Κώσ. Παπουλής, 17 Μαρτίου 2021

Η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε τα εξής στοιχεία: «Σύμφωνα με την εκτίμηση αυτή, το ΑΕΠ το 2020 σε όρους όγκου ανήλθε σε 168,5 δισ. ευρώ έναντι 183,6 δισ. ευρώ το 2019 παρουσιάζοντας μείωση κατά 8,2%. Αυτή η μείωση οφείλεται στις επιμέρους μεταβολές που καταγράφηκαν ανά συνιστώσα του ΑΕΠ, οι οποίες παρουσιάζονται….».  Επίσης : «Το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές το 2020 ανήλθε σε 165,8 δισ. ευρώ έναντι 183,4 δισ. ευρώ το 2019 παρουσιάζοντας μείωση κατά 9,6%. Αυτή η μείωση οφείλεται στις επιμέρους μεταβολές που καταγράφηκαν ανά συνιστώσα του ΑΕΠ, οι οποίες παρουσιάζονται…».

Όμως με τα περσινά στοιχεία το ΑΕΠ ήταν περίπου 187,7 δις. Έκαναν πρωτοφανές μαγείρεμα για να δείξουν μικρότερη ύφεση …. Όμως, για να ρίξουν το ΑΕΠ του 2019 από τα 187,5 δισ. στα 183 δισ., (αν κάνανε μόνο αυτό) , θα φαινότανε μια μεγάλη ύφεση του 2019 σε σχέση με το 2018. Από εκεί που υποστήριζαν ότι το 19 ήταν χρονιά ανάπτυξης, θα ήταν χρονιά μεγάλης ύφεσης. Όμως για να μην φαίνεται και αυτό, τι κατασκεύασαν λοιπόν; Αλλάξανε και του 2018, το κατέβασαν, αλλάξανε το ΑΕΠ και του ’17 και του ’16 και του ’15 και του ’14 και του ’13 και του ’12 και του ’11 και του ’10 προς τα κάτω, έτσι ώστε να συμπιέσουν το ΑΕΠ του ’19 για να φαίνεται η ύφεση του ’20 μικρότερη….. και να μην πολύ-αλλάζουν οι άλλες χρονιές…. Απίθανο μαγείρεμα-απίθανο ψέμα….

Όμως αυτό που δεν μπορούν να κρύψουν ούτε με «δημιουργική λογιστική» και άλλα τερτίπια, είναι το λόγο Χρέους προς ΑΕΠ, που διαρκώς μεγαλώνει και οδηγεί σε όλο πιο σκληρή πολιτική υπερ της ολιγαρχίας και σε νέα μνημόνια και εξαθλίωση του λαού και της νεολαίας…. Επειδή η ακραία κοινωνική πόλωση που δημιουργεί η εντός ευρώ και υπερχρεωμένη στο εξωτερικό ελληνική οικονομία, θα φέρνει κοινωνική έκρηξη στήνουν με ευκαιρία την επιδημία το αστυνομικό-φασιστικό κράτος.

Η μόνη λύση για την πατρίδα μας είναι η νίκη των Δυνάμεων της Δημοκρατίας και της Εργασίας με την έξοδο από το ευρώ και την άρνηση του επαχθούς χρέους. Πρώτο βήμα, η ανατροπή του αστυνομικού-φασιστικού κράτους που στήνει η Ν.Δ..

Κατεβάζουν λοιπόν προληπτικά τα “τανκς” στους δρόμους. Όλοι στις πλατείες λοιπόν, για να καταργήσουμε το αστυνομικό-φασιστικό κράτος, για έναν Ελεύθερο Λαό σε μια Ελεύθερη Ελλάδα.

Πηγή: iskra.gr

Κ. Παπουλής, 5 Ιουλίου 2020

Σαράντα περίπου χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, είκοσι περίπου χρόνια μετά την υιοθέτηση του ευρώ και πέντε χρόνια μετά το ξεπούλημα του Δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, η Ελλάδα βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Η Ανεργία το 1980, ήταν έννοια άγνωστη και εξαφανισμένη, (γύρω στο 1,5%), για να προσεγγίσει το 10%, δέκα χρόνια μετά την ένταξη, και να κινηθεί με αυξομειώσεις, λίγο κάτω από αυτό το ποσοστό έως το 2009. Την δεύτερη δεκαετία της συμμετοχής στο ευρώ, από το 2010 και ύστερα, η ανεργία κινείται σε εφιαλτικά επίπεδα.

Η απασχόληση στην βιομηχανία-βιοτεχνία ήταν το 1981 18,8% σε Μ.Ο.Χ. (μέσο όρο χώρας), 0,65% στα ορυχεία, 0,72% στον ηλεκτρισμό και 9,21% στις κατασκευές.

Στην Βιομηχανία-Βιοτεχνία, το 1981, απασχολούνταν το 31,41% στην Πάτρα, το 26,54% στο Πολεοδομικό Συγκρότημα της Αττικής, το 30,99% στο αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης, το 31,69% στο Βόλο, το 28,33% στην Καβάλα, διαμορφώνοντας το λεγόμενο αναπτυξιακό S της χώρας, Πάτρα-Αθήνα-Βόλος-Θεσσαλονίκη-Καβάλα. Αλλά υπήρχαν και άλλες πόλεις, είτε εντός του S, με υψηλή απασχόληση στην Βιομηχανία-Βιοτεχνία όπως η Ελευσίνα με 55,58%, είτε εκτός του S, όπως η Καστοριά με 61,99%, η Νάουσα με 39,73%, η Ερμούπολη με 32,22% κ.α. Η απασχόληση στην Βιομηχανία-Βιοτεχνία στα αστικά κέντρα της χώρας έφτανε το 25,85%, πάνω δηλαδή από 1 στους 4 απασχολούμενους, στις πόλεις με πληθυσμό άνω των 10.000 κατοίκων, εργάζονταν στην βιομηχανία-βιοτεχνία. Ενώ στο σύνολο του δευτερογενή τομέα στα αστικά κέντρα, έβρισκε απασχόληση κοντά στο 38%, περίπου οι 4 στους 10 εργαζόμενους. Ήταν μια φωτογραφία αυτή του 1981, που βλέποντάς την, κανείς δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την χώρα «αποβιομηχανοποιημένη» και χωρίς παραγωγική βάση. Αντίθετα είχε την απαραίτητη υποδομή, να πάει μπροστά.

(more…)

Σχόλιο GMR: “…στην κηδεία της ευρωζώνης θα παραστεί και σύσσωμος, ο ελληνικός λαός….“

Που όμως θα οδηγήσει αυτό (εαν συμβεί αυτό και αν και εφ‘ όσον συμβεί, με το τι θα υποκατασταθεί);

Όλοι (και ‘συ Κώστα) μιλούν για το ΜΕΤΑ, όμως οι Κυβερνώντες, οι εγχώριοι συνένοχοι τους, οι Έξωθεν προστάτες τους, είναι στέρεα ενωμένοι και οργανωμένοι Κώστα, και ‘μεις, και ο καθένας χώρια (πασίγνωστον) και προσβλέποντες (;;;ρωτάμε, για απάντησε φίλε Κώστα) σε ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΑΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ (ΕΔΩ ΣYΓΚΛΗΣΗ…).

Αν υποθέσουμε πως ΔΕΝ προσβλέπουμε στον πιο πάνω ΑΡΙΣΤΕΡΟΑΚΡΟΔΕΞΙΟΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΣΜΟ, τι προτείνουμε;

Από πλευράς μας υπάρχει εδώ (και fb Σπ.Στάλια) παράθεση προτάσεων και απαντήσεων.

Θα λειτουργήσει ο δημοκρατικός διάλογος, ή οι πολιτικές φιλίες είναι δεδομένες;

._

Κώσ. Παπουλής, 11 Απριλίου 2020

Στο τελευταίο Eurogroup, και οι τελευταίες μάσκες έπεσαν, το ευρώ είναι γυμνό και πλέον τίθεται πάλι ανοικτά το ερώτημα, γιατί μένουν χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία στην ευρωζώνη; ή και στην Ε.Ε; Ουσιαστικά η απόφαση του Eurogroup, λέει, «πάρτε κάποιο δάνειο, αυστηρά για υγειονομικούς σκοπούς» (και εδώ υπάρχει, σχετική αοριστία τι ακριβώς σημαίνει αυτό) «και μόνο όσο διαρκεί η κρίση. Αλλά το δάνειο είναι δάνειο.» Δεν υπάρχει κάποια βοήθεια, ή αλληλεγγύη από το κέντρο προς την περιφέρεια. Κι αν οι Ιταλοί, ή η Ελλάδα ή οι υπόλοιποι, θελήσουν να χρηματοδοτήσουν τη ζημιά στην οικονομία τους από το lockdown που επέβαλε ο κορωνοϊός; Πολύ απλά θα πάρουν πιστωτική γραμμή από τον ESM, αλλά με τους προβλεπόμενους όρους, δηλαδή μνημόνιο. Τα άλλα είναι σάλτσες και μάλιστα ξινές. Το ταμείο εγγυήσεων 25 δις ευρώ, μέσω του οποίου η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, υποτίθεται θα μοχλεύσει δάνεια 200 δις για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν έχει καν στηθεί ακόμα, συνεπώς σήμερα χρήμα δεν υπάρχει. Από την άλλη, η δράση για 100 δις χρηματοδότησης μειωμένων ωραρίων εργαζομένων, (πέρα ότι ως ποσό είναι ασήμαντο) για να μην έχουμε απολύσεις στην Ευρώπη, προϋποθέτει και εγγυήσεις 25 δις ευρώ από τα κράτη μέλη.

(more…)

Κώσ. Παπουλής , 1 Σεπτεμβρίου 2019

Δέκα χρόνια τώρα, η Ελλάδα αργοπεθαίνει χωρίς να της έχει μείνει ίχνος Εθνικής και Λαϊκής Κυριαρχίας.

Στο άρθρο 1 του Συντάγματος όμως ορίζεται: Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η Λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Οι κυβερνήσεις περνάν από το 2010, η μία μετά την άλλη, όπως τα τρένα στους σταθμούς, αλλά, όλο και περισσότερο δουλικές στον ξένο παράγοντα. Ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, υποσχόμενες διάφορα, από την κατάργηση των μνημονίων, μέχρι την μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και των φόρων (π.χ. η σημερινή), εφαρμόζοντας την αντίστροφη οικονομική πολιτική από αυτή που διακήρυξαν προεκλογικά, που επιβάλλεται φυσικά από το Βερολίνο. Σε γεωπολιτικό επίπεδο, ανάλογα, η χώρα έχει υποταχθεί στον αμερικάνικο παράγοντα, περισσότερο και από ότι η χούντα των συνταγματαρχών.

Πρόκειται για την απόλυτη παρακμή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κυβερνάει σήμερα με ουσιαστικά νούμερο 2, τον παλιό δοτό γραμματέα της ΚΝΕ Τ. Θεοδωρικάκο (μετά την διαγραφή του Κ.Σ., και κατάργηση της νεολαίας με τον κανονικό της γραμματέα, τον Γράψα, από το κόμμα, το 1989). Δείγμα ίσως των καιρών, όπου η «πολιτική» έχει μετατραπεί σε κάποιου είδους προσοδοφόρο επάγγελμα και μάρκετινγκ, ενώ η πραγματική οικονομική πολιτική στην χώρα, ασκείται από την γερμανική καγκελαρία.

(more…)

Κώστ. Παπουλής, 13 Ιουλίου 2019

Οι καθοριστικές αυτές (πολλαπλές) εκλογές, που διεξήχθησαν μετά από δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης οδήγησαν (δυστυχώς όπως είχαμε προβλέψει)* σε συντριπτική ήττα των πολιτικών δυνάμεων του αντιμνημονιακού χώρου και ανέδειξαν πανηγυρικά κυβέρνηση Ν.Δ. O χώρος αυτός αυτοκτόνησε, αφού για μια άλλη φορά δεν εκφράστηκε σε ένα συμμαχικό εκλογικό σχήμα…

Όμως στην Ελλάδα, τίποτε δεν άλλαξε, αντίθετα, το αδιέξοδο βαθαίνει:

Α) Παραμένει η δεύτερη χώρα παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία σε δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η διαφορά είναι, ότι η Ιαπωνία χρωστάει σε δικό της νόμισμα και στο εσωτερικό, ενώ η Ελλάδα σε ένα ξένο νόμισμα που δεν ελέγχει, το ευρώ, και το χρέος της είναι κατά κύρια λόγο εξωτερικό.

Β) Συνέπεια της ΟΝΕ και του Α, είναι ότι η χώρα έχει μετατραπεί σε δότρια χώρα στην Ε.Ε., για πρώτη φορά – μετά την ένταξή της το 1981- στην διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μεταφέρει μέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων, 3,5% του ΑΕΠ στην αλλοδαπή, κύρια στην Ε.Ε., ενώ εισπράττει καθαρά από την Ε.Ε., λίγο παραπάνω από 1,5%. Είναι εκπληκτικό ότι η πιο αδύναμη οικονομικά χώρα (αυτή την στιγμή) στην Ε.Ε. πληρώνει αδρά για την συμμετοχή της. Αντίθετα γνωρίζουμε -από τα στοιχειώδη οικονομικά-, ότι για να έχει κάποιες πιθανότητες επιβίωσης μια αδύναμη οικονομία, σε μια τελωνειακή ένωση, περισσότερο σε μια κοινή αγορά και πολύ περισσότερο σε νομισματική ένωση, πρέπει να δέχεται μεγάλες μεταβιβαστικές πληρωμές από τις ισχυρές οικονομίες. Και όμως απέναντι σε αυτό το θανατηφόρο -για την πατρίδα μας- παράδοξο, το σύνολο των κομμάτων που βρέθηκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο στις 7 Ιουλίου, τηρούν ανάλογα, «παράδοξο» σιωπητήριο.

(more…)

Σχόλιο G-M-R :   Αναρτούμε παλαιότερο άρθρο του Κώστα Παπουλή, το οποίο σήμερα υπέπεσε στην αντίληψη μας, ως διαρκώς επίκαιρο και προς εξαγωγή συμπερασμάτων.

Κ. Παπουλή, 30 Αυγ. 2014

Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια υποταγής στην τρόικα, μιας τεράστιας κοινωνικής καταστροφής, και της μεγαλύτερης κρίσης που έχει γνωρίσει ποτέ ανεπτυγμένη χώρα στην ιστορία, ο λαϊκός παράγοντας φαίνεται να έχει παραδοθεί, ενώ συγχρόνως, δεν έχει διαμορφωθεί, ένα πολιτικό ρεύμα που να μπορέσει να εμπνεύσει και να δημιουργήσει εμπιστοσύνη, με μια συγκεκριμένη πρόταση εξόδου από την κρίση.

Δηλαδή ούτε από πάνω -σε πολιτικό επίπεδο-, ούτε από κάτω, σε κοινωνικό, υπάρχει αυτή την στιγμή κάποια χαραμάδα ελπίδας. Φυσικά το κοινωνικό με το πολιτικό πάντα αλληλοδιαπλέκονται. Το έλλειμμα του ενός τροφοδοτεί το έλλειμμα του άλλου. Όχι μόνο λοιπόν, δεν υφίσταται κοινωνικό κίνημα, που είναι και το κύριο ζήτημα, αλλά δεν υπάρχει καν και ένα πολιτικό κομμάτι με αποδοχή που να προσομοιάζει, έστω και σε πολιτική τύπου Κίρχνερ, δηλαδή που να έχει πραγματική διάθεση να έρθει σε σύγκρουση με τον ξένο παράγοντα.
Τα παρακάτω 10 σημεία σε αυτό το κείμενο αποτελούν απλές διαπιστώσεις, οι οποίες αναγνωρίζουν την μέχρι στιγμής συντριπτική ήττα, γιατί αν δεν καταλαβαίνεις πώς και γιατί, χάνεις τον πόλεμο, τότε δεν έχεις και την παραμικρή πιθανότητα να αντιστρέψεις την κατάσταση.

1)  Η ήττα του λαϊκού παράγοντα

Ο Λαϊκός παράγοντας έδωσε την μάχη του μόνος του, την περίοδο 2010-2012 με κορύφωση την πλατεία Συντάγματος. Τον Μάιο του 2010, π.χ., αν η προσπάθεια εισβολής στην βουλή στεφόταν με επιτυχία, ή αν κυβέρνηση έπεφτε τον Ιούνιο του 2011 από την λαοθάλασσα της πλατείας Συντάγματος, επειδή θα καταψηφιζόταν η δανειακή σύμβαση, η πατρίδα μας πιθανότατα θα έπαιρνε τον δρόμο της Αργεντινής. Με άτακτο και ίσως αρχικά οδυνηρό τρόπο, η χρεοκοπία, η έξοδος από το ευρώ και πιθανότατα και από την Ε.Ε., κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα, θα είχε οδηγήσει σε μια τουλάχιστον ανεξάρτητη και περήφανη Ελλάδα και σίγουρα σε ένα νέο πολιτικό σύστημα, με ενισχυμένες τις δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας. H αποδέσμευση, θα έμοιαζε με τις ωδίνες του τοκετού, απέναντι στον διαρκή θάνατο της παραμονής στο ευρώ και της νεοαποικιοκρατίας. Δεν έλειψε μόνο ο μεγάλος πολιτικός φορέας που θα έσπρωχνε την κατάσταση, ενώ το καθεστώς έτριζε, αλλά δυστυχώς και η οργάνωση της λαϊκής βίας, έμεινε σε χαμηλό επίπεδο.
Σε μία προσομοίωση μπορούμε να μιλήσουμε, για ανάλογη κατάσταση, με την εξέγερση του Νοέμβρη του 73, που και εκεί έλειπαν τα δύο παραπάνω στοιχεία. Η αλλιώς, ο «εργατικός Δεκέμβρης», συνέβηκε και αυτός στην πατρίδα μας, μόνο που αυτή την φορά δεν τον στήριξε μια μεγάλη πολιτική δύναμη, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του 2008.

(more…)

Κώσ. Παπουλής , 6 Μαρ. 2019

Καθώς στην Ελλάδα, η πολιτική ζωή βρίσκεται σε άλλο πλανήτη έρχονται, ο πρώην πρόεδρος των γερμανικών βιομηχανιών κ. Χένκελ, και ο καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου του Τίμπινγκενεν, κ. Σταρμπάτι να μας πουν απλές αλήθειες. Όλη η συνέντευξή τους που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, (3-3-2019)

Πρώτον: Η κρίση στην Ελλάδα βρίσκεται στο ζενίθ της:

Όπως σωστά λένε οι δύο Γερμανοί, η οικονομία μετά από μια πολύ βαθιά ύφεση έχει πάρει το σχήμα του λατινικού L, δηλαδή μετά την κάμψη επήλθε στασιμότητα. Σήμερα για να λέμε ότι ξεπεράστηκε η κρίση θα έπρεπε η οικονομία να τρέχει με 6%-7% ετήσια αύξηση του ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα λένε το εξής απλό, ότι για να πούμε ότι μια οικονομία ξεπερνάει μια τέτοια έκτασης κρίση θα πρέπει να πάρει ένα σχήμα V, δηλαδή μετά την πτώση του 25% που είχε η ελληνική οικονομία, να το ανακτήσει τάχιστα και μετά να το ξεπεράσει καλύπτοντας και τα χαμένα χρόνια. Κάτι τέτοιο (σημειώνουμε εμείς) συνέβηκε στην Αργεντινή, όπου μετά την κρίση και την πτώση όχι μόνο επανήλθε, αλλά για μια δεκαετία έτρεξε με ρυθμό κοντά στο 7%.

(more…)

Κ. Παπουλή,  24 Ιαν. 2019

Η ετυμολογία της λέξης Δημοκρατίας σημαίνει την δύναμη («κράτος») του Δήμου (το σύνολο, ή η συνέλευση των ανθρώπων που έχουν πολιτικά δικαιώματα). Με απλά λόγια σημαίνει την κυριαρχία, ή εξουσία του λαού.

Είναι θεμιτό όμως ακόμη και στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία οι αντιπρόσωποί της (το κοινοβούλιο) να παίρνουν αποφάσεις ενάντια στην διάθεση της πλειοψηφίας του; Η εξουσία πηγάζει, ασκείται και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, αυτές είναι οι τρείς αρχές της δημοκρατίας, ακόμη και της αντιπροσωπευτικής. Συνεπώς όταν το κοινοβούλιο είναι ενάντια στη θέληση του λαού, έχουμε να κάνουμε με κατάλυση της Δημοκρατίας, ακόμη και της αντιπροσωπευτικής.

Επειδή λοιπόν η εξουσία ασκείται από τον λαό η διενέργεια δημοψηφισμάτων, προβλέπεται και στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

(more…)

Σχόλιο G-M-R: Ηχητικό εκπομπής με εποικοδομητικές τοποθετήσεις του Κώστα Παπουλή

Κώσ. Παπουλής , 10 Ιαν. 2019

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1979&v=FjxmGdEnxd4

Κώσ. Παπουλής, 5 Ιαν. 2019

Πριν 17 ακριβώς χρόνια, 1η Ιανουαρίου του 2002, ο Κ. Σημίτης, ο –αρχιτέκτονας της ελληνικής τραγωδίας-, έβγαζε με πανηγυρικό τρόπο από ένα ΑΤΜ, τα πρώτα «ελληνικά»ευρώ. Η «ισχυρή» Ελλάδα έμπαινε στην ένωση των «ισχυρών». Συγχρόνως, όλο το δημόσιο χρέος μετατράπηκε την παραμονή εκείνης της πρωτοχρονιάς, από δραχμές σε ευρώ. Αλλά, το «θέμα» του χρέους, ήταν στα «ψιλά» γράμματα για τους οικονομολογούντες της «χρυσής» εποχής.

Λίγο αργότερα, το 2003, το ΔΝΤ βάραγε το καμπανάκι και «προειδοποίησε» την κυβέρνηση. Η απώλεια ανταγωνιστικότητας, λόγω της αύξησης της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίαςπου είχε υποστεί η Ελλάδα από την ένταξή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση ήταν δραματική. Άρα για να αντέξει η ελληνική οικονομία στο ευρώ, απαιτούνταν άμεσα διαρθρωτικά μέτρα και ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας και μείωσης των μισθών, ώστε να επιτευχθεί επείγουσα εσωτερική υποτίμηση. Η κυβέρνηση Σημίτη έπρεπε να πάρει σκληρά μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και να οδηγήσει την χώρα σε βαθιά ύφεση για να ισορροπήσει στο κοινό νόμισμα. Όμως, τότε, ήμασταν μπροστά στο «πάρτι» των Ολυμπιακών αγώνων. Εξάλλου, πώς μετά τους πανηγυρισμούς της έλευσης του ευρώ να περάσεις σε άγρια λιτότητα; Να κτυπήσεις άγρια τους μισθούς; Και με ποιόν κοινωνικό συσχετισμό; Ο απόηχος των κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό του Γιαννίτση, δεν επέτρεπε καν την σκέψη. Έτσι, ο αρχιτέκτονας της καταστροφής, έκανε το «κορόιδο» και παρέδωσε, στην κυβέρνηση Καραμανλή. Ούτε η κυβέρνηση αυτή όμως, μπορούσε να βάλει την χώρα, σε τροχιά προσαρμογής στο ευρώ. Είτε λόγω απίθανου πολιτικού κόστους, (υπέστη άλλωστε συντριπτική ήττα σε άλλο μικρότερης σημασίας ζήτημα, με το άρθρο 16) είτε και λόγω επιθυμητής «άγνοιας». Είτε μάλλον, λόγω συνδυασμού και των δύο. Άλλωστε εκείνη την περίοδο και η αριστερά όλων των αποχρώσεων (με ελάχιστες εξαιρέσεις προσώπων) πιάστηκε με τις πυτζάμες. Είναι αλήθεια ότι ο Καραμανλής, λίγο πριν τις εκλογές, κάτι ψέλλισε, αλλά από το να πιεί από το πικρό ποτήρι του Δ.Ν.Τ., προτίμησε την «έξοδο» σε κάποια ταβέρνα με κεφτεδάκια στην Ραφήνα.

(more…)