Η Έσχατη Επική Καταστροφή Δυστυχώς, η Πρώτη Ελπίδα

του Σπύρου Στάλια,  οικονομολόγου Ph.D 

Νέα Υόρκη 27-5-2016

Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από τους 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, “πρώτη φορά αριστερά”, σε μια επίδειξη θρασυτάτης νεοφιλελεύθερης συμπροφοράς, οι πολίτες βρίσκονται υπό κατοχή, η περιουσία του Κράτους υποθηκευμένη, οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της Χώρας προς πώληση, μαζί με τα υπάρχοντα των κατοίκων της.

Απ’ ότι φαίνεται, αυτό δεν ενοχλεί τους πιο πολλούς Έλληνες, αφού θεωρούν ότι με το ευρώ στη ζωή τους, το χειρότερο θα είναι σαφώς καλύτερο απ’ ότι με το Εθνικό Νόμισμα. Άρα το κακό γίνεται στο τέλος καλό.

Είναι θέση άγνοιας και φόβου που οδηγεί στην δουλικότητα που προκαλεί και αηδία και αγανάκτηση.

Θα ήθελα να διαβεβαιώσω όμως τους Συνέλληνες ότι τα πράγματα δεν μπορούν να φανταστούν πόσο θλιβερά θα γίνουν και σε τι βαρβαρότητα θα σπρώξουν τον Ελληνικό Λαό. Πηγαίνουμε σε επική ύφεση με πολύ ταχύ ρυθμό, σε τραγωδία που η κάθαρση ίσως περάσει και από αίμα.

(more…)

Το κείμενο αυτό είναι η ελληνική μετάφραση της εισήγησης μου στο συνέδριο 8th International Conference EBEEC 2016, ‘The Economies of Balkan and Eastern Europe Countries in the changed world’, Split, Croatia May 6-8, 2016.

Σταύρος Δ. Μαυρουδέας,Τμήμα Οικονομικών,Παν. Μακεδονίας

I. Εισαγωγή

Οι τρέχουσες αντιπαραθέσεις μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αλλά και η προηγηθείσα έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ (IEO IMF (2016)) επανέφεραν στο προσκήνιο την αποτυχημένη διαδρομή του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής (ΠΟΠ) για την Ελλάδα που συνομολογήθηκε μεταξύ της τρόικα των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων με στόχο την υπέρβαση της κρίσης της ελληνικής οικονομίας. Η συζήτηση αυτή δεν αφορά μόνο την ελληνική περίπτωση αλλά τόσο τις άλλες ευρω-περιφερειακές οικονομίες όσο και την παγκόσμια οικονομία (στο βαθμό που η κρίση της ΕΕ την επηρεάζει καθοριστικά). Ιδιαίτερα για τις ευρω-περιφερειακές οικονομίες (τους πληβείους της ΕΕ) το ελληνικό ΠΟΠ αποτέλεσε το προσχέδιο με βάση το οποίο σχεδιάσθηκαν και οι δικές τους προκρούστιες κλίνες (βέβαια με σημαντικές διαφοροποιήσεις που αφορούσαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά). Επίσης, σε μεγάλο βαθμό, η αποτυχημένη πορεία του ελληνικού ΠΟΠ προοιωνίζει και την δική τους πορεία, όπως δείχνουν αρκετά πρόσφατα στοιχεία (π.χ. εξέλιξη πορτογαλικών χρεογράφων).

To ελληνικό ΠΟΠ είναι το πρώτο πρόγραμμα αντιμετώπισης κρίσεων που διαμορφώθηκε όταν, στον απόηχο της παγκόσμιας κρίσης του 2007-8, ξέσπασε η αυτή της ΕΕ. Βασίζεται στις κυρίαρχες προσεγγίσεις – που επικρατούν στους βασικούς παγκόσμιους οργανισμούς και στις κυβερνήσεις των ηγεμονικών χωρών της Δύσης – και που εκπορεύονται από την Νέα Μακροοικονομική Συναίνεση (δηλαδή το μείγμα ήπιου νεοφιλελευθερισμού και συντηρητικού Νέου Κεϋνσιανισμού)¹. Συνεπώς, υποστηρίζει ότι τα αίτια της ελληνικής κρίσης δεν είναι συστημικά και δομικά αλλά συγκυριακά. Δηλαδή δεν οφείλονται σε θεμελιακές αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος αλλά σε περιστασιακές εσφαλμένες οικονομικές πολιτικές². Έτσι υποβαθμίζει τα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα που βρίσκονται πίσω από την ελληνική κρίση (δηλ. την αποτυχία του επικρατούντος μετά την ένταξη στην ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά παραγωγικού υποδείγματος) και κατανοεί την τελευταία απλά ως κρίση χρέους. Με βάση τα προαναφερθέντα καθώς και τον άνισο συγκερασμό μεταξύ των συμφερόντων των ηγεμονικών δυνάμεων της ΕΕ (δηλ. του ευρω-κέντρου), των ΗΠΑ (εκφρασμένων μέσω του ΔΝΤ) και της ελληνικής ελίτ το ελληνικό ΠΟΠ επιβλήθηκε ουσιαστικά επάνω στην χώρα με διαδικασίες ελάχιστα δημοκρατικές. Η σπονδυλική του στήλη είναι η παροχή δανειακών κεφαλαίων από την τρόικα προς την Ελλάδα έναντι ενός έξωθεν επιβεβλημένου ασφυκτικού πλαισίου αλλαγών στην οικονομία και στο θεσμικό πλαίσιο της χώρας.

(more…)

Θάνος Ιωαννίδης (*), 21 Απρ. 2016

Το ερώτημα εάν υπάρχει πολιτικός φορέας να διαχειρισθεί αυτή την μετάβαση είναι προσχηματική αναβολή. Προφανώς και δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα. Όταν όμως η κοινωνία, εξ αιτίας όλων αυτών που συζητούμε, μετατραπεί στους ‘φοβεροτέρους εφέδρους’, τότε το ερώτημα αντιστρέφεται ως εξής: Υπάρχει κάποιο πολιτικό κόμμα που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τους επαναστατημένους;

Δεν θα μπορούσε ένας καλοπροαίρετος μελετητής του οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι στην Ελλάδα παρά μόνο να χαιρετήσει θερμά την πρωτοβουλία του κ. Β. Βιλιάρδου και του analyst.gr για την έναρξη ενός δημόσιου διαλόγου – δαιμονοποιημένου μέχρι σήμερα από ΜΜΕ και ακαδημαϊκή κοινότητα – για το ενδεχόμενο μετάβασης της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα, την εφικτότητα του εγχειρήματος, τα προβλήματα και τα οφέλη που μπορεί να προκύψουν.

Νομισματικές Ενώσεις – Τι λέει η Ιστορία;

Από τον 18ο αι., καμιά νομισματική ένωση με την έννοια του ενιαίου κοινού νομίσματος και της μιας Κεντρικής Τράπεζας ως δανειστής ύστατης ανάγκης (lender of last resort) δεν διασώθηκε από την διάλυση, έχοντας τις περισσότερες φορές τραγικές συνέπειες για τα λιγότερα ισχυρά κράτη-μέλη της, προϊόν κυρίως Βρετανικής και Γαλλικής αποικιοκρατίας, οι οποίες κατέληξαν είτε σε εξεγέρσεις και επαναστάσεις είτε σε πολέμους [i].

Το νόμισμα από το τέλος του Bretton Woods το 1971, είναι πλέον ένα fiat money, άρα και πηγή χρέους το οποίο οι κεντρικές τράπεζες για να το διαθέσουν, το δανείζουν. Με άλλα λόγια, από το 1971 και μετά το χρέος έγινε χρήμα. Έτσι και η ΕΚΤ δανείζει μέσω των κεντρικών τραπεζών των κρατών-μελών τις εμπορικές τράπεζες και αυτές την οικονομία. Είναι χαρακτηριστικά κατανοητή και αποκαλυπτική η παρουσίαση της Τράπεζα της Αγγλίας (Bank of England) για την δημιουργία του χρήματος στην μοντέρνα οικονομία κυριολεκτικά από το πουθενά (out of thin air). [ii] [iii]

Η αποχώρηση από μια νομισματική ένωση και η μετάβαση σε ένα νέο εθνικό νόμισμα μπορεί το πιθανότερο να είναι επωφελής για την χώρα την ίδια. Αυτά προκύπτουν από μελέτη του Adam Slater, επικεφαλής οικονομολόγου του Oxford Economics UK, ενός από τους γνωστότερους ανεξάρτητους διεθνείς εταιρικούς συμβούλους, ο οποίος υποστηρίζει ότι η ιστορία δείχνει ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα ήταν καταστροφή αναπόφευκτη. Συγκεκριμένα, η μελέτη αναφέρει ότι περισσότερες από 70 χώρες έχουν εγκαταλείψει νομισματικές ενώσεις από το 1945 και μετά και μάλιστα μόνο μια μικρή μειοψηφία υπέστη απώλειες στο εθνικό της προϊόν (όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα) [iv]. Οι πιο πολλές από αυτές τις απώλειες, όπως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, μπορούν να εξηγηθούν από άλλα κοινωνικά σοκ όπως ο εμφύλιος πόλεμος [v].

.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Επομένως, το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι το κατά πόσο είναι μικρότερο το κόστος να δανειζόμαστε το κρατικό μας νόμισμα (ΕΥΡΩ) για όλες τις δημοσιονομικές ανάγκες του κράτους από το να εκτυπώνουμε (να έχουμε δηλ. το εκτυπωτικό δικαίωμα) το δικό μας εθνικό νόμισμα – εν προκειμένω την νέα δραχμή – και να μας επιβαρύνει μόνο το κόστος εκτύπωσης;

(more…)

Επιμέλεια: www.logiosermis.net Με υποστήριξη από netakia και Π.Τραιανού…

13 Απρ. 2016

Το χρονικό των γεγονότων μιας παγκόσμιας απάτης με στόχο την σωτηρία της Διεθνούς χρηματοπιστωτικής αγοράς – δηλαδή των τοκογλύφων! “Ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά”… λέει ο θυμόσοφος λαός. Τι εννοεί μ’ αυτό; Ότι, όποιος παίζει παιχνίδια, γνωρίζει πάντα πως υπάρχει πιθανότητα να χάσει με την ίδια λογική που κάποιος, ο οποίος πίνει, γνωρίζει ότι μπορεί να μεθύσει. Η τοκογλυφία είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Αυτός, ο οποίος παίζει τέτοια παιχνίδια, είναι βέβαιον ότι γνωρίζει το ρίσκο του παιχνιδιού …

Συνεχίστε την ανάγνωση του άρθρου πατώντας στο link εδώ

Έπονται Πορτογαλία και Ισπανία

_.

του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, 6 Φεβρουαρίου 2016

Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς (Paul Craig Roberts)

Ιδιαίτερης –ενημερωτικής, επεξηγηματικής και διδακτικής- αξίας για τον ΄Ελληνα αναγνώστη, το κατωτέρω άρθρο του γνωστού μας Αμερικανού Οικονομολόγου, καθηγητή, συγγραφέα, πολιτικού διανοητή, πρώην υπουργού κυβέρνησης Ρέϊγκαν (!), παρουσιάζει με εκτυφλωτική διαύγεια τη συνταγή θεραπείας-θανάτου που έχει συντάξει για την Ελλάδα ο Σόϊμπλε -της οποίας το πρώτο στάδιο ακόμη διανύουμε. Αναλύει επίσης και παρουσιάζει τη μηχανή εξαπάτησης περί το Χρέος, που αφ’ ενός παρέχει στο ΔΝΤ το άλλοθι παραμονής ως αιματοστίφτη της χώρας και παράλληλα φουσκώνει τον σάκο αισιόδοξης αερολογίας του Τσίπρα, για την παράταση των χρήσιμων υπηρεσιών του. Ιδού το επιμορφωτικό κείμενο:

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

΄Εχοντας χρησιμοποιήσει επιτυχώς την ΕΕ για να υποδουλώσει τον ελληνικό λαό, με την μετατροπή της «αριστερής» κυβέρνησης σε πιόνι των γερμανικών τραπεζών, η Γερμανία βρίσκει τώρα εμπόδιο το ΔΝΤ στο σχέδιό της να λεηλατήσει την Ελλάδα μέχρι εξαφάνισής της και από την μνήμη.

Οι κανόνες του ΔΝΤ εμποδίζουν τον οργανισμό να δανείζει χώρες που αδυνατούν να εξοφλήσουν το χρέος. Το ΔΝΤ, βάσει δεδομένων και αναλύσεων, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπληρώσει. Κατά συνέπεια το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να δανείσει στην Ελλάδα τα ποσά με τα οποία θα εξοφλήσει τις ιδιωτικές τράπεζες.

Το ΔΝΤ λέει ότι οι πιστωτές της Ελλάδας –πολλοί των οποίων δεν την εδάνεισαν χρήματα αλλ’ απλώς αγόρασαν ελληνικό χρέος με σκοπό να κερδοσκοπήσουν- θα πρέπει να διαγράψουν μέρος του χρέους, ώστε να το χαμηλώσουν στο επίπεδο που η ελληνική οικονομία θα μπορεί να εξυπηρετήσει.

Οι Τράπεζες δεν θέλουν να είναι η Ελλάδα σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της, επειδή οι τράπεζες επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την ελληνική αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους προκειμένου να ληστέψουν την Ελλάδα από τα σταθερά της κεφάλαια και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και επίσης για να καταλύσουν το σύστημα κοινωνικής προστασίας που δημιουργήθηκε στον 20^ο Αιώνα. Ο Νεοφιλελευθερισμός προτίθεται να εγκαθιδρύσει καθεστώς φεουδαρχίας –λίγοι ληστοβαρώνοι (μπέηδες, παρ ημίν) και πολλοί κολλήγοι: Το ένα τοις εκατό των εχόντων και το 99% των ακλήρων.

Κατά την άποψη της Γερμανίας, το ΔΝΤ πρέπει να της δανείσει τα λεφτά με τα οποία η Ελλάδα θα πληρώσει τις γερμανικές τράπεζες. Μετά το ΔΝΤ θα τα επανεισπράξει, εξαναγκάζοντας την Ελλάδα να περικόψει η να καταργήσει συντάξεις γήρατος, να μειώσει τις δημόσιες υπηρεσίες και την απασχόληση και να χρησιμοποιήσει τα ποσά που εξοικονόμησε για την αποπληρωμή του ΔΝΤ.

Και καθώς αυτά τα ποσά θα είναι ανεπαρκή, νέα μέτρα λιτότητας θα επιβληθούν και η Ελλάδα θα υποχρεούται να ξεπουλά τα εθνικά της κεφάλαια όπως εταιρείες ύδρευσης, λιμάνια, και προστατευόμενα νησιά σε ξένους επενδυτές, κυρίως στις ίδιες τις τράπεζες ή στους μεγαλύτερους πελάτες τους.

Μέχρι τώρα οι λεγόμενοι «πιστωτές» απλώς υποσχέθηκαν κάποια μορφή ελάφρυνσης χρέους, άγνωστης ακόμη μορφής, μετά παρέλευση διετίας. Μέχρι τότε το νεώτερο τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού θα έχει εκπατρισθεί και θα έχει αντικατασταθεί από -εκπατρισμένους από τους πολέμους της Ουάσιγκτων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική- μετανάστες, οι οποίοι θα επιβαρύνουν περισσότερο τις δυνατότητες κοινωνικής περίθαλψης της Ελλάδας.

Με άλλα λόγια η Ελλάδα καταστρέφεται από την ΕΕ, στην οποία τόσο ανόητα εντάχθηκε και εμπιστεύτηκε. Το ίδιο συμβαίνει και στην Πορτογαλία και εξελίσσεται στην Ισπανία και Ιταλία. Η λεηλασία κατασπάραξε την Ιρλανδία και την Λεττονία ( και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής) και προχωρεί στην Ουκρανία.

Ψεύδονται οι τίτλοι των εφημερίδων που αναφέρουν πως επιτυγχάνεται συμφωνία Γερμανίας και ΔΝΤ για την μείωση του ελληνικού χρέους στο επίπεδο όπου μπορεί να εξυπηρετηθεί. Κανένας «πιστωτής» δεν συμφώνησε μέχρι τώρα να διαγράψει και δεκάρα του χρέους. Το μόνο που δόθηκε στο ΔΝΤ από τους λεγόμενους «πιστωτές» είναι αόριστες «υποσχέσεις», για απροσδιόριστο ποσοστό χρέους, προς απομείωση μετά διετία.

Οι τίτλοι των εφημερίδων είναι αερολογίες, προορισμένες να δώσουν άλλοθι στο ΔΝΤ να υποκύψει στην πίεση να παραβιάσει τους κανόνες λειτουργίας του. Το πρόσχημα επιτρέπει στο ΔΝΤ να ισχυρίζεται ότι μια μελλοντική (απροσδιόριστη) απομείωση του χρέους θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της και επομένως μπορεί το ΔΝΤ να δανείσει την Ελλάδα για να πληρώσει τις ιδιωτικές τράπεζες.

Τα ΜΜΕ επιμένουν να αποκαλούν την λεηλασία της Ελλάδος «διάσωση».

Το να αποκαλείς την λεηλασία μιας χώρας διάσωση είναι να χρησιμοποιείς τη γλώσσα του ΄Οργουελ (της αντιστροφής των εννοιών). Η πλύση εγκεφάλων είναι τόσο ενδελεχής ώστε ακόμη και τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί της λεηλατούμενης Ελλάδος αποκαλούν «διάσωση» τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό που σταυρώνει την Ελλάδα.

Παντού στον Δυτικό κόσμο ποικιλία μέτρων, τόσο επιχειρηματικών συγκροτημάτων όσο και κυβερνήσεων , προκάλεσαν καθήλωση της εισοδηματικής ανάπτυξης. Για να συνεχίσουν να αναφέρουν κέρδη (στους μετόχους τους), μεγαλοτράπεζες και πολυεθνικά συγκροτήματα στράφηκαν στην λεηλασία. Τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και οι δημόσιες υπηρεσίες στοχοποιήθηκαν για ιδιωτικοποίηση, και η παγίδευση σε χρέος, που τόσο παραστατικά περιγράφεται από τον Τζων Πέρκινς, στο βιβλίο του « Εξομολογήσεις Ενός Οικονομικού Δολοφόνου», χρησιμοποιείται για την λεηλασία ολόκληρων χωρών.

Εισήλθαμε στη ληστρική φάση του καπιταλισμού. Η ερήμωση θα είναι το αποτέλεσμα.

Πηγή: olixnos.blogspot.com

από υποδεικνυόμενη πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/06/blog-post_19.html?m=1#more

Συνέντευξη του οικονομολόγου και μέλους του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καρούσου στο δημοσιογράφο Μιχάλη Νευραδάκη και το Διάλογος Radio – www.dialogosmedia.org*

Μιχάλης Νευραδάκης: Ας ξεκινήσουμε με την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την κατάσταση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος σήμερα. Σε τι κατάσταση βρίσκεται και ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της νέας ανακεφαλαιοποίησης;

Δημήτρης Καρούσος: Οι επιπτώσεις της τελευταίας κυρίως ανακεφαλαιοποίησης πιστεύω -όχι μόνο εγώ, οι περισσότεροι οικονομολόγοι αυτό λένε- πιστεύω ότι ήταν τραγικές, τόσο για τους Έλληνες φορολογούμενους, όσο και για το τραπεζικό σύστημα. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα πραγματικά μεγάλο σκάνδαλο, ίσως το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων ετών. Έγινε σε πραγματικά εξευτελιστικές τιμές.

(more…)

ΣΧΟΛΙΟ κ. Σπύρου Στάλια: Ένα θαυμάσιο κείμενο του κυρίου Κουρετα! Αισιόδοξο! Αλλά όλα αυτά μπορούν να γίνουν με το Εθνικό Νόμισμα! Τα πάντα χρηματοδοτούνται!

Του Δημήτρη Κουρέτα (*),     27-12-2016

Μένουμε Ελλάδα ή φεύγουμε; Τι θα έπρεπε να συμβουλεύσω έναν φοιτητή που θα ζητούσε την γνώμη μου;

Αυτό για να απαντηθεί θα πρέπει να πάμε σε χώρες που πέρασαν τα ίδια με μας. Η Νέα Ζηλανδία είναι μια από αυτές, με παρόμοια δομή σε εδαφικό και κλιματικό επίπεδο. Όπως επίσης και οικονομικό, με δομικές ομοιότητες με την Ελλάδα. Ειδικά την περίοδο που πέρασε παρόμοια κρίση με μας, πριν 30 χρόνια, όταν η Αγγλία μπήκε στην Ε.Ε., και σταμάτησε να είναι ο σχεδόν αποκλειστικός πελάτης της κτηνοτροφικής παραγωγής της.

Μέσα σε μια δεκαετία, η Νέα Ζηλανδία κατόρθωσε να έχει το χαμηλότερο ποσοστό στήριξης των αγροτών της στις χώρες του ΟΟΣΑ (1% επί του συνόλου της αξίας της αγροτικής παραγωγής), όταν ο μέσος όρος τους είναι 18%, με πρώτη την Νορβηγία (61%), Ε.Ε.-27 20% και ΗΠΑ 7% (Χύμης, 2013). Θεωρείται από τον ΟΟΣΑ η χώρα με, πρακτικά, μηδενικές στρεβλώσεις στην αγορά γάλακτος στην οποία αν και συμμετέχει με μόνο το 2% της παγκόσμιας παραγωγής, κατέχει το 20% των παγκόσμιων εξαγωγών (Καρανικόλας, 2005).Η Νέα Ζηλανδία έχει διπλάσια έκταση από μας και τον μισό πληθυσμό. Και παρόμοια όπως είπαμε εδαφολογική σύσταση. Όμως, ενώ παράγει προϊόντα πρωτογενούς παράγωγης αξίας 7 δισ. ευρώ, εξάγει τρόφιμα μεταποιημένα από αυτά άξιας 23 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα εν τω μεταξύ, με αξία πρωτογενούς παραγωγής περίπου 10 δισ. ευρώ, εξάγει τρόφιμα αξίας 5 δισ. ευρώ. Ενώ θα μπορούσε με έναν καλό σχεδιασμό να εξάγει τρόφιμα άξιας 10 δισ. ευρώ εύκολα. Αυτό θα έδινε γρήγορα 50.000 θέσεις εργασίας και αύξηση στο ΑΕΠ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Νέα Ζηλανδία το μεγαλύτερο ποσοστό (άνω του 95%) της παραγωγής γάλακτος έχει οργανωθεί από μία εταιρεία-συνεταιρισμό την Fonterra. Στην εταιρεία αυτή είναι μέλη σχεδόν όλοι από τους περίπου 11.000 γαλακτοπαραγωγούς της χώρας και η εταιρεία ανήκει σε αυτούς. Ο ετήσιος τζίρος της Fonterra αγγίζει, αν δεν ξεπερνά, το 10% του ΑΕΠ της χώρας! Ένας αγροτικός συνεταιρισμός δηλαδή παράγει το 1/10 του ακαθαρίστου προϊόντος. Σε απόλυτα ποσά, ο τζίρος ανήλθε το 2012 στα 15,7 δισ. δολάρια πίσω μόνο από τον παγκόσμιο γίγαντα Nestlé ($25,9 δισ.), την Danone ($19,5 δισ.) και την Lactalis ($18,8 δισ.).

Για φανταστείτε όλο το παραγόμενο ελαιόλαδο στην χώρα μας, οργανωμένο από το χωράφι στο ράφι ως τρόφιμο, φάρμακο, καλλυντικό ή οτιδήποτε άλλο, για εκατομμύρια καταναλωτές ανά τον κόσμο, οργανωμένο από μία εταιρεία-συνεταιρισμό που να ανήκει στους χιλιάδες ελαιοπαραγωγούς μέλη της. Έτσι η πρωτογενής παραγωγή του ελαιόλαδου (και κάθε αγροτικού προϊόντος) από μια αρχική αξία χωραφιού θα μπορούσε να φθάσει, σαν τελικό προϊόν, συνολικής αξίας αρκετών δισ. (Χύμης, 2013).Η παραγωγή βαμβακιού στη χώρα μας φέρνει περίπου 350 εκατ. ευρώ από εξαγωγή. Επειδή έχουν κλείσει σχεδόν όλα τα νηματουργεία στη χώρα, το βαμβάκι μας εξάγεται κυρίως στην Τουρκία, η οποία το κάνει νήμα και μας το πουλάει για 1 δισ. ευρώ. Αν γίνει ρούχο θα αξίζει 3-4 δισ. ευρώ. Έτσι τα ρούχα του Ελληνικού Στρατού ράβονται στα Άδανα.

Η απάντηση λοιπόν σε κάποιον που θέλει να φύγει από την Ελλάδα, είναι σαφώς όχι. Με την προϋπόθεση όμως να δοθούν οι κατευθύνσεις από ανθρώπους που γνωρίζουν τα προβλήματα για να προχωρήσει ο τόπος. Αλλιώς ας φύγουν όλοι. Θα μείνουν οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί. Επειδή όμως και έξω τα πράγματα δεν είναι εύκολα, υπάρχει και άλλη λύση, δεδομένου πως ένας τελειόφοιτος κάποιου ελληνικού πανεπιστημίου δεν μπορεί να περιμένει μόνο από τους άλλους. Και ειδικά από αυτούς που συνήθισαν να διογκώνουν το κράτος και να σκοτώνουν κάθε νέα προσπάθεια.

Αν θέλει λοιπόν να μη χάσει τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα αυτής της χώρας, θα πρέπει να παλέψει ο ίδιος για να αλλάξει τις συνθήκες της αγοράς! Να σκεφτεί, να σχεδιάσει, να οργανώσει ομάδες και να κινητοποιήσει κι άλλους που θα ζυγίσουν τις καταστάσεις για να οργανώσουν το μέλλον τους.

Τα μεγάλα ναι και τα μεγάλα όχι, πρέπει να βασίζονται στην ευθύνη της επιλογής και όχι μόνο στην επιθυμία της απόδρασης μπροστά στο αδιέξοδο που οι άλλοι έστησαν χωρίς εσένα. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που κρύβει «χρυσό» για όποιον το ανακαλύψει. Φτάνει οι νέοι άνθρωποι να στήσουν το «ορυχείο» και να βάλουν μπρος την εξόρυξη. Συνεχίζουν να αποτελούν τη μόνη ελπίδα για το μέλλον μας…

(*) Ο κος Κουρέτας είναι πρόεδρος στο μεταπτυχιακό του οικονομικού πανεπιστημίου.

ΠΗΓΗ: liberal.gr

17/1/2016 ο κ. Πέτρος Μηλιαράκης συμμετείχε στο τριήμερο επιστημονικό συνέδριο του ΜΑΧΟΜΕ 15-17/1/2016 με την πιο κάτω εισήγηση του όπου επισήμαινε και τεκμηρίωνε την ανάγκη προετοιμασίας ΕΞΟΔΟΥ, για το Εθνικό νόμισμα “(εφόσον καταστεί αδιστάκτως αδύνατη η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη)”, πράγμα που τεκμηριώθηκε πολλαπλώς, και στη συνείδηση του λαού και στο δημοψήφισμα του 2015, στην ίδια εκδήλωση επισήμαινε ακόμα και την ανάγκη στρατιωτικής ανεξαρτησίας από το ΝΑΤΟ.)”

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη, 17-1-2016

ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη

Προσφάτως κομματικά στελέχη του CDU, του Κόμματος της Άγκελας Μέρκελ επαναφέρουν την «άποψη» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «περί προσωρινού Grexit»!..

Συγκεκριμένα, ο Γενικός Γραμματέας του Οικονομικού Συμβουλίου του κόμματος, Βόλφγκανγκ Στάιγκερ, σε δηλώσεις του άσκησε κριτική σε βάρος της Ελλάδας υποστηρίζοντας μεταξύ των άλλων και την ανάγκη για ένα προσωρινό Grexit. Συνεπώς, με βάση τις τοποθετήσεις αυτές εξακολουθεί να υφίσταται μια ευρύτερη σύγχυση ή άλλως μια ήδη ειλημμένη απόφαση που ανήκει σε μια ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική ελίτ.

Έτσι όμως είναι σαφές ότι η επικράτηση των νεοφιλελεύθερων δογμάτων δεν διολισθαίνουν απλώς την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις, αλλά ενέχουν ακριβώς και την εσωτερική αντίθεση που οδηγεί στην αυτοκαταστροφή της. Όσο όμως διατυπώνονται και μάλιστα σε κεντρικό επίπεδο αυτές οι «περί προσωρινού Grexit» απόψεις, τόσο και πιο πολύ νομιμοποιούνται όσοι ήδη από καιρό έχουν επιστήσει την προσοχή για την αναγκαιότητα ενός σχεδίου (όταν τούτο καταστεί αναγκαίο) εξόδου της χώρας από το ευρωσύστημα!

Επίσης όσο οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Θεσμών δεν αντιλαμβάνονται ότι η επικράτηση του ευρωσυστήματος έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί διαδικασία διολίσθησης από τις βασικές Αρχές και Αξίες του όλου εγχειρήματος, τόσο η ανεπίτρεπτη αυτή πλάνη θα αυξάνει τον ευρωσκεπτικισμό με κίνδυνο δημιουργίας ανεξέλεγκτων τάσεων και εξ αυτών καταστάσεων με συνέπεια την αποσύνθεση της Ευρωζώνης.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τα στοιχεία της Eurostat, αναφορικώς με το δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη. Η Ελλάδα ασφαλώς είναι μια υπερχρεωμένη χώρα εντός του ευρωσυστήματος. Άξιο παρατήρησης όμως είναι ότι το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της ευρωζώνης κατά το έτος 2014 ανερχόταν στο 92% στο ΑΕΠ, όταν το 2007 ανερχόταν στο 65%, το 2009 στο 78%, το 2011 στο 86% και το 2013 στο 91%. Δηλαδή παρατηρείται διαρκής άνοδος του δημόσιου χρέους συνολικώς στην ευρωζώνη.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

του Νίκου Καραβέλου (*), 17 Δεκ. 2015

Η ποιητική φωνή του Κώστα Βάρναλη θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ως αισθητική φωνή αντίστασης. Επίκαιρη και διαχρονική, ιδιαίτερα στις μέρες μας που ξένα και ντόπια αρπακτικά επιβουλεύονται τη σάρκα του κοινού μας χώρου.

Γιατί ο Βάρναλης αποκατέστησε την ουσία της ποίησης και γενικά της τέχνης στον πραγματικό της χώρο και χρόνο και στη θέση που την έταξε η ανθρώπινη περιπέτεια. Στο ψευδοερώτημα : τέχνη για την τέχνη ή τέχνη για τον άνθρωπο, ο ποιητής απαντάει με δυνατή φωνή : τέχνη από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.

Όπως κάθε μορφή τέχνης και η ποίηση είναι δημιούργημα της ανθρώπινης συλλογικότητας. Της πράξης και των συναισθημάτων μέσα στον χωροχρόνο. Χωρίς αυτά, χωρίς τον ανθρώπινο πόνο δεν υπάρχει ποίηση. Κάθε τι οργανικό ή ανόργανο, με τον λόγο παίρνει ζωή συμμετέχοντας στον ατέλειωτο κύκλο φθοράς και γέννησης. Τίποτα το μαγικό ή θεϊκό, τίποτα το ακατανόητο. Ο ποιητής δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτόν που δουλεύει την πέτρα. Όπως ο Σωκράτης που ασκήθηκε από τη μάνα του τη μαμή και τον πατέρα του εργάτη πέτρας. Και όπως ο πετράς βάζει τους λίθους προσεκτικά, αλλά και όμορφα, το ίδιο κάνει και ο ποιητής με τις λέξεις του. Και όπως το γερό και το όμορφο σπίτι στεγάζει τις ανθρώπινες ανάγκες, έτσι και το ποίημα στεγάζει γερά και όμορφα τη σκέψη και τα συναισθήματα. Γι’ αυτό η τέχνη ήταν και είναι κοινωνική, άρα κοινωνικά αξία και όχι παράδοξη ενασχόληση αυτάρεσκων διανοητών.

(more…)

Του Κώστα Λαπαβίτσα, Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Η νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών είναι οικονομικό έγκλημα, το οποίο συντελέστηκε με τέτοια ανικανότητα και κυνισμό που έχει αφήσει άναυδους ακόμη και αυτούς που περίμεναν τα χειρότερα. Αν έχει απομείνει ίχνος λογικής στη χώρα, θα πρέπει να υπάρξει απόδοση ευθυνών σε όσους χειρίστηκαν την υπόθεση.

Η ανακεφαλαιοποίηση βασίστηκε σε πρόσφατη μελέτη της ΕΚΤ η οποία εκτίμησε ότι οι τράπεζες χρειάζονται επιπλέον 14,4 δις για να αντιμετωπίσουν το υποθετικό «κακό σενάριο» οικονομικών εξελίξεων για το 2015-17. Συγκεκριμένα, η Πειραιώς χρειάζεται 4,9 δις, η Εθνική 4,6 δις, η Alpha 2,7 δις και η Eurobank 2,1 δις. Στη χειρότερη θέση βρίσκεται η Πειραιώς, με την Εθνική απο κοντά. Ο λόγος είναι η τεράστια συσσώρευση προβληματικών δανείων, τα οποία έχουν ήδη δημιουργήσει μεγάλες «τρύπες» στους ισολογισμούς τους.

Το σχέδιο ήταν να εξασφαλίσουν οι τράπεζες ιδιωτικά κεφάλαια ύψους τουλάχιστον 4,4 δις. Το υπόλοιπο, μέχρι και 10 δις, θα συμπληρωνόταν από το ΤΧΣ με τα νέα δάνεια του τρίτου μνημονίου. Οι τράπεζες δήλωσαν ότι θα έβρισκαν τα ιδιωτικά κεφάλαια κυρίως με ανταλλαγή ομολογιακών τίτλων και έκδοση νέων μετοχών. Η Εθνική ανακοίνωσε επίσης την πώληση της τουρκικής θυγατρικής της, Finansbank, δηλαδή του πιο κερδοφόρου κομματιού της. Με το σχέδιο αυτό θα διασφαλιζόταν ο «ιδιωτικός» χαρακτήρας των τραπεζών και θα περιοριζόταν ο νέος δανεισμός από το κράτος.

(more…)