Σχόλιο GMR: Ίσως πρέπει να επισημάνουμε, πώς το γράψιμο της ιστορίας θα πρέπει να μας απασχολήσει εντονότερα από το γράψιμο επί της ιστορίας.

Ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, ποιόν εξυπηρετεί η επαναλαμβανόμενη  ανάλυση και ακόμα πιο επαναλαμβανόμενη ρητορική καταδίκη, της πρόσφατα γραμμένης ιστορίας;

Οι “συγγραφείς” της “εκσυγχρονιστικής νεωτερικότητας” μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι (με τέτοια ολοκληρωτική συγγραφική επεξηγηματικότητα επί της γραμμένης ιστορίας).

._

Γ. Κοντογιώργης , 23 Ιουνίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η αιτία της νεοελληνικής κακοδαιμονίας, τις συνέπειες της οποίας βιώνει για μια ακόμη φορά με επώδυνο τρόπο το ελληνικό έθνος, έχει βαθιές ρίζες στην ιδεολογία της εξάρτησης που έφερε μαζί του το νεοελληνικό κράτος και η οποία δεν είναι απλώς πολιτική. Το διακύβευμά της είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορική ανάδυση και τη νομιμοποίηση της ηγεμονίας του Δυτικού Κόσμου στη νεότερη εποχή. Αυτή διέρχεται ευθέως όχι από τη γενεαλογία της σχέσης του Ελληνισμού με το Νεότερο Κόσμο, αλλά από τη θέση που “όφειλε” να του αποδοθεί στην ταξινομία της κοσμοϊστορίας.

Στο πλαίσιο αυτό, το νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα εκλήθη να αναλάβει έναν ρόλο αποδόμησης του μείζονος Ελληνισμού, απαξίωσης του ελληνικού παρόντος και αποκοπής του από τα ιστορικά του πεπραγμένα. Ο ρόλος αυτός, καθιστούσε απολύτως αναγκαία τη συγκρότηση μιας κρατικής διανόησης με βαθιά εγχαραγμένη την ιδεολογία μιας παραρτηματικής πρόσδεσης του ίδιου του Ελληνισμού στην Εσπερία. Ιδεολογία απόσχισης των μετα-ρωμαϊκών του πεπραγμένων (του Βυζαντίου και της τουρκοκρατίας) από την “αρχαιότητα”.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr