του Σπύρου Λαβδιώτη,   30 Ιουλίου 2017

Η ελληνική κοινωνία θα χαράξει βαθειά στη μνήμη της την ημερομηνία της 15ηςΙουνίου 2017, όταν η πολιτική ηγεσία της χώρας για ακόμη μια φορά ενέδωσε στις εξωφρενικές νομισματικές απαιτήσεις των ευρωπαϊκών αρχών.

Τα σχεδιασμένα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα του 3.5% (σε σχέση με το ΑΕΠ) μέχρι το 2022, που η κυβέρνηση υποτακτικά δεσμεύτηκε να υλοποιήσει θα προκαλέσουν μια πρωτόγνωρη σπειροειδή καταστροφή του ιδιωτικού πλούτου και την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδος.

Ο μίτος της Αριάδνης δεν αρκεί για να εξέλθει ο θρυλικός Θησέας από τον Λαβύρινθο, αφού σκοτώσει τον φρικιαστικό Μινώταυρο που τρέφονταν με ανθρώπινο αίμα. Διότι, ούτε την Αριάδνη έχουμε να αγαπήσει τον Θησέα, αλλά ούτε και Θησέα, για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, το τερατώδες ευρώ. Η μόνη ελπίδα που έχουμε με τα μυαλά που κουβαλούν οι σημερινοί πολιτικοί, είναι ένα θαύμα, ένα νέο Δαίδαλο να σχεδιάσει την απόδραση από το ευρώ.

Παρά ταύτα, ο γράφων δεν θα σταματήσει το έργο της ενημέρωσης – όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις και η γνώση – που ξεκίνησε ως απλός έλληνας πολίτης εδώ και οκτώ χρόνια με την « Ελληνική Οικονομία: Η δουλοπαροικία του Χρέους» (13 Μαΐου2009). Ήταν σ’ αυτό το δοκίμιο που γράφτηκαν οι ακόλουθες γραμμές: « Ως αποτέλεσμα, προς το παρόν η οικονομία μας θα είναι έρμαιο στα καπρίτσια των διεθνών χρηματαγορών και πιστωτών. Γι αυτό, ο ευάλωτος λαός μας ενδέχεται να οδηγηθεί σε απόγνωση, καθώς πολιτικές που αφορούν το κοινωνικό συμφέρον θα σχεδιάζονται από τους πιστωτές μας και όχι από τις δημοκρατικώς εκλεγόμενες κυβερνήσεις.» 1

Τώρα ο «κόμβος έφθασε στο κτένι» και η ελληνική κοινωνία εγκαλείται να επιδείξει τι είδους κοινωνία είναι. Εάν είναι ικανή να μεταμορφωθεί και αλλάξει τρόπο σκέψης για να αποφύγει την κατάρρευση ή να παραμείνει με τις προκαταλήψεις, καχυποψία και το μότο « ο καθένας για τον εαυτό του». Εάν απορρίψει οιαδήποτε αλλαγή σκέψης και συνεχίζει να έχει ως οδηγό την αρχή του Ωφελιμισμού « η μεγιστοποίηση της ευχαρίστησης και η αποφυγή του πόνου», τότε θα αντιδράσει στις νέες οδυνηρές οικονομικές επιπτώσεις των συνεχών πλεονασμάτων δημιουργώντας περισσότερο χάος μέσα στο χάος.

Εάν επικρατήσει η δεύτερη εκδοχή και η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να μη κατανοεί ότι το ευρώ της έχει βάλει αλυσίδες και αποτελεί το τελευταίο στάδιο ενός μακροχρόνιου σχεδίου εγκαθίδρυσης, μέσω τεχνοκρατών, μιας Νέας Απολυταρχικής Τάξης που καταλύει τη δημοκρατία, τότε η έκβαση θα είναι άσχημη. Θα έχει την τύχη που ο Diamond περιγράφει στο βραβευμένο βιβλίο «Κατάρρευση-Πως οι Κοινωνίες Επιλέγουν να Αποτύχουν ή να Πετύχουν». 2   

Συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας στο Link εδώ.