του Νίκου Ιγγλέση

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 29-7-16

Την  επομένη του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος, οκτώ τούρκοι στρατιωτικοί πέρασαν σε ελληνικό έδαφος και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. Η Τουρκία, δια του προέδρου της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του πρωθυπουργού  και υπουργών της ζήτησε επιτακτικά, από την πρώτη στιγμή, την άμεση παράδοση των οκτώ πραξικοπηματιών – προδοτών, όπως τους χαρακτηρίζει.

(more…)

Σπύρος Λαβδιώτης, Τσαγκαράδα 20 Ιουλίου 2016

Αφορμή της συγγραφής του παρόντος δοκιμίου υπήρξε η πρόσφατη πρόταση
της κυβέρνησης για την αναγκαία αναθεώρηση του Συντάγματος, χωρίς καν να γίνει
νύξη για το σκανδαλώδες άρθρο 80, το οποίο θέτει το κυριαρχικό δικαίωμα έκδοσης
του εθνικού νομίσματος εκτός συνταγματικού πλαισίου. Το πώς λογικώς δύναται να
συμβιβαστούν η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας με τη στέρηση του δημοκρατικού
δικαιώματος να αποφανθεί ο ίδιος ο λαός για το νόμισμα της χώρας του, αποτελεί
έναν Ηράκλειο άθλο. Γι αυτό, ίσως φανούν ωφέλιμες οι σκέψεις που ακολουθούν.

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο link. Ανοίγει νέα ιστοσελίδα σε pdf.

Η Ουτοπία των Ελλήνων Πολιτικών : Διακυβέρνηση χωρίς Χρήμα

του Νίκου Ιγγλέση

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 15-7-16

Διανύουμε ήδη  τον έβδομο χρόνο κατοχής. Το 2010 φαντάζει μακρινό και οι Έλληνες φαίνεται – και μόνο φαίνεται – ότι  προσαρμόστηκαν στη νέα τάξη πραγμάτων.

Ξένοι επικυρίαρχοι διαφεντεύουν τη χώρα. Η εθνική κυριαρχία παραχωρήθηκε με τις Δανειακές Συμβάσεις και τα συνημμένα Μνημόνια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έγιναν τα εκτελεστικά όργανα της ξενοκρατίας. Περισσότερο από το 26% του πλούτου που παρήγαγε η χώρα χάθηκε. Το ένα τρίτο των Ελλήνων που μπορούν να δουλέψουν είναι άνεργοι ή υποαπασχολούνται, ενώ πάνω από 250.000 μετανάστευσαν σε αναζήτηση εργασίας. Οι τράπεζες αφελληνίστηκαν  και μαζί τους πέρασαν σε χέρια ξένων οι περιουσίες των Ελλήνων. Σπίτια, αγροτική γη, βιοτεχνίες, βιομηχανικές μονάδες και ξενοδοχεία, με συνολικά «κόκκινα δάνεια» πάνω από 100 δις. ευρώ, ανήκουν τώρα στα «κοράκια» των αγορών.

(more…)

Γράφει η Σερένα Νομικού

24/11/2015

Όταν διαπιστώνεις πως μία τράπεζα θα ανταλλάξει μία καινούργια μετοχή τιμής 0,30 € με 100 παλαιές που αγοράστηκαν πέρυσι για 170 €, κατανοείς πως με το ληστή που άφησες να μπει στο σπίτι σου, δεν θα επιβιώσεις εύκολα.

Η αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών δεν ήταν ένα απλό σκάνδαλο, αλλά η μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα. Κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία, αφού για ένα ελάχιστο ποσόν ξεπουλήθηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, μαζί με τα 44 δις € του δημοσ…

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2016/07/blog-post_44.html#.V4D3-vl97RZ

(με την ευκαιρία του σχεδίου  δίκαιης ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ)

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                   25.06.2016

============================================================

Τα οράματα   όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της τελευταίας επταετίας, που “έβλεπαν την ανάπτυξη να έρχεται  έχουν μετοικήσει στην   παρούσα.   Υπάρχει, ωστόσο, κάποια βασική   διαφορά ανάμεσα στις  οπτασίες των προηγούμενων κυβερνήσεων  και της τωρινής. Πρόκειται για το ότι στην περίπτωση της Συριζαίας κυβέρνησης η αναμονή της ανάπτυξης παύει να είναι παθητική, αλλά αντιθέτως γίνεται προσπάθεια  η άφιξή της  να οριοθετηθεί  με ένα “σχέδιο δίκαιης ανάπτυξης”. Η εξαγγελία αυτού του σχεδίου ενδύθηκε, εξάλλου, με επισημότητα, εφόσον επιλέχθηκε ως φόντο της η Ακρόπολη, και εφόσον παρέστησαν σε αυτήν πολυάριθμοι οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι προφανώς συμφωνούν με το περιεχόμενό του.

(more…)

Του Κώστα Κόλμερ*, 31 Ιαν 2016 

     Ως νέος  Άμλετ, ο Ελλην ψηφοφόρος καλείται να επιλέξει στις  εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου μεταξύ μνημονικών και αντιμνημονιακών κομμάτων. Δηλ. εν τελική αναλύσει , «να μπή κανείς ή να μη μπή» (στην δραχμή) δοθέντος ότι η ενδεχομένη αποδοκιμασία των ευρωφίλων κομμάτων σημαίνει αυτομάτως χρεοκοπία και επάνοδο εις κάποιου είδους εγχώριο νόμισμα.

Το δίλημμα, εν τούτοις, δραχμή ή ευρώ είναι παραπειστικόν. Απλοποιεί μία σύνθετη υπόθεσιν: Εάν συμφέρει την ανάπτυξι της οικονομίας (ΑΕΠ) η χρήσι ξένου νομίσματος και δανεικών διά την αποτροπή  της χρεοκοπίας και όχι διά επενδύσεις ή εάν την εξυπηρετεί η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική και η αναστολή εξυπηρετήσεως του άλλως αδιατηρήτου δημοσίου χρέους οπότε η εισροή ιδιωτικού επενδυτικού κεφαλαίου και η ενίσχυσι των εξαγωγών δύνανται ν’ αυξήσουν υ γ ι ώ ς το ΑΕΠ και να μειώσουν την ανεργία.

(more…)

του Νίκου Ιγγλέση

δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ την 1-7-16

Σοκ και δέος προκάλεσε το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος όχι μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση  (ΕΕ) αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Το αδιανόητο, μέχρι πρόσφατα δηλαδή, η αποχώρηση μιας χώρας από τον πύργο της «ευρωβαβέλ» έγινε πραγματικότητα. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν πρόκειται για μια μικρή περιθωριακή  χώρα αλλά για μια μεγάλη, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και πυρηνική δύναμη. Κανείς από την παγκόσμια διακυβέρνηση δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η φιλελεύθερη Βρετανία θα αμφισβητούσε το ευρωπαϊκό  υποσύνολο της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, την ΕΕ και θα έβγαζε το «πρώτο τούβλο από τον τοίχο» του συστήματος, όπως είπε  ο Νάϊτζελ Φάρατζ.

(more…)

του Ανδρέα Γ. Δημητρόπουλου

Ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Το Θέμα

1. Η πραγματικότητα που μας περιβάλλει, η φύση των πραγμάτων, έχει τρεις βασικές διαστάσεις κοινωνική, πολιτική και οικονομική. Κατά συνέπεια και ο άνθρωπος δρα ως κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό όν. Κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή αποτελούν αναγνωριζόμενες από το Σύνταγμα (άρθρ.5) μερικότερες περιοχές της ευρύτερης κοινωνικο-κρατικής συνύπαρξης.

Οι σχέσεις κοινωνίας, οικονομίας και πολιτικής, ρυθμίζονται συνταγματικά. Δεν βρίσκονται μεταξύ τους στο ίδιο επίπεδο, αλλά τελούν σε ιεραρχική σχέση. Σύμφωνα με θεμελιώδη απόφαση του συντακτικού νομοθέτη (άρθρ. 2 παρ.1 και 106 παρ.2) στην κορυφή του «συνταγματικού τριγώνου», που απαρτίζουν τα αναπόσπαστα αυτά στοιχεία, βρίσκεται η Κοινωνία, ο κοινωνικός άνθρωπος. Η ανθρώπινη αξία αποτελεί την ανώτατη συνταγματικά αξία και το απαραβίαστο της ανθρώπινης αξίας, την καταστατική αρχή της έννομης τάξης.  Πολιτική και Οικονομία αποτελούν μέσα, που πρέπει να βρίσκονται στη διάθεση του ανθρώπου. Η Κοινωνία πρέπει κατά το Σύνταγμα να υπερέχει και να την υπηρετούν η Οικονομία και η Πολιτική. Αυτή είναι η κατά τη βούληση του συντακτικού νομοθέτη ορθή θέση της «συνταγματικής πυξίδας», που συναποτελούν κοινωνία, πολιτική και οικονομία, ώστε να επιτυγχάνεται ευνομία και ευημερία. Η λειτουργία της οικονομίας και της πολιτικής αποκτούν ουσιαστική σημασία και χρησιμότητα, όταν υπηρετούν την κοινωνία και δεν επιτρέπεται να λειτουργούν σε βάρος της.  Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, στις οποίες -αντίθετα προς τη συνταγματική επιταγή- οικονομία και πολιτική έχουν υποτάξει και εκμεταλλεύονται την κοινωνία. Οι περιπτώσεις αυτές αποτελούν συνταγματικά «αποκλίσεις», παθολογικές καταστάσεις, όχι μόνον δικαιϊκού, αλλά και ιστορικού / πραγματικού χαρακτήρα, καθόσον η ανισορροπία αυτή προκαλεί κρίσεις και αναταραχές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση απαραίτητη είναι η εξασφάλιση – το συντομότερο δυνατό – της υπεροχής της κοινωνίας πάνω στην πολιτική και την οικονομία, ώστε να επανέλθει η «συνταγματική πυξίδα» και να αποκατασταθεί η συνταγματικά και ιστορικά ορθή  ισορροπία των τριών στοιχείων και η ομαλότητα που αυτή εξασφαλίζει.

2. Οι σχέσεις Κράτους – Κοινωνίας, με τις οποίες ιδιαίτερα ασχολήθηκε η επιστήμη

διαβάστε την συνέχεια εδώ.

Ο Ντόναλντ, ο Μπόρις, η Μαρίν και ο Μπέπε  

του Νίκου Ιγγλέση, http://greekattack.wordpress.com

 Όποιοι διαβάζουν, το τελευταίο διάστημα, το διεθνή Τύπο και ακούν τις δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών αξιωματούχων δεν μπορεί παρά να  νομίζουν ότι ζούμε στις πρώτες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η Δύση (Ευρώπη και ΗΠΑ)  αντιμετωπίζει ένα νέο «κομμουνιστικό» κίνδυνο. Οι νέοι «Μπολσεβίκοι» βρίσκονται ante portas!

(more…)

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΛΥΒΟΠΟΥΛΟΥ
(Τρ.8/12/2015-12:00)

Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το νόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, δεν έχει «αξία». Χρησιμότητα και εμμέσως αξία, αποκτά ως μέσο πρόσβασης σε πόρους ¹, οι οποίοι διακρίνονται σε: φυσικούς (τρόφιμα, ορυκτά, πετρελαιοειδή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), τεχνητούς (μηχανήματα, τεχνολογικός εξοπλισμός) και ανθρώπινους (εργασία και υπηρεσίες). Ως εκ τούτου, μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες της επιλογής του νομίσματος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, εγχώριους ή εισαγόμενους.

(more…)