Του Διον. Χοϊδά , 5-3–2018

ΛΙΓΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ. (βρωμιές εκατέρωθεν, ιμπεριαλιστικοί δάκτυλοι και ο ύποπτος ρόλος των ελληνικών κομμάτων)

1) Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι τα αιολικά είναι κάτι που όχι μόνο ΔΕΝ χρειαζόμαστε (στην παρούσα μορφή τους, τουλάχιστον) αλλά, επιπλέον, μας δημιουργούν προβλήματα στο δίκτυο και αυξάνουν κατακόρυφα τα τιμολόγια. Κι αυτό γίνεται όχι μόνο επειδή παράγουν «ακριβό ρεύμα» αλλά και επειδή απαιτούν την παράλληλη κατανάλωση εισαγόμενου φυσικού αερίου, σε θερμικούς σταθμούς, προκειμένου να αποκαθίσταται η ευστάθεια του δικτύου όταν το αιολικό ρεύμα εμφανίζει διακυμάνσεις ανάλογες της έντασης των ανέμων, από σημείο σε σημείο.

2) Ο υποτιθέμενος ρόλος της ηλεκτροδότησης από αιολικά είναι η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Και αυτό, όντως ισχύει, αν συνδυάσουμε αιολικά με θερμικούς σταθμούς φυσικού αερίου. Όπως θα ίσχυε, επίσης, αν δεν είχαμε ΚΑΘΟΛΟΥ αιολικά και καίγαμε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ φυσικό αέριο. Δεν θα μας κόστιζε πολύ περισσότερο, καθώς ΔΕΝ ισχύει το παραμύθι «δωρεάν ενέργεια από τον αέρα». Τα αιολικά είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ κατασκευές που αργούν να αποσβεστούν. Για αυτό και οι φορολογούμενοι επιδοτούν (εν άγνοια τους, οι περισσότεροι) τόσο την αγορά τους όσο και την λειτουργία τους. Και μάλιστα με εξωφρενικά ποσά.

3) Το διαχρονικό έγκλημα που έχουμε διαπράξει (τόσο η ΔΕΗ όσο και το πολίτικο σύστημα, συνολικά, που της επέτρεψε να το διαπράξει) είναι η διατήρηση ατμοηλεκτρικών σταθμών με χαμηλό βαθμό απόδοσης. Αν ΕΔΩ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ είχαμε περάσει, σταδιακά, σε τεχνολογίες «μεικτής καύσης» (με ΠΟΛΥ μεγαλύτερο βαθμό απόδοσης), θα καίγαμε λίγο πάνω από τον μισό λιγνίτη από όσον έχουμε κάψει ως τώρα, για τις ίδιες Μεγαβατώρες που έχουμε παράγει. Άρα, θα είχαμε τώρα τεράστια αποθέματα «εύκολα εξορύξιμου» λιγνίτη, πολύ λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και ελαχιστοποιημένη μόλυνση των ηλεκτροπαραγωγικών περιοχών. (Η ελαχιστοποιημένη μόλυνση θα προέκυπτε από την αεριοποίηση του λιγνίτη – οπότε θα είχαμε εξίσου καθαρή καύση του λιγνιταερίου με αυτή του φυσικού αερίου, χωρίς αιωρούμενες τέφρες, ανάγκες για φίλτρα κλπ.)

4) Η μεικτή καύση, ως «υποσχόμενη τεχνολογία» είχε προταθεί, εδώ και δεκαετίες, από τον αείμνηστο καθηγητή Λέφα, του Πανεπιστήμιου Πάτρας. Αξίζει να επισημανθεί ότι δεν του επιτράπηκε να την παρουσιάσει καθώς οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ είχαν επιστρατεύσει (με κυβερνητική συναίνεση, φυσικά) μπράβους για να τον προπηλακίσουν. Στέλνοντας με αυτόν τον τρόπο το μήνυμα και στην διοίκηση της ΔΕΗ ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ την υιοθέτηση τεχνολογιών που θα ανεβάσουν τον συντελεστή απόδοσης. Το κίνητρο είναι αυτονόητο: Χαμηλότερος συντελεστής απόδοσης σημαίνει «περισσότερος λιγνίτης ανά παραγόμενη μεγαβατώρα, άρα περισσότερες εκσκαφές, άρα περισσότερα μηχανήματα, άρα περισσότερες ιδιωτικές εργολαβίες στα ορυχεία»… Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη…

5) Και ακριβώς επειδή ήταν «πολλά τα λεφτά», κάποιοι έκριναν ότι συνέφερε, αυτοί και τα παιδιά τους, να εισπνέουν μολυσμένο αέρα για δεκαετίες…

6) Και φτάνουμε στο σήμερα όπου, υπακούοντας στις κυβερνητικές ντιρεκτίβες, η ΔΕΗ δηλώνει ότι θα στραφεί στις ΑΠΕ καθώς είναι ασύμφορη η συνέχιση εκμετάλλευσης του εγχώριου λιγνίτη. Ασύμφορη, προφανώς, για την ΔΕΗ, αφού «έτσι της έχουν πει να λέει»… Κι όχι για τους Κινέζους, Γερμανούς και Έλληνες («μπροστινοί» κάποιων εμφανώς αφανών, οι τελευταίοι) που ετοιμάζονται να αρπάξουν, δωρεάν, τα λιγνιτικά πεδία. Εδώ κάτι βρωμάει άσχημα – κι ο νοών νοείτω…

7) Και ερχόμαστε, λίγα χρόνια πριν, στην εποχή της υποτιθέμενης «ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής». Όπου, στα μουλωχτά, δεσμευόμαστε, στην ΕΕ, να μειώσουμε, αναλογικά, τις εκπομπές διοξειδίου. Όχι όμως αναβαθμίζοντας την απόδοση των λιγνιτικών μας σταθμών. Αλλά τοποθετώντας γερμανικά και δανέζικα αιολικά. Και στήνοντας αβέρτα ιδιωτικούς θερμικούς σταθμούς εισαγόμενου φυσικού αερίου, για να τα υποστηρίξουν.

8) Δηλαδή, για όσους δεν κατάλαβαν, ένα κυρίαρχο κράτος (Γερμάνια) διέταξε τους πρόθυμους κυβερνητικούς γενιτσάρους ενός προτεκτοράτου να εξαναγκάσουν τους ιθαγενείς στην διαρκή εκταμίευση τεράστιων ποσών και τη μεταφορά τους στην Μητρόπολη. Από πολιτικής πλευράς, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν «στρεβλό καπιταλισμό»… Αλλά για Καθαρό ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ! Δεν ξέρω αν μας «ενοχλούν» οι λέξεις. Αλλά στο λεξιλόγιο μια πολίτικης ανάλυσης δεν περιλαμβάνεται το Ετσιθέλικο Νταβατζηλίκι.

9) Και για να το πούμε απλά: Το 2005 η οικιακή μεγαβατώρα (από εγχώριο λιγνίτη και υδροηλεκτρικά) κόστιζε 70 ευρώ. Που σχεδόν και τα 70 έμεναν στην ΔΕΗ, στην Ελλάδα. (Με εξαίρεση το λιγοστό μαζούτ που εισάγαμε για να καλύψουμε τις ανάγκες στα νησιά) …Σήμερα κοστίζει σχεδόν 200… Χωρίς να έχει «ακριβύνει» ούτε ο λιγνίτης ούτε το.… νερό στα φράγματα – ούτε και το εισαγόμενο μαζούτ. Απλά, τα 120-130 ευρώ που πληρώνουμε παραπάνω «φεύγουν έξω» για αποπληρωμή και κέρδη ΑΠΕ και πρόσθετες εισαγωγές φυσικού αερίου… Αν αυτό δεν μας υποψιάζει για οργανωμένο (με συνεργεία και εκ των έσω) «στράγγισμα» μιας εθνικής οικονομίας, μέσω του κόστους της ενέργειας, τότε αναρωτιέμαι τι άλλο θα έπρεπε να μας «υποψιάσει».

10) Τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της υποτιθέμενης «πράσινης ανάπτυξης» έπρεπε να τον είχαμε αντιλήφθη πολλά χρόνια νωρίτερα. Από τον καιρό του περιβόητου («γερμανικού», φαινομενικά) προγράμματος «Ήλιος» που προωθούσε η οικογένεια Παπανδρέου (ΓΑΠ και Αφοί ΑΕ). Εκεί θα είχαμε μια μαζική επένδυση ξένων κεφαλαίων σε ΑΠΕ, στην Κρήτη, με στόχο την «πράσινη» ηλεκτροδότηση της Ευρώπης, περιλαμβανόμενης και της Ελλάδας. Κοντολογίς, κάποιοι θα έρχονταν για να εκμεταλλευτούν τον δικό μας ήλιο για να εγκαταστήσουν τα γερμανικά ΦΒ τους, να μας πουλήσουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ρεύμα σε «τιμές Γερμανίας» (είναι τώρα στα 300 ευρώ η μεγαβατώρα ΕΚΕΙ – και ανεβαίνει) και να βγάλουν τα λεφτά ξανά έξω. Κι αυτό, κάποια εθνικά καθάρματα, το αποκαλούν «ανάπτυξη»! Όσο για τις περίφημες «θέσεις εργασίας», όλο και κάποιοι αλλοδαποί (λόγω χαμηλού κόστους-καπιταλισμός, γαρ) θα προσλαμβάνονταν ως «ξεσκονίστες πάνελ»…

11) Το ίδιο γίνεται, τώρα, με την μαζική είσοδο αλλοδαπών «αιολικών επενδυτών» στη χώρα μας (ανάμεσα τους και τα κρατικά ενεργειακά μονοπώλια Γαλλίας και Ιταλίας) είτε με απευθείας εκπροσώπησή τους είτε μέσω ελλήνων «μπροστινών». Η λεηλασία ακόλουθη πανομοιότυπη διαδικασία: Κάποιος εξωχώριος δηλώνει «επενδυτής», δανείζεται 100 δραχμές, επιδοτείται και με άλλες 50 (τις οποίες τις βάζει ζεστές, στην τσέπη) και πάει και στήνει αιολικά στα βουνά και τα νησιά της «Βαλκανικής Αφρικανίας». Για τα πρώτα 4-5 χρόνια, οι ιθαγενείς «ξηλώνονται» και του ξεπληρώνουν (μέσω ΕΤΜΕΑΡ) τα 100+τοκους που δανείστηκε (και τα όποια τα τσεπώνει ο γερμανός κατασκευαστής αιολικών) και για τα υπόλοιπα 15 χρόνια οι ιθαγενείς του δίνουν κι άλλα 500, ως κέρδος, να τα βγάλει στην πατρίδα του, για τον κόπο του να μας αναπτύξει… Κι από δίπλα, για μια 20ετια, ένας συρφετός από ιδιοπαραγωγούς ρεύματος από φυσικό αέριο και εισαγωγείς φυσικού αερίου να αρμέγουν την ίδια αγελάδα, ώστε να μην κινδυνεύσει η ευστάθεια του συστήματος…

12) Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι «άλλο πράγμα η ΔΕΗ -έστω και ιδιωτικοποιημένη- κι άλλο πράγμα οι ιδιώτες». Ο ιδιώτης παραγωγός μπορεί να χρησιμοποιεί το ελληνικό αιολικό δυναμικό (και να ρυπαίνει το ελληνικό τοπίο) αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να πουλήσει το ρεύμα του στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που διασυνδέθηκαν τα δίκτυα της Ευρώπης, το παραγόμενο ρεύμα έγινε χρηματιστηριακό προϊόν και πάει σε εκείνον που πληρώνει τα πιο πολλά. Και σε λίγα χρόνια, εκείνος που θα πληρώνει τα πιο πολλά θα είναι το γαλλικό κρατικό μονοπώλιο καθώς οι πυρηνικοί σταθμοί του πλησιάζουν προς το τέλος της προγραμματισμένης ζωής τους . Κι ίσως αυτό να εννοούν κάποιοι εγχώριοι «μπροστινοί» (διαχειριστές Καταριανών κεφαλαίων, στην ουσία) που οραματίζονται μια «Ελλάδα, η μπαταριά της Ευρώπης»… Εμείς θα έχουμε τα σκουπίδια τους, αυτοί θα έχουν τα έσοδα τους σε τράπεζες του εξωτερικού κι οι Γάλλοι το ρεύμα τους. Και φυσικά, μέχρι τότε, θα μας περισσεύει μπόλικο ρεύμα για τους Γάλλους όταν 1.000.000 ελληνικά νοικοκυριά θα έχουν εξαθλιωθεί σε βαθμό τέτοιο που να μην μπορούν να μείνουν συνδεδεμένοι και να πληρώνουν τους ολοένα και διογκουμένους λογαριασμούς ρεύματος.

13) Με βάση όλα τα παραπάνω, έχω καταλήξει ότι ο (υποτιθέμενος) Ενεργειακός Σχεδιασμός της χώρας, με την τόσο χαοτική απόκλιση από τα Αυτονόητα, αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου Σχεδίου Κατοχής. Οπότε θεωρώ αποπροσανατολιστικό το να μιλάμε για «αντι-αιολικό» κίνημα και όχι (έστω και εν μέρει) για εθνικοαπελευθερωτικό.

14) Η στάση του συνόλου του πολίτικου συστήματος της χώρας μας είναι σαφώς «υπέρ των αιολικών»… Είτε από άγνοια (που δεν το πιστεύω) είτε από ιδιοτέλεια. Κατά συνέπεια, αποτελεί αντίφαση το να δηλώνει κάποιος «αντι-αιολικός» και, ταυτόχρονα, να αποτελεί μέλος ή ψηφοφόρο κόμματος που προωθεί τα αιολικά ή, δολίως, κάνει πως αγνοεί το θέμα.

15) Στα 10 χρόνια που είμαι παρατηρητής της αιολικής λαίλαπας που καταστρέφει τον τόπο μου, έχω διαχωρίσει «σε είδη» τα εκάστοτε κίνητρα των «κομματικών» που εκφέρουν αντι-αιολικό λόγο.

16) Οι σχετικά πιο έντιμοι είναι εκείνοι που δηλώνουν καθεστωτικού «και με το γκουβέρνο»… Είναι αυτοί που δημιουργούν τοπικούς φορείς αντίδρασης στα αιολικά προκειμένου να πιέσουν τα κυβερνητικά κυκλώματα να μην βάλουν στον δικό τους τόπο τα αιολικά που έχουν προγραμματιστεί αλλά να τα μπήξουν «στην αυλή των δίπλα». Συνήθως αυτοί καταλήγουν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, με βλέψεις για κάνα κοινοβουλευτικό ψηφοδέλτιο στο μέλλον.

17) Οι πιο άτιμοι είναι αυτοί που ακολουθούν το σενάριο «Σκουριές»… Καπελώνουν την αντίδραση των συμπολιτών τους, σε μια περιοχή που έχει «σημαδευτεί για αιολικά» και τραβάνε μια παρελκυστική διαδρομή μέχρι να καταλήξει το θέμα σε μια TINA (There is no alternative). Με το (οικονομικό ή κομματικό) αζημίωτο, πάντα…

18) Υπάρχουν, τέλος, κι οι ρομαντικοί. Αυτοί που λένε «με εκφράζει σε όλα τα άλλα η πολίτικη παράταξη που έχω επιλέξει, αλλά στο θέμα των αιολικών έχω να κάνω μεγάλο αγώνα μέχρι να καταφέρω να εξηγήσω στους ομοϊδεάτες μου το τι παίζεται»…

19) Με τους τελευταίους αισθάνομαι σύμμαχος, ανεξάρτητα από την παράταξη τους και τις εσωτερικές αντιφάσεις τους. Αρκεί να μην μασήσουν τα λόγια τους, όταν θα είναι μπροστά στον καθρέφτη τους. Δεν με ενδιαφέρει αν θα πουν μεγαλόφωνα τις λέξεις «εθνικοαπελευθερωτικός» και «αντι-ιμπεριαλιστικός», για τον αγώνα που δίνουν.

20) Μου αρκεί να τις έχουν ζωντανές σε μια άκρη του μυαλού τους…

Πηγή: e-ptolemeos.gr