Νικ. Στεφανής, 12 Οκτ. 2018

και τώρα που η “άρχουσα τάξη” η αρχη-συμμορία της χώρας μας υλοποιώντας τον οικολογικό καπιταλισμό και στην τελευταία του πράξη την δημιουργία καρτέλ τον τραπεζών (Βλ. Σχετικό άρθρο από 22-8-2018, πιο κάτω) τους ευχόμαστε με τον καταπιεσμένο μας λαό αλλά πάντα περήφανο και μοναδικό στον κόσμο.. καλό ταξίδι στον… Αδη …

//////////////////////////////////////////////////////////////////////

Αυτό που παρατηρώ και είναι έντονα ανησυχητικό στην πατρίδα μας …

είναι ότι αυτά τα 12 χρόνια της οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης όλες και ανεξαίρετο οι ελληνικές κυβέρνησης προώθησαν παντού τα λεγόμενα ΚΑΡΤΕΛ. Και όταν λέμε παντού το εννοούμε δέστε και προσθέστε και εσείς ….

το μεγαλύτερο καρτέλ της χώρας που δεν είναι άλλο από αυτό των τραπεζών..Οπου μέσα σε 3 χρόνια 30 τράπεζες γίνανε 4

διόδια , γάλα, ΕΝΕΡΓΕΊΑ, ελαία, λιμάνι, υγεία, τηλεπικοινωνίες, και ότι άλλο σκεφτούμε .

Καρτέλ ονομάζεται την ρητή σύμπραξη (συμφωνία) μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων εταιρικής μορφής δραστηριοποιούμενων στον ίδιο κλάδο, δηλαδή ανταγωνιστικών, με σκοπό την αποφυγή του μεταξύ τους ανταγωνισμού δια κοινής διαμόρφωσης ενιαίας τιμής των προσφερομένων υπηρεσιών ή των προϊόντων τους, ή και με πολύ ελάχιστες μεταξύ τους διαφορές τιμών. Ο σχηματισμός καρτέλ είναι παράνομος, καθώς το Δίκαιο ανταγωνισμού τον απαγορεύει. Ομως η δημιουργία «καρτέλ» πολλές φορές προκαλεί την αθέμιτη χειραγώγηση της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς«, με επακόλουθο αφενός τη δυσφήμιση του ίδιου του καρτέλ, αφετέρου και τον κίνδυνο, για την προστασία των ασθενέστερων οικονομικών τάξεων, του κρατικού παρεμβατισμού, σε βάρος του καρτέλ, ειδικότερα όταν διαπιστωθεί ευτελής συναγωνισμός ή ανταγωνισμός.
Δεν θα πρέπει όμως να προκαλεί εντύπωση το γεγονός να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή ο κρατικός παρεμβατισμός να υποχρεώσει μεγάλες ομοειδείς επιχειρήσεις να συμπράξουν σε δημιουργία καρτέλ. Τούτο βεβαίως συμβαίνει συνηθέστερα σε αγορές χωρίς ανταγωνισμό π.χ. σε αγορές ολοκληρωτικών καθεστώτων ή σε αγορές που βρίσκονται υπό εξαιρετικές καταστάσεις ανάγκης (π.χ. επιστράτευση, καταστάσεις συμφορών κ.λπ.).

Τα Καρτέλ γενικά διακρίνονται με τρία βασικά κριτήρια: α) κατά την έκταση δράσης, β) κατά το αίτιο της σύμπραξης και γ) κατά το περιεχόμενο της δράσης τους.

1. Κατά την έκταση δράσης: αυτά διακρίνονται σε «εθνικά καρτέλ» και «πολυεθνικά» ή «διεθνή καρτέλ».
2. Κατά το αίτιο σύμπραξης: διακρίνονται σε «ελεύθερα καρτέλ» ή σε «αναγκαστικά καρτέλ», όπου τα μεν πρώτα συγκροτούνται με ελεύθερη συμφωνία, τα δε δεύτερα κατόπιν κρατικού παρεμβατισμού ή κατόπιν έκτακτης κρατικής επιταγής.
3. Τέλος κατά το περιεχόμενο τη δράσης τα Καρτέλ διακρίνονται σε «καρτέλ προσφοράς» και σε «καρτέλ ζήτησης». Τα μεν πρώτα αποβλέπουν σε ρύθμιση των σχέσεων που αφορούν τη προσφορά ειδών των συνασπιζομένων επχειρήσεων, τα δε δεύτερα αποσκοπούν στη κατάπαυση του μεταξύ τους αναπτυσσόμενου ανταγωνισμού. προκειμένου έτσι απρόσκοπτα να προχωρήσουν σε βάθος χρόνου σε νέες επενδύσεις.

Κατόπιν των παραπάνω, η θεωρία παιγνίου κατά τα σύγχρονα οικονομικά που λένε και ισχυρίζονται κάποιοι ότι η διατήρηση της συνεργασίας σε ένα καρτέλ δεν είναι εύκολη, καθώς κάθε μέλος έχει συμφέρον να αποκλίνει από την συμφωνημένη συμπεριφορά (να ρίξει τις τιμές π.χ. και να λάβει μεγαλύτερο μέρος της πελατείας) δεν ισχύει για τα Καρτέλ που συμπράττουν σε βάθος χρόνου με υψηλές ρήτρες για μακροπρόθεσμο ασφαλές κέρδος.

Λέτε να έχω άδικο;