ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: Ακριβέστατος ο κος Τζιόλας! “…ουσιαστική επιβεβαίωση της αδυναμίας να αναδειχθεί στην περίοδο που διανύουμε ένα συγκροτημένο πολιτικό ρεύμα με στόχο ριζικούς μετασχηματισμούς με ταυτότητα, στρατηγική, κορμό και πρόσωπα.“.
Η G-M-R προτεινει:
1)- δεξαμενή σκέψης-δράσης (κορμός = σύσταση και λειτουργία, με την μέθοδο “δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο”, μιας διαδικτυακής “Δεξαμενής Σκέψης & Δράσης για ΕΙΡΗΝΗ-ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, για “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης μεταξύ πολιτών και λαών. Συντόμως: “δ.ά.δ.α.” Ειρήνης-Προκοπής”. )
για
2)- ριζικό μετασχηματισμό ( Μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση + ότι συμπληρωθεί), με
3)- ταυτότητα ( “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης μεταξύ πολιτών και λαών. )
και
4)- στρατηγική (Επιχειρησιακό Σχέδιο από τώρα ως όσο αντέξει στο μέλλον = τριπλοσυνδυασμένη παρεμβατικά-δικαιϊκά/επιστημονικά-πολιτικά/όχι κομματικά, από τα “χαμηλά” ως και διεθνώς, αξιοποίηση άρθρου σας-σχολίου μας – δ.ά.δ.α. (*) ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ )
και
5) – πρόσωπα, εσείς αρχικά (πάντα υπάρχει αρχή ιδανικά και αρχές-βάση-ταυτότητα), οι παραλήπτες, αν συμφωνείτε.
_.
Ελευθ. Τζιόλας, 19 Μαρτίου 2023
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Από τη μέρα του ατυχήματος στα Τέμπη και μετά, είναι εμφανής, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, μια ευρύτατη, έντονη ποιοτική διαφορά μεταξύ πολιτών και πολιτικού συστήματος. Θα μπορούσα να το πω και διαφορετικά: μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης. Τα πιο δυναμικά και ευαίσθητα τμήματα της κοινωνίας, τα οποία δυνητικά μπορούν να δημιουργήσουν και δυναμικές βαθύτερων αλλαγών, κινούνται σε τροχιά αμφισβήτησης συνολικά του πολιτικού συστήματος. Συστήματος που στη συνείδησή τους έχει καταγραφεί και στη ζωή τους έχει βιωθεί ως διεφθαρμένο, ανήθικο, αναξιόπιστο, φαρισαϊκό και άδικο.
Υπάρχει η αίσθηση ότι οι κοινωνία, με πιο ενεργητικά τα δυναμικά της τμήματα, επιθυμεί να αποτινάξει από το σώμα της έναν κακοήθη όγκο που έχει επικαθήσει πάνω της, την απομυζά και ταυτόχρονα τη φθείρει και τη διαφθείρει. Το κοινωνικό αυτό αίτημα απελευθέρωσης και επανακαθορισμού των πραγμάτων δεν έχει προσλάβει ακόμα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Πολύ περισσότερο δεν έχει συγκροτηθεί σε ρεύμα που θα διαπερνά, θα σπονδυλώνει και θα εκπροσωπεί την κοινωνική κινητικότητα.
Σε πλήρη αναντιστοιχία με την κοινωνία, με τον εσωτερικό βρασμό της και τη διάθεσή της για αποτίναξη του ”διεφθαρμένου συστήματος” βρίσκονται οι πολιτικές δυνάμεις. Σχεδόν στο σύνολό της, η πολιτική τάξη έχει μοναδικό σκοπό την επιβίωση και αναπαραγωγή της. Σχεδόν αποκλειστική μέριμνά της είναι η αύξηση των εκλογικών ποσοστών. Σ’ αυτή την οριακή στιγμή, παρά τις λεκτικές διαφοροποιήσεις, η πολιτική τάξη εννοεί τον εαυτό της (ποτέ δεν τον αρνήθηκε) σαν αναπόσπαστο τμήμα του συστήματος που η κοινωνία αμφισβητεί και αρνείται. Επιβεβαιώνει με αυτόν τον τρόπο στα μάτια των ενεργών τμημάτων της κοινωνίας ότι βρίσκεται ενσωματωμένη στο διεφθαρμένο σύστημα, αδύναμη για πολιτικές κοινωνικών αλλαγών.
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Follow Us on Twitter
Follow Us on FaceBook
Subscribe to mail list