Σπ. Στάλιας, 10 Μαρτίου 2021

1)” Ένα κράτος έχει τους ίδιους περιορισμούς που έχει μια οικογένεια, που σημαίνει ότι, πρώτα εισπράττει η οικογένεια και το Κράτος, για να δαπανήσουν μετά. Αν δαπανήσουν πιο πολλά απ’ όσα εισπράττουν θα χρωστούν, και τότε θα πρέπει ο Λαός και η οικογένεια να υποστούν σκληρή λιτότητα”.

Φυσικά, αυτό είναι μια ανοησία. Η οικονομία ενός Κράτους δεν είναι σαν την οικονομία μιας οικογένειας. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το κράτος εκδίδει το νόμισμα του, μια οικογένεια πρέπει να το βρει. Άρα το Κράτος, δαπανά κατά το δοκούν.

2) “Το έλλειμμα είναι εγκληματικό, το περίσσευμα ευλογία”.

Και αυτό είναι μια ανοησία. Το αντίθετο ισχύει και, έφθασε ο κορωνοϊός και το ‘whatever it takes’, να το αποδείξουν. Τα ελλείμματα σώζουν. Σε ένα κράτος που εκδίδει το νόμισμά του, οι αποταμιεύσεις, το περίσσευμα του ιδιωτικού τομέα, των νοικοκυριών, είναι το επονομαζόμενο έλλειμμα του δημόσιου τομέα.

3) “Το περίσσευμα συμβάλει στην Εθνική Αποταμίευση, που σημαίνει ότι οι αποταμιεύσεις δημιουργούν επενδύσεις”.

(more…)

Σπ. Στάλιας, 9 Μαρτίου 2021

Η ανεξαρτησία ενός σύγχρονου κράτους βασίζεται, κατά κυριολεξία, στο γεγονός ότι το κράτος έχει το μονοπώλιο της έκδοσης του νομίσματος της χώρας. Το κράτος είναι ο μοναδικός προμηθευτής του νομίσματος (προσφορά) και απαιτεί, στο νόμισμα που εκδίδει, να πληρώνονται οι φόροι από τους πολίτες  που αυτό επιβάλει (ζήτηση).

Κατά συνέπεια το κράτος πρέπει πρώτα να δαπανήσει το νόμισμα του για να μπορέσει μετά ο ιδιωτικός τομέας να το ζητήσει  για να πληρώσει τους φόρους που του αναλογούν ή να αγοράσει ομόλογα.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για να δαπανήσει το κράτος δεν φορολογεί πρώτα ή δανείζεται το νόμισμά του από τους πολίτες του  εκδίδοντας ομόλογα. Πρώτα δαπανά και μετά φορολογεί και εκδίδει ομόλογα.

Εδώ εγείρονται πέντε  εύλογα ερωτήματα. Πως το κράτος δαπανά, από που προέρχεται το χρήμα, αφού το κράτος εκδίδει το νόμισμα  του γιατί φορολογεί τους πολίτες του, γιατί δανείζεται το νόμισμά του εκδίδοντας ομόλογα και ποιο είναι το όριο δαπανών ενός κυρίαρχου κράτος.

Πως δαπανά ένα σύγχρονο κυρίαρχο κράτος.

Ας σκεφτούμε την Κεντρική Τράπεζα ως το Λογιστήριο του Κράτους που τηρεί τον λογαριασμό ‘Δαπάνες του Κράτους’. Κάνει και άλλα πράγματα η Κεντρική Τράπεζα αλλά εδώ θα μας απασχολήσει αυτή η δραστηριότητα της.

(more…)

(Α)

Σχόλιο GMR: Ο ρόλος των Οργανικών Διανοουμένων προσδιορίζεται συνοπτικά εδώ:

Με τον επαναστατικό ορίζοντα να απομακρύνεται από τον δυτικό κόσμο, ο Γκράμσι διαβλέπει την υπομονετική τακτική του πολέμου των θέσεων και την τακτική του ενιαίου μετώπου με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις: εφόσον δεν έχουν ακόμα ωριμάσει οι αναγκαίοι όροι (ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων, κοινοβουλευτική παράδοση), προκρίνεται η πιο υπομονετική τακτική της ηγεμόνευσης πρώτα στην κοινωνία των πολιτών. Η τακτική του ενιαίου μετώπου για τον Γκράμσι συνάγεται μονοσήμαντα από τον πόλεμο θέσεων και τον δυσμενή συσχετισμό που τον επιβάλλει. Καθαρότερα δεν θα μπορούσε να το διατυπώσει:

Μου φαίνεται πως ο Ιλίτς είχε καταλάβει ότι χρειαζόταν μια αλλαγή από τον πόλεμο ελιγμών, που εφαρμόστηκε νικηφόρα στην Ανατολή το ’17, στον πόλεμο θέσεων που ήταν ο μόνος δυνατός στη Δύση… Αυτό μου φαίνεται πως σημαίνει η διατύπωση του ενιαίου μετώπου.Γκράμσι, 2005α: 127

Εδώ:  Ο ρόλος του κόμματος δεν είναι ρόλος προξενήτρας ετερόκλιτων δυνάμεων και δεν περιορίζεται απλώς στη σύμπηξη του μετώπου. Εφόσον το κόμμα δεν υποτάσσεται στο μέτωπο, ανεβάζει τη συνειδητότητα του μετώπου, συσπειρώνει κι ομογενοποιεί, οργανώνει, μαζικοποιεί και προετοιμάζει τη μετάβαση από τον πόλεμο θέσεων (των ρήξεων) στον πόλεμο κινήσεων (της ανατροπής).

Και εδώ όπου περιλαμβάνεται ο ρόλος των Οργανικών Διανοουμένων:Ο Γκράμσι ορίζει ως ιστορικό μπλοκ την επαναστατική συμμαχία, σε κομματικό και ταξικό επίπεδο, μόλις πριν το επαναστατικό άλμα· γι’ αυτό και είναι ο ομοιογενής, χωρίς αντιθέσεις σχηματισμός (κόμμα-συνδικάτα-οργανικοί διανοούμενοι-εργατικά συμβούλια κ.λπ.) του ηγεμονικού μπλοκ του κομμουνιστικού κόμματος και της εργατικής τάξης. Εντός συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών επαναστατικής κρίσης, αυτός χαρακτηρίζεται από «συμβατότητα», από μια ομοιογενή σχέση, η οποία επιτυγχάνεται από την επιτυχή παρέμβαση της ηγεμονεύουσας κοινωνικής τάξης, με την οργάνωση της εξουσίας της «…για να πραγματοποιηθεί ένας καινούριος, ομοιογενής, χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις, ιστορικός οικονομικό πολιτικός συνασπισμός» (Γκράμσι, 2005α: 70).

Εφόσον η πολιτική, ιδεολογική, ηθική, πολιτιστική δραστηριότητα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της δομής χωρίς ιδιαίτερες αντιθέσεις, τότε δημιουργείται «οργανικότητα», δηλαδή η διαλεκτική σχέση μιας διαδικασίας ή ενός οργανισμού ως ολότητας (ό.π.: 79, 142) της σχέσης βάσης-εποικοδομήματος, εξάλειψης κύριων αντιθέσεων και, επομένως, σύμπηξη ιστορικού μπλοκ.

Για να πραγματοποιηθεί η ομοιογενής και οργανική σχέση, είναι απαραίτητο ένα σύστημα ηγεμονίας αναπτυγμένο από μία βασική κοινωνική τάξη η οποία έχει συνείδηση του ιδιαίτερου ρόλου της. Εδώ αναδεικνύεται η σπουδαιότητα του ρόλου των διανοουμένων εντός ενός συγκεκριμένου ιστορικού μπλοκ, οι οποίοι προσδίδουν ομοιογένεια, συνείδηση, θεωρητική, πολιτική και πρακτική ενότητα στο σχηματισμό.

Στο πλαίσιο του ιστορικού μπλοκ, το ρόλο του οργανικού διανοούμενου έρχονται να διαδραματίσουν σε διαφορετικά επίπεδα το κομμουνιστικό κόμμα, τα προλεταριακά όργανα (συμβούλια) και το μέτωπο, τα οποίο είναι επιφορτισμένα με το ρόλο της ιδεολογικής, ηθικής, πολιτιστικής καθοδήγησης και ανάπτυξης, πλέκοντας τον οργανικό δεσμό των συστατικών μερών του ιστορικού μπλοκ, επιβεβαιώνοντας και προάγοντας την ηγεμονία της εργατικής τάξης, προάγοντας ιδεολογικά, ηθικά και πολιτιστικά τον πραγματικό, εντέλει, πρωταγωνιστή αυτή της διαδικασίας, την εργατική τάξη και τον κοινωνικό της σχηματισμό.

Προεκτείνοντας το συλλογισμό, μας λέει πως «η δομή και τα εποικοδομήματα σχηματίζουν ένα ιστορικό μπλοκ». Το σύνολο δηλαδή της αρμονίας και της δυσαρμονίας των εποικοδομημάτων είναι η αντανάκλαση των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων» (Teoria & Prassi), που σημαίνει πως όταν έχει επιτευχθεί ιδεολογική ομοιογένεια, τότε υπάρχουν οι προϋποθέσεις ανατροπής και επιπλέον πως είναι πάλι η ιδεολογία και η ανάπτυξή της αυτή που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του κοινωνικού σχηματισμού, μέσω του ιστορικού μπλοκ.O ηγεμόνας κρατάει ενωμένο το μπλοκ των ετερογενών δυνάμεων, το ομογενοποιεί κι εμποδίζει την εκδήλωση των αντιθετικών τους τάσεων. Εντέλει, η πάλη για την ηγεμονία δεν είναι απλά και μόνο πάλη ιδεών ενάντια σε ιδέες, αλλά η διαδικασία συγκρότησης ενός ιστορικού μπλοκ ανατροπής μέσα από τις πολλαπλές εμπειρίες της ταξικής πάλης σε όλα τα επίπεδα, από τη στοιχειακή οικονομική πάλη μέχρι τον πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό αγώνα.

_.

Παύλος Μουρουζίδης, Ανοιξη 2017

Χημικός Μηχανικός (ΑΠΘ), MSc Φιλοσοφίας Κοινωνικών Επιστημών (ΑΠΘ)

Αποσαφηνίσεις πάνω στην ηρωική πορεία μιας έννοιας

“Κι αν αδέξιοι μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας, θυμηθείτε μονάχα πως γραφτήκαν κάτω απ’ τη μύτη των φρουρών και με τη λόγχη πάντα στο πλευρό μας.”  Γιάννης Ρίτσος

Εισαγωγικά

Το ζήτημα της ηγεμονίας, της κατάκτησης και διατήρησης της εξουσίας απασχόλησε εξ υπαρχής την πολιτική φιλοσοφία και θεωρία. Η ηγεμονία αποτελεί το κομβικό εκείνο ζήτημα, την αναμέτρηση με το οποίο δεν μπορεί να αποφύγει καμία αξιόπιστη πολιτική εναλλακτική πρόταση του κρατούντος κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμού.

(more…)

Σχόλιο GMR: Πίσω από αυτή την ανάλυση, όπως και πίσω από κάθε άρθρο που αφορά συρράξεις, κρύβονται ανθρώπινες ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ.

ΕΙΡΗΝΗ, είναι η μόνη παράμετρος που ταιριάζει να ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ σε κάθε σχετική ανάλυση, πρόταση, κίνηση.

Το ΚΚΕ συνέχισε την αρχική πορεία της καλής ΕΕΔΥΕ (η φωτογραφία από παλαιά εκδήλωση της ΕΕΔΥΕ-Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη ) με απελπιστικά μηχανιστικό και απολύτως ελεγχόμενο για επετειακές εκδηλώσεις τρόπο, ΜΗ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ουσιαστική-ενεργητική συμμετοχή ενεργών πολιτών, εργαζομένων, επιστημόνων. Και έτσι, και στο κυρίως κομματικό σχήμα και σε όλα τα υπο-σχήματά του συνδικαλιστικά, αυτοδιοικητικά κλπ, όταν τους έλεγες, μα τόσα περισσότερα πράγματα μπορούν να γίνουν, απαντούσαν: “μα είμαστε ΛΙΓΟΙ τι να κάνουμε“. Φυσικά, αφού οι πολλοί (ακόμα και μέλη/μη γλύφτες) που ήθελαν να προσφέρουν ΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ στο ΚΚΕ, δεν ήσαν επιθυμητοί μην τυχόν και χαθεί η επιλογή “κάνουμε μόνο όσα μπορούμε να ελέγξουμε“, το ελέγξουμε, εννοείται μέσα στα ΜΙΚΡΑ διανοητικά-οργανωτικά-προοπτικά πλαίσια των ΛΙΓΩΝ (που όμως, ελέω του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού, κουνούν το δάχτυλο στους πολλούς).

Φυσική η κατάληξη που περιγράφει το σχόλιο: https://greek-market-research.com/clink/kke-lykos-me-provia-provatoy/ .

Όμως, και ο Πατριωτισμός (βλέπετε στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς αναλυτές κλπ), δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα, αν δεν μπορεί “να σώσει τον κόσμο ολόκληρο”.

Γι’ αυτό και η ΕΙΡΗΝΗ^(*), είναι το ΜΕΓΙΣΤΟ ζητούμενο σε κάθε ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ (και κατ’ αντίστροφη σειρά ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΙ), ΕΚΔΗΛΩΣΗ.

(*)— προφορική παρακαταθήκη (Η ΕΙΡΗΝΗ, Η ΕΙΡΗΝΗ, μ’ αυτήν να ασχοληθείς“) από τον κομμουνιστή Νίκο Αλεξίου, Τεχνοκριτικού, μέλους του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών, Νομικού:

ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ : Οραμά του η αλλαγή του κόσμου

και

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ, ΑΛΕΞΙΟΥ ΝΙΚΟΣ

_.

Γιώρ. Λυκοκάπης, 28 Ιανουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ταυτόχρονη αιματηρή επανεμφάνιση έκαναν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) σε Ιράκ και Συρία, με δύο επιθέσεις αυτοκτονίας στην ιρακινή πρωτεύουσα και μία αιματηρή ενέδρα σε λεωφορείο που μετέφερε Σύριους στρατιώτες στην επαρχία Ντέιρ Εζόρ, η οποία βρίσκεται κοντά σε έναν από τους θύλακες που διατηρεί η τρομοκρατική οργάνωση στην εμπόλεμη Συρία, συγκεκριμένα στην αχανή έρημο Μπαντίγια.

Παρά την κατάρρευση του χαλιφάτου του σε Συρία και Ιράκ τον Μάρτιο του 2019 και την εξόντωση του ηγέτη του, το Ισλαμικό Κράτος διατηρεί ακόμα δυνάμεις, ικανές να πλήττουν τα στρατεύματα του καθεστώτος Άσαντ, αλλά και τους σιίτες “αποστάτες” στο Ιράκ, όπως έδειξε και η αιφνίδια επίθεση που πραγματοποίησε στο Ιράκ εις βάρος μελών της σιιτικής παραστρατιωτικής οργάνωσης “Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης”, αμέσως μετά τις επιθέσεις αυτοκτονίας στην Βαγδάτη.

Οι φόβοι πολλών διεθνών αναλυτών επιβεβαιώθηκαν για την δυνατότητα ανασύνταξης του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο έχει δείξει πως μπορεί να εκμεταλλεύεται περιστάσεις, όπως την τουρκική εισβολή εις βάρος των Κούρδων στην βόρεια Συρία, τον Οκτώβριο του 2019. Υπενθυμίζεται πως τότε εκατοντάδες τζιχαντιστές-αιχμάλωτοι των Κούρδων μαχητών του YPG, είχαν απελευθερωθεί από τον ίδιο τον τουρκικό στρατό, καθώς η βασική προτεραιότητα της Τουρκίας ήταν και είναι η ανάσχεση της κουρδικής παρουσίας στα τουρκοσυριακά σύνορα και όχι η καταπολέμηση των τζιχαντιστών.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σπ. Λαβδιώτης, 9 Μαρτίου 2021

(Β) Ο Σιδηρούς Κανόνας των Μισθών

Στα πρώτα χρόνια της Βιομηχανικής Επανάστασης, με την επικράτηση του laissez-faire καπιταλισμού οι ανταμοιβές της αποτελεσματικότητας και τεχνολογικής εξέλιξης διανέμονταν πολύ άνισα. Ο αυξηθείς πλούτος που δημιουργήθηκε δεν ήταν για τους πολλούς, αλλά για τους λίγους, τους νέους επιχειρηματίες και βιομηχάνους, και όχι για τους εργάτες τους που δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες. Οι κάτοχοι των νέων εργοστασίων, των πρώτων υλών, ή των σιδηροδρόμων, διέμεναν σε επιβλητικές επαύλεις, ενώ οι εργάτες τους και οι οικογένειες τους, ζούσαν σε σκοτεινά, ανθυγιεινά και δύσοσμα χαμόσπιτα, συνωστισμένα σε βρώμικους και άστρωτους δρόμους.

Στα εργοστάσια οι εγκαταστάσεις ήταν επισφαλείς με πληθώρα μηχανών χωρίς προφυλάξεις ασφαλείας και με κακό φωτισμό, που σύμφωνα με την παράδοση «το μόνο φως που υπήρχε ήταν το φως του ηλίου που περνούσε μέσα από τα παράθυρα». Ένα από τα χαρακτηριστικά των βιομηχανικών χώρων εργασίας το οποίο είναι οικείο τις πάση, ήταν οι πολλές ώρες εργασίας για τους μεγάλους αλλά και τους μικρούς που δούλευαν από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί. Η εργασία ήταν επίπονος και εξαντλητική – 12 έως 16 ώρες ημερησίως, έξι μέρες την εβδομάδα – με έλλειψη διαλλείματος στη διάρκεια μακρών ωραρίων, ένα για μεσημεριανό και ένα για βραδινό. Οι εργάτες δεν μπορούσαν να πάρουν άδεια ούτε να έχουν διακοπές, κι εάν αρρώσταιναν ή τραυματίζονταν και απουσίαζαν, αυτοί συχνά απολύονταν.

Η πλειοψηφία των εργατών ήταν ανειδίκευτοι και πάλευαν να επιβιώσουν, καθώς οι μισθοί σε αρμονία με την ιδεολογία του φιλελευθερισμού και τις αρχές του laissez – faire καπιταλισμού, ήταν καθηλωμένοι στο επίπεδο της ελάχιστης διαβίωσης. Οι δε εξειδικευμένοι εργάτες έπαιρναν κάτι παραπάνω, αλλά όχι ιδιαίτερα παραπάνω, ενώ οι αμοιβές των γυναικών αντιστοιχούσαν στο ένα τρίτο, και μερικές φορές στο ήμισυ των μισθών των ανδρών. Και εφόσον η ιδεολογία του φιλελευθερισμού επίτασσε, «μη κυβερνητική παρέμβαση» στις φυσικές δυνάμεις της αγοράς, δεν υπήρχαν νόμοι της κυβέρνησης για να προστατεύσουν τους εργαζομένους από εκμετάλλευση, ούτε υπήρχαν νόμοι παιδικής εργασίας στο ξεκίνημα της Βιομηχανικής Επανάστασης.

(more…)

Σχόλιο GMR:    Αξίζει να αναρτήσουμε άρθρο που δεν είχαμε δει.

«Πολύ φοβούμαι ότι η Αριστερά που επιστρέφει δεν είναι ανάγκη των καιρών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που επιχειρεί, και μάλιστα με αυτοσχέδιο και πρόχειρο τρόπο, να παίξει το ρόλο ενός διαχειριστικού τύπου συνδικάτου, τη στιγμή που απαιτείται η συγκρότηση και λειτουργία ενός μαρξιστικού κόμματος νέου τύπου, ενός σύγχρονου πολιτικού και ηθικού παιδαγωγού και οργανωτή των μαζών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά των καιροσκοπικών εκλογικών συνεργασιών με στόχο την κυβερνητική εξουσία, αλλά μια μετωπική Αριστερά με δια-ταξική θεμελίωση στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της, μια μετωπική Αριστερά που, χωρίς να απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή πάλης με όρους μαζικού κινήματος, της κοινοβουλευτικής συμπεριλαμβανομένης, συνδέει και νοηματοδοτεί τις τακτικές επιλογές της με βάση το στρατηγικό της στόχο, το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που αναζητεί τη διαπραγμάτευση, για να αποφύγει τις μάχες, αλλά μια Αριστερά που δίνει συντεταγμένα τις μάχες, για να σύρει, αν χρειαστεί, τον αντίπαλο στη διαπραγμάτευση.»

_.

Αλέξ. Χρύσης, 26 Ιουλίου 2015

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες

Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν

Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν

Κι όταν αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια

Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν

Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π΄άκρη δεν έχει

Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους

(Από το ποίημα «ΜΙΛΩ…» του Μανόλη Αναγνωστάκη)

Τρεις περίπου μήνες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση συμμετοχής στη σειρά άρθρων της ΑΥΓΗΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ με θέμα «Η επιστροφή της Αριστεράς», σημείωνα μεταξύ άλλων:

«Πολύ φοβούμαι ότι η Αριστερά που επιστρέφει δεν είναι ανάγκη των καιρών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που επιχειρεί, και μάλιστα με αυτοσχέδιο και πρόχειρο τρόπο, να παίξει το ρόλο ενός διαχειριστικού τύπου συνδικάτου, τη στιγμή που απαιτείται η συγκρότηση και λειτουργία ενός μαρξιστικού κόμματος νέου τύπου, ενός σύγχρονου πολιτικού και ηθικού παιδαγωγού και οργανωτή των μαζών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά των καιροσκοπικών εκλογικών συνεργασιών με στόχο την κυβερνητική εξουσία, αλλά μια μετωπική Αριστερά με δια-ταξική θεμελίωση στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της, μια μετωπική Αριστερά που, χωρίς να απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή πάλης με όρους μαζικού κινήματος, της κοινοβουλευτικής συμπεριλαμβανομένης, συνδέει και νοηματοδοτεί τις τακτικές επιλογές της με βάση το στρατηγικό της στόχο, το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που αναζητεί τη διαπραγμάτευση, για να αποφύγει τις μάχες, αλλά μια Αριστερά που δίνει συντεταγμένα τις μάχες, για να σύρει, αν χρειαστεί, τον αντίπαλο στη διαπραγμάτευση.»

Και κατέληγα ως εξής: «Δεν αισιοδοξώ εκτιμώντας την επιστροφή της Αριστεράς. Ανησυχώ βαθύτατα, όπως νομίζω ότι ανησυχούν και άλλοι, δικοί της άνθρωποι, που με οδύνη συνειδητοποιούν καθημερινά ότι αυτό που εκτυλίσσεται είναι η επιστροφή μιας Αριστεράς, ενδεχομένως και ως ανάγκης του συστήματος, αλλά όχι η μεταστροφή της Αριστεράς ως ανάγκης των καιρών.»¹

(more…)

Ν.Στεφανής, 9 Μαρτίου 2021

 Μεταφέρουμε αυτούσια ενημέρωση που λάβαμε από τον κ. Ν. Στεφανή, μαζί με την συνημμένη ανάρτηση που ακολουθεί  : “Για 14.4.2021 ορίσθηκε δικάσιμο στην Φλώρινα η μήνυση της ΔΕΗ Το «έγκλημα» ήταν ότι είχα κρούσει εγκαίρως το καμπανάκι του κινδύνου και ότι τόλμησα να ζητήσω από την αρμόδια ανώτατη δικαστική αρχή να διερευνηθούν τα αίτια και οι τυχόν ευθύνες για την κατάρρευση του ορυχείου που προκάλεσε και τεράστια οικονομική ζημιά στην επιχείρηση.”

Ακολουθεί η ανάρτηση που μας έστειλε από το Efsyn της 8ης Δεκεμβρίου 2020:

Την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Φλώρινας αναμένεται να εκδικαστεί η μήνυση που έχει υποβάλει η ΔΕΗ Α.Ε. κατά του συνταξιούχου μηχανικού Νίκου Στεφανή για «ψευδή καταμήνυση και δυσφήμηση ανώνυμης εταιρείας». Αφορμή για την έγκληση της ΔΕΗ αποτέλεσε η μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε ο κ. Στεφανής στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου μετά τη μεγάλη κατολίσθηση που σημειώθηκε στις 10.6.2017 στο ορυχείο Αμυνταίου.

Η υπόθεση είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα, εφόσον δεν καταστράφηκε μόνο το ορυχείο και πανάκριβα μηχανήματα της επιχείρησης, αλλά κινδύνευσαν και οι κάτοικοι του παρακείμενου οικισμού Ανάργυροι, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Το «έγκλημα» του κ. Στεφανή, ο οποίος εργάστηκε επί 25 χρόνια ως μηχανικός στα ορυχεία λιγνίτη της ΔΕΗ, ήταν ότι είχε κρούσει εγκαίρως το καμπανάκι του κινδύνου και ότι τόλμησε να ζητήσει από την αρμόδια ανώτατη δικαστική αρχή να διερευνηθούν τα αίτια και οι τυχόν ευθύνες για την κατάρρευση του ορυχείου που προκάλεσε και τεράστια οικονομική ζημιά στην επιχείρηση.

(more…)

Σπ. Λαβδιώτης, 2 Μαρτίου 2021

(Α) Ο Σιδηρούς Κανόνας των Μισθών

Τα οικονομικά έγιναν υποκείμενο σοβαρής μελέτης σε ένα σημαντικό κομβικό σημείο του δυτικού πολιτισμού που οι ιστορικοί ονόμασαν περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης. Το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός προκάλεσε ραγδαίες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές μεταβολές με τη διάλυση του θεσμού της Φεουδαρχίας. Η μετάβαση σε νέους μεθόδους παραγωγής και η ανάπτυξη του εργοστασίου άλλαξαν τον τρόπο ζωής και οι οικονομικές ιδέες άρχισαν να παίρνουν την σύγχρονη μορφή τους.

Η Βιομηχανική Επανάσταση, η οποία ξεκίνησε στο δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνα πρώτα στην Αγγλία¹ και γρήγορα επεκτάθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτή μεταμόρφωσε τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές κοινωνίες από κυρίως αγροτικές βασιζόμενες στη γεωργική παραγωγή, σε αστικές, έχοντας ως βάση τη βιομηχανική παραγωγή. Το γεγονός προκάλεσε μαζική αποδημία του αγροτικού κόσμου από την ύπαιθρο σε αστικά κέντρα καθώς οι άνθρωποι μετακινήθηκαν για εύρεση εργασίας στα νέα εργοστάσια που αναπτύσσονταν με γρήγορους ρυθμούς την περίοδο εκείνη.

Τα αγαθά τα οποία στο παρελθόν κατασκευάζονταν χειρωνακτικώς άρχιζαν να παράγονται σε μαζικές ποσότητες μέσω των μηχανημάτων στα εργοστάσια. Στη διάρκεια του 18ου αιώνα εφευρέσεις ανέπτυξαν νέες τεχνικές οι οποίες βελτίωσαν τις μεθόδους παραγωγής, ιδίως στη βιομηχανία της κλωστοϋφαντουργίας και σιδήρου, και η εφεύρεση της ατμομηχανής είναι ίσως ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ατμομηχανές γρήγορα χρησιμοποιήθηκαν σε ποικίλες βιομηχανίες καθώς βοήθησαν στη βελτίωση της παραγωγικότητας και στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των λειτουργιών τους και συνεπώς των κερδών.

(more…)

Σχόλιο GMR: ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ-ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ (ΤΟ ΕΝΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ) .

_.

efsyn.gr, 7 Μαρτίου 2021

Η κυβέρνηση της Αυστρίας ανακοίνωσε ότι σταματούν οι εμβολιασμοί με συγκεκριμένη παρτίδα εμβολίου της AstraZeneca μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα για θάνατο γυναίκας και ασθένεια ενός άλλου πολίτη.

Το Reuters επικαλείται τις υπηρεσίες υγείας της χώρας οι οποίες ανακοίνωσαν ότι έχουν λάβει δύο αναφορές που σχετίζονται με εμβολιασμό ατόμων από την ίδια παρτίδα του εμβολίου της εταιρείας.

Μια γυναίκα 49 ετών πέθανε από επιπλοκές στη πήξη του αίματος, ενώ μια 35χρονη έπαθε πνευμονική εμβολή και νοσηλεύεται. Και οι δύο έλαβαν τη δόση του εμβολίου, χωρίς, ωστόσο, προς το παρόν να υπάρχουν ενδείξεις για πιθανή σχέση των περιστατικών με τον εμβολιασμό.

Ωστόσο η παρτίδα ανακαλείται έως ότου ολοκληρωθούν οι έρευνες.

Ελβετικά μέσα αναφέρουν ότι και οι δύο γυναίκες ήταν νοσοκόμες και εργάζονταν σε κλινική.

Πηγή: efsyn.gr

G-M-R, 7 Μαρτίου 2021

Η “αδέσμευτη-ανεξάρτητη” δημοσιογραφία^(*) δεν βρίσκει λόγο να δημοσιεύσει την ΕΙΔΗΣΗ (που η G-M-R ανάρτησε): ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: ποια «λύση» τεκταίνεται στο κυπριακό; γιατί η Κύπρος και η Ελλάδα συμφωνούν και επισπεύδουν να συμμετάσχουν σε νέα πενταμερή διάσκεψη; Υπογράφουν 22 προσωπικότητες .

Βρίσκει όμως λόγο να δημοσιεύσει την είδηση: Στο κόμμα του Τράγκα Ραχήλ Μακρή και Καζάκης του ΕΠΑΜ , που επίσης η G-M-R ανάρτησε ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΟΝΤΩΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ: https://greek-market-research.com/article/sto-komma-toy-tragka-rachil-makri-kai-kazakis-toy-epam/ .

(*) – “Η δημοσιογραφία για να είναι αδέσμευτη-ανεξάρτητη πρέπει να χρηματοδοτείται κυρίως από τους αναγνώστες. Πρόκειται για κανόνα αποδεδειγμένης ισχύος. Εάν πιστεύετε ότι το SLpress.gr προσφέρει κάτι ξεχωριστό, ότι αξίζει να επιβιώσει και να βελτιωθεί, ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ το.“