Κώσ. Λαπαβίτσας, 28 Δεκεμβρίου 2020

Ο θρίαμβος της προχειρότητας και της κοινοτοπίας

Το Σχέδιο Πισσαρίδη (σημ. GMR: περιγραφή του σχεδίου αλλά και ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf μπορείτε να δείτε στο λίνκ εδώ) ξεκινάει με την παρατήρηση ότι οι αναπτυξιακές επιδόσεις της χώρας μας την περίοδο 1981-2019 ήταν πολύ απογοητευτικές, περίπου 0,9% ετησίως. Η σύγκριση με την περίοδο 1961-1980, όταν η ανάπτυξη ήταν 6,5% ετησίως, είναι καταλυτική. Η Επιτροπή αντιλαμβάνεται την τεράστια αυτή διαφορά ως μια απόδειξη της αδυναμίας της Ελλάδας να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που πρόσφερε η ένταξη στην ΕΕ το 1981. 

Η πιθανότητα να συμβαίνει το αντίθετο δεν απασχολεί καθόλου την Επιτροπή. Οποιοσδήποτε καλόπιστος οικονομολόγος βλέποντας τη σύγκριση θα σκεφτόταν ότι το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και ΟΝΕ, αντί να προσφέρει ευκαιρίες, ίσως να συνέβαλε στην αντιστροφή της προηγούμενης αναπτυξιακής δυναμικής. Η ένταξη σηματοδότησε την απαρχή μιας αποτυχίας ιστορικού μεγέθους που θα καθορίσει την πορεία της Ελλάδας τις επόμενες δεκαετίες. Θα περίμενε κανείς ότι μια τόσο «βαριά» Επιτροπή θα είχε σημαντικά πράγματα να πει για το κεντρικό αυτό ζήτημα. 

Το Σχέδιο Πισσαρίδη δεν κάνει τίποτε τέτοιο. Στην ουσία παραβλέπει τους διεθνείς περιορισμούς μέσα στους οποίους κινείται μια οικονομία μεσαίου μεγέθους, όπως η ελληνική. Θεωρεί ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι κατά κύριο λόγο εγχώριο και στρέφει την προσοχή του γνωστές «ελληνικές» αδυναμίες. 

(more…)

Σχόλιο GMR: Είδατε τι εγκεφαλική (π)λύση μπορεί να δώσει ένα τέτοιο βιογραφικό;;;!!!

Ο Νίκος Βαρσακέλης είναι καθηγητής Βιομηχανικής Πολιτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται τα τελευταία χρόνια στη βιομηχανική και τεχνολογική πολιτική, στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και στις εφαρμογές πολύπλοκων συστημάτων στην οικονομία. Έχει εργασθεί ως εθνικός εμπειρογνώμων στις Γενικές Διευθύνσεις ΙΙ και ΧV της Κομισιόν. Έχει συμμετάσχει ως ερευνητικός υπεύθυνος και ως ερευνητής σε αρκετά ερευνητικά προγράμματα, τόσο της ΕΕ, όσο και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας. Είναι αξιολογητής ερευνητικών προγραμμάτων σε θέματα Βιομηχανικής και Τεχνολογικής Πολιτικής της ΕΕ, του Ελβετικού Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών της Γεωργίας. Επισκέπτης ερευνητής στα πανεπιστήμια Alicante και Κοπεγχάγης ενώ έδωσε σειρά διαλέξεων σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα όπως το Max Planck. Διετέλεσε Διευθυντής του Εργαστηρίου Οικονομικής Πολιτικής από το 2010 έως το 2014 και Αντιπρύτανης Οικονομικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 2014 έως το 2019.

Κατά τα λοιπά, και μετά τον επίλογο, θα περιμένουμε με κομμένη την ανάσα να δούμε τις πολιτικές…..

_.

Νίκ. Βαρσακέλης, 10 Δεκεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο Robert Solow (Νόμπελ οικονομικών) θεμελίωσε την θεωρία της οικονομικής μεγέθυνσης στο άρθρο του 1956 και στην συνέχεια ακολούθησε μια σειρά επιστημονικών εργασιών στο θέμα αυτό, από κορυφαίους οικονομολόγους όπως ο Edmund Phelps, Robert Lucas, Paul Romer (όλοι τιμηθέντες με το βραβείο Νόμπελ κυρίως για την συνεισφορά στην θεωρία της οικονομικής μεγέθυνσης).

Τα θεωρητικά συμπεράσματα όλων αυτών των μελετών ερμηνεύουν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, μέχρι σήμερα, την οικονομική εξέλιξη και μέχρι να εισαχθεί από την οικονομική επιστήμη, κάτι που να κάνει καλύτερες προβλέψεις από την υπάρχουσα θεωρία, θα εξακολουθούν να αποτελούν ίσως τον μοναδικό οδηγό, για την εφαρμοστέα πολιτική οικονομικής μεγέθυνσης.

Σύμφωνα λοιπόν με την θεωρία της μεγέθυνσης, το κατά κεφαλήν εισόδημα μιας χώρας είναι συνάρτηση του κατά κεφαλήν κεφαλαίου που απασχολείται στην οικονομία. Όσο αυξάνει το κατά κεφαλήν κεφάλαιο, αυξάνει ανάλογα και το κατά κεφαλήν εισόδημα και οι πολίτες της χώρας απολαμβάνουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Για να αυξηθεί, όμως, το κατά κεφαλήν κεφάλαιο απαιτούνται αποταμιεύσεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ

Πηγή: slpress.gr