Νικ. Σταυριανίδη^(*), 29 Δεκεμβρίου 2013

Ἀντισυνταγματική συμπεριφορά τοῦ κράτους ἤ τῶν ἰδιωτῶν, εἶναι τόσο ἡ εὐθεία ὅσο καί ἡ νομότυπη παραβίαση τοῦ Συντάγματος. Πότε καί πῶς, ἕνα σύνολο διατάξεων, μιᾶς ἑκάστης παρισταμένης ὡς τυπικῶς συνταγματικῆς, δύναται νά συγκροτῆ ἀντισυνταγματική συμπεριφορά τοῦ κράτους ἤ τῶν δημοσίων νομικῶν προσώπων;

Ὅταν
εἴτε α) οἱ διατάξεις αὐτές περιλαμβάνονται σέ διαφόρους νόμους καί ἡ συνδυασμένη ἐφαρμογή τους συνεπάγεται τήν σοβαρή παραβίαση θεμελιώδους δικαιώματος μικρῆς ἤ μεγάλης κατηγορίας πολιτῶν ἤ ἀλλοίωση αὐτοῦ τούτου τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος,

εἴτε β) οἱ διατάξεις αὐτές περιέχονται στό ἴδιο νομοθέτημα τό ὁποῖο ὅμως στό σύνολό του ἔχει ἀντισυνταγματική κατεύθυνση – καί διά τοῦτο πλήττει καίρια τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀξία του, ἤ τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἤ συνταγματικά δικαιώματά του ἤ τήν Δημοκρατία,

εἴτε γ) πρόκειται περί κυβερνητικῶν πολιτικῶν ἤ/καί περί πρακτικῶν τῆς Διοικήσεως, ἤ παραλείψεων τῆς Διοικήσεως, οἱ ὁποῖες ὅμως, ἄν καί παρίστανται ὡς τυπικῶς νομότυπες κάθε μία τους, συνδυασμένως ἐφαρμοζόμενες συγκροτοῦν ἀντισυνταγματική συμπεριφορά κατά τά προαναφερθέντα. Πιθανόν, μέ τίς κατ’ ἰδίαν διατάξεις ἤ πρακτικές ἤ παραλείψεις αὐτές, νά ἐπιδιώκονται (καί) σκοποί δημοσίου συμφέροντος, ἀλλά τοῦτο εἶναι ἀδιάφορο ἀπό ἀπόψεως ἀντισυνταγματικότητος τῆς ὅλης λειτουργίας τους στήν πραγματικότητα καί κατ’ ἀποτἐλεσμα.

(more…)