ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: 1η Οκτωβρίου 2019. Ο Μ. Ντράγκι τιμήθηκε (από τους Εταίρους των Ξένων, ως Ξένος Εταίρος) από την Ακαδημία των Ανυποψίαστων περί Εθελοεκχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας. Τι Τιμή έχουν Αυτά;!
Μάριο Ντράγκι, 1 Οκτωβρίου 2019
«Η πραγματική σύγκλιση είναι σημαντική για τη συνοχή μιας νομισματικής ένωσης, οπότε είναι ζωτικής σημασίας να υπάρχουν οι κατάλληλες εθνικές και ευρωπαϊκές πολιτικές για να βοηθήσουν τις χώρες που έχουν πληγεί από την πρόσφατη κρίση, κυρίως την Ελλάδα, να συγκλίνουν».
Αυτό υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, μιλώντας στην Ακαδημία Αθηνών κατά τη διάρκεια της αναγόρευσής του σε ξένο εταίρο.
Ο ίδιος υπεραμύνθηκε της πολιτικής αρνητικών επιτοκίων και ποσοτικής χαλάρωσης που υιοθέτησε η ΕΚΤ και απευθυνόμενος στους επικριτές των πολιτικών αυτών, υποστήριξε ότι αυτές θα πρέπει να «εφαρμόζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα».
ΔΝΤ, 4 Οκτωβρίου 2019
Ουκ ολίγες φορές το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης παραδέχθηκε πως έκανε λάθη στα προγράμματα που εφάρμοσε στη χώρα μας.
Οι «ομολογίες» – παραδοχές από πρώην και νυν στελέχη του Ταμείου από το 2013 και μετά είναι αρκετές. Παραδοχές που – πέραν εκείνης για τους λάθος πολλαπλασιαστές το 2013 που προκάλεσε παγκόσμια αρνητική αίσθηση – επικεντρώνονταν ειδικότερα στην λανθασμένη αρχική επιλογή να μην απομειωθεί εξαρχής (από το 2010) το χρέος της χώρας και στην επιμονή σε συνταγές λιτότητας.
Τελευταία τέτοια περίπτωση, η αναγνώριση από τον Πολ Τόμσεν ότι ήταν λανθασμένη η θέσπιση υπερφιλόδοξων στόχων για το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής. Ο Δανός οικονομολόγος, νυν επικεφαλής του τμήματος Ευρώπης του ΔΝΤ μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας σε εκδήλωση στο London School of Economics, με τίτλο «Το ΔΝΤ και η ελληνική κρίση: Μύθοι και πραγματικότητες», είπε αναφερόμενος στους υπολογισμούς του Ταμείου για το ελληνικό ΑΕΠ:
«Το 2010 υποθέσαμε ότι η Ελλάδα θα χρειαζόταν οκτώ χρόνια για να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα. (…) Το αποτέλεσμα ήταν πολύ χειρότερο. Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι ακόμα 22% κάτω από το προ κρίσης επίπεδο. Αν χρησιμοποιήσουμε την πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα πάρει έως το 2031 για να επιστρέψει η Ελλάδα στα προ κρίσης επίπεδα. Αν πάρουμε την πρόβλεψη του ΔΝΤ, θα πάρει δυο-τρία χρόνια περισσότερο. Άρα σαφώς έχουμε πολλές εξηγήσεις να δώσουμε».
Η ουσία βέβαια είναι πως είναι πλέον πολύ αργά να δώσει τώρα εξηγήσεις για τα λάθη που έγιναν στο ελληνικό πρόγραμμα. Η ευαισθησία αυτή θα έπρεπε να είχε επιδειχθεί τα προηγούμενα δέκα χρόνια, όταν το Ταμείο ζητούσε διαρκώς νέα μέτρα λιτότητας, τα οποία στραγγάλισαν την οικονομία και τους πολίτες.
Σπ. Λαβδιώτης, 23 Μαρ. 2019
Ας αναλογιστούμε ως απλοί πολίτες, πριν την υπαγωγή της Ελλάδος στα επαχθή Μνημόνια των οποίων αφετηρία αποτελεί η 10η Μαΐου 2010, τι συμφορά έχει προκληθεί στην ελληνική κοινωνία με τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας και τις υπέρμετρες αυξήσεις φόρων. Η δημιουργία της περίοπτης τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) για τη διαχείριση των κεφαλαίων διάσωσης (bail-out funds) και την υλοποίηση των αποκληθέντων προγραμμάτων προσαρμογής για να «διασώσουν» τη χώρα και να τη θέσουν σε «τροχιά ανάπτυξης», υπήρξε – όπως πλέον έχει αποδειχθεί – μια κολοσσιαία εξαπάτηση η οποία διαπράχτηκε κατά του Ελληνικού λαού.
Η μεγαλύτερη Ελληνική Κρίση μετά τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν είναι Κρίση Δημοσίου Χρέους, όπως θεωρεί διάχυτα η ελληνική και γερμανική κοινή γνώμη παρά το πέρασμα οκτώ ετών σκληρής και επώδυνης δοκιμασίας.
Σπ. Λαβδιώτης, 13 Μαρ. 2019
Είναι θλιβερό για τον γράφοντα να αναφερθεί στο ιστορικό των στυγνών και δολερών μεθόδων που συστηματικά χρησιμοποίησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι οποίες οδήγησαν στην καταστροφή τον αδύναμο κρίκο των χωρών του ευρώ, την Ελλάδα. Δεν υπάρχει όμως άλλη επιλογή από το να κατατεθεί η αλήθεια και η πραγματικότητα.
Από την έναρξη των Μνημονίων της εθνικής υποτέλειας τον Μάιο 2010 μέχρι και σήμερα, θα καταγραφεί στην Ελληνική ιστορία ως η περίοδος της αποικιοποίησης και φτωχοποίησης της χώρας από τους κοινοτικούς της εταίρους. Μιας περιόδου με κύριο χαρακτηριστικό την επιβολή τριών Μνημονίων συνοδευόμενα από δανειακές συμβάσεις συνολικού ύψους 326 δις ευρώ. Οι δανειακές συμβάσεις- οι μεγαλύτερες που έχουν συναφθεί ιστορικώς για ένα κράτος – ονοματίστηκαν ‘κεφάλαια διάσωσης’ της Ελλάδος από χρεοκοπία – μιας χώρας με ΑΕΠ μικρότερο των δανείων που χορηγήθηκαν.
Σπ. Λαβδιώτης, 6 Μαρ. 2019
Πώς Γερμανοί και Ντράγκι στραγγάλισαν την Ελλάδα φορτώνοντας μας συναλλαγές 600 δις σε Repos
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι το χρηματοπιστωτικό εργαλείο των repos για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών το έτος 2014. Προηγουμένως, κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου 2008-2013, η βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση των αναγκών του κράτους καλύπτονταν κυρίως με την έκδοση εντόκων γραμματίων και βραχυπρόθεσμων τίτλων εξωτερικού (Euro Commercial Paper, ECP).
Στους κρατικούς προϋπολογισμούς 2014 – 2015, στις εισηγητικές εκθέσεις, δεν παρέχονται λεπτομέρειες, δυστυχώς καμία επεξήγηση, γιατί τα repos επελέγησαν ως πηγή χρηματοδότησης των βραχυχρόνιων ταμειακών αναγκών του κράτους. Για το έτος 2014, δικαιολογημένα, διότι ο προϋπολογισμός συντάσσεται τον Νοέμβριο του προηγούμενου έτους, όμως για το 2015 είναι αδικαιολόγητο. Κι αυτό, διότι στις αρχές του 2014 ψηφίστηκε νόμος, που εξουσιοδοτούσε τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους για τη σύναψη πράξεων πώλησης τίτλων διαχείρισης του ελληνικού δημοσίου με συμφωνία επαναγοράς (repos) και το αντίστροφο (reverse repos).1
Η μόνη αναφορά είναι ότι ο ΟΔΔΗΧ ανέλαβε την κάλυψη των βραχυπρόθεσμων αναγκών του Δημοσίου «υπό τη μορφή repo agreements τις οποίες συνάπτει με φορείς της Γενικής Κυβέρνησης».2
Ατυχώς, το Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΣ) στην Έκθεση Απολογισμού για το έτος 2014, δεν αναφέρει καν την ύπαρξη του σχετικού νόμου περί εξουσιοδοτήσεως του ΟΔΔΗΧ για σύναψη repos. Έτσι, προχωρεί στην καταχώρηση στα πιστωτικά έσοδα του ποσού των 97 δις ευρώ που αφορούσαν τις πράξεις repo, δηλώνοντας ότι η σημαντική αυτή απόκλιση οφείλεται σε «μη προβλεφθείσα στον προϋπολογισμό» – που ήταν αδύνατο να γίνει – σύναψη πράξεων (repos) με το «Κοινό Κεφάλαιο ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικών Φορέων», η διαχείριση του οποίου έχει ανατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος». 3
Βύρων Πολύδωρας , 20 Δεκ. 2013
(όλο το νομικό και ηθικό πλαίσιο για το χαράτσι και τον ΕΝΦΙΑ, έχει εγγραφή αίματος στον βράχο, πρόκειται για δήμευση που απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα, από τις λίγες φορές που απαγορεύει το Σύνταγμα)
===========================================================
Δεν ξεχνούμε τα λάθη και τις παραλείψεις του κ. Βύρωνα Πολύδωρα.
Είναι το ίδιο το βρώμικο σύστημα του Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού όπως αυτό λειτουργεί (για αυτό φωνάζουμε συνεχώς) που σε μεταλλάσσει και απαιτεί να είσαι ατσαλένιος χαρακτήρας για να μην σταθεί δυνατόν να σε καταπιεί.
Ο κ. Βύρων Πολύδωρας μοιάζει να ήταν και να είναι (προς ώρας) κάπου στη μέση και έτσι στην πιο κρίσιμη ίσως στιγμή του κοινοβουλευτικού του βίου αναδύθηκε αυτό που σίγουρα είχε καλλιεργήσει από παλιά. Την βαθειά παιδεία, την αγάπη και σεβασμό για την πατρίδα και την διαχρονική της ιστορία.
Έτσι οδηγήθηκε να κάνει μια σημαντικότατη ομιλία στην Βουλή (*) την οποία και εκτιμούμε πως έχουμε χρέος να την αναρτήσουμε.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ομιλία αυτή του Βύρωνα Πολύδωρα; Κι όπως λέει ο Κώστας Wills η ΝΔ αντί να τον βραβεύσει τον διέγραψε. Με την κίνηση της αυτή της ΝΔ, αποδεικνύει εμπράκτως ότι όλα τα παραπάνω δεν την χαρακτηρίζουν. Προς υπενθύμιση όσων γλυκοκοιτάζουν προς τα εκεί.
(*) για την ψήφιση του νομοσχεδίου επί του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων που πραγματοποιήθηκε στις 20/12/2013. Στις 21/12/2013 ο Β. Πολύδωρας ψήφισε ΟΧΙ στο νομοσχέδιο για την φορολόγηση της ιδιοκτησίας που έφερε στη Βουλή ο Υπ. Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας με αποτέλεσμα, ο κ. Αντώνης Σαμαράς να τον διαγράψει από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Κορυφαία σημεία του λόγου του, η αναφορά στην τρόικα με τα λόγια: “Επικαλούμαι την κατάσταση της ανάγκης να μην σας πληρώσω κύριοι τροϊκανοί γιατί θα μου πεθάνει το παιδί, θα μου πεθάνει ο λαός” αλλά και η τελευταία του φράση ότι: “…θέλω να είμαι εκφραστής της ζώσας υπερηφάνιας του ελληνικού λαού”.
Θα την ακούσετε στην αρχή του κατωτέρω ηχητικού.
Σπυρίδωνα Λαβδιώτη * , 1 Μαρ. 2019
ή
Γιατί τα Repos, στα οποία προσέφυγε η Ελλάδα, με πράσινο φώς Ντράγκι-Στουρνάρα, αποτελούν ξεπούλημα της χώρας
Αισθάνομαι σαν κάποιον που προσπαθεί να
διαπεράσει μια πυκνή ζούγκλα John M. Keynes 1
Σε προηγούμενο άρθρο ρίξαμε φως στο ομιχλώδες τοπίο του δημόσιου χρέους όπου το 2015 με εκτενή χρήση repos τα πιστωτικά έσοδα(δανεισμός) εκτοξεύτηκαν στα 771 δις ευρώ (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ). Η συζήτηση συνεχίζεται με περισσότερο βάθος στο παρόν άρθρο.
Oι ‘συμφωνίες επαναγοράς’, γνωστές ως repos, είναι ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο βραχυπρόθεσμου δανεισμού, το οποίο αποτελεί κεντρικό μέρος του σκιώδους τραπεζικού συστήματος που έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.2
Οι συμμετέχοντες στην αγορά των repos είναι κεντρικές και εμπορικές τράπεζες, επενδυτικές εταιρίες, αμοιβαία κεφάλαια, κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds) και διαχείρισης διαθεσίμων, συνταξιοδοτικά ταμεία, βιομηχανικές εταιρίες· ακόμη και κυβερνήσεις μπορούν να δανειστούν μετρητά μέσω των repos έναντι εξασφάλισης (collateral) για να καλύψουν ταμειακά ελλείμματα και απρόβλεπτες βραχυπρόθεσμες ανάγκες χρηματοδότησης.
Σπ. Λαβδιώτης, 22 Φεβ. 2019
Repos: Συμφωνίες Πώλησης και Επαναγοράς
Σκοπός του παρόντος δοκιμίου είναι να ρίξει φως στο ομιχλώδες τοπίο του δημόσιου χρέους που διαμορφώθηκε στον κρατικό προϋπολογισμό του 2015, όπου με εκτενή χρήση repos τα πιστωτικά έσοδα(δανεισμός)[1] εκτοξεύτηκαν στα 771 δις ευρώ. [2]
Ειδικά, η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) αναφέρει ότι ‘‘τα πιστωτικά έσοδα παρουσιάζουν αύξηση σε σχέση µε τα προϋπολογισθέντα κατά 675.08 δις ευρώ ανερχόμενα συνολικά στα 771.07 δις ευρώ. Η σηµαντική απόκλιση των πιστωτικών εσόδων από τις προβλέψεις του προϋπολογισµού οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το Ελληνικό ∆ηµόσιο, δια του Οργανισµού ∆ιαχείρισης ∆ηµοσίου Χρέους (Ο∆∆ΗΧ), προέβη… σε (µη προβλεφθείσα στον προϋπολογισµό) σύναψη πράξεων πώλησης τίτλων µε συµφωνία επαναγοράς µε τους φορείς που µετέχουν στο «κοινό κεφάλαιο ΝΠ∆∆ και Ασφαλιστικών Φορέων» του οποίου η διαχείριση έχει ανατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος’’.[3]
Πρόλογος σχολίου : Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ δεν γίνεται για να “τους τα ρίξουμε” (αυτό αφορά όλα τα σχόλια μας). Γίνεται για την συλλογή καταγγελιών, τεκμηριώσεων, παραδειγμάτων δράσης. Όμως, κάθε χτυπητή αναντιστοιχία καταγγελιών-συμπεριφορών, επισημαίνεται διότι το ΔΗΘΕΝ είναι η δεύτερη αιτία/ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ των δεινών, με πρώτη αιτία/ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ, το ΕΓΚΛΗΜΑ.
Σχόλιο G-M-R: Σωστά μιλάει η ΛΑ.Ε. για εγκλήματα. Βέβαια βγάζει μια τόση δα κραυγούλα, πώς η Δικαιοσύνη κρατάει στο ψυγείο σχετική μήνυση της (που να τολμήσετε να το κάνετε κύριο θέμα ενώπιοι-ενωπίω και κάτω από την χωροταξική μύτη του Αρείου Πάγου). Σύντροφοι, ξεχνάτε το ψυγείο της Βουλής όπου καταψύχονται δεκάδες ίσως και εκατοντάδες δικογραφίες εσχάτης μνημονιακής προδοσίας; Ξεχνάτε πως για κάθε μια τέτοια δικογραφία που ο Άρειος Πάγος διαβίβαζε στη Βουλή, δεν βλέπατε-δεν ακούγατε και την ίδια κοινωνικοπολιτική αναισθητοαφασία έδειχναν τα μέλη και οι οπαδοί σας μην τυχόν και πεταχτούν έξω από το λόμπι των εκλεκτών κληρονόμων του οπορτουνισμού; Ξεχνάτε πως στο μόνο που συμφωνούσατε με τους εκλεκτούς κληρονόμους του ορθόδοξου σεχταρισμού (ΚΚΕ για τους μη γνωρίζοντες), ήταν η κοινή αφωνία σας και η κοινή ωτοσκλήρυνσή σας όσον αφορούσε τις δικογραφίες εσχάτης μνημονιακής προδοσίας; Άντε σύντροφοι μην σας στεναχωρούμε άλλο, καλό κουράγιο για την αντιπροσωποκοινοβουλευτική, διαρκώς προεκλογική, ενδοαντιμνημονιακή αλληλοσφαγή.
Παν. Λαφαζάνης 1 Φεβ. 2019
Παν. Λαφαζάνης: Πελώριες πολιτικές και εγκληματικές οι ποινικές ευθύνες της κυβέρνησης για την κατάρρευση και το φαγοπότι στις τράπεζες
Ο Παν. Λαφαζάνης, σχολιάζοντας τις τοποθετήσεις του Γιάννη Δραγασάκη για τις τράπεζες, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Ο Γιάννης Δραγασάκης και η κυβέρνηση Τσίπρα δεν δικαιούνται να ομιλούν ως τρίτοι παρατηρητές για τα χάλια των τραπεζών και τους μεγάλους κινδύνους που τα συνοδεύουν.
Η κυβέρνηση Τσίπρα και ειδικότερο ο Γιάννης Δραγασάκης και όλο το οικονομικό κυβερνητικό επιτελείο έχουν πελώριες πολιτικές και εγκληματικές ποινικές ευθύνες για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.