Του Δημήτρη Καζάκη, Τετάρτη 15 Φεβ. 2017

Ο εμφανιζόμενος ως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδας, κ. Στουρνάρας, παρουσιάζοντας την «Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική» στα μέλη της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής δήλωσε τα εξής καταπληκτικά:

“Κάνουν λάθος όσοι επαναφέρουν θέμα δραχμής και Grexit. Αυτό δεν προκύπτει από καμία οικονομική ανάλυση. Η βελτίωση ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί. Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ. Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα και δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Όσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δεν θα συμβεί και τίποτα αν φύγουμε από το ευρώ ας ταξιδέψουν στην Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε.”

Πάει καιρός που έχει πάψει να με εντυπωσιάζει το τι λέει και το τι κάνει ο κ. Στουρνάρας. Είναι από εκείνους τους παλιανθρώπους της εξουσίας που έχουν βάψει με αίμα τα χέρια τους, όχι μόνο πλουτίζοντας σε βάρος των φορολογουμένων, αλλά και οδηγώντας έναν ολόκληρο λαό στη γενοκτονία.

(more…)

του Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου^(*), 13 Φεβρουαρίου 2017

Τα τρία υπαρκτά σενάρια για το μέλλον του ευρώ, είναι η διατήρηση ύπαρξης του συστήματος δόμησης της ευρωζώνης, η απόρριψή του και η ριζική αναμόρφωση-ανασύνθεσή του και η διάλυσή του και η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα των χωρών-μελών.

Η διατήρηση του συστήματος δόμησης της ευρωζώνης αντιμετωπίζει την κρίση μέσα σε αυτήν από τις αρχές (εθνικές κυβερνήσεις, ρυθμιστικές αρχές, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ), επιμένοντας στην αυστηρή τήρηση των πολιτικών που ώς τώρα ακολουθήθηκαν.

Η απόρριψη του συστήματος δόμησης της ευρωζώνης σημαίνει την οικειοθελή ή αναγκαστική αποχώρηση κάποιων χωρών από την ΟΝΕ, ως η λιγότερο κακή διαθέσιμη επιλογή.

Αν οι εγκληματικές πολιτικές συνεχισθούν αδιάλειπτα, θα καταστήσουν μονόδρομο την απόρριψη του συστήματος για τις χώρες που έχουν ήδη ενταχθεί στον μηχανισμό «διάσωσης».

Μία έξοδος από την ευρωζώνη θα αύξανε σε φοβερό βαθμό τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές ανάπτυξης αυτών των χωρών, εξαιτίας της αναπόφευκτης μεγάλης υποτίμησης των εθνικών νομισμάτων.

(more…)

του Δημήτρη Καζάκη

12/2/2017

Το κουβεντολόι για την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα έχει φουντώσει. Λέμε κουβεντολόι γιατί δεν πρόκειται για σοβαρό και τεκμηριωμένο διάλογο. Κανείς δεν θέλει έναν τέτοιο διάλογο. Διότι άλλοι μιλάνε για δραχμή και εννοούν διπλό ή παράλληλο νόμισμα, πρόταση Βαρουφάκη, η οποία στην ουσία της δεν είναι παρά η πρόταση Σόιμπλε. Μάλιστα την πρόταση του Σόιμπλε περί διπλού νομίσματος υπό καθεστώς κατοχής και καθεστώς εξαίρεσης εντός της ΕΕ με αντάλλαγμα το κούρεμα μέρους του χρέους έχουν υιοθετήσει ανοιχτά οι κ. Κατσανέβας και Μιχαλολιάκος με την ελπίδα προφανώς να τους επιλέξουν οι Γερμανοί στη θέση των Τσίπρα-Καμμένου σήμερα.

Άλλοι μιλάνε για την επαναφορά της παλιάς δραχμής υπό καθεστώς υποτιμήσεων για να ξεφτιλιστεί έτι περαιτέρω η εργασία στην Ελλάδα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης (πρόταση Λαμπαβίτσα). Μάλιστα ο κ. Λαμπαβίτσας φαντασιώνεται ένα ειδικό καθεστώς εξαιρέσεων της Ελλάδας εντός της ΕΕ -περίπου όπως το οριοθετεί και στην πρότασή του ο Σόιμπλε- έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί de facto το καθεστώς κατοχής και οι δανειστές να είναι ελεύθεροι να εκβιάζουν χωρίς η χώρα μας να μπορεί να επικαλεστεί εθνικό, διεθνές ή έστω ευρωπαϊκό δίκαιο.

Άλλοι πάλι προτείνουν να πάμε σε μια νέα δραχμή για να ξεχρεώσουμε μέρος του δημόσιου….
χρέους και να εθνικοποιήσουμε τις τερατώδεις ζημιές των συστημικών τραπεζών (πρόταση Λαφαζάνη). Φυσικά κανείς από τους συντάκτες της εν λόγω πρότασης δεν μας διαφωτίζει σχετικά με τις αντοχές σήμερα του ελληνικού νοικοκυριού, ώστε να μάθουμε επιτέλους πόσους φόρους και πόση λιτότητα αντέχει προκειμένου να εξυπηρετηθεί έστω και 10% του σημερινού δημοσίου χρέους. Ούτε φυσικά κανείς τους μας εξηγεί γιατί θα πρέπει να περάσουν στο δημόσιο οι χρεωκοπημένες και τοκογλυφικές τράπεζες. Τι τις χρειάζεται ο ελληνικός λαός και η ελληνική οικονομία;

(more…)

Θεόδωρος Μαριόλης

Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο,

ΙΚΕ Δημήτρης Μπάτσης, και ΕΔΕΚΟΠ,  

11 Φεβ. 2017

Εάν ήταν σε θέση να αναστοχαστεί κανείς τι – κατά συντριπτική πλειοψηφία – λέγεται και γράφεται, εδώ και έξι-επτά χρόνια, τότε θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας συνιστά γρίφο Μεταφυσικής. Το σφάλμα του θα ήταν ότι λησμόνησε πως στον «αντεστραμμένο κόσμο» της Ευρωζώνης-ΕΕ το «αληθινό είναι μία στιγμή του ψεύτικου» (G. Hegel). Δεν αποτελεί ζήτημα Μεταφυσικής αλλά ’Παταφυσικής.

Σύμφωνα με τον ιδρυτή της Alfred Jarry (1873-1907), η «’Pataphysique» (γράφεται με ένα απόστροφο πριν από τη λέξη και προέρχεται από παραφθορά του: «τὰ ἐπὶ τὰ φυσικά») είναι: (i) η επιστήμη των φανταστικών λύσεων, η οποία αποδίδει συμβολικά στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πραγμάτων και των εν εξελίξει διαδικασιών τις ιδιότητες που περιγράφονται από την «κατ’ αξίαν ιδιότητά τους» («virtualité»), κατ’ επέκτασιν (ii) η μελέτη των νόμων, οι οποίοι διέπουν τις εξαιρέσεις (και όχι τις συστηματικότητες) και, άρα, (iii) η περιγραφή και εξήγηση ενός σύμπαντος συμπληρωματικού ως προς το υπάρχον, το οποίο κανείς μπορεί ή, ίσως, πρέπει να δει.

(more…)

Από Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος –

10/02/2017

Το τελευταίο διάστημα η ελληνική πολιτική επικαιρότητα εστιάζεται στην αξιολόγηση και στις διαπραγματεύσεις, εικονικές ή μη, μεταξύ της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των δανειστών.Τίποτα δηλαδή το νέο και αξιόλογο. Μια ακόμη επανάληψη των όσων καταστροφικών βιώνουμε κατά την τελευταία επταετία. Αυτό όμως είναι η επιφάνεια. Αυτό για το οποίο επιτρέπεται ή επιβάλλεται να συζητείται. Εκείνο που αποτελεί όμως υποχρεωτικά την ουσία του προβλήματος είναι άλλο και βρίσκεται αλλού. Στο 2018. Το 2018 είμαι βέβαιος πως βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και του προβληματισμού όλων των εμπλεκόμενων μερών της ελληνικής κυβέρνησης και της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ μάλλον εξαιρουμένης.

Και βρίσκεται στο επίκεντρο γιατί υποχρεωτικά πρέπει να ληφθούν αποφάσεις καθοριστικής σημασίας τόσο για τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου όσο και για τα ιδιαίτερα συμφέροντα των κρατών μελών της ΕΕ. Εκείνο όμως που εμένα με απασχολεί είναι το μέλλον των υποτελών στρωμάτων και τάξεων της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας τα συμφέροντα της οποίας εγώ τα ταυτίζω με το συμφέρων των κυριαρχούμενων τάξεων για λόγους πολλούς. Η εξαγωγή συμπερασμάτων επομένως θα είναι ταξικά προσδιορισμένη. Τα δεδομένα όμως είναι αντικειμενικά. Ας τα μελετήσετε λοιπόν κι ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Τον επόμενο ένα χρόνο πρέπει να ληφθούν αποφάσεις καθοριστικές για το μέλλον. Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν ήδη πάρει θέση και οι αντιδράσεις τους είναι γνωστές στις αποφάσεις που θα ληφθούν αποκλειστικά από τους δανειστές με προεξάρχουσα τη γερμανική κυβέρνηση όποια κι αν είναι αυτή. Το 2010, οπότε και το πρόβλημα του δημοσίου ελληνικού χρέους έγινε ο μοχλός ανάληψης ουσιαστικά της εξουσίας στην Ελλάδα από τους εκπροσώπους του διεθνούς κεφαλαίου, η πρώτη προτεραιότητά του ήταν να μετατρέψουν το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο διασώζοντας έτσι το διεθνές κεφάλαιο που κατείχε τα ελληνικά ομόλογα. Από το 2010 μέχρι σήμερα οι χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου καλύπτονταν επομένως από τη δανειοδότηση αρχικά του EFSF κι αργότερα του ESM

Το τρέχον 3ο πρόγραμμα δανειοδότησης που συνομολογήθηκε το 2015 μεταξύ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου λήγει το 2018. Μέχρι επομένως το 2018 οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας είναι επαρκώς καλυμμένες. Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι τι γίνεται από το ’18 και μετά; Πριν προχωρήσουμε ας δούμε στο διάγραμμα που ακολουθεί τις χρηματοδοτικές υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου όπως δίνονται από τον ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους).

Για να διαβάσετε την πλήρη ανάλυση πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο

https://www.scribd.com/document/338888072/4Ο-ΜΝΗΜΟΝΙΟ-ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ-Ή-ΚΑΤΙ-ΑΛΛΟ#fullscreen&from_embed

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Φεβ. 9. 2017

Κάθε Κυβέρνηση στον κόσμο, ανεξαρτήτου μορφής πολιτεύματος και οικονομικής οργάνωσης, θα επιθυμούσε το νόμισμα της να έχει μια σταθερή ισοτιμία ως προς τα αλλά νομίσματα, θα επιθυμούσε να ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και τέλος θα επιθυμούσε η διακίνηση των κεφαλαίων να είναι ελεύθερη.

Το άσχημο, και μάλιστα το πολύ κακό, είναι, ότι από τις τρεις αυτές οικονομικές επιλογές, μόνο δυο μπορεί να επιλέξει. Δεν μπορεί να έχει και τις τρεις μαζί. Δεν μπορούν και οι τρεις επιλογές να συνυπάρξουν. Είναι σαν να καίγεται το σπίτι σου και να σου πουν, διάλεξε δυο απ’ όσα αγαπητά αντικείμενα έχεις μέσα στο σπίτι να σώσεις, αλλά το τρίτο θα καεί.

Με άλλα λόγια, παρατηρώντας την παραπάνω εικόνα (policy trilemma):

α) αν μια κυβέρνηση επιλέξει την πολιτική A δηλαδή να έχει σταθερή ισοτιμία νομίσματος και ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων τότε παύει να είναι επικυρίαρχη, αφού δεν μπορεί να καθορίσει τα δικά της επιτόκια, και κατ’ αναλογία,

β) αν επιλέξει την πολιτική B τότε θα πρέπει το νόμισμα της ελεύθερα να διακυμαίνεται, να μην είναι σταθερό και,

γ) αν επιλέξει την C πολιτική τότε δεν θα πρέπει να επιτρέψει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων.

Στην οικονομική θεωρία αυτό λέγεται το ασύμβατο τρίγωνο ή ασύμβατη τριάδα. Στην διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται κυρίως ως The Impossible Trinity και προέρχεται από την μετακεϋνσιανή ακαδημία γνώσης. Δεν αμφισβητείτε από καμία άλλη σχολή σκέψης.

(more…)

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

6.Φεβ.2017

Η συζήτηση γύρω από τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, μπροστά στα αδιέξοδα που δημιούργησε το καθεστώς κατοχής φουντώνει. Πολλοί έρχονται να συμμερισθούν την αναγκαιότητα της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, αλλά ομιλούν χωρίς να έχουν ολοκληρωμένη αντίληψη γι’ αυτό, με συνέπεια η σύγχυση και η παραπληροφόρηση να επικρατούν.

Πρέπει να τονιστεί, ότι ολόκληρη η διαδικασία είναι ενιαία και αδιαίρετη. Δεν μπορεί να γίνουν κάποια από τα παρακάτω βήματα και άλλα να παραμεληθούν. Διότι τότε, τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε θα είναι μεγάλα και απρόβλεπτα.

Εννοείται, ότι το εγχείρημα πρέπει να το αναλάβει εξ αρχής και να το διεκπεραιώσει μια νέα δημοκρατική και πατριωτική κυβέρνηση, τα στελέχη της οποίας οφείλουν, να πιστεύουν ακράδαντα στο εγχείρημα και να γνωρίζουν στη λεπτομέρειά του κάθε του τεχνική πτυχή.

Έτσι το σημερινό πολιτικό προσωπικό και όλα τα άλλα στελέχη που με ψεύτικη επιστημονικοφάνεια υπηρέτησαν και υπηρετούν το κατοχικό καθεστώς, ούτε θέλουν, ούτε γνωρίζουν το πως, ούτε μπορούν. Συνεπώς, είναι αδύνατο να περιμένουμε απ’ αυτούς το οτιδήποτε κι εναπόκειται σε δυνάμεις όπως το ΕΠΑΜ, που διαθέτουν τη βούληση, τη γνώση και την εμπειρία να το αναλάβουν, και στον κόσμο να υποστηρίξει αυτή την επιλογή.

(more…)

Συνέντευξη του Γ.Γ. ΕΠΑΜ Δ. Καζάκη στο bankingnews, 3 Φεβ.2017

Ο νόμιμος εκπρόσωπος του ΕΠΑΜ απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις υπερασπιζόμενος την επιλογή του εθνικού νομίσματος, καταθέτοντας τις δικές του προτάσεις και θέτοντας αυτές στην κρίση των αναγνωστών. Το bankingnews δεν φοβάται την διαφορετική άποψη. Σκοπός της οικονομικής ιστοσελίδας ήταν και παραμένει η ενημέρωση των πολιτών με επιχειρήματα. Η συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα και νόμιμου εκπροσώπου του ΕΠΑΜ, Δημήτρη Καζάκη, επιβεβαιώνει τον ρόλο μας στην ενημέρωση. Ωστόσο δεν του χαριστήκαμε αφού θέσαμε ερωτήσεις που έφθασαν στα όρια της προκλητικότητας αναλαμβάνοντας ακόμη το ρίσκο να κατηγορηθούμε ότι δεν σεβόμαστε την διαφορετική άποψη. Στον κ. Δημήτρη Καζάκη θέσαμε απλά και σκληρά ερωτήματα, αυτά που νομίζουμε ότι θα έθετε ο ανώνυμος πολίτης με σκοπό να διερευνήσουμε τις αντοχές του και τα επιχειρήματα του. Ο νόμιμος εκπρόσωπος του ΕΠΑΜ απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις υπερασπιζόμενος την επιλογή του εθνικού νομίσματος, καταθέτοντας τις δικές του προτάσεις και θέτοντας αυτές στην κρίση των αναγνωστών. Ως πολιτικός υπόσχεται τη διαγραφή χρεών, ενώ για τους τραπεζίτες λέει ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη και όχι μόνο. Υπόσχεται καλύτερες ημέρες με τη νέα δραχμή, ενώ δεν τον ενδιαφέρει να πληρώνεται ως βουλευτής σε ευρώ για να υπερασπίζεται τη νέα δραχμή. Πάντως η είσοδος του ΕΠΑΜ στη Βουλή θα είναι το πρώτο βήμα.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Περιγράφετε τα 10 βήματα για την επιστροφή της χώρας στο Εθνικό νόμισμα. Μπορείτε να περιγράψετε και το 11 και να υποθέσετε ποια θα είναι η ισοτιμία του εθνικού νομίσματος με το ευρώ ή με το δολάριο των ΗΠΑ ;

Δημήτρης Καζάκης: Αν μου πείτε σε ποιά κατάβαθα θα έχει κατρακυλήσει το ευρώ έναντι του δολαρίου, θα σας πω κι εγώ την ισοτιμία του νέου εθνικού νομίσματος, της νέας δραχμής για να συνεννοούμαστε.
Τι θέλω να πω μ’ αυτό.
Κάτι εξαιρετικά απλό που ακόμη και οι πιο αδαείς μπορούν να αντιληφθούν.
Με την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, το ευρώ θα δεχθεί μεγάλο πλήγμα.
Ειδικά έναντι του δολαρίου.
Η εισαγωγή της νέας δραχμής θα γίνει υπό συνθήκες γρήγορης ανόδου του λαϊκού εισοδήματος και επέκτασης της παραγωγής υπό καθεστώς ελέγχου της κίνησης κεφαλαίου.
Την ίδια ώρα η ΕΚΤ θα αγωνίζεται να περιορίσει την πτώση του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Έτσι η νέα δραχμή θα εισαχθεί σ’ ένα οικονομικό περιβάλλον που θα της επιτρέψει ισοτιμία ακόμη και σε βάρος του ευρώ.

Η άποψή μας είναι ότι τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα το νέο εθνικό νόμισμα θα ακολουθήσει ένα σύστημα ρυθμιζόμενης ελεύθερης ισοτιμίας (Managed Floating), που θα προσφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία κινήσεων, αλλά και θα εξαρτά τη σταθερότητα της νέας δραχμής από δυο θεμελιώδεις συντελεστές: την αγοραστική δύναμη του νομίσματος στην εσωτερική αγορά μέσα από την αύξηση του λαϊκού εισοδήματος και την ταχύτατη άνοδο της παραγωγικότητας και της παραγωγής της εθνικής οικονομίας.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει κάτι εξαιρετικά απλό.
Όσο το εθνικό και κυρίως το λαϊκό εισόδημα αυξάνει πραγματικά και η παραγωγή αναπτύσσεται η σταθερότητα του νομίσματος δεν μπορεί να απειληθεί.
Αυτό αποδεικνύουν οι οικονομίες, όπως π.χ. της Νορβηγίας, με δικά τους εθνικά νομίσματα, τα οποία στηρίζονται στην άνοδο της εσωτερικής αγοραστικής δύναμης, αλλά και στην ανάπτυξη της παραγωγής. (more…)

Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος Ph.D,     5 Φεβ. 2017

Η επιμονή του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της ΕΕ και των ντόπιων νεοφιλελεύθερων φωστήρων τραπεζιτών και των πολιτικών τους, η χώρα μας, από φέτος και εφ’ εξής, να παρουσιάζει πλεόνασμα πάνω από 3%, αποδεικνύει ότι ακόμα στο μυαλό τους δεν έχουν ανακαλύψει τι διασυνδέει τον δημόσιο τομέα, τον ιδιωτικό τομέα και το εξωτερικό τομέα της οικονομίας.

Όσο αυτό δεν το ανακαλύπτουν, σας διαβεβαιωθώ ότι η χώρα από φέτος βρίσκεται ένα βήμα πριν από μια καθολική κατάρρευση, η οποία θα εκδηλωθεί αιφνιδίως με σφοδρή κοινωνική σύγκρουση.

Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι οι πλεονασματικές πολιτικές ή αλλιώς οι πολιτικές λιτότητας, που δήθεν περιορίζουν το κράτος, ουσιαστικά καταστρέφουν τον ιδιωτικό τομέα.

Είναι ένα σοβαρό θέμα το οποίο χρήζει μιας επιμελημένης ανάλυσης.

(more…)

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (δημοσιεύθηκε στα “ΕΠΙΚΑΙΡΑ 03/02-16/02/2017)

===========================================================

Μετά από σχεδόν επτά χρόνια συνεχούς και ραγδαίας επιδείνωσης όλων ανεξαιρέτως των δεικτών της πραγματικής ελληνικής οικονομίας, επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η συνέχιση της ίδιας οικονομικής μας πολιτικής ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Οι υπεύθυνοι για τις τύχες μας, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, φέρουν βαρύτατες ευθύνες, προσποιούμενοι άγνοια αυτής της αναμφισβήτητης πραγματικότητας: ότι, δηλαδή, το ελληνικό πρόγραμμα βασίστηκε εξαρχής σε τραγικά εσφαλμένες υποθέσεις, που οδηγούν αναπότρεπτα στην εξαθλίωση ολοένα μεγαλύτερων τμημάτων του ελληνικού λαού. Η παταγώδης αποτυχία του δεν μπορεί πια να συγκαλυφτεί, ούτε με την προσπάθεια επίρριψης ευθυνών στη χώρα μας, επειδή δήθεν δεν το εκτέλεσε σωστά (όπως διαπιστώνει ο Joseph Stiglitz στο τελευταίο του βιβλίο, “η καταστροφή της οφείλεται στο ότι το εφάρμοσε με ευλάβεια”), ούτε με την εμφάνιση δήθεν δημοσιονομικών επιτευγμάτων, όπως μεταξύ και άλλων, των πρωτογενών πλεονασμάτων, που προκύπτουν από την καταστροφή της πραγματικής οικονομίας, αλλά ούτε και με αφελείς εξαγγελίες δήθεν αναμενόμενων βελτιώσεων και δήθεν έλευσης της πολυπόθητης ανάπτυξης. Συνοπτικά, το πρόγραμμα σταθεροποίησης της Ελλάδας βασίστηκε σε σωρεία εσφαλμένων υποθέσεων (που άλλωστε βρίσκονται και στα θεμέλια της ΕΕ-Ευρωζώνης), όπως ανάμεσα και σε άλλες, ότι η λιτότητα οδηγεί στην ανάπτυξη, η μείωση των μισθών βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα, κάποιος βαθμός ανεργίας είναι επιθυμητός διότι ελέγχει τον πληθωρισμό, οι αγορές αυτοδιορθώνονται και συνεπώς η κρατική παρέμβαση είναι ανεπιθύμητη, η σύγκλιση των οικονομιών στο πλαίσιο νομισματικής/οικονομικής ένωσης είναι αυτόματη, η νομισματική πολιτική είναι αρκετή και δεν χρειάζεται προσφυγή στη δημοσιονομική πολιτική κ.ο.κ.

(more…)