ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: “Οι πολιτικοί να σώσουν την κοινωνία“, ή, η κοινωνία να σωθεί από τους πολιτικούς;
Αγαπητέ κύριε Ήφαιστε, νομίζουμε πως η ΘΕΣΗ ΣΑΣ είναι ΜΕ αυτούς (όλους εμάς) που, “δεν έχουν κανένα δικαίωμα να συνομιλούν με τους δράστες μιας ανώμαλης και διεστραμμένης κατάστασης του χθές“, προσθέτουμε, και του ΣΗΜΕΡΑ.
Αγαπητέ Κύριε Ήφαιστε, οι υπουργοί, ο Πρωθυπουργός, η “Καtina στην Προεδρία της Δημοκρατίας”, δεν συνομιλούν απλώς με τους δράστες-φορείς των μνημονιακών θεσμών. Είναι ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΣΗΜΕΡΑ, δράστες-φορείς των μνημονιακών “θεσμών” και είναι υπαίτιοι για τα εγκλήματα (μερικά εξ αυτών έχουν τον χαρακτήρα του ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΥΤΟΦΩΡΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ) που αναφέρονται στο εδώ σχόλιο.
Αναμένουμε Επικοινωνία Υπέρ Πατρίδας-Λαού στο e-mail μας… και στο τηλέφωνό μας… . Διαθέτουμε οπλοστάσιο αναλύσεων, τεκμηριώσεων, καταγγελιών, ρηγματώσεων, επιτυχιών, υποδειγματικών δράσεων, πάνω απ’ όλα αλληλέγγυων και ανιδιοτελών διαθέσεων (“δ.ά.δ.α.” Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης-Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας).
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
._
Παν. Ηφαιστος, 28 Απριλίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Αφορμή για το παρόν κείμενο αποτέλεσε η δήλωση του νυν υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που θυμίζει το ιδιοφυές τραγούδι του Κελαηδόνη «δεν φταίω εγώ φταίει ο χοντρός»! «Στη διαπραγμάτευση, οι δανειστές μας», δήλωσε πρόσφατα, «δείχνουν συνέχεια χαρτιά με υπογραφές του Φλαμπουράρη, της Αχτσιόγλου και άλλων στελεχών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Αν υπάρξει μονομερής ενέργεια για την προστασία της πρώτης κατοικίας, θα έχει επιπτώσεις στα επιτόκια και την διεθνή εικόνα της χώρας.
Προτιμώ να τους πείσω για τις θέσεις μας» (για… αναβολή).
Απίστευτο αλλά αληθινό! Θέλουν να ηγούνται ενός έθνους-κράτους, φορέα του πολιτισμού της ελευθερίας, της δημοκρατίας και κληρονόμου του Λεωνίδα, του Ρήγα Βελεστινλή, του Κολοκοτρώνη και του Παλληκαρίδη, συνεχίζοντας να συνομιλούν με τους εκβιαστές, οι οποίοι οι ίδιοι ομολόγησαν πως είναι δράστες συνωμοτικών μεθοδεύσεων δολοφονίας της ελληνικής οικονομίας, του κράτους και της κοινωνίας. Είπε ή δεν είπε, για παράδειγμα, ο Ντάισελμπλουμ, όταν ρωτήθηκε κατά πόσο έχει δίκαιο όταν δήλωσε πως το πρώτο πρόγραμμα έγινε για στηριχθούν οι τράπεζες:
«Το πρώτο πρόγραμμα έγινε για να στηριχθούν οι τράπεζες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια ήταν οι τράπεζες. Είχαμε τραπεζική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες. Ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια του ελληνικού προγράμματος, πως “όλα έγιναν για τις τράπεζες”, έχειν κάποιο δίκαιο. Οι τράπεζες, στην Ευρώπη, σώθηκαν σε βάρος του φορολογούμενου… αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σπ. Λαβδιώτης, 23 Απριλίου 2020
Η ιστορία κινείται αργά, και εν συνεχεία αιφνιδίως. Η σημερινή απρόσμενη κρίση του κορωνοϊού μας έχει ωθήσει σε έναν έντονο ρυθμό και μέσα σε λίγους μήνες η πανδημία έχει μεταβάλει ολότελα τους πολιτικούς ορίζοντες παγκοσμίως. Ο ρυθμός των γεγονότων έχει επιταχυνθεί ραγδαίως, με τα πρόσφατα περιστατικά να είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά καθώς η πορεία τους είναι σχεδόν αδύνατον να προβλεφθεί.
Ο κορωνοϊός έχει θέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε οδυνηρή κατάσταση και η κυβέρνηση επιβαρύνεται με τρις δολάρια χρέη για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της οικονομίας, ενώ οι απολύσεις του εργατικού δυναμικού έχουν υπερβεί τα 26 εκατ. άτομα. Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμέτωπη με όλες τις αδυναμίες της, παρακμή, εγωπάθεια και δειλία, με υποκρισία και κούφια σλόγκαν προσπαθεί να επιλύσει τα προβλήματα με πολιτικές που δεσμεύουν τα κράτη- μέλη σε νέα δάνεια.
Το πρόβλημα των χρεών που αυξάνονται γρηγορότερα από την οικονομία λόγω του τόκου έχει αναγνωριστεί από κάθε κοινωνία. Η δυναμική των μαθηματικών του ανατοκισμού του τόκου ωθεί σε εκθετική αύξηση των χρεών και η υπερβολική αυτή αύξηση έχει ιστορικώς οδηγήσει σε κοινωνικές εξεγέρσεις και ανισότητες του πλούτου, ολίγων πλουσίων και πολλών φτωχών και καταχρεωμένων. Και συνιστά τη ρίζα της σημερινής οικονομικής κρίσης, ιδίως της Ελλάδος, που εδώ και μια δεκαετία είναι de facto χρεοκοπημένη από την ημέρα της υπογραφής του Α’ Μνημονίου.
Νικ. Σταυριανίδη(*), 29 Δεκεμβρίου 2013
Ἀντισυνταγματική συμπεριφορά τοῦ κράτους ἤ τῶν ἰδιωτῶν, εἶναι τόσο ἡ εὐθεία ὅσο καί ἡ νομότυπη παραβίαση τοῦ Συντάγματος. Πότε καί πῶς, ἕνα σύνολο διατάξεων, μιᾶς ἑκάστης παρισταμένης ὡς τυπικῶς συνταγματικῆς, δύναται νά συγκροτῆ ἀντισυνταγματική συμπεριφορά τοῦ κράτους ἤ τῶν δημοσίων νομικῶν προσώπων;
Ὅταν
εἴτε α) οἱ διατάξεις αὐτές περιλαμβάνονται σέ διαφόρους νόμους καί ἡ συνδυασμένη ἐφαρμογή τους συνεπάγεται τήν σοβαρή παραβίαση θεμελιώδους δικαιώματος μικρῆς ἤ μεγάλης κατηγορίας πολιτῶν ἤ ἀλλοίωση αὐτοῦ τούτου τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος,
εἴτε β) οἱ διατάξεις αὐτές περιέχονται στό ἴδιο νομοθέτημα τό ὁποῖο ὅμως στό σύνολό του ἔχει ἀντισυνταγματική κατεύθυνση – καί διά τοῦτο πλήττει καίρια τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀξία του, ἤ τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἤ συνταγματικά δικαιώματά του ἤ τήν Δημοκρατία,
εἴτε γ) πρόκειται περί κυβερνητικῶν πολιτικῶν ἤ/καί περί πρακτικῶν τῆς Διοικήσεως, ἤ παραλείψεων τῆς Διοικήσεως, οἱ ὁποῖες ὅμως, ἄν καί παρίστανται ὡς τυπικῶς νομότυπες κάθε μία τους, συνδυασμένως ἐφαρμοζόμενες συγκροτοῦν ἀντισυνταγματική συμπεριφορά κατά τά προαναφερθέντα. Πιθανόν, μέ τίς κατ’ ἰδίαν διατάξεις ἤ πρακτικές ἤ παραλείψεις αὐτές, νά ἐπιδιώκονται (καί) σκοποί δημοσίου συμφέροντος, ἀλλά τοῦτο εἶναι ἀδιάφορο ἀπό ἀπόψεως ἀντισυνταγματικότητος τῆς ὅλης λειτουργίας τους στήν πραγματικότητα καί κατ’ ἀποτἐλεσμα.
newpost, 12 Απριλίου 2020
Η χώρα μας έχει υποφέρει τα πάνδεινα εδώ και δέκα χρόνια από αυτές ακριβώς τις πολιτικές που ο κύριος Μάας αποκαλεί «εργαλεία βασανιστηρίων». Πολιτικές που όμως μας εξανάγκασε να εφαρμόσουμε η Γερμανία, η χώρα δηλαδή της οποίας υπουργός Εξωτερικών είναι ο Χάικο Μάας
Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας, σε συνέντευξή του το Σάββατο στο Der Spiegel είπε κάτι σοκαριστικά αληθινό, που καταδεικνύει τον κυνισμό της κυβέρνησης της χώρας του στην οποία συμμετέχει, αλλά και των άλλων «γερακιών» της λιτότητας στην Ευρώπη.
«Σε αυτή την κρίση [του κορωνοϊού] χρειαζόμαστε ταχεία βοήθεια χωρίς τα “εργαλεία βασανιστηρίων” όπως είναι η τρόικα ή τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Προτείναμε ένα πακέτο άνω των 500 δισ. ευρώ – περισσότερα από ποτέ», δήλωσε χαρακτηριστικά σε μια κρίση ειλικρίνειας.
FM @HeikoMaas in his interview with @derspiegel: “In this crisis, we need rapid help without ‘torture tools’ such as a troika or tough austerity measures. We have proposed a package adding up to over 500 billion euros – more than has ever been activated.” @HeikoMaas [1/2] pic.twitter.com/bH4qnYeAB2
— GermanForeignOffice (@GermanyDiplo) April 11, 2020
Μια κρίση ειλικρίνειας, η οποία ρίχνει και το τελευταίο φύλλο συκής και ξεγυμνώνει όλους όσους αβάνταραν τη λιτότητα, τις λογικές «there is no alternative», και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ως μέσα για την ανάκαμψη μιας χώρας.
Σπ. Λαβδιώτης, 11 Μαρτίου 2020
Μέρος 9ο : Η Αλήθεια είναι Επίσημα Έξω: Οι Τράπεζες δημιουργούν Χρήμα από το Τίποτε
Συνεχίζουμε τη δημιουργία του χρήματος από τις τράπεζες με οδηγό το motto, «η μελέτη του χρήματος πιο πολύ από κάθε τομέα της οικονομίας, είναι αυτός που χρησιμοποιείται η περιπλοκότητα για να αποκρύψει την αλήθεια ή να την αποφύγει και όχι να την αποκαλύψει». (1) Κι όπως είδαμε στο 8ο άρθρο, η απόκρυψη της αλήθειας συνεχίζεται ακάθεκτος με την παραπλανητική πρακτική των τραπεζών να ονομάζουν ‘καταθέσεις’ τη συνύπαρξη των πραγματικών μετρητών των πελατών με τις πιστώσεις των ιδίων επενδύσεων και δανείων των τραπεζών, οι οποίες δημιουργούνται ex nihilo.
Εν ολίγοις, όταν οι πελάτες μιας τράπεζας καταθέτουν τις αποταμιεύσεις ή τις εισπράξεις τους, η τράπεζα παραλαμβάνει τα χρήματα και έναντι αυτών πιστώνει τα αντίστοιχα ποσά στο λογαριασμό τους με λογιστικές εγγραφές ηλεκτρονικού χρήματος. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε στα χρόνια της παιδικής ηλικίας μια piggy bank, το γουρουνάκι, τον κουμπάρα μας, όπου τοποθετούσαμε μικρά ποσά χρήματος, τα δίφραγκα και τάλιρα, για ασφάλεια μέχρι να τα χρειαστούμε για αγορές στο μέλλον. Η συνήθεια αυτή να κρατούμε τα χρήματα σε ασφαλές μέρος, ένα είδος κουτιού, να είναι έτοιμα για μια ‘βροχερή μέρα’ διατηρείται και στην ώριμη ηλικία. Όταν, λοιπόν ερωτήθηκε ο κόσμος στην Αγγλία, τι κάνουν οι τράπεζες με τις καταθέσεις τους, το 33% είχε την εντύπωση ότι λειτουργούν ως ‘αποθετήρια’ φύλαξης χρημάτων όπως την εποχή του 16ου – 17ου αιώνα, ότι δεν χρησιμοποιούν τα χρήματα των λογαριασμών των πελατών. Η απάντηση, όταν ειπώθηκε οι τράπεζες τα χρησιμοποιούν γι’ άλλους σκοπούς, ήταν, «Αυτό είναι λάθος, δεν τους έχω δώσει την άδεια μου να ενεργούν μ’ αυτό τον τρόπο». (2)
Σπ. Λαβδιώτης, 5 Μαρτίου 2020
Μέρος 8ο : Η Αλήθεια είναι Επίσημα Έξω: Οι Τράπεζες δημιουργούν Χρήμα από το Τίποτε
Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, Μέρος 7ο , η Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεματικού του Σικάγου, με παρρησία αναγνώρισε – μάλιστα από το 1961 – ότι οι ‘καταθέσεις’ αυξάνονται με το ποσό των δανείων που χορηγούνται από τις τράπεζες, αλλά οι ακαδημαϊκοί του κυρίαρχου οικονομικού ρεύματος συνεχίζουν να το αγνοούν. Το γεγονός ότι ο λογαριασμός με την επωνυμία ‘καταθέσεις’ στεγάζει κάτω από την ίδια οροφή τις πραγματικές καταθέσεις, τα μετρητά (cash) των πελατών, τις επενδύσεις των τραπεζών και τα δάνεια δημιουργεί φοβερή σύγχυση και παραπλάνηση του κοινού. Κι αυτό, διότι οι επενδύσεις των ιδίων τραπεζών και τα δάνεια τα οποία χορηγήθηκαν από τις τράπεζες, αποτελούν δημιούργημα πιστωτικού χρήματος από λεπτό αέρα. Το φαινόμενο της ανάμιξης ετερόκλητων στοιχείων στο λογαριασμό ‘καταθέσεις’ είναι πηγή μεγάλης παρανόησης, διότι σχεδόν όλος ο κόσμος πιστεύει ότι είναι μετρητά.
Είναι λοιπόν αναμενόμενο ο αναγνώστης ψυχολογικά να αποσταθεροποιηθεί και να βρίσκεται σε κατάσταση αμηχανίας όταν αυτό που πίστευε επί δεκαετίες και είχε την πεποίθηση ότι οι ‘καταθέσεις’ είναι πραγματικές καταθέσεις, μετρητά των πελατών, δεν είναι αληθές. Αλλά ένα πλέγμα πραγματικών και εικονικών καταθέσεων. Ως εκ τούτου, είναι φυσιολογικό ο προσεκτικός αναγνώστης να υποστεί το σύνδρομο της γνωστικής δυσαρμονίας (Cognitive Dissonance), να βλέπει τις λέξεις και τους αριθμούς και να μην πιστεύει ότι τα βλέπει σωστά, ότι κάποιο λάθος έχει γίνει. Πιο αναλυτικά, να διαισθάνεται ότι μια πνευματική σύγκρουση λαμβάνει χώρα καθώς τα βαθιά ριζωμένα πιστεύω του αντικρούονται από την νέα πληροφόρηση. Το άγχος ή η ένταση που η σύγκρουση προκαλεί ανακουφίζεται συνήθως με αμυντικές τακτικές και ελιγμούς, την απορρίπτουν, την υποτιμούν, ή αποφεύγουν τη νέα πληροφόρηση.
Σπ. Λαβδιώτης, 26 Φεβρουαρίου 2020
Μέρος 7ο : Η Αλήθεια είναι Επίσημα Έξω: Οι Τράπεζες δημιουργούν Χρήμα από το Τίποτε
Η «άωρος» ένταξη της Ελλάδος στη ζώνη του ευρώ σε ηλεκτρονική μορφή το 2001, άλλαξε άρδην τη φυσιογνωμία, τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας και τη ζωή του λαού μας, καθώς αποδεσμεύτηκαν οι δυνάμεις του αχαλίνωτου καπιταλισμού. Το τραπεζικό σύστημα με επευφημίες και πανηγυρισμούς, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, άνοιξε τα πτερά στους τέσσερις ορίζοντες μέσω της ενιαίας πλατφόρμας του ευρώ. Ωστόσο, αντί να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας απελευθέρωσε τις δυνάμεις των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες ξεφάντωσαν σε χορηγήσεις δανείων στον ιδιωτικό τομέα μέσω πιστωτικού χρήματος από λεπτό αέρα. Έτσι, δημιουργήθηκε η μεγαλοπρεπής φούσκα χρέους των € 480 δις, υπό μορφή αντεστραμμένης πυραμίδας.
Είναι πράγματι δύσκολο να το συλλάβει ο κοινός νους ότι τα βασικά κεφάλαια επάνω στα οποία στηρίζονταν η γιγαντιαία πυραμίδα χρέους για το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας, ήταν περίπου € 8 δις(1) και πρέπει ο αναλυτής να κοιτάξει επανειλημμένα τους αριθμούς για να διαπιστώσει ότι δεν έχει υποστεί το σύνδρομο γνωστικής δυσαρμονίας. Κι ακόμη πιο δύσκολο είναι να πιστέψει ότι το ταμείο (cash) του συνόλου των ελληνικών τραπεζών, ήταν €2.6 δις τέλη 2008.(2) Ναι, σωστά βλέπετε, € 2.6 δις σε μετρητά! Γιατί το cash δεν αποδίδει εισόδημα και… κατέστρεψαν την ελληνική κοινωνία για δεκαετίες.
Σπ. Λαβδιώτης, 21 Φεβρουαρίου 2020
Μέρος 6ο : Η Αλήθεια είναι Επίσημα Έξω: Οι Τράπεζες δημιουργούν Χρήμα από το Τίποτε
Το θέμα της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας έχει απασχολήσει σοβαρά την κοινή γνώμη μετά την κρίση του 2008, όπου η δύνη του κυκλώνα συμπαρέσυρε και τις ελληνικές τράπεζες(1) οι οποίες είχαν δημιουργήσει μια μεγαλοπρεπή φούσκα χρέους. Η φούσκα, όπως είδαμε στο 5ο μέρος, είχε έναν περίεργο σχηματισμό αντεστραμμένης πυραμίδας. Αυτή απαρτίζετο από περιουσιακά στοιχεία αξίας € 490 περίπου τα οποία στηρίζονταν σε ίδια κεφάλαια γύρω στα € 8 δις, ενώ το υπόλοιπο παθητικό συνίστατο από διάφορα στρώματα χρέους συνολικού ποσού € 480 δις περίπου. Τουτέστιν, η πυραμίδα ανήρχετο στο 200% του ΑΕΠ2008 (€ 243 δις) της ελληνικής οικονομίας!
Το απρόσμενο, σύμφωνα με την επικρατούσα νεοφιλελεύθερη οικονομική σκέψη, όμως συνέβη και η επιβλητική φούσκα της πρόσκαιρης ευημερίας κτισμένη επάνω σε ένα πελώριο χρέος έσκασε. Και ανάμεσα στα συντρίμμια της θάφτηκαν τεράστιες περιουσίες, είτε αυτές αφορούσαν χρηματιστηριακές αξίες, είτε κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας, είτε το φιάσκο των παραγώγων, ή πακέτα διάσωσης μιας πανικόβλητης ελληνικής κυβέρνησης.
Ωστόσο, πίσω απ’ αυτή τη φοβερή πανωλεθρία όπου τις καταστροφικές της συνέπειες τις βιώνουμε για μια ολόκληρη δεκαετία χωρίς φως στο τέλος του τούνελ, ενεδρεύει η λέξη «κερδοσκοπία» και η μεγαλειώδης δημιουργία της, η «φούσκα». Όμως, η δημιουργία της μεγαλοπρεπούς τραπεζικής φούσκας προϋποθέτει την ύπαρξη μιας κερδοσκοπικής άνθισης σε χρηματοπιστωτικές επενδύσεις η οποία οδηγήθηκε από παράλογη συμπεριφορά που περιγράφεται ως «μανία». Όπου η λέξη μανία δίνει έμφαση στον παραλογισμό και η λέξη φούσκα προοιωνίζει το σκάσιμο. Επομένως, η δημιουργία της φούσκας και η διάτρησή της αποτελούν την τελική φάση ενός κερδοσκοπικού οργίου όπου η κερδοσκοπία αποσπάται από τη λογική και μετατρέπεται σε ψευδαίσθηση και τρέλα κτίζοντας προσδοκίες στον αέρα.
Τράπεζες, πλειστηριασμοί, σχέδιο “ΗΡΑΚΛΗΣ”.
Σπ. Λαβδιώτης, 15 Φεβρουαρίου 2020
Μέρος 5ο : Η Αλήθεια είναι Επίσημα Έξω: Οι Τράπεζες δημιουργούν Χρήμα από το Τίποτε
Στο προηγούμενο άρθρο, Μέρος 4ο , είδαμε ότι οι ελληνικές τράπεζες ξεκίνησαν μια ριψοκίνδυνη εκστρατεία για την κατάκτηση μεγαλυτέρου μεριδίου της αγοράς με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Υπό την αιγίδα των ευρωπαϊκών αρχών οι οποίες ασπάζονται με ευλάβεια τις αρχές της laissez – faire και είναι υπέρμαχες του αχαλίνωτου καπιταλισμού, επέκτειναν χωρίς σύνεση και περισυλλογή τις δραστηριότητες τους εκτός της ελληνικής επικράτειας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε 16 χώρες!
Το αποτέλεσμα, να κτίσουν μια μεγαλοπρεπή αντεστραμμένη πυραμίδα χρέους που η ευμεγέθη βάση ατενίζοντας τον ουρανό άγγιζε τα € 490 δις περιουσιακών στοιχείων (200 % του ΑΕΠ 2008 της Ελλάδος), στηριζόμενη σε βασικά κεφάλαια € 8 δις περίπου. (1) Μια σχέση υπερβολική και επικίνδυνη συγκρινόμενη με κριτήριο τις ηνωμένες πολιτείες, όπου ο δανεισμός των τραπεζών σε σχέση με το αεπ 2008 ήταν μικρότερος του 100%. (2) Επικίνδυνη, διότι τα € 480 δις περίπου αποτελούνταν από διάφορα στρώματα χρέους. Κι όταν η πεταλούδα του στροβιλισμού έκανε την εμφάνιση της στον ουρανό της Αθήνας στα τέλη 2008, η πυραμίδα άρχισε να κλυδωνίζεται και τα πρώτα στρώματα χρέους άρχισαν να καταρρέουν. Εξ ου και η ενίσχυση των € 28 δις με το νόμο 3723/2008.(3)