Σχόλιο GMR: Δημιουργικό άρθρο, με το πιο σημαντικό του κομμάτι (σε συνδυασμό με όσα καταγγέλλει) να είναι το υπογραμμισμένο από τον ίδιον (απολύτως χρήσιμο ενώπιον Δικαιοσύνης^[*]). “Μέσα σε αυτή την ομιχλώδη, ρυπογόνο και δυσώδη ατμόσφαιρα, στην Κύπρο απειλείται ευθέως το μέλλον του Ελληνισμού. Αντιστρέφονται οι ρόλοι. Ο θύτης μετατρέπεται σε θύμα και ο κατηγορούμενος σε κατήγορο. Σε μια απίστευτη διαστροφή γεγονότων, ιστορίας και αλήθειας.”

[1] — χρειάζεται ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ανάδειξη από χαμηλά ως και ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ με δημόσια πραγματογνωμοσύνη για το τι σημαίνει η προωθούμενη ΔΔ.

Πιο αναλυτικά, κατά τη γνώμη της GMR η οποία έχει 2 ταγκ για Β. Λυσσαρίδη και 2 για ΚΥΠΡΙΑΚΟ και περιλαμβάνει το ΚΥΠΡΙΑΚΟ στο πακέτο των άλυτων εθνικολαϊκών ζητημάτων ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ” απαιτείται δεξαμενή σκέψης-δράσης με δ.ά.δ.α. δικαιοσύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης και αντίστοιχο επιχειρησιακό σχέδιο εφ’ όλης της ύλης, ως υποχρέωση μας και ως φόρο τιμής στον Β. Λυσσαρίδη και στην καλή του φίλη Α. Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου (με την οποία στενά συνεργαστήκαμε στο ΙΜΔΑ).

_.

Γιαννάκης Ομήρου^(*), 21 Φεβρουαρίου 2023

Οι προεδρικές εκλογές τέλειωσαν. Και ενώπιον της νέας εκτελεστικής εξουσίας προβάλλουν κρίσιμες προκλήσεις και ευθύνες. Ποια είναι σήμερα η εικόνα; Έχουν περάσει 49 χρόνια από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή και οφείλουμε υπό μορφή αποτίμησης να προβούμε σε κάποιες παραδοχές.

Με κορυφαία παραδοχή ότι βρισκόμαστε σε οριακά σημεία ως προς την πορεία της εθνικής μας υπόθεσης. Με την Τουρκία να εφαρμόζει ήδη το Σχέδιο Β για αναγνώριση του ψευδοκράτους, για «κυριαρχική ισότητα», για «λύση δύο κρατών» ή ακόμα και ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία.

Πέραν όμως της κρισιμότητας των εξελίξεων στο Κυπριακό μία εκ των αναγκαίων κορυφαίων παραμέτρων του αγώνα μας, είναι η οικονομία η οποία απαιτείται να ισχυροποιηθεί και να θεμελιωθεί σε υγιείς παραγωγικές βάσεις, αποφεύγοντας κρίσεις και κλυδωνισμούς του πρόσφατου παρελθόντος.

• Χρήσιμο είναι να κάμουμε αναδρομή στο παρελθόν και να επιχειρήσουμε άντληση διδαγμάτων και από τον αγώνα για διαφύλαξη της Δημοκρατίας πριν κατά και μετά το πραξικόπημα αλλά και από τον αγώνα ανόρθωσης και αναγέννησης της κοινωνίας και της οικονομίας μετά την τουρκική εισβολή.

Εκείνοι οι αγώνες πέτυχαν τους στόχους τους. Η δημοκρατία διαφυλάχθηκε και θεμελιώθηκε και η κοινωνική και οικονομική συνοχή επανήλθε με τις αξιοθαύμαστες προσπάθειες του λαού μας. Έτσι παρά την φοβερή καταιγίδα που σάρωσε την Κύπρο το 1974 ο λαός μας επιβίωσε, το δημοκρατικό πολίτευμα επανήλθε και η οικονομία όχι μόνο επιβίωσε αλλά και άνθησε.

Ωστόσο οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις δεν οδήγησαν στη συνέχεια και σε ένα θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της δημοκρατίας με κοινωνική δικαιοσύνη ώστε μια βαθιά κοινωνική αλλαγή να συμπορεύεται δημιουργικά με την πολιτική δημοκρατία. Οι προσδοκίες του λαού μας έμειναν ανεκπλήρωτο όραμα κοινωνικό και δημοκρατικό.

Η περίοδος που ακολούθησε την τραγωδία του 1974 σημαδεύτηκε από το τέλος του ψυχρού πολέμου, την πτώση αυτού που ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός» και την επικυρίαρχη επικράτηση της περίφημης νέας τάξης πραγμάτων με παγκόσμιο ηγεμόνα τον πλανητάρχη της υπερατλαντικής δύναμης.

Ακολούθησε η αποθέωση των νόμων της αγοράς, της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και του «καπιταλισμού καζίνο». Η οικονομία της αγοράς λειτούργησε για δεκαετίες χωρίς κρατικό έλεγχο, χωρίς εποπτεία, χωρίς ρυθμιστικούς μηχανισμούς.

Τα κοινωνικά και οικονομικά χάσματα διευρύνθηκαν, η άνιση κατανομή πλούτου και τεχνολογίας επιδεινώθηκε και το περιβάλλον θυσιάστηκε στο βωμό του άπληστου κέρδους. Ο νεοφιλελευθερισμός – νεοσυντηρητισμός μεσουράνησε. Αυτά στο επίπεδο μιας απάνθρωπης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Όμως και η Κύπρος εντός αυτού του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού στίγματος, αντιμετωπίζοντας και τον φρικτό ακρωτηριασμό της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής, υπέστη όλα αυτά τα χρόνια μεταλλάξεις και υπονόμευση του εθνικού, κοινωνικού, δημοκρατικού, θεσμικού και πολιτειακού ιστού με παρακμιακά φαινόμενα διάβρωσης αρχών και αξιών.

Συγκεκριμένα:

1. Καλλιεργήθηκε συστηματικά η εθνική απονεύρωση, η ενοχοποίηση της έννοιας του πατριωτισμού, ο χλευασμός και διασυρμός κάθε άποψης στοιχειώδους υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων. Ο επιβαλλόμενος αυτονόητος πατριωτισμός έγινε συστηματική προσπάθεια να ταυτιστεί με τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και το σωβινισμό.
2. Φαινόμενα διαπλοκής, διαμεσολάβησης προς την εξουσία, μη έντιμης διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και αποσάρθρωσης σε μεγάλο βαθμό του κρατικού μηχανισμού που αποτελούσε σπονδυλική στήλη λειτουργίας κράτους και πολιτεύματος. Η πολιτική εξουσία δύσκολα αποφεύγει το δέλεαρ που προσφέρουν αυτά τα φαινόμενα. Η υποταγή σε αυτά είναι μάλλον ο κανόνας, παρά η εξαίρεση.
3. Σε αυτό το κλίμα της παρακμής, τα μαζικά κινήματα, οι αγωνιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις και οι κοινωνικές διεκδικήσεις έχουν υποβαθμιστεί σε άνευρες και υποτονικές εκδηλώσεις, όταν δεν εκδηλώνονται ως στενές συντεχνιακού χαρακτήρα απαιτήσεις.
4. Οι έννοιες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας ευκαιριών, της κοινωνικής και οικονομικής δημοκρατίας απαξιώθηκαν και τα κακέκτυπα «εκσυγχρονιστικά πειράματα», πέραν της οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας τους, επισώρευσαν κινδύνους εθνικών διολισθήσεων.

Μέσα σε αυτή την ομιχλώδη, ρυπογόνο και δυσώδη ατμόσφαιρα, στην Κύπρο απειλείται ευθέως το μέλλον του Ελληνισμού. Αντιστρέφονται οι ρόλοι. Ο θύτης μετατρέπεται σε θύμα και ο κατηγορούμενος σε κατήγορο. Σε μια απίστευτη διαστροφή γεγονότων, ιστορίας και αλήθειας.

Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τη διεθνή αταξία της «νέας τάξης πραγμάτων», όπου κυριαρχούν η αυθαιρεσία και η επικυριαρχία των οικονομικά ισχυρών και πολιτικά ιμπεριαλιστικών κύκλων, προωθεί συστηματικά τους μακροχρόνιους σχεδιασμούς της εις βάρος της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας με τις έωλες διεκδικήσεις στο Αιγαίο, στη Θράκη και στα νησιά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία επενδύσαμε προοπτικές και ελπίδες, εξακολουθεί να μην έχει κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και άμυνας και να συμπεριφέρεται άτολμα και αναποτελεσματικά ενώπιον ενός προβλήματος στρατιωτικής κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους, όπως είναι το Κυπριακό.

Μπροστά σε αυτά τα σκληρά, πλην αμείλικτα δεδομένα, είμαστε και πάλι υποχρεωμένοι, 49 χρόνια μετά την εθνική τραγωδία να ανταποκριθούμε σε νέα καθήκοντα εθνικού, πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα.

• Χρέος μας να σταθούμε στα πόδια μας, να θεμελιώσουμε σε σταθερά θεμέλια μια ισχυρή οικονομία με παραγωγικές βάσεις και μια επίσης ισχυρή άμυνα υψηλής αποτρεπτικής ισχύος.
• Χρέος μας να πεισμώσουμε, να μην επιτρέψουμε την ανακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο.
• Χρέος μας να αντισταθούμε στη παρακμή της φθοράς αρχών και αξιών, στη διαπλοκή και την παραλυσία του κράτους και των θεσμών
• Χρέος μας να ξανασυσπειρωθούμε για την αναγέννηση του πολιτεύματος, την αναζωογόνηση της ηθικής και των άφθορων διαχρονικά αρχών και αξιών.
• Χρέος μας να μπούμε ξανά στον αγώνα τον καλό.

Με αξιοποίηση όλων των ζωντανών και αστείρευτων δυνάμεων και δυνατοτήτων της κυπριακής κοινωνίας. Η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος!

*Πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων

Πηγή: hellasjournal.com