Σχόλιο GMR :   Σημαντικότατο κείμενο. Να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες Εισαγγελείς και Δικαστικοί, μετά να διαβάσουν και να ενεργήσουν αρμοδίως^(*) τις εις την G-M-R και αλλού αναρτήσεις-τεκμηριώσεις-προτάσεις-άμεσες/έμμεσες αλλά σαφείς καταγγελίες, των οικονομολόγων κκ Θ. Μαριόλη, Σ. Λαβδιώτη Σ. Στάλια, αλλά και άλλων οικονομολόγων, αλλά και ενεργών πολιτών με ιδιαίτερες επιδόσεις στα Οικονομικά (βλέπετε χαρακτηριστικά Γ.Π.Τριανταφυλλόπουλος, Δ. Χαλυβόπουλος).

(*) διαφορετικά αντιμετωπίζουν την κατηγορία παραβάσεως καθήκοντος προσποιούμενοι μειωμένο καταλογισμό.

Πέτρ. Μηλιαράκης, 8 Αυγούστου 2019

Με αφετηρία τη κρίση, που το «πολιτικό σύστημα» του «μνημονιακού τόξου» επεφύλαξε κυρίως από τις αρχές του 2010 στην Ελλάδα, και με αφορμή τις εκλογές του Ιουλίου 2019, επιβάλλονται (επιγραμματικώς) οι παρακάτω επισημειώσεις, που αφορούν αμιγώς ευρωπαϊκές πολιτικές –και ευρωπαϊκό ενωσιακό δίκαιο.

• Η «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ» ΤΟΥ ΝΕΟΦΕΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Το «κοινοτικό» και ήδη «ενωσιακό κεκτημένο», κινείται σ’ ένα «ιδιόμορφο εκκρεμές», όπου στο ένα άκρο αναγορεύεται ως έννομο αγαθό η «ελεύθερη αγορά» (1) και στο άλλο άκρο αναγορεύονται ως έννομα αγαθά η «κοινωνική συνοχή» (2) και η «ευημερία των Λαών» (3).
Έτσι καταλείπεται «ενδιάμεσο πεδίο» ώστε η εκάστοτε άρχουσα ιδεολογία να επιβάλει τις πολιτικές και τα συμφέροντα που υπηρετεί, υπερασπιζόμενη τη νομιμότητα των επιλογών της. Ασφαλώς στην παρούσα ιστορική φάση, κυρίαρχο είναι το «δόγμα του νεοφιλελευθερισμού» και ως εκ τούτου το εκκρεμές «στάθμευσε» στο «άκρο της ελεύθερης αγοράς».

Αρχικώς θα πρέπει να επισημειωθεί ότι το κυρίαρχο δόγμα του «νεοφιλελευθερισμού» και της «μεταδημοκρατίας» δεν αφορά πρόσφατες πολιτικές στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δυστυχώς, οι ευρωσκεπτικιστές αφυπνίστηκαν από και διά της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που συνηθίζεται να ακούγεται ως «Συνθήκη του Μάαστριχτ» (1992).

Όμως, η Συνθήκη αυτή, «ο μύθος του …καταραμένου Μάαστριχτ» , δεν αφορούσε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την επιβεβαίωση των όσων είχε ήδη θεμελιώσει η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (Ε.Ε.Π.) του Λουξεμβούργου (1986), ενώ ήδη στη Λετονία ελάμβανε χώρα (1986) η πρώτη ανοιχτή εκδήλωση ενάντια στην ίδια την υπόσταση της ΕΣΣΔ!

Η Ε.Ε.Π. που θεσμοθέτησε την ευρωπαϊκή «πολιτική συνεργασία», δεν παρέλειψε να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην οικονομική συνεργασία, στο πλαίσιο της ήδη παγκοσμιοποιημένης οικονομίας σε περίοδο μάλιστα που ήταν φανερό πλέον πως ο «άλλος κόσμος» (ο κόσμος του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού») θα κατέρρεε!.. Εντυπωσιακή η συγκυρία, καθόσον μάλιστα η Ανατολική Γερμανία κυριολεκτικώς βρισκόταν σε απόκρημνη κατάσταση, με αποκορύφωμα το Μάιο του 1989!..

ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Με την Ε.Ε.Π. του Λουξεμβούργου τέθηκαν για πρώτη φορά οι βάσεις όπου η τότε «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» (ΕΟΚ) θα μετασχηματιζόταν σε βραχύ χρονικό διάστημα σε «Ευρωπαϊκή Κοινότητα», οπότε οι πολιτικές θα αφορούσαν πλέον όχι μόνο στην «οικονομία». Είχε ήδη αποφασιστεί ότι το όλον «οικοδόμημα» θα μετασχηματιζόταν, σε υπερδομή με ομοσπονδιακά στοιχεία τύπου Συμπολιτείας. Η πορεία είχε ήδη προδιαγραφεί ώστε η «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» να μετασχηματιστεί σε «Ευρωπαϊκή Κοινότητα» και εν τέλει σε «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «Ένωση».

• Όλες λοιπόν οι βάσεις προς την κατεύθυνση αυτή, της δημιουργίας δηλαδή μιας Συμπολιτείας στην οποία θα απονέμονταν ιδιαίτερες εξουσίες και θα εκχωρούνταν από τα κράτη-μέλη αυξημένα κυριαρχικά δικαιώματα, με επιβολή του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού και της μεταδημοκρατίας τέθηκαν το 1986 στο Λουξεμβούργο, με την Ε.Ε.Π., όπου ήδη στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον η οικονομία επιβαλλόταν στην πολιτική -η πραγματικότητα του νεοφιλελευθερισμού και της μεταδημοκρατίας αφορούσε ήδη «θεσμοθετημένη πολιτική».

• Αυτήν ακριβώς τη νέα τάξη πραγμάτων, που καθιέρωσε η Ε.Ε.Π., οι ευρωσκεπτικιστές δεν εντόπισαν εγκαίρως, ούτε άσκησαν τη δέουσα κριτική.

Οι ευρωσκεπτικιστές που μέχρι τότε κυρίως αναφέρονταν στο «δημοκρατικό έλλειμμα», «αφυπνίστηκαν» με τη «Συνθήκη του Μάαστριχτ» το 1992. Η Συνθήκη όμως αυτή κατ’ ουσίαν «επικαιροποίησε» τις βάσεις που τέθηκαν μόλις πριν έξι (6) χρόνια στο Λουξεμβούργο, το 1986, με την Ε.Ε.Π.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ

Υπ´ όψιν δε (π.χ.) ότι με βάση την Ε.Ε.Π. (4) εγκαθιδρύθηκε η «εσωτερική αγορά», η οποία ορίσθηκε ως «χώρος χωρίς εσωτερικά σύνορα». Κατ’ ουσίαν η «εσωτερική αγορά», που αντικατέστησε τον όρο της «κοινής αγοράς» αφορά ανεπιφυλάκτως «ελεύθερη αγορά». Ειδικότερα: η «ελεύθερη αγορά» επιβεβαιώθηκε στο Λουξεμβούργο ως χώρος όπου: «διασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των ατόμων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων». Η κριτική συνεπώς για το «Μάαστριχτ» ήταν ετεροχρονισμένη, γιατί το «Λουξεμβούργο» είχε προηγηθεί!.
Έτσι από το 1986 νομιμοποιήθηκε με διατάξεις πρωτογενούς ευρωπαϊκού δικαίου η νέα παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων.

Υπ´ όψιν επίσης ότι προς την κατεύθυνση του θεσπισμένου στο Λουξεμβούργο νεοφιλελευθερισμού λειτουργούσε και η «Λευκή Βίβλος», όπου με επικεφαλής τον σοσιαλιστή Jacques Delors, 279 Νομοθετήματα υπερασπίζονταν ακριβώς τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και της νέας παγκόσμιας τάξης.

Ιδού γιατί από την Ε.Ε.Π. και μετά, εγκαθιδρύθηκαν οι βάσεις για μια «Ευρωπαϊκή Ένωση» που κατέληξε «μέσω Άμστερνταμ και Νίκαιας» στην σήμερα κρατούσα «αρχιτεκτονική της Λισαβόνας» με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την Οικονομική Διακυβέρνηση και την ασφυκτική δημοσιονομική τάξη.

Όλη αυτή η «αρχιτεκτονική», παρά τις διακηρύξεις και τη θεσμοθέτηση σε επίπεδο Αρχών της «κοινωνικής συνοχής» και της «ευημερίας των Λαών», οικοδόμησε και καθιέρωσε τελικώς την «κυρίαρχη ελίτ» του άξονα: «Βρυξέλες-Βερολίνο- Φρανκφούρτη», που υπηρετεί το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και της μεταδημοκρατίας.

Όμως η «αρχιτεκτονική αυτή» τροφοδοτεί τον ευρωσκεπτικισμό, ο οποίος μπορεί να καταστεί και πλειοψηφικό ρεύμα. Είναι δε ευθύνη των Δημοκρατικών Δυνάμεων (και ασφαλώς των Δημοκρατών Ευρωσκεπτικιστών) αυτός ο ευρωσκεπτικισμός να μην καταστεί αντικείμενο εκμετάλλευσης μιας εθνικιστικής νεοδεξιάς αντίληψης!..

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«από το 1986 νομιμοποιήθηκε με διατάξεις πρωτογενούς ευρωπαϊκού δικαίου η νέα παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων»

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1) Βλ. αντί πολλών άρθρο 3 παρ. 3 ΣΕΕ, άρθρα 26-29 ΣΛΕΕ, 34 ΣΛΕΕ, καθώς και 63-66 ΣΛΕΕ. Ενταύθα επισημειώνεται ότι ο όρος «κοινή αγορά» μπορεί να αντικαταστάθηκε με τον όρο «εσωτερική αγορά», εν τούτοις οι διατάξεις ευθέως αφορούν «ελεύθερη αγορά».
(2) Βλ. άρθρο 3 παρ. 3 ΣΕΕ και άρθρο 174 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με τα άρθρα 151-161 ΣΛΕΕ.
(3) Βλ. αντί πολλών άρθρα 3 παρ. 1, τελευταίο εδάφιο του άρθρου 3 παρ. 3, 6, 9 παρ. 1 και 11 παρ. 2 ΣΕΕ.
(4) Βλ. το άρθρο 8Α της Ε.Ε.Π.

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου (ECHR και GC-EU).

Πηγή: matrix24.gr