ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: Θα μπορούσε να είναι ένα καλό άρθρο-πρόταση στη βάση αρχών, αν το έβλεπε κάποιος είτε τελείως καλοπροαίρετα, είτε τελείως ανυποψίαστα. Όμως, όπως προκύπτει από τα σχόλιά μας στο tag της στήλης “Συγγραφείς”, Π. Μηλιαράκης, ενώ θέλουμε να είμαστε καλοπροαίρετοι, δεν μας αφήνει ο ίδιος ο κος Μηλιαράκης να “αγιάσουμε”.
Διαβάστε το κερασάκι-δηλητήριο της τούρτας σωτηρίας της πατρίδας, που μας προσφέρει ο έγκριτος νομικός: “ 2) να υπερασπίζεται το κράτος δικαίου ως κράτος κοινωνικών δικαιωμάτων και φορολογικής ισονομίας στο πλαίσιο της αντίστοιχης φοροδοτικής ικανότητας, με εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, μόνο σε σχέση και σε αναφορά με την ανάπτυξη της οικονομίας και την άνοδο του ΑΕΠ “.
Εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων, υπό το πρίσμα της φιλανθρωπίας των δανειστών (να δίνουμε ίσα να μην πεθάνουμε και να χρωστάμε εσαεί), απαιτεί ο έγκριτος νομικός, σε αντίθεση με τα δυο TAG θέσεων του ΟΗΕ της G-M-R (εδώ 1ο και 2ο TAG), σε αντίθεση με το δικό του εδώ άρθρο με το οποίο ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ την υποχρέωση της Ε.Ε. να αποζημιώσει την Ελλάδα για τις ζημιές που της προκάλεσε με τα μνημόνια, σε αντίθεση (συνδυαστικά όλα) και με το δικό του εδώ (ως “εδώ”, βλέπετε σχόλιο και άρθρο και δυνατότητας εξόδου από ΕΕ-Ευρωζώνη “αν αυτό καταστεί αδιστάκτως αναγκαίο ” και ταυτόχρονα άρθρο-τεκμήριο της παράνομης ευρωπαϊκής-ευρωζωνικής συμπεριφοράς).
Η στάση του κου Μηλιαράκη είναι πολλαπλά ελεγχόμενη, ιδιαίτερα σε σχέση με την επαγγελματική του ιδιότητα.
Επειδή δε κριτική άνευ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙ-πρότασης δεν έχει αξία, θυμίζουμε τη εδώ τελευταία πρόταση μας, που διαβιβάσαμε σε όλους τους συγγραφείς και σε όλες τις ιστοσελίδες που περιέχονται στην G-M-R.
Πέτρ. Μηλιαράκης, 19 Σεπτεμβρίου 2019
Προσφάτως επιχειρείται ανασύνταξη της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» και κατά την άποψη μου «κέντρο»-αριστεράς», όπου ορθώς ο όρος «κέντρο» τίθεται εντός εισαγωγικών.
Εν όψει αυτών των «ζυμώσεων» χρήσιμα και ίσως κρίσιμα είναι να λεχθούν τα εξής:
Η εμφανιζόμενη ως «κεντροαριστερά» και ταυτοχρόνως ως «σοσιαλδημοκρατία», με αναφορά στον ευρωπαϊκό μητροπολιτικό χώρο, αποτελεί μύθο ότι αφορά αντιμπεριαλιστική ή έστω αντικαπιταλιστική εκδοχή στα πολιτικά πράγματα. Και τούτο γιατί οι Μητροπολιτικές χώρες του καπιταλισμού, όποτε εφάρμοσαν «σοσιαλδημοκρατία», ουδέποτε έθιξαν την εθνική αστική τάξη υπέρ των συμφερόντων όχι μόνο της εθνικής εργατικής τάξης, αλλά και των συμφερόντων του λεγόμενου «μεσαίου χώρου» -που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν. Αυτό προκύπτει με ελεύθερη σκέψη και καλόπιστη προσέγγιση στα ιστορικά δεδομένα της συσσώρευσης σε παγκόσμια κλίμακα, για όσους έχουν μελετήσει στην επιστήμη τα σχετικά έργα και δοκίμια.
• ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ιστορικώς είναι βέβαιον ότι στις Μητροπολιτικές χώρες του καπιταλισμού , οι πολιτικές της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» και της «σοσιαλδημοκρατίας» , αξιοποιώντας την εκμετάλλευση των χωρών και των κοινωνιών της Περιφέρειας, μετέφεραν «κοινωνικό πλεόνασμα» στις Μητροπόλεις.
Σχόλιο GMR: Ο ιδανικός, “άλλα λέω” (κατά των μνημονίων), “άλλα κάνω” (καταλύσαμε το Σύνταγμα για να το σώσουμε, εδώ) ΠτΔ, ΣΥΝ-ΥΠΑΙΤΙΟΣ στην εσχάτη προδοσία.
Μετ’ επιφυλάξεως για το τυπικό της ακρίβειας των από τον κο Μεϊμαράκη αποκαλυπτομένων, προσθέτουμε και το εδώ αλλά και εδώ λινκ για τον “Δημοκράτη ΠτΔ”. Ως προς την ουσία ίδιος και χειρότερος (εγκληματίας) σε βάρος πατρίδας-λαού-δημοκρατίας-Δικαιοσύνης ο κος Προκόπηςς Παυλόπουλος.
Αναζητείται Δικαιο-Ανιδιοτελές-Δημοκρατικό-Αλληλέγγυο (δ.ά.δ.α.) Αντιμνημονιακό ΗΘΟΣ.
Ο κύριος Μηλιαράκης πατά πλέον σε πολλές βάρκες.
Εδώ, προτείνει να σηκώσουμε κεφάλι κατά της Τ.Ι.Ν.Α. χωρίς να λέει βέβαια το πως (ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΚΕΙ), αλλά επίσης παροτρύνει, όπως στην παρούσα προκλητική του δημοσίευση, να τιμούμε κορυφαίους ενόχους εσχάτης προδοσίας.
Παραθέτουμε και ξεχωριστά το κατά της Τ.Ι.Ν.Α. Απόσπασμα: “Ας ελπίσουμε και ας αγωνιστούμε ώστε «θαρραλέα και χωρίς φόβον» οι Λαοί της Ευρώπης και ιδίως ο Ελληνικός Λαός να αντιλέξουν στο δόγμα Τ.Ι.Ν.Α. με σκοπό να υπάρξει η Ευρώπη των αξιών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ειρήνης και της ευημερίας των Λαών!“
Πέτρος Μηλιαράκης, 11 Σεπτεμβρίου 2019
Η πρόσφατη «φιλολογία ονοματοδοσίας» και μάλιστα σε… «μαζική κλίμακα» των όποιων πρόθυμων κονδυλοφόρων, με την οποία παράγεται ή αναπαράγεται το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ), ώστε να μην ανανεωθεί η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλο, αρχίζει να ενοχλεί κάθε καλόπιστο και σοβαρό πολίτη.
Και τούτο γιατί, το αξίωμα του ΠτΔ αφορά σοβαρότατη θεσμική επιλογή, συναρτάται με το κύρος του Θεσμού, την ομαλότητα της πολιτικής ζωής και την κανονικότητα της λειτουργίας της κοινωνίας εν γένει, καθόσον στο πρόσωπο του ΠτΔ ιδρύονται αποκλειστικές ρυθμιστικές αρμοδιότητες. Ταυτοχρόνως, το αξίωμα του ΠτΔ συναρτάται και με κρίσιμα ζητήματα του δημοσίου βίου, καθόσον οι όποιες παρεμβάσεις του ΠτΔ, στο πλαίσιο της συνταγματικής τάξης, θα πρέπει να εγγυώνται πάντοτε την εύρυθμη λειτουργία της συντεταγμένης πολιτείας και το σεβασμό στη διάκριση των λειτουργιών. Επίσης, άξιο επισημείωσης είναι ότι σύμφωνα με τη συνταγματική τάξη ο ΠτΔ είναι και Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, πράγμα που στην κοινή γνώμη δεν είναι ευρέως γνωστό.
Με τούτη την προδιάθεση και με σεβασμό στην πολιτική και συνταγματική ιστορία του τόπου, καλό είναι στο παρόν κείμενο να επισημειωθούν και τα παρακάτω:
* Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ
Εξ αντικειμένου, στο παρόν κείμενο, δεν μπορεί να γίνει λεπτομερής αναφορά σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, που αφορούσαν περιπέτεια του Έθνους σε σχέση με τη μορφή του πολιτεύματος. Και τούτο γιατί, η ελληνική πολιτική και συνταγματική ιστορία «δεινοπάθησε» από το Θεσμό της άνωθεν επιβληθείσας μορφής του πολιτεύματος που αφορά στη «Βασιλεία-Μοναρχία». Ειδικότερα, αρκεί να εστιάσουμε στην περιπέτεια του 17ετή Δανού Πρίγκιπα Χριστιανού-Γουλιέλμου-Φερδινάνδου-Αδόλφου-Γεωργίου, δευτερότοκου γιου του πρίγκιπα αλλά και μετέπειτα Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού του 9ου, ο οποίος εγκατέστησε τον Οίκο Χολστάϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύκσμπουργκ στο Παλάτι, όπου σήμερα στεγάζεται η Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Υπ’ όψιν δε ότι ο προαναφερόμενος 17ετής Πρίγκιπας χρήστηκε «συνταγματικός Βασιλέας των Ελλήνων» με το όνομα Γεώργιος ο Α’ (όνομα χριστιανικό, και εγγύτερα στην ελληνική παράδοση), αφαιρουμένων των λοιπών ονομάτων του.
Σχόλιο GMR : Σημαντικότατο κείμενο. Να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες Εισαγγελείς και Δικαστικοί, μετά να διαβάσουν και να ενεργήσουν αρμοδίως(*) τις εις την G-M-R και αλλού αναρτήσεις-τεκμηριώσεις-προτάσεις-άμεσες/έμμεσες αλλά σαφείς καταγγελίες, των οικονομολόγων κκ Θ. Μαριόλη, Σ. Λαβδιώτη Σ. Στάλια, αλλά και άλλων οικονομολόγων, αλλά και ενεργών πολιτών με ιδιαίτερες επιδόσεις στα Οικονομικά (βλέπετε χαρακτηριστικά Γ.Π.Τριανταφυλλόπουλος, Δ. Χαλυβόπουλος).
(*) διαφορετικά αντιμετωπίζουν την κατηγορία παραβάσεως καθήκοντος προσποιούμενοι μειωμένο καταλογισμό.
Πέτρ. Μηλιαράκης, 8 Αυγούστου 2019
Με αφετηρία τη κρίση, που το «πολιτικό σύστημα» του «μνημονιακού τόξου» επεφύλαξε κυρίως από τις αρχές του 2010 στην Ελλάδα, και με αφορμή τις εκλογές του Ιουλίου 2019, επιβάλλονται (επιγραμματικώς) οι παρακάτω επισημειώσεις, που αφορούν αμιγώς ευρωπαϊκές πολιτικές –και ευρωπαϊκό ενωσιακό δίκαιο.
• Η «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ» ΤΟΥ ΝΕΟΦΕΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Το «κοινοτικό» και ήδη «ενωσιακό κεκτημένο», κινείται σ’ ένα «ιδιόμορφο εκκρεμές», όπου στο ένα άκρο αναγορεύεται ως έννομο αγαθό η «ελεύθερη αγορά» (1) και στο άλλο άκρο αναγορεύονται ως έννομα αγαθά η «κοινωνική συνοχή» (2) και η «ευημερία των Λαών» (3).
Έτσι καταλείπεται «ενδιάμεσο πεδίο» ώστε η εκάστοτε άρχουσα ιδεολογία να επιβάλει τις πολιτικές και τα συμφέροντα που υπηρετεί, υπερασπιζόμενη τη νομιμότητα των επιλογών της. Ασφαλώς στην παρούσα ιστορική φάση, κυρίαρχο είναι το «δόγμα του νεοφιλελευθερισμού» και ως εκ τούτου το εκκρεμές «στάθμευσε» στο «άκρο της ελεύθερης αγοράς».
Αρχικώς θα πρέπει να επισημειωθεί ότι το κυρίαρχο δόγμα του «νεοφιλελευθερισμού» και της «μεταδημοκρατίας» δεν αφορά πρόσφατες πολιτικές στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δυστυχώς, οι ευρωσκεπτικιστές αφυπνίστηκαν από και διά της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που συνηθίζεται να ακούγεται ως «Συνθήκη του Μάαστριχτ» (1992).
ΣΧΟΛΙΟ G-M-R: Και πάλι ευχαριστούμε τον εξαιρετικό νομικό, κύριο Πέτρο Μηλιαράκη για την ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας, δηλαδή της μετατροπής της πατρίδας μας σε προτεκτοράτο μέσω των μνημονίων.
Το να ζητά όμως ο κος Μηλιαράκης να σώσουν την Ελλάδα οι ΥΠΑΙΤΙΟΙ του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας, αυτό αποτελεί (αν το αποδεχθούμε ως λαός) τελειωτικό πλήγμα στην πατρίδα και στον λαό.
Π. Μηλιαράκης , 28 Ιουνίου 2019
Ασφαλώς έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επιδιώκει και να προσδοκά να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αντιστοίχως και ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο να επιδιώκει και να προσδοκά να σχηματίσει (αυτή τη φορά) αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ωστόσο, το παρόν κείμενο «προκύπτει» από το «επιχείρημα» του αρχηγού της Ν.Δ. ότι επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να επιτευχθεί μόνο(!) με «αυτοδύναμη κυβέρνηση»! Με βάση το «επιχείρημα» αυτό, με το παρόν κείμενο κατατίθενται ορισμένοι χρήσιμοι (αν όχι κρίσιμοι) προβληματισμοί.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ειδικότερα με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), θεσπίστηκε το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου κινείται η άσκηση της οικονομικής πολιτικής, με βάση την οποία «τα κράτη-μέλη ασκούν την οικονομική τους πολιτική με σκοπό να συμβάλουν στην υλοποίηση των στόχων της Ένωσης, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)». (Το άρθρο 3 ΣΕΕ κυρίως θεσπίζει πρόνοιες για τις αξίες της Ένωσης, την ειρήνη και την ευημερία των λαών της).
Επίσης με τη Συνθήκη της Λισαβόνας επαναβεβαιώθηκαν τα κριτήρια σύγκλισης για την εισαγωγή του ευρώ, κριτήρια που επέβαλαν τη δημιουργία του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης το οποίο αποφασίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Άμστερνταμ ήδη από το 1997 με αντίστοιχο Ψήφισμα. Η σημασία δε του Συμφώνου αυτού επιβεβαιώθηκε με τη «Δήλωση 30», που έχει επισυναφθεί στη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Σχόλιο GMR : Ο εξαιρετικά χρήσιμος, για τα προ δημοσιεύσεων στο Matrix24 κείμενα του, νομικός κος Π. Μηλιαράκης, συστήνει παθητική υπομονή εν όψει της 7ης Ιουλίου, ρίχνοντας νερό στον μύλο του κατοχικού (με όλη την νομική σημασία) αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού.
Για την δική του επισήμανση για τον “κανένα” δεν βρίσκει δυο λόγια που να συνδέονται με το έγκλημα.
Ερώτηση: Ο ΚΑΝΕΝΑΣ εγκλημάτησε με τα μνημόνια; (και για την συμφωνία των Πρεσπών,…και…).
Μεταστροφής (ή καταστροφής) δημοσιολογία.
Πέτρ. Μηλιαράκης , 17 Ιουν. 2019
Ας συμφωνήσουμε κατά συνθήκη ότι η Ν.Δ. προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά «10,5» μονάδες. Και αυτό με αναγωγή. Ας λάβουμε όμως υπ’ όψιν μας και μερικά ιδιαιτέρως «περίεργα» που ως έχων τον «κοινού νου» αδυνατώ να αντιληφθώ και ασφαλώς αναμένω απαντήσεις. Άλλωστε δεν είμαι «ειδικός επί των δημοσκοπήσεων» και φυσικά δεν είμαι ειδήμων στην «στατιστική».
Προσπαθώ όμως να αντιληφθώ, ως μέσης αντίληψης και εμπειρίας άνθρωπος τα εξής:
ΙΔΟΥ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
1) Προφανώς άλλης τάξης ζήτημα είναι η «πρόθεση ψήφου» και άλλης τάξης ζήτημα η «ψήφος με αναγωγή», ήτοι η ψήφος με θεωρητικά «προσέγγιση». Εικάζω δε ότι για τη λεγόμενη «συσπείρωση» των κομμάτων λαμβάνεται υπ’ όψιν το τελικό αποτέλεσμα της πρόσφατης ad hoc αναμέτρησης. Ως εκ τούτου:
α) Θεωρητικώς η «συσπείρωση» προκύπτει από τον αριθμό των μελών του εκλογικού σώματος (στην καθομιλούμενη αφορά στους ψηφοφόρους) της τελευταίας αντίστοιχης εκλογής με ό,τι διακινδύνευε τη σχετική ψήφο των πολιτών. Προκειμένου δηλαδή περί εθνικών εκλογών για το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά να ληφθεί υπ’ όψιν η ετυμηγορία της τελευταίας αναμέτρησης, όπου το εκλογικό σώμα τοποθετήθηκε για το: ποιός θα κυβερνήσει τη χώρα.
Σχόλιο GMR : Π. Μηλιαράκης:
Και τούτο ποιείν:
2) Κατά την «αρνητική όψη», η σχέση της κρατικής εξουσίας και της χώρας υπάγεται στην «Αρχή της Αποκλειστικότητας». Η αρχή αυτή εγγυάται ότι εντός της συγκεκριμένης επικράτειας αποκλείεται να ασκηθεί ξένη κρατική εξουσία, χωρίς τη συγκατάθεση του οικείου κράτους.
…κα΄κείνο μη αφιέναι:
Άλλωστε, είναι αδιστάκτως βέβαιον ότι, ο Προκόπης Παυλόπουλος και ως προς τις ρυθμιστικές αποκλειστικές του αρμοδιότητες, αποτελεί εγγύηση για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος.
Πέτρ. Μηλιαράκης , 9 Ιουν. 2019
ΤΟΥΤΕΣ τις ημέρες «εμπλέκεται» όχι μόνο ο Θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και το πρόσωπο που αφορά στο φορέα αυτής της εξουσίας, στην «πολιτική συζήτηση» με αιτία: το Προεδρικό Διάταγμα που (θα) αφορά στην πλήρωση των θέσεων της Ανώτατης Δικαστικής και Εισαγγελικής Λειτουργίας. Υπ’ όψιν δε ότι η «συζήτηση» αυτή που έχει το χαρακτήρα αντιπαράθεσης, δεν αφορά αντισυστημικούς πολιτικούς που εκ προοιμίου δεν επιδεικνύουν τον επιβαλλόμενο σεβασμό σε πολιτικά πρόσωπα που λειτουργούν στο Ανώτατο επίπεδο της Πολιτείας και επιτελούν θεσμικό ρόλο, αλλά δυστυχώς αφορά σε πολιτικούς εξόχως «συστημικούς». Έτσι, εμπλέκεται ο Θεσμός του ΠτΔ στην τρέχουσα πολιτική, πράγμα απολύτως ανεπίτρεπτο.
- ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Με αιτία το παρόν κείμενο, και όσο το περίγραμμα τούτο ελάχιστα επιτρέπει, μπορεί να γίνει αναφορά στη λεγόμενη κανονιστική θεωρεία της πολιτικής που πρωταρχική πηγή της είναι η πρακτική φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Κατά τον Αριστοτέλη δε η πρακτική στη φιλοσοφία διαχωρίζεται: α) σε «ηθική» και β) σε «πολιτική». Ασφαλώς, το παρόν κείμενο δεν μπορεί να απασχολεί περαιτέρω τον αναγνώστη με θεωρητικά ζητήματα φιλοσοφίας ή πολιτειολογίας. Ωστόσο, επιβάλλεται να επισημειωθεί ότι η πρώτη συστηματική προσέγγιση του πολιτικού φαινομένου οφείλεται στον ορθολογισμό των Ελλήνων. Για την προσέγγιση όμως της έννοιας της Πολιτείας, πρωτοπόρος ήταν ο Georg Jellinek στο κλασικό έργο του «Γενική Πολιτειολογία», με πρώτη έκδοση το 1900. Σύμφωνα με το Jellinek: Πολιτεία είναι η νομική προσωπικότητα ενός λαού που ζει σε ορισμένη χώρα και που είναι εξοπλισμένη με πρωτογενή εξουσία.
Πέτ. Μηλιαράκης, 12 Μαϊου 2019
Οι προκλήσεις της Τουρκίας «παρέσυραν» (και δικαίως) την επικαιρότητα και στο μείζον ζήτημα των επιβουλών της στα νόμιμα δικαιώματά μας ως προς τα θαλάσσια σύνορά μας και την ΑΟΖ.
Τούτη όμως η «κατάσταση» δεν επιτρέπει να αγνοούνται και άλλες μείζονος σημασίας εξελίξεις που αφορούν ζωτικά (και δίκαια) συμφέροντα της χώρας, όπως είναι η πρόσφατη απόφαση του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου με έδρα τις Κάτω Χώρες (Permanent Court of Arbitration –PCA) επί της από 22 Ιανουαρίου 2013 προσφυγής των Φιλιππίνων κατά της Κίνας που αφορά στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (στο εξής: Δίκαιο της Θάλασσας).
Αναφέρομαι στην υπόθεση «The Republic of Pilippines v. The People’s Republic of Chine», με Case Number: 2013-9 και Πρόεδρο τον Thomas A.Mensah. Η απόφαση δε αυτή που δημοσιεύθηκε στις 12/7/2016 αν και «δεν άπτεται» αμέσως των ελληνοτουρκικών διαφορών, εν τούτοις επιβάλλει το «σχολιασμό» της. Άλλωστε η αξιοποίηση των παραδοχών που προκύπτουν, από την πρόσφατη αυτή απόφαση συνηγορεί υπέρ των ελληνικών θέσεων.
Σχόλιο GMR : Εξαιρετική η ανάλυση του (αμφιλεγόμενης πολιτικής κατεύθυνσης, απαρχής δημοσιεύσεων του στο matrix24) κυρίου Μηλιαράκη.
Ομιχλώδης η πρόταση-επίλογος, για αντίσταση στην Τ.Ι.Ν.Α..
Εν πάσει περιπτώσει, τον ευχαριστούμε για την σοβαρή αντιΕ.Ε. τεκμηρίωσή του (που οδηγεί σε μόνη λύση την δικαιϊκά οργανωμένη έξοδο από ΕΕ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ και αφού προηγουμένως εγγράψουμε διεκδίκηση αποζημίωσης για τα “λάθη” ΕΕ-ΔΝΤ).
Πέτ. Μηλιαράκης , 16 Μαίου 2019
Η εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας ουδόλως ασχολείται με το «ζητούμενο» των ευρωεκλογών. Περί άλλα ασχολούνται οι πολιτικοί μας.
Έτσι, παραμένουν αναπάντητα τα όσα αφορούν στις ανένδοτες πολιτικές της «μη εναλλακτικής λύσης» των Βρυξελλών, της Φρανκφούρτης και του Βερολίνου. Ασφαλώς δε παραμένουν αναπάντητα και όσα αφορούν στο Eurogroup, δηλαδή στην «ευρωομάδα» που δεν είναι καν Όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά κυρίως καθοδηγούμενο του Βερολίνου.
Τ.Ι.Ν.Α. ΚΑΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Έτσι διαμορφώνεται ως πάγια αντίληψη ο μονόδρομος του «δόγματος Τ.Ι.Ν.Α.» (There Is No Alternative). Ότι δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική πέραν εκείνης που η ευρωπαϊκή-γερμανική ελίτ προσδιορίζει, προστατεύει και επιτάσσει. Οίκοθεν συνάγεται ότι «δια τα καθ’ ημάς» και εφόσον βρισκόμαστε ενώπιον μονόδρομου οι εκλογές της 26ης Μαΐου 2019 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο… δεν έχουν «ειδικό» ενδιαφέρον.
Και όμως έχουν ειδικό ενδιαφέρον οι εκλογές της 26ης Μαΐου 2019, για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθόσον η πολιτική ζωή στην Ευρώπη θα λάβει άλλο «χαρακτήρα» κυρίως εάν πλειοψηφήσουν οι νεοφιλελεύθεροι και εάν τα φασιστικά μορφώματα καταλάβουν σημαντικό αριθμό εδρών.
του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη, 8 Μαίου 2019
Με αφορμή τη κρίση, που το παλαιό πολιτικό σύστημα επιφύλαξε κυρίως από τις αρχές του 2010 για την Ελλάδα, και με αφορμή τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019 , ας ασχοληθούμε επιγραμματικώς με τα παρακάτω:
το «κοινοτικό» και ήδη «ενωσιακό κεκτημένο», κινείται σ’ ένα ιδιόμορφο εκκρεμές, όπου στο ένα άκρο αναγορεύεται ως έννομο αγαθό η ελεύθερη αγορά και στο άλλο άκροαναγορεύεται ως έννομο αγαθό η κοινωνική συνοχή. Έτσι καταλείπεται «ενδιάμεσο πεδίο» ώστε η εκάστοτε άρχουσα ιδεολογία να επιβάλει τις πολιτικές και τα συμφέροντα που υπηρετεί, υπερασπιζόμενη τη νομιμότητα των επιλογών της. Ασφαλώς στην παρούσα ιστορική φάση, κυρίαρχο είναι το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και ως εκ τούτου το εκκρεμές «στάθμευσε» στο «άκρο της ελεύθερης αγοράς»
· περί του: SixPack– TwoPack- «Ευρώ +»
Η βάση δε του «όλου συστήματος» είναι επαρκώς θεμελιωμένη μέσα από τις αυστηρές επιταγές της Οικονομικής Διακυβέρνησης.
Αξιοπρόσεκτο είναι δε ότι ενώ στο υψηλό επίπεδο των Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) γίνεται λόγος για τις δεσμεύσεις του πακέτου Six Pack(1) και του πακέτου Two Pack(2), παραδόξως στον πολιτικό λόγο στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη (!) αυτή η αναφορά και «ορολογία» , ως εάν να αγνοούνται πλήρως οι σχετικές δεσμεύσεις, παρά που αφορούν στην Οικονομική Διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σχόλιο G-M-R : Ο κύριος Πέτρος Μηλιαράκης ξαναεπιτίθεται, από το νέο του μνημονιακό πλέον μετερίζι, εναντίον του ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ (εδώ, τηλεοπτική εκπομπή 16/6/2018, και εδώ ως απαντήσεις του Πέτρου Μηλιαράκη πρώην συν-αγωνιστή προς τον Πέτρο Μηλιαράκη νυν Μνημονιακό!) Η G-M-R απαντά στον σημερινό κύριο Μηλιαράκη με τα λόγια του ιδίου στην συνημμένη τηλεοπτική εκπομπή 16/6/2018, όταν εξανίστατο, με τις παραδοξότητες της συμφωνίας, τα αδιέξοδά της, την παγκόσμια “πρωτοτυπία” της, καταθέτοντας το ρεφραίν του, “Δεν την κάναμε εμείς!” (σσ τη συμφωνία), αλλά και όταν 3 Σεπτεμβρίου 2017 έγραφε “η προσήκουσα ονομασία δεν μπορεί να είναι άλλη από Δημοκρατία του Βαρδάρη“.
Όταν ο κος Πέτρος Μηλιαράκης διατύπωνε την ανωτέρω άποψη πως “Η προσήκουσα ονομασία δεν μπορεί να είναι άλλη από Δημοκρατία του Βαρδάρη“, πως μιλούσε; Μιλούσε ως Νομικός και μάλιστα ως ο ΣΟΒΑΡΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ; μιλούσε ως άτομο που είτε αγνοεί είτε κακοποιεί τους “όρους της επιστήμης”; μιλούσε ως γνώστης η ως μη γνώστης της Ιστορίας; ως προπαγανδιστής; ως πολιτευόμενος σήμερα εδώ αύριο εκεί;
Βλέπετε στη συνέχεια το σχετικό με τα παραπάνω, απόσπασμα από το άρθρο του Π.Μ. στο Matrix24, “Προπαγάνδα και “μεταεπικοινωνία“:
” Η προπαγάνδα ως μέθοδος εστιάζει ιδιαιτέρως σε άτομα που είτε αγνοούν «όρους της επιστήμης» επί των οποίων επιχειρείται κακοποίηση, είτε αγνοούν δεδομένα της ιστορίας.
Κοντολογίς η προπαγάνδα στοχεύει στο να δημιουργεί «ηθελημένη πλάνη», ώστε να καταστεί η προβαλλόμενη παράσταση «δόγμα» το οποίο συμπυκνώνεται στο ότι: «τελικώς δεν θα με πείσεις κι αν ακόμη με πείθεις» ”
Συγχαρητήρια στον κύριο Σαχίνη για την συνεχή και αιχμηρή δημοσιογραφική του ετοιμότητα.
Πέτρ. Μηλιαράκης, 2 Απρ. 2018
Ήδη η συνάντηση κορυφής στα Σκόπια που αφορά στον παρόντα χρόνο, δίδει το «στίγμα» των θετικών συνεπειών της Συμφωνίας των Πρεσπών, με κυρίως αναφορά (πέραν της βέβαιης οικονομικής συνεργασίας σε πολλαπλά επίπεδα ) ότι η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αναλαμβάνει την προστασία του εναέριου χώρου (FIR)της Βόρειας Μακεδονίας! Προλάβαμε τους Τούρκους για λόγους ασφάλειας και για λόγους Θρησκευτικούς!..
Ας επισκοπίσουμε όμως τη σχετική Συμφωνία μιας και είναι αντικείμενο σκόπιμων παρεξηγήσεων (!) και ας αφιερώσει ο αναγνώστης λίγο χρόνο για το παρόν κείμενο.
Μία σύντομη καταγραφή
Στις17 Ιουνίου 2018 στη Λίμνη Πρεσπών και στο χωριό Ψαράδες, υπεγράφη η Συμφωνία που δεν αφορά μόνο στο «ονοματολογικό» αναφορικώς με την ΠΓΔΜ. Στη διαδικασία αυτή (που είχε και το χαρακτήρα «τελετής»), παρέστη ο ειδικός μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς συνοδευμένος με την εκπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα Αντώνιο Γουτιέρες, Ροζαμαρί Ντι Κάρλο. Επίσης παρέστησαν η Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φεντερίκα Μογκερίνι και ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρμόδιος για τη Διεύρυνση, Γιοχάνες Χαν. Η συμφωνία που υπεγράφη από τους δύο ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά και Νίκολα Ντιμιτρόφ απέκτησε το αυξημένο κύρος της παρουσίας των δύο Πρωθυπουργών, του Αλέξη Τσίπρα και του Ζόραν Ζάεφ.
Μια αναγκαία αναδρομή
Πριν αναλύσουμε, όσο το παρόν περίγραμμα επιτρέπει, τη Συμφωνία αυτή, επιβάλλεται μια σύντομη αναδρομή, καθόσον η υπό κρίση Συμφωνία βρίσκεται σε «αιτιώδη σχέση» με όλα όσα προηγήθηκαν. Άξια δε βραχείας αναφοράς είναι τα εξής: