Σχόλιο GMR: Ευρωσώσαμε την Ελλάδα, οφείλουμε να ευρωσώσουμε Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία.

Μια χαρά Ευρωσωσσίβιο αποεθνοποίησης.

Νίκ. Δένδιας, 9 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Πρωτοβουλίες προκειμένου να κρατηθούν τα Σκόπια και τα Τίρανα σε ευρωπαϊκή τροχιά και ανοιχτός ο διάλογος για την διεύρυνση της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια αναλαμβάνει η ελληνική διπλωματία. Πρόκειται για μια σειρά ενεργειών που γίνονται στον απόηχο της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου ο Μακρόν μπλόκαρε τις διαδικασίες τον Οκτώβριο, αλλά και των προτάσεων που διατύπωσε στη συνέχεια το Παρίσι σχετικά με την διεύρυνση.

Όπως είχε ανακοινώσει κατά την επίσκεψή του στα Σκόπια, πριν δύο εβδομάδες, ο Νίκος Δένδιας διοργανώνει συνάντηση  εργασίας των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, με προσκεκλημένους τον Υπουργό Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας, Νίκολα Ντιμιτρόφ και τον ασκούντα χρέη υπουργού Εξωτερικών της Αλβανίας, Γκεντ Τσεκάϊ.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Παν. Ηφαιστος, 7 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Την στιγμή που η Τουρκία γίνεται ολοένα και πιο απειλητική, η Ελλάδα κατευνάζει ακατάσχετα. Η εξωτερική μας πολιτική εισέρχεται από το ένα αδιέξοδο στο άλλο. Η ιστορική εμπειρία όμως διδάσκει ότι, όποτε ένα αναθεωρητικό και επιθετικό κράτος κατευνάζεται αντί να αποτρέπεται, το αποτέλεσμα σημαίνει στρατηγικός ανορθολογισμός και καταλήγει σε ένοπλη πολεμική σύρραξη. Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού επειδή επί δεκαετίες κυριαρχούν λανθασμένες θεωρήσεις της διεθνούς πολιτικής και δόγματα αυτοκτονικών κατευνασμών.Τις δε θέσεις για αποτρεπτική στρατηγική που, όλα τα κράτη υιοθετούν όταν απειλούνται, ουκ ολίγοι να τις στοχοποιούν και να τις καταπολεμούν.

Αντίθετα με την πληθώρα ασυνάρτητων φαντασιόπληκτων ιδεολογημάτων περί ενός “ανθόσπαρτου” παγκοσμιοποιημένου πλανήτη που θα καθιστούσαν δήθεν το κράτος αχρείαστο, το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα γίνεται ολοένα και πιο συγκρουσιακό. Η ανάδυση νέων μεγάλων δυνάμεων στο πολυπολικό πλέον σύστημα, οδηγεί σε καταιγισμό στρατηγικών ανακατατάξεων στις περιφέρειες και ιδιαίτερα από τα Βαλκάνια μέχρι τον Περσικό κόλπο.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Οι πολυεθνικές πετρελαίου εγκατέλειπαν μια-μια (Total, Mobil, Texaco, BP) την ελληνική αγορά, γνωρίζοντας για την επερχόμενη εσωτερική υποτίμηση-μνημονιακή κατοχή, αλλά προσβλέποντας και στην αρπαγή των κοιτασμάτων πετρελαίου-φυσικού αερίου... απαξάπαντες οι πολιτευόμενοι και τα τσιράκια τους (Τοπική Αυτοδιοίκηση.-συνδικαλιστές-επιμελητήρια-κλπ, μέχρι και η Ακαδημία Αθηνών), αγρόν ηγόραζα.

Ηλ. Κονοφάγος, 5 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το μνημόνιο που υπέγραψε η Άγκυρα με την κυβέρνηση της Τρίπολης που ελέγχει τη δυτική Λιβύη επαναφέρει με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο τον κλιμακούμενο τουρκικό επεκτατισμό, ο οποίος επιχειρεί πλέον να βάλει πόδι στην ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ στο Λιβυκό πέλαγος. Τους κινδύνους από τις καθυστερήσεις εκ μέρους της Ελλάδας έχουμε εδώ και πολλούς μήνες επισημάνει από αυτές εδώ τις στήλες.

Ενώ, λοιπόν, οι συμβάσεις επενδύσεων για τα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κρήτης των εταιρειών ΕxxonMobil, Total και ΕΛΠΕ εξακολουθούν να προχωρούν με αργό ρυθμό στους διαδρόμους της ελληνικής γραφειοκρατίας, η σπαρασσόμενη από εμφύλιο πόλεμο Λιβύη έχει από τις αρχές του 2019 αναβαθμίσει τις δικές της συμβάσεις υποθαλάσσιων ερευνών κοιτασμάτων νοτιοδυτικά της Κρήτης με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς. Στην εικόνα 1 φαίνεται ξεκάθαρα τι συμβαίνει.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σπ. Στάλιας, 1 Δεκεμβρίου 2019.

Το άρθρο αυτό χωρίζεται σε πέντε μέρη.

Στο πρώτο μέρος υπάρχει μια ενδιαφέρουσα και θλιβερή ιστορία συνάμα. Μια ιστορία που με ευθύνη της αριστεράς, της δεξιάς και των καθηγητών των πανεπιστημίων δεν έχει λεχθεί ξεκάθαρα στη χώρα μας. Πως από το 1933 που άρχισαν να εφαρμόζονται οι μετακεϋνσιανές πολιτικές και ακόμα πιο έντονα από το 1945 και μετά, ο νεοφιλελευθερισμός δεν πέθανε, αλλά από το 1980 και μετά, ξαναγύρισε θριαμβευτικά στη ζωή μας, ως το κυρίαρχο υπόδειγμα που αποτελεί και την βάση συνύπαρξης μας στην ευρωζώνη.

Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται ο νεοφιλελευθερισμός της ευρωζώνης, ως θεωρητικό οικοδόμημα αλλά και ως στοχευμένη πολιτική και οικονομική εφαρμογή, με άλλα λόγια τι ακριβώς εξυπηρετεί. Ο νεοφιλελευθερισμός ως σχολή σκέψης έλκει την καταγωγή της από τους Marshall, Walras, Wicksell, Hayek (Mount Pelerin Society), Friedman κά.

Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται η κεϋνσιανή και η μετακεϋνσιανή ακαδημαϊκή θεωρία, που έλκει την καταγωγή της, από τους Μάρξ, Καλέτσκι, Κέυνς, Σράφα, Λέρνερ κά. και πως αυτή η σχολή σκέψης ασκεί κριτική και καταρρίπτει τις υποθέσεις του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος.

(more…)

Σπ. Στάλιας, 29 Νοεμβρίου 2019

Αυτές τι μέρες γίνεται πολύ συζήτηση για το πανεπιστημιακό άσυλο. Η κοινωνία σαφώς έχει ταχθεί με την επικράτηση του νόμου και της τάξης μέσα στα Πανεπιστήμια, όταν φαινόμενα παράβασης του νόμου εκδηλώνονται ή εκπορεύονται μέσα από εκεί. Από την άλλη υπάρχει η άποψη του αριστερού σύριζα, που άσκησε την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική για πέντε σχεδόν χρόνια, που υπερασπίζεται το ‘άσυλο’, με το επιχείρημα, η πανεπιστημιακή κοινότητα μόνη της θα βρίσκει λύσεις στα οποιαδήποτε προβλήματα ανακύπτουν. Μακάρι, αλλά όταν ο νόμος παραβιάζεται δεν είναι δουλειά της πανεπιστημιακής κοινότητας να το παίζει αστυνομία. Αυτά είναι σαχλαμάρες.

Αλλά λύθηκε έτσι το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου; Φυσικά δεν λύθηκε, και ότι λύθηκε, αν λύθηκε, έχει σχέση με τις έκνομες πράξεις μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτό δεν έχει καμμία σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο.

Το πανεπιστημιακό άσυλο παραμένει το ζητούμενο στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, απ’ όπου υποτίθεται ότι ξεπηδάει η ελεγμένη γνώση με τρόπο διαλεκτικό. Διαλεκτική είναι ο διάλογος που επιβάλει να μπαίνει ο ένας στην θέση του άλλου, να υπερβαίνουν τους εαυτούς τους, και να ανακαλύπτουν μια νέα αλήθεια, που όταν προσήλθαν ούτε καν αυτοί γνώριζαν. Η διαλεκτική είναι, με άλλα λόγια, μία κίνηση προς την καθολικότητα που ο καθαρός λόγος επιβάλει. Αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα αυτό κατισχύει ή ότι πάντα γεννιέται μια απόλυτη γνώση. Στην πραγματικότητα είναι μια συμφωνία ανθρώπων που επιθυμούν να βρουν την αλήθεια και κάπου συμφωνούν σε ένα ανώτερο επίπεδο, υπερβαίνοντας έτσι τις προσωπικές τους απόψεις που είχαν πριν. Η γνώση αυτή μετά, πρέπει να πάρει τον δρόμο της προς την κοινωνία. Πως θα εφαρμοστεί είναι μια άλλη ιστορία, γιατί μπορεί και να μην γίνει ποτέ κτήμα της κοινωνίας.

(more…)

Αντ. Παπαντωνίου, 5 Δεκεμβρίου 2019

Όπως σε όλες τις Ανθρώπινες δραστηριότητες υπάρχει πάντα ένα Ταξίδι.
Ένα ταξίδι με κάποια αφετηρία, κάποιες ενδιάμεσες στάσεις και ένα Τερματικό Σταθμό. ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!

Αυτό που συμβαίνει στη Ζωή με τους Ανθρώπους συμβαίνει και στη Ζωή των Κοινωνιών ή αν θέλετε και των Κρατών.

Το Ταξίδι λοιπόν αυτό που άρχισε για την Πατρίδα μας πριν από 2.500 περίπου χρόνια φθάνει αργά αλλά σταθερά στο τέλος της διαδρομής του.
ΣΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ…

Πολλές ήταν οι στάσεις που έκανε σε όλη αυτή την τεράστια διαδρομή, άλλοτε με κατάπτωση και άλλοτε με ανύψωση συνεχίζοντας την Ιστορική της διαδρομή.
Τελευταία μεγάλη στάση ήταν ο Εθνικοαπελευθερωτικός και Κοινωνικός Αγώνας του 1821 που κατάφερε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ύπαρξης ενός Ελεύθερου Κράτους, με ένα καινούργιο ξεκίνημα.

Πολλές οι ελπίδες, πολλές όμως και οι προδοσίες.
Καμία όμως προδοσία μέχρι σήμερα δεν ήταν τόσο οργανωμένη και συνεπώς και τόσο επικίνδυνη όσο αυτή που ζούμε την τελευταία δεκαετία.

(more…)

Σχόλιο GMR: Αν εξαιρέσουμε το διαβολοανέκδοτο περί “εθνικά έργα στην μεταμνημονιακή περίοδο” (Βλ. τελευταία παράγραφο ανάρτησης στο slpress.gr) το άρθρο υποδεικνύει αστικές ευθύνες (αστικές, τουλάχιστον) για κακοδιαχείριση δημόσιας διοίκησης.

Μάκης Ανδρονόπουλος, 2 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Την περίοδο της Τρόικας, ένας ξένος τεχνοκράτης είχε αναρωτηθεί off the record «πόσους νόμους μπορεί να αφομοιώσει μια κοινωνία;», διαπιστώνοντας την τεράστια παραγωγή νέων νόμων που επέβαλαν οι δανειστές στην Ελλάδα. Ανεπίσημες εκτιμήσεις ανεβάζουν την παραγωγή νόμων από το 1975 μέχρι σήμερα πάνω από τις 5.000! Έτσι προκύπτουν δύο εύλογα ερωτήματα: Πρώτον, η θεσμική αυτή κατάσταση διασφαλίζει τη δυνατότητα του πολίτη να είναι νόμιμος; Δεύτερον, η τεράστια αυτή πολυνομία διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας;

Μια γεύση του μεγέθους της ελληνικής γραφειοκρατίας δόθηκε από μελέτη του Παρατηρητηρίου Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) που καταμέτρησε 171.500 ρυθμίσεις μεταξύ 1975-2005, δηλαδή 20 ρυθμίσεις την ώρα! Σε τριάντα χρόνια παρήχθησαν 3.450 νόμοι, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 114.905 υπουργικές αποφάσεις, 24.010 αποφάσεις Περιφερειών και 8.575 αποφάσεις διοικητικών αρχών!

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Οι καλύτερες αναλύσεις του slpress, αφορούν τις ενέργειες του παρεχόμενου στον ξένο παράγοντα πολιτικού προσωπικού. Πέραν αυτών;

Κώστας Βενιζέλος, 2 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η εύκολη οδός είναι να καλείται στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ο Λίβυος πρέσβης και να προειδοποιείται πως εάν δεν δώσει το περιεχόμενο του μνημονίου που υπέγραψε η χώρα του για τις θαλάσσιες ζώνες με την Τουρκία θα απελαθεί. Το δύσκολο ήταν να γίνει το ίδιο με τον Τούρκο πρέσβη, ο οποίος επίσης κλήθηκε στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για διάβημα. Θα ήταν ενδιαφέρον να ενημερώσει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για το περιεχόμενο της συνάντησης του κ. Νίκου Δένδια με τον Τούρκο πρέσβη.

Κι αυτό επειδή για τη συζήτηση που είχε με τον Λίβυο διπλωμάτη υπήρχε διαρροή και σχετική αναφορά στο «ηρωικό τελεσίγραφο», το οποίο του δόθηκε (παρεμπιπτόντως το τηλεγράφημα φαίνεται να λήγει την ερχόμενη Πέμπτη και εάν απελαθεί είναι άγνωστο εάν θα μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του. Ενδέχεται να ζητήσει και άσυλο στην Ελλάδα!). Το δυσκολότερο, βεβαίως, βήμα ως φαίνεται για την Αθήνα είναι να προχωρήσει στην οριοθέτηση ΑΟΖ της Ελλάδος με την Κύπρο και με την Αίγυπτο.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Καλό ως ανάλυση του κακού. Άλλως, προσπάθεια εξαφάνισης, ακόμα και από τα λεξικά, της λέξης ΕΛΛΗΝΑΣ.

Σταύρος Λυγερός, 29 Νοεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο όρος “συνεκμετάλλευση” έχει ένα ιδιαίτερο σημειολογικό φορτίο στην ιστορία των ελληνοτουρκικών και ο Θάνος Ντόκος, ως έμπειρος και διαβασμένος αναλυτής, το γνωρίζει. Ως εκ τούτου, η σχετική δήλωσή του [«ιδέες περί συνεκμετάλλευσης μπορούν να συζητηθούν υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης (υφαλοκρηπίδας), μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο»] δεν έγινε παρεμπιπτόντως.

Όπως ο ίδιος ομολόγησε, τα όσα είπε για τα ελληνοτουρκικά –με την ιδιότητα πλέον του αναπληρωτή Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας– ήταν απάντηση σε συνέντευξη του Τούρκου πρεσβευτή στην Αθήνα. Είναι θεμιτό, λοιπόν, να θεωρήσουμε πως μέσω του Ντόκου η Αθήνα έστειλε ένα μήνυμα στην Άγκυρα. Γι’ αυτό, άλλωστε, και εξετάζουμε αναλυτικά τα λεγόμενά του.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Γεώρ. Ρακκάς, 1 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το μεταναστευτικό αδιέξοδο που βιώνουμε ως χώρα και κοινωνία τους τελευταίους μήνες αποκαλύπτει πολλά για την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδας και στην Ευρώπη. Mέσω αυτού εκφράζεται μια νέα πολιτική διαίρεση: Από τη μια πλευρά βλέπουμε από τα γκάλοπ ότι τα ποσοστά των πολιτών που αντιτίθενται στην παράνομη μετανάστευση είναι συντριπτικά, κυμαίνονται μεταξύ 75-85%.

Από την άλλη έχουμε τις πολιτικές και τις μορφωτικές ελίτ να αρνούνται ακόμα και την χρήση των όρων που περιγράφουν την παράνομη μετανάστευση, καταγγέλλοντας ότι οποιαδήποτε απόρριψή της συνιστά “απανθρωπιά”, ενώ μέμφονται την ελληνική κοινωνία για ρατσισμό και μισαλλοδοξία. Όσο μειοψηφική κι αν είναι αυτή η άποψη μέσα στην Ελλάδα σήμερα, κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στα επιτελεία όλων των μακρόβιων κοινοβουλευτικών κομμάτων, στους κόλπους των ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, στα ινστιτούτα και στις ΜΚΟ, με τις γνωστές ελάχιστες εξαιρέσεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr