Σχόλιο GMR: Προεδρική Δημοκρατία για να σωθούμε από τα κόμματα-φυλές!

Επαναλαμβάνεται⁽¹⁾ ο Σταύρος Λυγερός. Αντί Δημοκρατία, για απαλλαγή από τον τριπλό έλεγχο Χρεοκρατίας-Εξωθεν Εξάρτησης-παγκοσμιοποίησης, ΞΑΝΑπροτείνει Προεδρική Δημοκρατία για μεταφορά της τριπλής εθελοκατοχής, από την αγαπημένη “να καεί-να καεί…”⁽²⁾ των κομμάτων (φαίνεται κάηκε στα μάτια του κόσμου η Βουλή) στο πρόσωπο του ΠτΔ⁽³⁾. Έτσι, λέει ο Σταύρος Λυγερός, για να απαλλαγούμε από τα πολλά κόμματα-φυλές, [που ξέρετε μπορεί το σύστημα να κινδυνεύει και από τα πολλά, αν και σήμερα όλα… μην πώ⁽⁴⁾ γι’ αυτά, κόμματα]!

Και Φιλόσοφος μας προέκυψε ο καλός Δημοσιογράφος; Λέτε (λόγω αγάπης προς την φιλοσοφία η επαναλαμβανόμενη πρόταση);  

==========================

(1) https://greek-market-research.com/article/kommata-fyles-epiteliko-kratos-kai-proedriki-dimokratia/

(2) Μήπως έπρεπε, τελικά, «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»;

(3) Προεδρική Δημοκρατία: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι και αρχηγός του κράτους και Πρόεδρος της Κυβέρνησης, η οποία δεν εκλέγεται από το λαό αλλά σχηματίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται είτε άμεσα από το λαό είτε από ειδικό σώμα εκλεκτόρων και διαθέτει ουσιαστικές πολιτικές αρμοδιότητες (Η.Π.Α., Κύπρος, Ρωσία).

(4) “Στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων» κύριο και κοινό γνώρισμα των διαδηλώσεων ήταν ο ειρηνικός χαρακτήρας και η απουσία επιμέρους κομματικών ταυτοτήτων” και “Βουλευτές ή ηγέτες των κομμάτων της Βουλής εκφράστηκαν απαξιωτικά για τις διαδηλώσεις.” Από τον σύνδεσμο: Διαδηλώσεις στην Ελλάδα 2011

_.

Στ. Λυγερός, 6 Μαίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Αν και στην πολιτική σκηνή τον τελευταίο καιρό φυσούν χαμηλής έντασης άνεμοι, επαναλαμβάνεται το χρόνιο φαινόμενο οι πολιτικοί αρχηγοί, ειδικά ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να κάνουν ό,τι μπορούν για να διεγείρουν τον “κομματικό πατριωτισμό” για να ενισχύουν τη συσπείρωση και τη μαχητικότητα της παράταξής τους, με σκοπό να αλιεύσουν ψήφους. Το ενδεχόμενο να στηθούν κάλπες τον Σεπτέμβριο, άλλωστε, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες.

Θα ήταν αφέλεια να περιμένει κανείς από τα κόμματα και τους αρχηγούς τους να κάνουν επίδειξη αντικειμενικότητας με ακριβοδίκαιες κρίσεις. Ο ρόλος τους είναι διαφορετικός στη δημοκρατία. Όλα, όμως, έχουν ένα όριο, το οποίο –όπως μας αποδεικνύουν συνεχώς τα γεγονότα– έχει προ πολλού καταλυθεί. Κι αυτό, επειδή η όποια αντιπαράθεση δεν γίνεται επί των κρίσιμων προβλημάτων του τόπου, αλλά για δευτερεύοντα, αν όχι για ασήμαντα. Με άλλα λόγια, κατά κανόνα τα κόμματα προσαρμόζουν τον ζωτικά αναγκαίο πολιτικό διάλογο στα μέτρα τους, έτσι όπως αυτά διαμορφώνονται από την φτώχεια τους σε επεξεργασίες και προγραμματικές προτάσεις.

Η συνεχιζόμενη –έστω και σε μικρότερο βαθμό σε σύγκριση με το παρελθόν– αποδοχή εκ μέρους των πολιτών του “ξύλινου” κομματικού λόγου δεν οφείλεται μόνο σε πολιτικό πρωτογονισμό. Συνδέεται και με τον υψηλό βαθμό κομματικοποίησης των θεσμών. Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974, τα κόμματα άσκησαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, αλλά και έναν υπερβάλλοντα και ασφυκτικό έλεγχο σε όλο σχεδόν το πλέγμα της δημόσιας ζωής.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr