις αγορές, και να φορολογεί μετά για να πληρώνει τα έξοδα των τόκων.
Για κάθε θέση εργασίας που θα δημιουργείται, πρώτα θα πληρώνονται οι Τράπεζες.
Άρα η ανεργία θα παραμένει υψηλή, οι τράπεζες θα είναι οι αιωνίως κερδισμένες και η λιτότητα διαρκής.
Μιλάμε για υψηλή Οικονομική Παιδεία!!!
Πρέπει να είναι κάποιος ηλίθιος να τα πιστεύει αυτά.
Κι όμως αυτή η ηλιθιότητα μας κυβερνά και μας φοβίζει.
Η γνώση κατανικά και την ηλιθιότητα και τον φόβο.
Πιο απλά δεν γίνεται!

spyridonstalias@hotmail.com

Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος Ph.D,   25 Ιουλίου 2017

Δεδομένου ότι το ιδιωτικό χρέος είναι 140% του ΑΕΠ και τείνει αυξανόμενο, μάλλον πάμε για άγριο ξεμπέρδεμα, τίποτα δεν θα μείνει όρθιο στην ελληνική κοινωνία.

Στα ιδιωτικά χρέη . πρέπει να προστεθούν και τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο, και κανονικά και αυτό καθ’ αυτό το δημόσιο χρέος, αφού όλα τα χρέη, ούτως ή άλλως, εφ όσον η χώρα μας δεν εκδίδει το νόμισμα της, ο ιδιωτικός τομέας καλείται να τα πληρώσει.

Κατά συνέπεια αυτό το άχθος είναι που θα οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κοινωνική αιματηρή έκρηξη.

Ποια είναι η λύση που προτείνει το καθεστώς σε αυτό το πρόβλημα. Νέος διακανονισμός των δανείων και πάει λέγοντας, που φυσικά δεν ικανοποιεί ούτε τους δανεισθέντες ούτε τις τράπεζες, αφού των μεν οι αμοιβές διαρκώς μειώνονται ενώ οι τράπεζες θα πρέπει να οδηγηθούν σε νέα ανακεφαλαιοποίηση. Φαύλος κύκλος.

Εδώ τώρα, λόγω των σοφών μνημονίων, ασκείται ακριβώς μια αποπροσανατολιστική πολιτική που επιτείνει το πρόβλημα. Τα επί 8 χρόνια τώρα, αναποτελεσματικά μνημόνια, στηρίζονται στη βαθειά πιστή ότι η μείωση των ονομαστικών και πραγματικών αμοιβών, των αυξημένων φόρων και η μείωση των δαπανών του κράτους θα φέρει πίσω την οικονομία στην πλήρη απασχόληση και την ανάπτυξη.

(more…)

Προς τον
Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου
Βασίλειο Πλιώτα

Μηνυτήρια Αναφορά (20 Ιουλίου 2017)

Νικολάου ΣΤΕΦΑΝΗ του Δημοσθένη, κατοίκου Πτολεμαϊδας, Οδός…,
συνταξιούχου επιθεωρητή ΔΕΗ και έχοντος έννομο συμφέρον, ως προς την παρούσα Αναφορά, καθότι τυγχάνω κάτοχος αριθμού μετοχών της εταιρείας «Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού»

…………………………………………

Την 10.7.2007 και ώρα 11.00 π.μ., στο χώρο του Ορυχείου Αμυνταίου της ΔΕΗ α.ε. έγινε τεράστια κατολίσθηση πρανών (βλέπετε συνημμένες φωτογραφίες).

Αποκολλήθηκαν 80.000.000.κυβικά μέτρα υλικών, με αποτέλεσμα:

• Την αδρανοποίηση, επ αόριστον, του ΑΗΣ Αμυνταίου (ισχύος 650 MW) και του ΑΗΣ Μελίτης (ισχύος 350 MW)
• Την οριστική αχρήστευση απροσδιορίστου ποσότητας (της τάξεως αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων κυβικών μέτρων) καύσιμου λιγνίτη λόγω της ανάμιξής του με τα αδρανή υλικά των υπερκείμενων εδαφών του πρανούς που κατέρρευσε.
• Τον πρόσκαιρο αποκλεισμό της πρόσβασης στο υπόλοιπο κοίτασμα λιγνίτη, λόγω της παρεμβολής των μαζών που κατέρρευσαν – και για τις οποίες θα απαιτηθούν εύλογος χρόνος και μεγάλες δαπάνες, προκειμένου να απομακρυνθούν.
• Τον ενταφιασμό 4 εκσκαφέων αξίας αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και την οριστική αχρήστευση τριών από αυτούς.
• Την πρόκληση ανεπανόρθωτης καταστροφής στο σύνολο, σχεδόν, των κτηρίων του παρακείμενου οικισμού Αναργύρων και την αποσταθεροποίηση του υπεδάφους του. Με αποτέλεσμα να καταστεί αναπόφευκτος η ανάγκη μεταστέγασης των κατοίκων με δαπάνες της ΔΕΗ οι οποίες δεν έχουν, μέχρι στιγμής, υπολογιστεί.

Ερευνητές από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΓΕΩΤΕΕ), χαρτογράφησαν την κατολίσθηση στο λιγνιτωρυχείο του Αμυνταίου με τη χρήση δορυφορικής τηλεπισκόπησης. Η ψηφιακή επεξεργασία των δορυφορικών εικόνων αποκάλυψε καθαρά την κατολίσθηση, η οποία εκτείνεται έως 400 μέτρα βορειοανατολικά του χωριού Ανάργυροι του νομού Φλώρινας. Διαπιστώθηκε ότι η περίμετρος της κατολίσθησης έχει μήκος 7,1 χιλιομέτρων. http://pontokomicom.blogspot.gr/2017/06/71.html

Πρόκειται, κατά συνέπεια, για μία από τις μεγαλύτερες –σε φυσικό μέγεθος και οικονομική ζημία- καταστροφές που έχουν συμβεί στην ιστορία των ελληνικών και ευρωπαϊκών λιγνιτωρυχείων.

(more…)

Το βίντεο δημιούργησαν ο επιστημονικός συντονιστής της Επιτροπής Ερίκ Τουσέν και οι συνεργάτες του, περιγράφει με απλό και κατανοητό τρόπο τι συνέβη στην Ελλάδα από την δεκαετία του 1980 και πώς η χώρα έφτασε στα μνημόνια και τη χρεοκοπία – ενώ αναφέρει πως τις επιπτώσεις από τις πολιτικές λιτότητας που διαπνέουν τα μνημόνια, υφίστανται σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες και όχι μόνο οι Έλληνες.

Το video έχει ελληνικούς υπότιτλους.