Σχόλιο GMR: Την εποχή που αξιοποιούσαμε την νομική συμβολή του συγγραφέας ως έγκριτου νομικού (και καθηγητή πανεπιστημίου) για τα εργατικά προβλήματα, η επικοινωνία μεταξύ σωματείων-εργαζομένων, γινόταν με την βοήθεια του πολύγραφου και “τρέξτε ποδαράκια μου” να προλάβουμε και την ενημέρωση των εργαζομένων και την εκτέλεση της εργασίας. Όμως, από τότε υπήρχαν τα προβλήματα με τις εργοδοτικές παρεμβάσεις στην περιοχή των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικότητας, τόσο για λόγους “ενημέρωσης” του εργοδότη και του εργοδοτικού κατεστημένου, όσο και για λόγους αξιοποίησης των δεδομένων για τον αποτελεσματικότερο για το εργοδοτικό συμφέρον διαχείριση της ατομικής και συλλογικής εργατικής προσωπικότητας.

Ήδη με την θεσμοθέτηση από το 2001 της “ενοικίασης εργαζομένων” καταπατήθηκαν συνδυαστικά πολλές και κομβικής σημασίας, υπέρ του αδυνάτου μέρους πρόνοιες^(*).

Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την νομοθετικά κατοχυρωμένη εκτατική αποσύνδεση σχέσης-σύμβασης εργασίας.

Αυτό έγινε, σε συνδυασμό με την εργολαβοποίηση μεγάλων τμημάτων επιχειρήσεων, οι οποίες παραχωρούν στον εργολάβο “εργοδότη” το δικαίωμα της σύναψης σύμβασης, αλλά παρακρατούν το προϋπάρχουν εργοδοτικό-διευθυντικό επί των εργασιών δικαίωμα.

Επομένως τίθεται το ερώτημα, αν “δικαιούμεθα δια να ομιλούμε” όταν έχουμε ήδη απεμπολήσει αμαχητί τα βασικά, ενώ με την ηλεκτρονική επικοινωνία και ενημέρωση μας, θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα σε σχέση με την εποχή του πολύγραφου.

(*) Καταργήθηκε ουσιαστικά ο ακρογωνιαίος λίθος του Εργατικού Δικαίου που όριζε ως βασικό κριτήριο εκτίμησης επί εργατικών ζητημάτων, την “εγγενή ανισότητα των μερών”, το οποίο κριτήριο διασφαλιζόταν σε μεγάλο/καθοριστικό βαθμό με την εργοδοτική ευθύνη επί του άρρηκτου από εμφανίσεως βιομηχανικού πολιτισμού ως το 2001, πλαισίου σχέσης-σύμβασης εργασίας.

Επίσης, εγγενώς, από την φύση της ενοικίασης εργαζομένων, εμφιλοχωρούν, τόσο η γνώση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, όσο και το κυριότερο, η διαμόρφωση ΝΕΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ, συγκεκριμένα, η συνδυασμένη εργοδοτική (ενοικιαστή και εργολάβου-τοις πράγμασι εργοδότη) διαμόρφωση του χαρακτήρα του εργαζόμενου (“ορθόδοξος” η “διαμαρτυρόμενος” εργαζόμενος, προσαρμογή στο εργοδοτικό πρότυπο αν θέλει το γραφείο ενοικίασης και ο εργολάβος να του αναθέτουν “καλή” η έστω όποια, εργασία. Εδώ, η (από πολιτευόμενους και συνδικαλιστές ανυποστήρικτη) μοναδική παγκοσμίως καταδικαστική της ενοικίασης εργαζομένων και των δήθεν εργολαβιών Απόφαση της ΕΕΔΑ, υπό την προεδρία της αείμνηστης Άλλης Γιωτοπουλου Μαραγκοπουλου.

._

Τραυλός-Τζανετάτος Δημήτρης, 6 Μαρτίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

«Αυτό που με τρομάζει δεν είναι η έλευση μιας κοινωνίας της επιτήρησης αλλά ότι ζούμε ήδη σε αυτή χωρίς να προβληματιζόμαστε»

Sygmunt Bauman

Αποτελεί πια κοινό μυστικό ότι η ανθρωπότητα βαίνει “ελέω” ψηφιακής έκρηξης προς μία γενικευμένη και ολοκληρωτική επιτήρηση του ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις της ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας δραστηριοποίησής του, μπροστά στην οποία ο “μεγάλος αδελφός” του Όργουελ θα ωχριά. Το περιβόητο πρόγραμμα PRISM της NSA, που έγινε γνωστό μετά τις σχετικές αποκαλύψεις του Snowden, αποτελεί κραυγαλέα επιβεβαίωση του επικρατούντος ζόφου.

Έτσι το σκάνδαλο της Cambridge Analytical που ξέσπασε τον Ιούλιο του 2018, δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία. Επρόκειτο για την παραχώρηση από το Facebook σε 750 εταιρείες (Microsoft, Amazon, κ.α.) της δυνατότητας πρόσβασης σε προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων χρηστών, χωρίς βεβαίως να το γνωρίζουν ή να έχουν συναινέσει σ’ αυτό με στόχο την χειραγώγηση του εκλογικού σώματος. Αποτέλεσμα ήταν η επιβολή στο Facebook προστίμου πέντε δισ. δολαρίων και ο εξαναγκασμός του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου Ζούκερμπεργκ σε ταπεινωτική συγγνώμη κατά την κατάθεσή του στο Κογκρέσο.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr