ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σπ. Λαβδιώτη, 31/5/2018
Συνεχίζουμε επί του προβλήματος του δημοσίου χρέους με το ανεπίγνωστο των ελλήνων πολιτικών, εν μέσω κρατικών πακέτων διάσωσης των τραπεζών, της μεταμόρφωσης σε δημοσιονομική κρίση της μεγαλύτερης χρηματοπιστωτικής κρίσης που έπληξε τις ανεπτυγμένες χώρες στην ιστορία του δυτικού κόσμου.
Οι εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες που δημιουργήθηκαν το 2008, λόγω της κατάρρευσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος οδήγησαν τα κράτη να διαθέσουν ασύλληπτα ποσά για τη διάσωση των εθνικών τους τραπεζών. Ειδικά, τα κρατικά ποσά που χορηγήθηκαν για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και εγγυήσεις χρέους, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων των κεντρικών τραπεζών, ανέρχονταν στο 74% του ΑΕΠ στην Αγγλία, 48% στις ΗΠΑ και 28% στην Ευρωζώνη, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Αγγλίας το 2009. [1]
Όμως, σύμφωνα με τους πολιτικούς μας οι ‘ελληνικές’ τράπεζες έμειναν αλώβητες από την καταιγίδα της κρίσης, ήταν «εύρωστες» και είχαν αδιάβροχα ρούχα! Οι τεράστιες ζημιές τους που ήδη είχαν αρχίσει να καταγράφονται στους λογαριασμούς του κράτους από τα τέλη 2008, ήταν αόρατες από μαγική ύλη. Όσο για τα ΜΜΕ η ηθελημένη τύφλωση και προκαταλήψεις είναι εμφανείς.
Σπ. Λαβδιώτης, 27/5/2018
Μέρος 5ο : Το Πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους
«Ο κόσμος το ’χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι» λέει η λαϊκή παροιμία, και οι δικοί μας πολιτικοί – όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση επί του δημοσίου χρέους – εν έτι 2010 μετέτρεψαν σε δημοσιονομική κρίση την μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2007 από την Αμερική και μεταδόθηκε ραγδαίως στις οικονομίες του δυτικού κόσμου.
Συγκεκριμένα, στην περίοδο μεταξύ Αυγούστου 2007 και Οκτωβρίου 2008, ο κόσμος έγινε μάρτυρας της μεγαλύτερης τραπεζικής κρίσης που έλαβε χώρα στον βιομηχανικό κόσμο.[1] Οι μεγαλύτερες τράπεζες στα πιο φημισμένα κέντρα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών του ανεπτυγμένου κόσμου χρεοκόπησαν, πυροδοτώντας μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση η οποία προκάλεσε τρις ευρώ ζημιές στις χρηματιστηριακές αγορές κι άλλα τόσα στους προϋπολογισμούς των κρατών που παρενέβησαν για τη διάσωση του συστήματος. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης που επακολούθησε επέφερε την πιο βαθιά ύφεση από τη δεκαετία του 1930 – εξ ου και η περίοδος 2007- 2009 ονομάστηκε η «Μεγάλη Ύφεση».
Σπ. Λαβδιώτης, 24/5/2018
Μέρος 4ο : Το Πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους
Με το πολιτικό σλόγκαν το αρχαίο «Σώζειν» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία η κυβέρνηση Παπανδρέου υπογράφει – όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση (Μέρος 3ο επί του Δημοσίου Χρέους) – την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης την 10η Μαΐου 2010. Ήτοι, της δανειακής σύμβασης των € 110 δις του Α’ Μνημονίου που είχε προσυμφωνηθεί με τις ευρωπαϊκές αρχές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πριν την επίσημη εφαρμογή του προγράμματος. Έτσι επήλθε η απεμπόληση της εθνικής ανεξαρτησίας, η κατεδάφιση της οικονομίας και η σταδιακή ουσιαστική υποδούλωση και φτωχοποίηση της Ελλάδος.
Το πρώτο επίσημο έγγραφο της Συμφωνίας της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση που οδήγησε στο Α’ Μνημόνιο είναι η Δήλωση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ της 25ης Μαρτίου του 2010.1 Η Δήλωση προσαρτήθηκε στο ν. 3845 της 6ης Μαΐου μεταφρασμένη στα ελληνικά, αλλά το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο κατά μυστηριώδη τρόπο απουσίαζε ολοσχερώς από το νόμο. Αξίζει λοιπόν να προσέξουμε τη μεθόδευση των ελλήνων πολιτικών.
του Σπ. Λαβδιώτη, 6/5/2018
Πώς για να κερδίσουν 100 δις οι ξένες τράπεζες, η Ελλάδα εκχώρησε την εθνική κυριαρχία για 100 χρόνια!
Συνεχίζουμε τον δρόμο της εξιχνίασης του δημοσίου χρέους, που δεν είναι ομαλός με ροδοπέταλα στρωμένος αλλά τραχύς με αγκάθια καλυμμένος. Ο προορισμός είναι να φτάσουμε αλληγορικά στην Θήβα, όχι στην αρχαία Θήβα, με τον Οιδίποδα απέναντι στην Σφίγγα για να επιλύσει το αίνιγμα «ποιο όν το πρωί στέκεται στα τέσσερα, το μεσημέρι στα δύο και το βράδυ στα τρία;». Αλλά τον σύγχρονο γρίφο, πως η Ελλάδα υπέστη τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική συντριβή από τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και, ταυτόχρονα της φόρτωσαν ένα αέναο χρέος εκατοντάδων δις ευρώ, για να την διασώσουν!
Όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη δημοσίευση (Μέρος 2ο επί του δημοσίου χρέους), το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, κατά παράβαση των κανονισμών του, ενέκρινε τη συμμετοχή του στο οδυνηρό για τη χώρα μας Α’ Μνημόνιο της δανειακής σύμβασης των € 110 δις. Η συνεισφορά του Ταμείου ανήρχετο στα € 30 δις, τουτέστιν 32 φορές την ποσόστωση (quota) της Ελλάδος – το μεγαλύτερο πρόγραμμα που ενέκρινε το ΔΝΤ στην ιστορία του! Το δε ποσό των € 80 δις της διμερούς χρηματοδότησης θα καλύπτονταν από την ΕΕ.
Costas Wills – Σπ. Λαβδιώτης 29 Απρ. 2018
Σήμερα η κατάσταση είναι τραγική και πολύ διαφορετική διότι όπως γνωρίζετε, η κατάσταση για την χώρα μας έχει μεταβληθεί άρδην ήδη από το 1981, από τότε που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αντιληφθήκαμε τι ακριβώς είχε συμβεί, με αποτέλεσμα να καταστραφεί αυτό που αναφέρατε προηγουμένως, η βιομηχανική παραγωγή και η πρωτογενής παραγωγή που αφορά τον γεωργικό τομέα λόγω των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και στην συνέχεια φυσικά επεκράτησε μεγάλος πληθωρισμός, αν θα θυμάστε πιο μπροστά, το 1981 είχαμε περίπου 25% πληθωρισμό και επειδή δόθηκαν επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα άρχισε από εκεί η καταστροφή της γεωργικής παραγωγής και στην συνέχεια με την ένταξη της χώρας το 1992 με την περιβόητη συνθήκη του Μάαστριχτ, όπου εκεί παραδόθηκε η νομισματική εξουσία της χώρας – αυτό ήταν το πρώτο προαπαιτούμενο – και απλώς θα σας υπενθυμίσω ότι στην Ελληνική Βουλή το καλοκαίρι του 1992 που ψηφίστηκε από 286 βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου η περιβόητη αυτή συνθήκη που παρεδίδετο η νομισματική κυριαρχία της χώρας σε έναν φορέα ο οποίος δεν είχε ύπαρξη ως τότε, την παραδίδαμε κάπου στο αόριστο, δηλαδή στην Ε.Ε. ενώ δεν είχε ιδρυθεί ακόμη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν γνωρίζανε ποιο ήταν το περιεχόμενο της συνθήκης, το ίδιο πράγμα δεν γνωρίζανε φυσικά και οι Έλληνες πολίτες.
του Σπ. Λαβδιώτη, 1/5/2018
Πώς οι Γερμανοί μας χρέωσαν τα εκατοντάδες δις ζημιές του ΕΥΡΩ-συστήματος ως δήθεν Ελληνικό δημόσιο χρέος
Σκοπός του αρχικού άρθρου επί του προβλήματος του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους είναι να επιλυθεί ο γρίφος, πώς η ‘μικρή’ Ελλάδα με ένα δημόσιο χρέος ύψους €263 δις το 2008 [1] (109% ως προς το ΑΕΠ) υποχρεώθηκε να υπογράψει τρία Μνημόνια δανειακών συμβάσεων που ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των €326 δις. Ως εκ τούτου, η χώρα τελεί σε καθεστώς μακροχρόνιας χρεοκοπίας και έχει μετατραπεί, δυστυχώς, με τη συνδρομή της πολιτικής ηγεσίας του τόπου σε «κλοτσοσκούφι» των δανειστών, της περιβόητης τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).
Η Θεία Κωμωδία
Ωστόσο, η χώρα, όπως ήδη είναι αισθητό και ορατό στα μάτια του κόσμου, υποφέρει επί οκτώ συνεχή χρόνια, άλλοι ως άνεργοι, άλλοι ως συνταξιούχοι με τις δραστικά μειωμένες αποδοχές, άλλοι ως επιχειρηματίες οι οποίοι λόγω της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης εξ ανάγκης έβαλαν λουκέτα, άλλοι πάλι έριξαν πέτρα πίσω τους παίρνοντας το δρόμο της ξενιτιάς κι άλλοι, δεν άντεξαν…
του Σπ. Λαβδιώτη, 25/4/2018
Πώς στήθηκε η γιγαντιαία απάτη δήθεν διάσωσης της Ελλάδος από το χρέος
Η Ελληνική οικονομική κρίση ξεκίνησε ως κρίση δημοσίου χρέους πριν από εννέα χρόνια και έφθασε στο αποκορύφωμά της τον Μάιο του 2010, με την υπογραφή του Α’ Μνημονίου. Έκτοτε, παρά τα αυστηρά και άκριτα μέτρα λιτότητας που επεβλήθησαν από την τρόικα – ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ- με τον ευφημισμό «μεταρρυθμίσεις» για να σωθεί η σπάταλη Ελλάδα από τη χρεοκοπία, ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Η οικονομία κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, η ανεργία γιγαντώθηκε, η μετανάστευση των νέων θέριεψε και το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε από 126 % (σε σχέση με το ΑΕΠ) το 2009, στο 188 % το 2017.
Το παράδοξο της ελληνικής οικονομίας
Πώς εξηγείται το παράδοξο η οικονομία να ισοπεδώνεται από τα μέτρα λιτότητας, ενώ το δημόσιο χρέος να αυξάνεται εν μέσω πείνας και δυστυχίας; Η επεξήγηση δόθηκε, αρχικώς, πριν ο κόσμος αντιληφθεί τι ακριβώς είχε συμβεί, από τον πρώην επίτροπο των οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων της ΕΕ, Ολί Ρεν (Olli Rehn): «τα προγράμματα διάσωσης καταρτίστηκαν για να σωθούν οι τράπεζες». Για να το ομολογήσει, μετά την ελληνική τραγωδία, λίγες μέρες πριν το τέλος της θητείας του και ο πρόεδρος του Eurogroup, ο πολύς Γερούν Νάισελμπλουμ, ενώπιον της Επιτροπής Απασχόλησης του Ευρωκοινοβουλίου.
του Σπ. Λαβδιώτη, 16/4/2018
Η κυβέρνηση με αισιοδοξία διατυμπανίζει ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για να έχουμε μια «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια το καλοκαίρι.
Είναι, πράγματι, έτσι τα πράγματα ότι μετά τον Αύγουστο του 2018, η χώρα μας επιτέλους θα βρεθεί σε μια μετά-μνημονιακή εποχή, χωρίς πιστωτική προληπτική γραμμή, πιθανή ελάφρυνση του χρέους και, σε τροχιά ανάπτυξης; Ή μήπως αποτελεί έναν νέο ευσεβή πόθο, μια φευγαλέα ελπίδα, όπως αυτής, του success story, ή του «θα τρίβουμε τα μάτια μας» από τους ρυθμούς ανάπτυξης;
Τα μάτια μας τα τρίβουμε οκτώ ολόκληρα χρόνια από την 10η Μάιου 2010, με την υπογραφή του Α’ Μνημονίου της εθνικής υποτέλειας και της ένταξης της Ελλάδος σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Όμως, όχι από τους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά από θλίψη, γιατί είναι γεμάτα δάκρυα από την οικονομική κατάρρευση και την κοινωνική καταστροφή, με τα συνεπακόλουθα, της μαζικής ανεργίας, της μετανάστευσης, χωρίς ορατό φώς στο τέλος του τούνελ.
Σπ. Λαβδιώτης, 13-3-2018
Υπάρχει Έξοδος από την Κρίση; 1
Η μόνη οδός να σταματήσουν οι χώρες να κοιτάζουν την άβυσσο της εξοντωτικής λιτότητας, συνεχιζόμενης μαζικής ανεργίας, χωρίς ορατό τέλος από το βάρος του χρέους, είναι να εγκαταλείψουν το ευρώ.2
Κατ΄αρχάς θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, για ακόμη μια φορά, στον Φοιτητικό Όμιλο Μελέτης της Κοινωνικής Μηχανικής & Πολιτικών Επιστημών, που μου δίνει την ευκαιρία να απαντήσω σε ένα εξαιρετικά επίκαιρο ερώτημα που αφορά το οικονομικό και κοινωνικό μέλλον της χώρας μας.
Είναι πασιφανές ότι η πατρίδα μας διέρχεται μια πρωτόγνωρη κρίση, πληγωμένη από όλες τις πλευρές, οικονομικώς, κοινωνικώς και γεωπολιτικώς. Η πολύπλευρη και μακροβιότερη κρίση για μια ανεπτυγμένη οικονομία σε καιρό ειρήνης, εύλογα αποτελεί έναν γρίφο. Πώς εν μέσω τόσης αφθονίας και πλούτου, κυρίως, των βορείων κοινοτικών μας εταίρων, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη συμφορά από τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;
Η ομιλία θα προσπαθήσει να απαντήσει, πιστεύω πειστικά, στο άκρως σημαντικό ερώτημα, εστιάζοντας στις συνέπειες της ολέθριας πολιτικής πράξης της «άωρου» ένταξης της χώρας μας στον μηχανισμό του ευρώ. Τότε κτύπησε μελαγχολικά η καμπάνα της ταυτόχρονης απεμπόλησης του εθνικού νομίσματος και της εθνικής κυριαρχίας. Οι πολιτικοί αγνόησαν τη φύση και σημασία του χρήματος στις ζωές των εκλογέων τους, που δυστυχώς καταδεικνύει ότι δεν έχουν διδαχθεί από την ιστορία. Από αρχαιοτάτων χρόνων και από την εποχή του Σόλωνος έχει αναμφισβήτητα αποδειχτεί, όταν η δύναμη της δημιουργίας του χρήματος απολεσθεί από την πολιτεία επέρχεται η κατάρρευση της κοινωνίας.
Σπύρος Λαβδιώτης οικονομολόγος πρώην στέλεχος κεντρικής τράπεζας Καναδά κ΄ Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1 της Λάρισας,στην εκπομπή : ”ακροβάτες του ονείρου” 24.2.18
Είναι η συνέχεια της εκπομπής από εδώ.