Σχόλιο GMR:   Αν υποθέταμε, πώς αυτός ο προβληματισμός δεν αφορούσε την Κατεχόμενη χώρα που λέγεται Ελλάδα, τότε, θα αναρωτιόμαστε:

Μα καλά, με την διάκριση των εξουσιών, τι θα κάναμε;

Επίσης, αφού λύναμε το θέμα της διάκρισης των εξουσιών, τι θα κάναμε ούτως ώστε, το εκλογικό σύστημα και η διάκριση των εξουσιών να υποτάσσονται στο Κράτος του Δήμου;

Επίσης, ποιες πρόνοιες θα διασφάλιζαν σε επαρκή βαθμό, την δημιουργική συνύπαρξη, Κράτους του Δήμου-Κράτους Δικαίου;

Φυσικά, για όλα αυτά χρειάζεται Συντακτική Συνέλευση.

Πράγμα που μπορεί να πραγματοποιηθεί, μόνο αν δημιουργηθεί, ανδρωθεί, πετύχει τον σκοπό του, ένα δημοκρατικά οργανωμένο αντιστασιακό-απελευθερωτικό-αναγεννητικό ΜΕΤΩΠΟ. Εδώ, σχετική πρόταση/τρόπος ζωής.

Γιώργος Σωτηρέλης, 23 Ιανουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σύμφωνα με όσα λέχθηκαν στο προηγούμενο άρθρο, το εκλογικό σύστημα που προτείνει η κυβέρνηση είναι κραυγαλέα αντισυνταγματικό, βαθιά αντιδημοκρατικό και υποταγμένο στις σκοπιμότητες της μικροπολιτικής. Αυτό, δε, σημαίνει ότι χάνεται μια ακόμη ευκαιρία, για μια γενναία και μακράς πνοής εκλογική μεταρρύθμιση, ενταγμένη σε μια συνολική προσπάθεια αναβάθμισης του πολιτικού μας συστήματος.

Πυρήνας μιας τέτοιας μεταρρύθμισης, όπως υποστηρίζω εδώ και 25 χρόνια, θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση ενός συστήματος που θα είναι κατ’ αρχήν απλή αναλογική (με διατήρηση του εκλογικού κατωφλίου του 3%) πλην όμως θα μπορεί να μεταπίπτει σε σύστημα περιορισμένης ενίσχυσης (μέχρι 30 έδρες) της πρώτης πολιτικής δύναμης αν συντρέχουν σωρευτικά δύο προϋποθέσεις, οι οποίες πράγματι θα την δικαιολογούν:

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Ω !!! Πολύ απλό!

Όταν παραβιάζεται το Σύνταγμα, εν είδη προπαρασκευαστικής πράξης σφετερισμού λαϊκής κυριαρχίας (εν προκειμένω το εκλογικό σύστημα/νόμος της ΝΔ), τότε ξεσηκώνουμε από την μακαριότητά τους, όλα τα δικαιϊκά όργανα και φυσικά πρόσωπα και τα φέρνουμε ενώπιος ενωπίω με τον λαό. Δεν δημοσιολογούμε περί αντισυνταγματικότητας μακράν ή υπεράνω του λαού, ιδιαίτερα ως ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ.

Βέβαια, εδώ καταπόθηκε ολόκληρη εθελοεκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας…

Γιώργος Σωτηρέλης, 20 Ιανουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα ή αναμενόμενα, το κυβερνητικό νομοσχέδιο για το εκλογικό σύστημα επιβεβαίωσε δυστυχώς την πάγια μεταπολιτευτική αντιμετώπιση του κρίσιμου αυτού θέματος από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος (για να μην θυμηθούμε και τα εκλογικά συστήματα της Δεξιάς κατά την μετεμφυλιακή περίοδο). Πρόκειται, ειδικότερα, για μια (ακόμη) αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική επιλογή, η οποία όχι μόνον δεν αποπνέει οποιαδήποτε διάθεση για συναινέσεις, συνθέσεις και συγκλίσεις με τα κόμματα της αντιπολίτευσης –διαψεύδοντας πλήρως τις σχετικές εξαγγελίες– αλλά και τραυματίζει το κύρος των θεσμών.

Το εν λόγω νομοσχέδιο υποτάσσει τους θεσμούς, κατά τρόπο κυνικό και αδίστακτο, σε κραυγαλέα μικροκομματικές σκοπιμότητες. Τέτοιου είδους σκοπιμότητες, μάλιστα, όπως διέρρευσε, αναμένεται να επαναληφθούν και στο πεδίο του εκλογικού συστήματος των δημοτικών εκλογών, ολοκληρώνοντας τις επίσης αντισυνταγματικές παρεμβάσεις που έγιναν αμέσως μετά την ανάδειξη των τελευταίων δημοτικών και περιφερειακών αρχών. Ας τα δούμε όμως τα προβλήματα του κυβερνητικού νομοσχεδίου συγκεκριμένα.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR :   Σωστά τα λέει ο καθηγητής κος Σωτηρέλης.

Όμως, με το άσυλο δολίων και παραπλανητικών φιλομνημονιακών τοποθετήσεων και αφασιών, σε Πανεπιστήμια (Τσακαλώτοι και λοιποί), ΜΜΕ, Δικαιοσύνη, τι θα γίνει;;;

Γιώργ. Σωτηρέλης, 16 Ιουλίου 2019

«Σύμφωνα με παλιά ευρωπαϊκή παράδοση, η τήρηση της τάξης και της ασφάλειας στο σύνολο των χώρων των προορισμένων για την εξυπηρέτηση της λειτουργίας των Α.Ε.Ι. ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη των αρχών που διοικούν το ίδρυμα. Το πανεπιστημιακό άσυλο, προστατεύοντας όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, διδάσκοντες και διδασκομένους, και γενικά όσους βρίσκονται εκεί με την δημοκρατικά εκφρασμένη συναίνεση των αρμόδιων ακαδημαϊκών οργάνων, συνέχεται άρρηκτα τόσο με την ελευθερία της επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας όσο και με την “πλήρη αυτοδιοίκηση” των ΑΕΙ και συνεπώς εμπεριέχεται ουσιαστικά στην κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας που ενεργείται με το άρθρο 16 του Συντάγματος».

Αριστόβουλος Μάνεσης, “Η συνταγματική προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, Συνταγματική Θεωρία και Πράξη”, τ. Ι, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 1980, σ. 702-703.

Να καταργηθεί ή να μην καταργηθεί το άσυλο; Το ζήτημα αυτό, που ανήχθη από την σημερινή κυβέρνηση σε μείζονα προτεραιότητα, είναι πράγματι σοβαρό και έχει ποικίλες προεκτάσεις. Ωστόσο, οι σχετικές εξαγγελίες βρίθουν από ψευδεπίγραφα και λεονταρισμούς και σε κάθε περίπτωση ερείδονται σε εντελώς λανθασμένη βάση. Ας δούμε το γιατί:

Τόσο –και ιδίως– η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν το άσυλο αποκλειστικά και μόνο υπό το πρίσμα της πολιτικής σκοπιμότητας. Η μεν κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια συστηματική και εμμονική δαιμονοποίηση και συκοφάντηση του ασύλου, φορτώνοντας σε αυτό όλα τα προβλήματα που κατατρύχουν το Πανεπιστήμιο, η δε αξιωματική αντιπολίτευση οχυρώνεται με πάθος πίσω από τις –ατυχείς– σχετικές νομοθετικές ρυθμίζεις της, εθελοτυφλώντας και πετώντας την μπάλα στην εξέδρα.

(more…)